اکران نوروزی، فرصت طلایی می‌شود؟

برخلاف آنچه تصور می‌شود، اکران نوروز ۱۴۰۲ به دلیل تلاقی با ماه مبارک رمضان، نه‌تنها با رخوت مواجه نمی‌گردد بلکه ظرفیت‌هایی از این تلاقی پدیدار می‌شود که رونق این فرصت طلایی را بیشتر هم می‌کند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل خبرنگار سینمایی ایرنا، سومین روز فروردین ۱۴۰۲، مقارن است با نخستین روز از ماه مبارک رمضان. این تلاقی، تا ۴ سال، برای فروردین‌ماه تکرار می‌شود و به همین جهت، باید با یک برنامه‌ریزی درست، این مناسبت را به فرصتی طلایی برای سینمای ایران تبدیل کرد.

این تاکید از آن جهت مهم است که از ماه‌ها قبل، اکران نوروز ۱۴۰۲، به‌عنوان قربانی عیدفطر قلمداد شد. تمایلات برای بسته اکران، بیشتر معطوف عیدفطر بود و با اکران نوروز، چندان جدی و مهم برخورد نشد.

حالا اما در جدیدترین رویکرد، قرار است فیلم‌هایی که متقاضی اکران در بازه نوروز هستند، درخواست‌های خود را تا یکشنبه هفته آینده اعلام کنند و اسامی ۴ یا ۵ فیلم نهایی، طی هفته آینده تا یکشنبه ۲۱ اسفند اعلام شود. اکران فیلم‌های جدید نیز قرار است از چهارشنبه؛ ۲۴ اسفندماه آغاز شود.

اما برخلاف آنچه تصور می‌شود، اکران نوروز امسال، نه‌تنها به‌واسطه تلاقی با ماه مبارک رمضان، از دست رفته تلقی نمی‌شود بلکه یک فرصت طلایی برای فیلم‌هایی است که از شانس نمایش در این برهه برخوردار می‌شوند.

نخستین مورد مهم اکران نوروز امسال، تعداد سانس‌های بالای هر فیلم است. مدیران سینمایی مدتی است که به دنبال دریافت مجوزهای طرح اکران تا سحر هستند. طرحی که به‌واسطه آن، فیلم‌ها از فرصت اکران تا حوالی ۳ بامداد برخوردار می‌شوند و چون این بازه با تعطیلات نوروزی تلاقی پیدا کرده، قطعا استقبال خوبی از آثار به عمل خواهد آمد. این استقبال موجب افزایش گیشه فیلم و حفط کف فروش اثر شده و این احتمال که آن اثر بتواند با حفظ کف فروش، نمایش خود را برای عیدفطر و ماه‌های دیگر بهار نیز تمدید کند، بسیار بالاست.

به‌واسطه طرح اکران تا سحر، فیلم‌ها از فرصت نمایش تا حوالی ۳ بامداد برخوردار می‌شوند و چون این بازه با تعطیلات نوروزی تلاقی پیدا کرده، قطعا استقبال خوبی از آثار به عمل خواهد آمد

مورد بعدی به چابک‌شدن سانس‌های نمایش هر فیلم مربوط است. تجربه نشان داده که اکران نوروز، از نخستین سانس آن که پیش از ظهر است، با استقبال خوب مخاطب مواجه شده و فیلم‌ها، تا ساعت ۲۴، ۶ تا ۷ سانس کامل دارند. این در حالی است که طی روزهای عادی سال، تمامی فیلم‌ها از چنین شرایطی برخوردار نبوده و سانس‌های کامل، تنها نصیب فیلم‌های پرمخاطب می‌شود و بسیاری از پردیس‌ها ترجیح می‌دهند که فیلم‌های دارای مخاطب اندک را تنها در چند سانس شلوغ نمایش دهند. بنابراین چابک بودن برنامه سانس‌ها در اکران نوروز، این شانس را برای فیلم‌هایی با مخاطب کمتر به همراه دارد که ضمن مواجه شدن با استقبال بهتر از یک اکران عادی، گیشه پررونق‌تری را نیز تجربه کنند.

این رخداد اگر طرح افطار تا سحر اجرایی شود، پربارتر و فربه‌تر نیز می‌شود.

یکی از اتفاقات بسیار خوبی که همه‌ساله در اکران نوروزی رقم می‌خورد، تبلیغات گسترده دهانی از سوی مخاطبان یک فیلم است. در ایام نوروز، به‌واسطه دیدوبازدیدهایی که صورت می‌گیرد، تبلیغات دهان‌به‌دهان در شکلی گسترده صورت گرفته و بنابراین آثار در ادامه اکران پس از نوروز، با یک بنیه تبلیغاتی خوب، به نمایش خود ادامه می‌دهند. این مورد، یک اصل مهم است که تقریبا برای تمامی آثار اکران نوروزی اتفاق افتاده است.

به تمام این موارد بیفزائید استقبالی که همواره از اکران فروردین‌ماه به عمل می‌آید. بررسی‌های ۳۰ساله نشان داده که اکران فروردین‌ماه، جزو ۳ ماه پرفروش آن سال بوده است و این قاعده در تمامی این سال‌ها، چه در سال‌هایی که سینما، وضع و حال خوبی داشته و چه سال‌هایی که اوضاع خوبی بر سینما مترتب نبوده، تکرار شده است. بنابراین اکران نوروز، تقریبا به یک ریسک بدون خسارت می‌ماند که اگر اثر خوبی که متناسب با فضای نوروز و خانواده باشد، در آن اکران شود، استقبال خوبی از آن به عمل آمده و راندمان مخاطب و فروش آن اثر را با رشد خوبی مواجه می‌کند.

در چنین شرایطی، اگر قیمت بلیت برای سال آینده سینماها با افزایش هم مواجه شود، مخاطبان در ایام نوروز، راحت‌تر این مبلغ را پرداخت می‌کنند چرا که در بازه نوروز، سینما، یکی از اولویت‌های سرگرمی خانواده‌ها است و وقتی این ۱۳ روز به پایان برسد، چالش‌هایی چون ریزش مخاطب بر اثر قیمت بلیت، شکل واقعی را نشان داده و تاثیرات منفی خود را بر روی آثار می‌گذارد.

بنابراین صاحبان آثار مخاطب‌محور تا روز یکشنبه فرصت خواهند داشت تا با متقاضی شدن در اکران نوروز ۱۴۰۲، زمینه را برای دیده شدن بیشتر اثر خود فراهم کرده و شروع خوبی را برای سال جدید رقم بزنند. سالی که قرار است با افزایش سالن‌های نمایش و نظم بیشتر در حوزه اکران، اتفاق‌های خوشایندی را در حوزه سینمای ملی رقم بزند.

کارگردان «کت چرمی» دربارۀ فیلم کوتاه چه گفت؟

حسین میرزامحمدی کارگردان فیلم سینمایی «کت چرمی» با اشاره به جذابیت‌های تجربه ساخت فیلم‌های ۱۰۰ ثانیه‌ای تأکید کرد که سینمای کوتاه را رها نخواهد کرد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از مهر، حسین میرزامحمدی کارگردان جوانی که با فیلم اول خود یعنی «کت چرمی» در چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر حضور داشت درباره تجربه ورود خود به عرصه کارگردانی سینما گفت: از آنجایی که من از مسیر ساخت فیلم کوتاه و اساساً از سینمای کوتاه وارد سینمای بلند شده‌ام، معتقدم یکی از مهمترین چالش‌هایی که برای ورود به عرصه کارگردانی وجود دارد، دکوپاژهایی است که پیش از شروع فیلمبرداری صورت می‌گیرد. در فیلمسازی فیلم بلند این تجربه متفاوت از سینمای کوتاه است. زمان‌بندی در فرآیند ساخت فیلم بلند پیچیده‌تر و تعداد اعضا نفرات گروه هم بیشتر است.

وی افزود: فکر می‌کنم قدرت تصمیم‌گیری‌های آنی در حین فیلمبرداری، مهمترین چالشی است که هر فیلمسازی در اولین تجربه بلند سینمایی خود با آن مواجه می‌شود. شما در فیلم کوتاه با یک گروه نهایتاً ۳۰ نفره مواجه هستید اما در یک فیلم بلند تعداد نفرات به ۸۰ نفر و حتی با احتساب هنروران به بیش از ۱۰۰ نفر می‌رسد. همه افراد گروه هم از بازیگران شاخص گرفته تا سایر عوامل در انتظار تصمیم‌گیری‌های آنی شما هستند. فکر می‌کنم این تصمیمات که غالباً هم باید به‌صورت بداهه اتخاذ شود، جزو چالش‌های اصلی برای ساخت فیلم بلند است.

این کارگردان درباره دشواری بیشتر ساخت فیلم‌های کوتاه نسبت به سینمای بلند، به دلیل زمان کمتر برای انتقال مفهوم هم گفت: سال گذشته فیلمی در جشنواره فیلم کوتاه تهران داشتم و همان زمان در گفتگویی گفتم فیلمسازی در سینمای کوتاه را نباید صرفاً پلی برای ورود به سینمای بلند دانست. خیلی از حرف‌ها و خیلی از ایده‌ها و خیلی از دغدغه‌ها هست که تنها در قالب فیلم کوتاه قابل ارائه است. به همین دلیل همه فیلمسازان سینمای کوتاه که وارد سینمای بلند می‌شوند، لزوماً فیلمسازان موفقی نیستند و نمی‌توانند همان موفقیت احتمالی که در سینمای کوتاه داشته‌اند را در سینمای بلند تکرار کنند.

وی افزود: فیلم کوتاه باید به مثابه یک نوع مستقل از سینما قلمداد شود. شاید فیلمسازی بخواهد تا پایان عمر حرفه‌ای‌اش در سینمای کوتاه فعال باشد، کمااینکه در دنیا هم این مسئله بسیار باب و مرسوم است. فیلمسازان بزرگی را سراغ داریم که تنها در حوزه فیلم کوتاه کار می‌کنند.

میرزامحمدی درباره تجربه ساخت فیلم‌های ۱۰۰ ثانیه‌ای هم گفت: من این تجربه را نداشته‌ام و فیلم‌های کوتاهی که تاکنون ساخته‌ام بیشتر حوالی ۱۵ تا ۳۰ دقیقه بوده است. فکر می‌کنم ساخت فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای بسیار سخت است به خصوص برای من که به قصه‌گویی عادت دارم. اگر بخواهید در فیلم خود شخصیت‌پردازی هم داشته باشید و به همه قواعد روایت پایبند باشید، ساخت فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای بسیار سخت است. به همین دلیل است که فکر می‌کنم تجربه ساخت فیلم کوتاه، لزوماً به کارگردانی در سینمای بلند ختم نمی‌شود.

کارگردان «کت چرمی» درباره منحصربه‌فردترین ویژگی فیلم‌های کوتاه هم گفت: خلاقیت در این آثار بسیار بارز است. مهمترین اتفاقی که در یک فیلم کوتاه باید رخ بدهد این است که تو بتوانی با خلاقیت داستانی را روایت کنی. مهمترین رکن فیلمنامه‌نویسی در سینمای کوتاه همین خلاقیت است. شاید گاهی ما سهل‌انگاری می‌کنیم و زمان کمی را برای فیلمنامه می‌گذاریم. گاهی وقت کمی روی بازنویسی می‌گذاریم در حالی که خیلی از ایده‌های خلاقانه در فرآیند بازنویسی به ذهن می‌رسند. به همین دلیل مهمترین اتفاق در فیلم کوتاه خلاقیت در ایده‌پردازی و خلاقیت در نگارش فیلمنامه است.

این کارگردان ادامه داد: در فیلمسازی سینمای کوتاه، ما چه به درست و چه به غلط، بیش از آنکه تحت تأثیر جریان قصه‌گویی و خلاقیت در قصه‌گویی باشیم، به‌دنبال این هستیم که فستیوال‌ها چه نوع داستان‌هایی را انتخاب کرده‌اند و ما براساس آن دست به نگارش فیلمنامه می‌زنیم. به همین دلیل دغدغه و زیست اجتماعی خود را در فرآیند نگارش فیلمنامه نادیده می‌گیریم. بیشتر می‌خواهیم بدانیم رویکرد جشنواره‌ها به کدام سمت و سویی است. نمی‌خواهم بگویم الزاماً این رویکرد اشتباه است به‌خصوص در عرصه فیلم کوتاه بزرگ‌ترین پلتفرم برای دیده شدن آثار همین جشنواره‌ها هستند. اما اگر ما زیست بومی خود را از فیلمسازی‌مان حذف کنیم، شاید در یک بازه زمانی کوتاه موفق باشیم اما دلیل نمی‌شود که در بلندمدت هم موفق باشم.

وی افزود: این ایرادی ندارد که نگاهی به خواست و رویکرد جشنواره‌های جهانی داشته باشیم اما اگر زیست شخصی و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم را از یاد ببریم احساس می‌کنم دچار اشتباه بزرگی شده‌ایم. ما در سال‌های اخیر به سمت سینمایی حرکت کرده‌ایم که فرم خاصی را دنبال می‌کند و این حرکت متأثر از خواست جشنواره‌ها بوده است. اگر در درام، داستانی وجود نداشته باشد، حتی اگر در عرصه فرم، آپولو هم هوا کنید، در عمل هیچ اتفاقی نیفتاده است!

میرزامحمدی درباره اینکه اگر بخواهد روزی فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای بسازد بر روی چه سوژه‌ای متمرکز می‌شود هم گفت: اینکه بخواهم بگویم پیش‌تر به این ایده فکر کرده باشم، اینگونه نبوده است و شاید هیچ‌گاه ایده‌پردازی خاصی هم برای یک فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای نکرده باشم اما در سال‌های اخیر بیشترین نکاتی که در فیلم‌هایی از این دست ذهن من را درگیر کرده، عواطف و احساساتی است که در بازه زمانی صفر تا ۱۰۰ ثانیه، در یک انسان تغییر می‌کند آن هم در یک موقعیت مشخص. چند فیلم ایرانی و خارجی را در این قالب دیده‌ام که بسیار توجه من را به خود جلب کرده است. اینکه در یک موقعیت مشخص عواطف یک انسان در کمتر از ۱۰۰ ثانیه چنان متحول می‌شود که دست به یک تصمیم می‌زند، بسیار جذاب است.

وی در پایان تأکید کرد: من هیچ‌گاه سینمای کوتاه را ترک نخواهم کرد. هیچ‌گاه درگیری‌ام با سینمای کوتاه و جریان ساخت فیلم‌های کوتاه کم نخواهد شد چرا که فکر می‌کنم خیلی از ایده‌های جذاب و زیبا در همین سینمای کوتاه شکل می‌گیرد. در همین جشنواره فیلم فجر امسال شاهد اکران فیلم‌های کوتاهی بودیم که ایده‌های بسیار جذابی داشتند. اگر همان فکر و همان تفکر بتواند وارد سینمای بلند شود، می‌توانیم انتظار شکل‌گیری یک سینمای درخشان را داشته باشیم.

برنامۀ سوره در حوزۀ انیمیشن چیست؟

انیمیشن «بادآباد» و «خواب دزد» ۲ طرح نهایی چهارمین دوره پرتاب انیمیشن «رویازی» توسط سازمان سینمایی سوره برای سرمایه‌گذاری انتخاب شدند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی سازمان سینمایی سوره، دو طرح «بادآباد» و «خواب دزد» که در چهارمین دوره رویداد پرتاب انیمیشن «رویازی» به مرحله نهایی رسیده بودند، توسط این سازمان برای سرمایه گذاری انتخاب شدند.

روایت «بادآباد» داستان شخصیت نوجوانی به نام «بادبد» از شهری ساخته شده از باد است که آرزو دارد ناخدای شهرشان، «بادآباد» شود و به دنبال این آرزو مسائل و داستان‌های مختلفی برای او و دوستانش پیش می‌آید. سازمان سینمایی سوره سرمایه‌گذاری مشارکتی ۵۰ درصدی در این طرح خواهد داشت.

«خواب دزد» درباره دختربچه‌ای است که در مقابله با یک غریبه که خواب و رویای مردم شهر را می‌خرد و به آنها طلا می‌دهد، وارد ماجراها و داستان‌های مختلفی می‌شود. سازمان سینمایی سوره سرمایه‌گذاری مشارکتی ۷۰ درصدی در این طرح خواهد داشت.

چهارمین رویداد پرتاب انیمیشن «رویازی» با شعار «رویاهاتو زندگی کن» با تلاش مرکز انیمیشن سوره پس از برگزاری دوره‌های آموزشی و کارگاهی در ۱۲ آبان‌ماه سال جاری در سالن سوره حوزه هنری به ایستگاه پایانی خود رسید. در این رویداد ۱۲ گروه به مرحله نهایی راه یافتند. طرح‌های راه‌یافته به مرحله نهایی با ارائه طرح در مقابل سرمایه‌گذاران، فعالان و مسئولان حوزه انیمیشن ایران، شانس خود را برای جذب سرمایه‌گذار امتحان کردند.

مرکز انیمیشن سوره، به همت سازمان سینمایی سوره حوزه هنری، هرسال این رویداد را با محوریت «پیوند ایده و سرمایه» برگزار می‌کند.

«صونا» به آمریکا می‌رود؟

فیلم کوتاه «صونا» به نویسندگی و کارگردانی زهرا ترکمنلو در بخش رقابتی پانزدهمین جشنواره مدیا فیلم آمریکا به رقابت خواهد پرداخت.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی، فیلم کوتاه «صونا» به نویسندگی و کارگردانی زهرا ترکمنلو در اولین حضور خود در پانزدهمین جشنواره بین المللی مدیا فیلم آمریکا به رقابت خواهد پرداخت.

پانزدهمین جشنواره بین المللی مدیا فیلم آمریکا از سال ۲۰۰۸ میزبانی صدها فیلم در هر ژانر از سراسر جهان بوده است.

در این دوره از جشنواره مدیافیلم آمریکا جمعاً ۴۰ فیلم کوتاه داستانی، مستند و انیمیشن از سراسر جهان به رقابت خواهند پرداخت که فیلم کوتاه «صونا» از ایران در بین این ۴۰ فیلم است‌.

تاریخ نمایش فیلم‌ها ۳۰، ۳۱ مارس و یکم آوریل برابر با دهم، یازدهم و دوازدهم فروردین ماه ۱۴۰۲ به صورت حضوری در ایالت پنسیلوانیا است.

فیلم «صونا» روز ۳۱ مارس برابر با یازدهم فروردین ماه ۱۴۰۲ در این جشنواره اکران خواهد شد.

در خلاصه داستان «صونا» آمده است: «صونا در آستانه چهل سالگی، چطور باید با مشکل تنهایی‌اش، روبه‌رو شود؟»

فریبا سهرابی، نرجس دلارام، سمانه بابازاده، حسام کاظمی، حامد غفارپور، نسرین خرم و الین بدر نوع بشر بازیگران این فیلم هستند.

از دیگر عوامل فیلم کوتاه «صونا» عبارتند از تهیه کننده، نویسنده و کارگردان: زهرا ترکمنلو، مدیر فیلمبرداری: حمید مهرافروز، تدوین و صداگذاری: نادر فرجی، صدابردار: بهنام اسداللهی، طراح صحنه: مصطفی بیژن‌پور، طراح لباس: مهسا رضازاده، گریم: مهناز سیفی، دستیار کارگردان: پریناز مهری، مدیرتولید: پدرام صالح حیدری، عکاس: حامد پورحسینی، روابط عمومی و مشاور رسانه: نگار امیری، طراحان پوستر: زهرا ترکمنلو و مینا راشدی.

پخش بین‌الملل این اثر بر عهده زهرا ترکمنلو است.

همۀ چالش‌های اکران نوروزی

در حالی رفته‌رفته به موعد عید نوروز و تحویل سال ۱۴۰۲ نزدیک می‌شویم که سینمای ایران در آخرین هفته‌های سال ۱۴۰۱ همچنان با چالش‌هایی جدی برای ورود فیلم‌های جدید به چرخه اکران مواجه است.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از مهر، با پایان یافتن چهل و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر و پایان تب و تاب رقابت فیلم‌ها با یکدیگر، حالا نوبت برنامه‌ریزی برای اکران نوروزی است. اکرانی که در واقع می‌توان آن را مهم‌ترین استارت گیشه در ابتدای هرسال دانست.

سال‌ها است که صاحبان آثار سینمایی با توجه به اهمیت این نوبت از اکران برای قرار گرفتن فیلم‌های خود در لیست فیلم‌های نوروزی تلاش می‌کنند تا به نوعی بهترین اکران سال را از آن خود کنند چرا که معمولاً یکی از پرفروش‌ترین نوبت‌های نمایش فیلم در طول سال به شمار می‌رود. در واقع در تعطیلات نوروزی خانواده‌ها این فرصت را دارند تا حتی شده برای یک بار هم در کنار یکدیگر در سینما حضور پیدا کرده و با هم تجربه تماشای یک فیلم را داشته باشند.

هرچند طی ۲ سال گذشته تنور اکران نوروزی به دلیل شیوع ویروس کرونا و کاهش استقبال مخاطب از سینما، مانند گذشته داغ نبود اما همچنان برخی از فیلم‌ها با اقبال خوبی از سوی مخاطب همراه می‌شد که در نهایت می‌توانستند از فروش خوبی نیز برخوردار شوند. اما اکران نوروزی ۱۴۰۲ بی شک با چالش‌های بسیاری همراه است.

چالش اول؛ جای خالی بهترین فیلم از نگاه مردم

سال‌ها است که از بین فیلم‌هایی که در جدول اکران نوروزی قرار می‌گیرند، یک جایگاه به فیلمی که می‌توانست سیمرغ بهترین فیلم از نگاه مردمی را دریافت کند اختصاص داده می‌شد. در واقع سیمرغ بهترین فیلم از نگاه مردمی هرسال و در پایان برگزاری جشنواره فیلم فجر، به اثری اختصاص داده می‌شد که می‌توانست بیشترین رأی را از سوی مخاطبانی که به دیدن فیلم‌های حاضر در جشنواره نشسته بودند به دست آورده بود، اختصاص داده می‌شد.

«ملاقات خصوصی» که تا یک قدمی سیمرغ مردمی جشنواره چهلم رفت عملکرد خوی در گیشه داشت

برنده این سیمرغ بدون در نظر گرفتن دیگر تقاضاها و البته با خواست و رضایت صاحب اثر، اولین فیلمی بود که در جدول نوروزی قرار می‌گرفت. جالب این است که می‌توان یکی از دلایل موفقیت این دسته از فیلم‌ها در اکران نوروزی را همان آرای مردمی در جشنواره دانست، چرا که مخاطبان سینما ناخودآگاه به انتخاب مخاطبانی که در جشنواره فیلم فجر، اثر مورد نظر را دیده و نمره قبولی داده‌اند اعتماد کرده و برای دیدن فیلم مورد نظر به سینما می‌رفتند.

سال گذشته هم در کمتر از یک روز مانده به برگزاری آئین اختتامیه جشنواره چهلم فیلم فجر، به ناگاه سیمرغ مردمی از ترکیب جوایز جشنواره حذف شد و فیلم «ملاقات خصوصی» که تا آن روز براساس گزارش‌های رسمی جشنواره صدرنشین جدول آرا بود، از دریافت این سیمرغ بازماند، اما جالب اینکه همین فیلم هم عملکرد بسیار خوبی در گیشه سینمای ایران در سال جاری داشته است.

حالا نکته اینجاست که در چهل و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر، سیمرغ بهترین فیلم از نگاه تماشاگران به‌طور کامل حذف شد که این خود می‌تواند به شناخت سلیقه مخاطب سینما از سوی تصمیم گیرندگان اکران صدمه بزند.

چالش دوم؛ کاهش مخاطب

بی شک می‌توان ادعا کرد که سال‌ها است دیگر سینما رفتن جزو اولویت‌های جامعه به عنوان یک سرگرمی به شمار نمی‌رود. اما با این شرایط هم حداقل تا ۲ سال گذشته نمی‌توانستیم ادعا کنیم که سینما از سبد خانواده خارج شده است، اما با پشت سر گذاشتن سال جاری می‌توان تأیید کرد که سینما و فیلم دیدن به صورت دست جمعی دیگر در سبد خانواده ایرانی وجود ندارد.

در ابتدا تصور بر این بود که به دلیل نیمه تعطیل بودن سینماها به دلیل شیوع کرونا، مخاطبان نسبت به حضور در سالن‌ها کمی محتاط‌تر عمل می‌کنند؛ اما رفته رفته با کاهش ابتلاء به این ویروس، این انتظار می‌رفت که مخاطب به سینما کشیده شود. با بازگشایی دوباره سالن‌های سینما، صاحبان آثار برای اکران فیلم‌های خود در سینماها اعلام آمادگی کردند، اما نکته اصلی این بود که مخاطب برای دیدن فیلم به سینما نمی‌آمد!

برخی از پخش کنندگان و البته صاحبان فیلم‌ها معتقد بودند که تبلیغات مناسبی برای آگاهی مردم از اکران فیلم‌ها صورت نمی‌گیرد، حتی گاهی این ادعا از سوی پخش کنندگان مطرح بود که مردم از آغاز به کار سینماها اطلاعی ندارند به همین دلیل استقبال از فیلم‌ها کم شده است. کاهش استقبال مخاطب از سینما سبب شد تا فیلمسازان دیگر تمایلی به اکران فیلم خود نداشته باشند و ترجیح بدهند که سرمایه شأن همچنان گوشه کمد خاک بخورد تا اینکه اکران شود و حتی نتواند هزینه تولید خود را از گیشه بدست آورد.

البته در این میان بودند فیلم‌هایی که توانستند فروش خوبی داشته باشند اما تعداد این فیلم‌ها حتی به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد. ترس از اکران فیلم در سینماها به دلیل کاهش مخاطب مسأله‌ای است که می‌تواند چالش بزرگی را برای اکران نوروزی به همراه داشته باشد، چرا که فیلمسازان بخش خصوصی تمایلی به اکران فیلم‌های خود ندارند.

هرچند طی یک سال گذشته مدیران دولتی در سینما، بسته‌های حمایتی را برای ترغیب صاحبان آثار برای اکران فیلم‌های خود در سینما فعال کرده‌اند؛ اما این بسته‌ها نیز نتوانسته کمکی به فروش فیلم‌ها داشته باشد و می‌توان گفت اکثر فیلمسازان از فروش فیلم‌های خود و حمایت دولتی که با شرایط خاص ارائه می‌شود گله مند هستند.

چالش سوم؛ افزایش قیمت بلیت سینما

در سال جاری بلیت سینماها به ۴۵ هزار تومان رسیده است، به این معنا که اگر قرار باشد یک خانواده ۴ نفره حداقل یک بار در طول ماه به سینما برود، تنها باید ۱۸۰ هزار تومان هزینه بلیت پرداخت کند. اما سینما رفتن به غیر از هزینه بلیت، هزینه تنقلات نیز به همراه دارد، با افزایش هزینه‌ها اگر بخواهیم در پایین‌ترین حد ممکن هزینه تنقلات برای یک خانواده ۴ نفره درنظر بگیریم، باید گفت حداقل ۳۰۰ هزار تومان برای این بخش هزینه می‌شود.

مخاطبان بالقوه سینما حاضرند بیش از ۴۵ هزار تومان هزینه بلیت پرداخت کنند؟

به این معنا که برای دیدن یک فیلم، یک خانواده ۴ نفره باید در کمترین حالت ممکن ۴۸۰ هزار تومان هزینه کند، که این هزینه با توجه به کاهش توان خرید جامعه برای یک خانواده چندان به صرفه نیست.

حال تصور کنید که بی شک قیمت بلیت سینماها در سال جدید با افزایش همراه خواهد بود و این به آن معنا است که استقبال از سینما کاهش پیدا می‌کند.

چالش چهارم؛ همزمانی اکران نوروزی با ماه مبارک رمضان

در هر سال یکی از راکد ترین نوبت‌های اکران، معمولاً همزمان با شروع ماه مبارک رمضان صورت می‌گیرد. چرا که در این ماه مردم به دلیل گرفتن روزه تمایل کمتری به سینما رفتن حداقل تا بعد از افطار دارند.

طی سال‌های گذشته تلاش می‌شد تا با افزایش ساعت اکران فیلم‌ها بعد از افطار مخاطب را ترغیب به حضور در سینماها کنند، که البته این افزایش سانس گاهی به جذب مخاطب در سینما کمک می‌کرد، حتی سال‌ها تجربه اکران اذان تا اذان یا همان افطار تا سحر نیز اجرایی می‌شد که براساس آن سینماهای کشور از اذان مغرب تا اذان صبح سانس‌های مختلفی را به اکران فیلم‌ها اختصاص می‌دادند که مورد استقبال نیز قرار می‌گرفت.

اما نکته اینجاست که در اکران نوروزی ۱۴۰۲، به دلیل همزمانی اکران نوروزی با ماه مبارک رمضان، مردم ترجیح می‌دهند تا بعد از افطار زمان خود را به دید و بازدید نوروز اختصاص دهند تا اینکه به سینما رفته و فیلم ببینند و این شرایط می‌تواند معادله اکران نوروزی امسال را پیچیده‌تر کند.

چالش پنجم؛ اعلام اولویت برای فیلم‌های فجر

پیش از شروع چهل و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر، اعلام شد اولویت اکران فیلم‌ها در سال ۱۴۰۲ با فیلم‌هایی است که در این دوره از جشنواره فیلم فجر حضور پیدا کردند و بی شک اکران نوروزی هم از این امر مستثنی نیست.

از میان فیلم‌های حاضر در جشنواره فجر امسال احتمال اکران نوروزی «غریب» دور از ذهن نیست

با نگاه به لیست فیلم‌های راه یافته به جشنواره فیلم فجر، می‌توان به این مساله پی برد که هرچند شاهد فیلم‌های قابل توجهی در جشنواره بودیم، اما آیا فیلم‌های مورد نظر توان جذب مخاطب به سینما را دارند؟ چند فیلم از آثار راه یافته به جشنواره می‌تواند مناسب اکران نوروزی و حال و هوای مخاطب نوروزی باشد؟ فیلم‌های راه یافته به جشنواره تا چه اندازه به سلیقه مخاطبی که دیگر سینما را به عنوان یک تفریح ارزان و دلچسب نمی‌بیند، نزدیک است؟

با توجه به اینکه تعداد بسیاری از این فیلم‌ها از سوی نهادهای دولتی تأمین بودجه شده است، سهم بخش خصوصی البته با این پیش‌شرط که اساساً راضی به اکران شود، در این اکران‌ها چقدر خواهد بود؟ این در حالی است که پخش‌کنندگان بر این باورند که فیلم‌های راه یافته به جشنواره نمی‌تواند در جذب مخاطب موفق باشد و باید به اکران فیلم‌هایی که در جشنواره فیلم فجر حضور نداشتند و عمدتاً محصول بخش خصوصی هستند، امیدوار بود.

حرف آخر

باید دید سازمان سینمایی که نظارت مستقیم بر اکران نوروزی دارد، با توجه به شرایط موجود حاکم بر سینمای ایران چه برنامه‌ای برای تشویق سینماگران به نمایش فیلم‌های خود در سینما و البته جذب مخاطب دارد.

نباید فراموش کرد اکران نوروزی بهترین فرصت برای به حرکت درآوردن چرخه اکران به شمار می‌رود و برای جذب مخاطب باید سلیقه و ژانرهای مختلف سینمایی را مدنظر قرار داد.

موزۀ سینما فروشی است؟

معاون توسعه مدیریت و منابع سازمان سینمایی کشور، هرگونه گمانه زنی در خصوص فروش موزه سینما و فیلمخانه ملی ایران را مردود اعلام کرد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از خبرگزاری فارس، اصغر فارسی معاون توسعه مدیریت و منابع سازمان سینمایی در خصوص گمانه زنی‌های اخیر نسبت به فروش موزه سینما گفت: در پی مصوبه مولدسازی دارایی‌های دولت که ۲۱ آبان‌ماه سال‌جاری به تصویب شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا رسید‌؛ فهرستی به منظور مولدسازی از اموال و دارایی‌های وزارت آموزش و پرورش شهر تهران منتشر شده که ذکر نام «باغ فردوس» در آن، شائبه و نگرانی‌هایی را برای اهالی سینما، پژوهشگران و علاقه‌مندان عرصه فرهنگ و هنر ایجاد کرده است.

وی با بیان اینکه فروش ملک موزه سینما به هیچ وجه صحت ندارد، تصریح کرد: سند مالکیت تمامی مساحت این ملک در دو بخش «موزه سینما» و «فیلمخانه ملی ایران» به نام سازمان سینمایی و امور سمعی بصری است، مضافا اینکه در دولت سیزدهم، موضوع حفظ مجموعه میراث‌ فرهنگی سینمای ایران، توسعه فعالیت‌های موزه سینما،  تکمیل و تجهیز فیلمخانه ملی ایران به صورت ویژه در دستور کار این سازمان قرار گرفته است.

فارسی ادامه داد: بر اساس تاکید وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس سازمان سینمایی کشور ، پیگیری امور و لزوم حفظ و تکمیل این گنجینه‌ها ( موزه سینما و فیلمخانه ملی ایران) از جمله ماموریت های جدی سازمان سینمایی است و این مراکز همچون نگینی در تاریخ سینمای ایران خواهد درخشید. 

معاون توسعه مدیریت و منابع سازمان سینمایی تصریح کرد: هرگونه اخبار و گمانه زنی پیرامون فروش این دو مجموعه کاملا مردود است و اساسا، صحت ندارد.

آیا سریال موسی (ع) ساخته می‌شود؟

به مناسبت هفتمین سالگرد درگذشت هنرمند انقلابی فرج الله سلحشور جمعی از هنرمندان بر سرمزار وی واقع در امامزادگان سیدجعفر و حمیده خاتون باغ فیض، یاد و خاطر این هنرمند قرآنی را گرامی داشتند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از سینماپرس، در ابتدای این برنامه محمود گبرلو منتقد پیشکسوت سینما با بیان اینکه سلحشور از پیشکسوتان فعالیت هنری ارزشی در قبل و بعد از از انقلاب بوده است عنوان کرد: سلحشور از افرادی بود که پیام امام را مبنی بر اینکه ما با سینما مخالف نیستیم بلکه با فحشا مخالفیم به خوبی پیگیری نمود.

در ادامه این برنامه جواد شمقدری رئیس پیشین سازمان سینمایی و کارگردان سینما اظهار داشت: زنده یاد فرج الله سلحشور در همه عمرش تلاش کرد معارف الهی را با زبان هنر عرضه کند. او یک هنرمند مسجدی بود و کار هنری اش را از مسجد شروع کرد.

وی یادآور شد: او در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی علیرغم همه سختی ها و دشواری ها تئاتر «ایوب» را روی صحنه برد؛ بنده به خاطر دارم که برخی افراد در آن دوران کارهایی کردند که ایشان نتواند در حوزه هنری نمایش خود را اجرا کند و به همین علت او مجبور شد کارش را به تالار مولوی ببرد. بعدها زنده یاد سلحشور در حسینیه حضرت امام خمینی (ره) نیز این کار را به اجرا برد که یک نقطه عطفی در زندگی هنری اش ایجاد کرد چرا که این اثر با تأیید حضرت آقا روبرو شد و همین موجب گردید تا بعدها این تئاتر بدل به سریال شود.

شمقدری با بیان اینکه زنده یاد سلحشور در طول دوران کاری اش با بی مهری های زیادی روبرو بود اظهار داشت: یادم می آید یک سال در جشنواره ای من داور بودم و زنده یاد سلحشور فیلمی را ارائه داده بود و برخی میخواستند با استهزا کار را ارزیابی و با آن برخورد کنند و نمی خواستند فیلمش را ببینند و در واقع قصد داشتند ندیده فیلم را بزنند اما من مانع از این اتفاق شدم.

این مدیر فرهنگی مقاومت زنده یاد سلحشور را دلیل جهانی شدن این هنرمند دانست و در این باره متذکر شد: تلاش وی برای ترسیم سینمای قرآنی بسیار ستودنی بود. بنده صریحاً عنوان می کنم که همه ما که اینجا به یاد وی دور هم جمع شده ایم باید مطالبه گر باشیم که سینمای قرآنی ادامه پیدا کند.

وی تأکید کرد: اخیراً شنیده ام به فضل الهی قرار است سریال «حضرت موسی (ع)» آغاز شود؛ البته همواره مسئولان و مدیران در رابطه با چنین تولیداتی کوتاهی می کنند و این بلیه ای است که از اول انقلاب به شدت آن را شاهد بودیم و این جمع حاضر همه چوب عدم حمایت مسئولان را خورده اند. اما همه ما که امروز در هفتمین سالگرد رحلت این مرد بزرگ اینجا جمع شدیم و می دانیم روح ایشان ناظر جمع ما است به او می گوییم تلاش می کنیم تا مسیرش را ادامه دهیم و به رغم کارشکنی ها و عدم حمایت هایی که وجود دارد نمی گذاریم مسیر او بی تحرک باقی بماند.

شمقدری در بخش پایانی اظهارات خود تصریح کرد: من امیدوارم سریال «حضرت موسی (ع)» به همان مدلی که ایشان دنبالش بود ساخته شود! همه ما می دانیم اهمیت زندگی حضرت موسی (ع) درست جایی است که می خواهد حکومت تشکیل دهد و قوم بنی اسرائیل با او مقابله می کند. کلیدی ترین و استراتژیک ترین زمان در زندگی حضرت همین جا است و نباید اینطور باشد که خدای ناکرده بخش اول سریال ساخته شود و بعداً دیگر این بخش های مهم و کلیدی به تولید نرسد. این زنگ خطری است که صدای آن شنیده می شود و مسئولان باید تدبیر ویژه ای برای این اتفاق داشته باشند و مراقب باشند مبادا در فرایند تولید این بخش مهم و استراتژیک کنار گذاشته شود. قطعاً ارزش معنوی این سریال برای مرحوم سلحشور محفوظ است و بار دیگر همه ما در اینجا به او تعهد می دهیم که در همان خط و مسیری که او می رفت حرکت کنیم.

در ادامه این مراسم فرزند زنده یاد سلحشور نیز در سخنان کوتاهی اظهار داشت: پدر تبلیغ دین را شاکله اصلی کارش می دانست و معتقد بود برای اینکه فایده ای داشته باشد باید در سینما برای دین کار کند. بنده نیز معتقدم وظیفه سینما این است و اگر جز این برود راهش خطا است.

وی تأکید کرد: اگر کسی بخواهد در راه خدا کوشش کند قطعاً درها برایش باز می شود و آن شخص را به سمت درست هدایت می کند. ما این معنا را در زندگی پدر می دیدیم. ایشان پیش بینی نسبت به آینده نداشتند اما راه ها برای شان باز می شد. من می خواهم این نکته را عنوان کنم که بچه های مذهبی و دینی باید این مسیر را بروند و نباید از عواقب ترسناک هراس داشته باشند.

در پایان این مراسم نیز سیداحمد میرعلایی تهیه کننده سینما و مدیرعامل پیشین بنیاد سینمایی فارابی در سخنانی خطاب به حاضرین گفت: اگر انسان به راهی که می رود اعتقاد داشته باشد خود حضرت حق قطعاً پشتیبانی اش می کند. یکی از کسانی که به عینه در زندگی و کارش دیدم که همواره پشتیبانی می شد مرحوم سلحشور بود.

وی ادامه داد: او به کارهایی که انجام می داد به تمام معنا ایمان داشت. نکته اینجا است که اگر ایمان نباشد هیچ کاری به ثمر نمی رسد. باید برای کار قرآنی و دینی ایمان اولیه داشت. سریالی مثل «اصحاب کهف» یا «یوسف پیامبر (ع)» شاید از نظر امکانات آثار ضعیفی باشند اما توانستند به واسطه ایمان قلبی زنده یاد سلحشور برد جهانی پیدا کرده و در کل دنیا دیده شوند و مورد توجه قرار بگیرند.

میرعلایی یادآور شد: بنده به یاد دارم بازخوردهایی که برای این سریال ها می آمد عجیب بود! از مراکش گرفته تا آفریقا و ترکیه و… همه دنبال این سریال ها بودند. من در بازارهای جهانی شنیدم سراغ می گیرند کار بعدی گروه یوسف چیست! این یعنی علاقمند هستند و این فیلمساز را دنبال می کنند.

این مدیر فرهنگی تأکید کرد: افسوس که ما حتی در عرصه عرضه هم جدیت لازم نداشتیم. باعث تأسف است که ما بلد نیستیم چطور اقتصاد هنر را بچرخانیم و پول دربیاوریم. حضرت آقا چند سال قبل صحبتی کردند و فرمودند در تئاتر ایوب نکاتی را متوجه شدم که در مدت مطالعه ام در رابطه با زندگی این حضرت به آن توجه نکرده بودم. این نشان دهنده آن است که هنر بسیار موثر است.

وی در پایان این گفتگو افزود: مسئولان امر آنقدر که باید به فکر نیستند و فقط می خواهند کارنامه خود را پربار کنند. آدم دلسوز کم داریم. سلحشور از خودگذشتگی کرد. آوازه فرج در دنیا پیچیده است و این است که می تواند یک هنرمند را ماندگار کند.

در این برنامه هنرمندانی همچون جواد شمقدری، حسین طلابیگی، سیداحمد میرعلایی، قربان محمدپور، احمد فراهانی، مهدی عظیمی، عطاءالله سلمانیان، علی غفاری، محمود گبرلو، اکبر حر، روح الله شمقدری و … به همراه خانواده مرحوم فرج الله سلحشور حضور بهم رساندند.

یک جامعه‌شناس مطرح کرد: دولت انقلابی، در حوزۀ سینما انقلابی حرکت می‌کند؟

دکتر فاطمه محمدی جامعه شناس و پژوهش گر حوزه زنان و خانواده در خصوص‌نسبت جشنواره فجر چهل و یکم با انقلاب اسلامی گفت: جشنواره فجر مشکلاتی به ویژه در حوزه خانواده داشت که از دولت انقلابی سیزدهم توقع آن را نداشتیم؛ از نظر بنده این جشنواره کما فی سابق هیچ موفقیتی در حوزه زنان و خانواده نداشت و بالعکس ما با آثاری روبرو شدیم که اصولاً نهاد خانواده را زیر سوأل برده بودند و این اتفاق با آنچه مدیران فرهنگی در مورد جشنواره گفته بودند در تضاد آشکار بود.

به گزارش سینمای خانگی، دبیر کل مجمع بانوان تمدن ساز در گفتگو با سینماپرس، گفت: بسیاری از مسئولان فرهنگی از این دوره جشنواره با واژه های خوب و درخشان یاد کردند؛ ما باید در ابتدا ببینیم در کانسپت سینما معنای «خوب» چیست؟

وی ادامه داد: درست است که به لحاظ تعداد فیلم ها و یا حضور برخی هنرمندان ارزشی این جشنواره قابل تأمل بود اما بنده به عنوان یک جامعه شناس پرسشم از مسئولان فرهنگی این است که ما اساساً با این فیلم ها و این جشنواره چه چیزی را به جامعه و سینما اضافه کردیم؟

محمدی با بیان اینکه ما در سینما فارغ از گفتمان اصلاح طلب و اصولگرا در اصلیت و هویت این هنر-صنعت دچار بحران فیلمنامه نویسی هستیم اظهار داشت: ما دچار بحران شناخت هستیم؛ نمی دانیم اخلاق، خانواده، هویت، زن، اصالت، ایران، قومیت، و ملیت چیست! همین مسأله باعث شده تا در برخی از همین فیلم ها زن به عنوان آسیب معرفی شود! مشکل ما این است که برخی افراد از سینما دنبال منافع تجاری و اقتصادی هستند و همین نگاه و رویکرد باعث چنین بحرانی در هنرهفتم می شود.

این جامعه شناس خاطرنشان کرد: ما باید بدانیم تا وقتی از طریق نهادهایی مثل فارابی، اوج و حوزه هنری و… پول سینما را تأمین می کنیم نمی توانیم سینما را صنعتی کنیم چرا که این آثار ارگانی فیلم ها را در دایره رقابت وارد نمی کند؛ در واقع نهادها با بودجه دولتی برخی افراد را شارژ می کنند تا فیلمی ساخته شود و هیچ نظارتی هم روی آن ندارند و بالعکس این سازندگان فیلم ها هستند که برای آن ها تعیین تکلیف می کنند. درست مانند بازیگری که چندی پیش از برای تولید یکی از همین فیلم های ارکانی پول کلانی از بیت المال را گرفت و سپس به خارج گریخت و در آنجا هرچه دلش خواست علیه کشور گفت!

وی در بخش دیگری از این گفتگو با طرح این پرسش که جشنواره امسال چقدر در کنش گری فرهنگی کشور موثر بود؟ تصریح کرد: بنده صراحتاً عرض می کنم که این جشنواره حتی ۲-۳ درصد هم در کنش گری فرهنگی کشور موثر نبود! واقعاً کدامیک از این فیلم ها قابلیت ارزش گذاری دارند؟ ژانر دفاع مقدس که همیشه بوده، اینکه مدیران فرهنگی و سینمایی راجع به خاص بودن این جشنواره صحبت کردند بر اساس چه کانسپت و رویکردی بوده است؟

محمدی سپس با اشاره به برخی فیلم های حاضر در جشنواره فجر چهل و یکم تصریح کرد: فیلمی مانند «چرا گریه نمی کنی؟» یک فاجعه بود! واقعاً چه کسی به این فیلم مجوز ساخت داده؟ مگر چنین چیزی ممکن است که کسی دست معشوقه اش را بگیرد و آن را در کنار زنش بیاورد و با هم خوش و بش کنند؟ آیا این از نظر مدیران فرهنگی معنای خانواده را می دهد؟ آیا این رفتار با فرهنگ ایرانی-اسلامی در تضاد نیست؟ حالا بماند که شخصیت اصلی فیلم دچار پوچ گرایی شده بود که در دین ما این امر طرد شده است.

این استاد دانشگاه متذکر شد: به راستی چطور چنین فیلمنامه ای از فیلتر شورای پروانه ساخت عبور کرده است؟ چقدر و تا چه زمانی قرار است ما در سینمای کشورمان فیلم های تکراری و مشابهی مانند «روایت ناتمام سیما» ببینیم؟ این فیلم ها قرار است چه دستاوردی برای سینمای ما داشته باشد؟

وی تأکید کرد: چرا در فیلم های این دوره از جشنواره مبحث مهم ارزش گذاری زن که مورد تأکید مقام معظم رهبری است دیده نشد؟ این جشنواره برای دهه نسل دهه ۸۰ چه دستاوردی داشت؟ به درد کدام خانواده اصیل ایرانی می خورد؟

محمدی افزود: گویا مدیران فرهنگی فراموش کرده اند که سینما محل تفریح و ارزش گذاری است! باید فرهنگ کشور در سینما ترسیم شود، باید بچه ها از سینما یاد بگیرند اما افسوس که بخش اعظمی از فیلم هیا ما بدآموزی دارد و بنده به عنوان یک مادر هرگز دوست ندارم بچه ام چنین فیلم هایی را ببیند.

وی با طرح چند پرسش از مدیران سینمایی ادامه داد: این حجم لخت شدن هنرپیشه های مرد در فیلم ها چه بود؟ چه ارزش افزوده ای داشت؟ آقای خزاعی کجای این سینمایی که در جشنواره فجر چهل و یکم نشان دادید فرهنگی است؟ ما در سینمای دفاع مقدس هم وقتی در جبهه رزمندگان مجروح را می دیدم اینطور لخت نبودند که در فیلم های امسال این حجم از لخت شدن را دیدیم! این حجم از بدحجابی خانم ها در فیلم ها چه معنایی داشت؟ رویه اصلاحی شما در سینما کجا بود که ما متوجه نشدیم؟ آقای خزاعی قرار است این فیلم ها با همین وضعیت اکران عمومی شوند؟

محمدی در پایان این گفتگو افزود: شما می توانستید تعداد فیلم های کمتری را به جشنواره راه بدهید اما آن آثار مطلوب جامعه باشند؛ در آن صورت می شد گفت که جشنواره ای که برگزار کردید رخدادی فرهنگی است!

«های پاور» چه زمانی اکران می‌شود؟

تهیه‌کننده فیلم «های‌پاور» با اشاره به اینکه برنامه‌ای برای زمان اکران این فیلم مشخص نشده گفت: سینماگران و مسئولان باید به دنبال ایجاد بسترهای دیگری بجز سالن سینما برای نمایش و عرضه فیلم‌های سینمایی باشند.

به گزارش سینمای خانگی، مهدی عظیمی در گفت‌وگویی با ایسنا درباره برنامه‌ریزی برای اکران فیلم «های‌پاور» که در چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر رونمایی شد، بیان کرد: از آنجا که مالک اصلی فیلم نیروی پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی است، باید هماهنگی‌هایی را در این زمینه انجام دهیم و آن‌ها هم تمایل دارند که اکران انجام شود ولی هنوز قطعی نشده است؛ البته با توجه به اینکه از ابتدای کار در جریان تولید بودند، خدا را شکر نظر مثبتی هم نسبت به فیلم داشتند.

او درباره شرایط فعلی اکران و استقبال کم صاحبان فیلم‌ها از اکران نوورزی هم گفت: در حال حاضر مسئله مهم این است که اگر به سالن‌های سینما از وجه اقتصادی نگاه کنیم، باید ببینیم یک سینما برای سرپا ماندن چقدر باید فیلم‌هایش بفروشد؟ یک پردیس سینمایی مثل ملت یا آزادی که سینماهای پرفروشی هستند، اگر پشتیبان‌های الان خود را نداشتند و می‌خواستند متناسب با اصول اقتصادی امور خود را بگذرانند، چقدر باید می‌فروختند تا دخل و خرجشان با هم هماهنگ باشد؟

این تهیه کننده با بیان اینکه «به نظر می‌رسد اگر بخواهیم به شرایطی کمی قابل قبول برسیم باید به طور متوسط بلیت سینما به ۱۰۰ هزار تومان برسد» ادامه داد: هماهنگ نبودن هزینه‌ها با درآمد سینماها و فیلمسازان سبب می شود که تاکید کنیم تمرکز بر استفاده از سینمای سالنی به عنوان تنها بستر اکران و نمایش فیلم یک تصمیم اشتباه است و باید فضای جدیدی را ایجاد کنیم. نمی‌دانم چه اصراری است که این اشتباه همچنان ادامه داشته باشد. در حالی که همین پلتفرم‌ها الان یک بستر نمایشی هستند.

او در پاسخ به اینکه چطور این پلتفرم‌ها را امکان مناسبی می‌بیند وقتی فیلم‌ها به راحتی کپی می‌شوند؟ گفت: روی هر چیزی دست بگذاریم یک مسئله دارد و نمی‌توانیم بخاطر این مشکلات کلا آن‌ها را کنار بگذاریم. مدیریت یعنی اینکه از جمع بین امکانات و موانعی راه گریزی پیدا کنیم. اگر قرار باشد این سینما نجات پیدا کند باید اضافه بر سالن‌های سینمایی، سینماگران و مسئولان و نیز متخصصان امر مثل شرکت‌های دانش بنیان فضایی ایجاد کنند تا به عرضه فیلم‌ها کمک کند؛ حال ممکن است بعضی بسترها بر اینترنت باشد و بعضی در فضای دیگر. باید فروختن حق رایت به بخش‌هایی مثل هواپیمایی، راه آهن، اتوبوسرانی و هتل‌ها جدی گرفته شود تا فیلم‌ها به سودآوری برسند اما الان شرایط به گونه‌ای است که هر کسی فیلم می‌سازد، خیلی هنر بکند بتواند به یک سود خیلی معمولی و پول سرمایه‌گذاری شده خود برسد که آن هم خیلی بعید است و معمولاً حدود ۸۰ درصد فیلم‌ها شکست می خورند.

عظیمی بیان کرد: کسانی که بخواهند در این سینما سرمایه‌گذاری کنند قطعا به همین اتفاق‌ها و وضعیت نگاه می‌کنند و بازگشت سرمایه برای‌آن‌ها نسبت به ارزش‌های فرهنگی در اولویت است بنابراین نگاه من به اکران در شرایط فعلی متاسفانه مثبت نیست و بر اساس آنچه برداشت می‌کنم اشتیاق چندانی برای اکران میان سینماگران نیست و همینطور میان مخاطبان تا به سینما بیایند ولی این بدان معنا هم نیست که نباید فیلمی را اکران کنیم بلکه معتقدم سینمای سالنی صرفا به عنوان یکی از ارکان‌های نمایش فیلم باید در نظر گرفته شود و آن وقت دیگر اکران نوروز و عید فطر و زمان‌های دیگر فرقی نمی‌کند.

پشت پردۀ عضویت هنرمندان در اتاق بازرگانی چه بود؟

در روزهای گذشته، خبری منتشر شده که حکایت از آن دارد که تعدادی از هنرمندان که در میان آنها نام‌های سرشناسی نیز وجود دارد، به عضویت اتاق بازرگانی در آمده‌اند و احتمالا بناست یک جناح در انتخابات از رای آنها استفاده کند.

به گزارش سینمای خانگی، این خبر به نقل از مجیدرضا حریری – رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین – منتشر شده است. هر چند در تیتر و متن خبر به این اشاره شده که برخی هنرمندان مانند فاطمه معتمد آریا، نسیم ادبی و محمد معتمدی، کارت بازرگانی دریافت کرده‌اند اما آنچه که از فیلم صحبت‌های حریری مشخص است، او در صحبت‌هایش نه از دریافت کارت بازرگانی که از عضویت این هنرمندان در اتاق بازرگانی صحبت می‌کند.

در میان صحبت‌های حریری چند نکته مهم و کلیدی وجود دارد. او می‌گوید که این افراد بدون آنکه فعال اقتصادی باشند، کارت عضویت گرفته‌اند و این فرایند از طریق بنیاد رودکی طی شده است. از سوی دیگر به این موضوع اشاره می‌شود که حق عضویت حدود ۶۰ نفر از این هنرمندان از طریق یک حساب بانکی واحد پرداخت شده و این افراد شخصا پولی را پرداخت نکرده‌اند.

از طرف دیگر به این موضوع پرداخته شده که با توجه به اینکه این هنرمندان، فعال اقتصادی نیستند و در نتیجه دفتر کار یا بنگاه اقتصادی مشخصی ندارند و اتاق بازرگانی به عنوان دفتر کار این افراد معرفی شده است و به این ترتیب شائبه یک تخلف وجود دارد.

صحبت‌های مطرح شده از سوی حریری چند روز پیش از آغاز رسمی تبلیغات برای انتخابات اتاق‌های بازرگانی مطرح شده و احتمالا گام نخست رقابت میان لیست‌های مختلف انتخاباتی به شمار می‌رود.

به دنبال مطرح شدن این صحبت‌ها، اتاق بازرگانی تهران اطلاعاتی را به عنوان پاسخ به این صحبت‌ها در اختیار ایسنا قرار داده است.

آیین نامه نحوه پذیرش، تمدید و تجدید عضویت در اتاق‌های بازرگانی ایران، مصوب مرداد ماه

بر این اساس شرایط عضویت برای تمام اشخاص حقیقی و حقوقی مطرح شده که در حوزه‌های بازرگانی، صنعتی، معدنی، کشاورزی، خدماتی و خدمات وابسته اعلام شده و تمام افرادی که در این حوزه‌ها اشتغال دارند می‌توانند به عضویت در اتاق بازرگانی در بیایند.

در شرایط عضویت اعلام شده که افراد حداقل باید ۲۰ سال سن داشته باشند، تصویر شناسنامه و کارت ملی خود را ارائه کنند و مدرک تحصیلی حداقل دیپلم داشته باشند. البته اعلام شده که برای تمدید عضویت، نیاز به ارائه مدرک تحصیلی نیست.

دارا بودن پروانه فعالیت اقتصادی اعم از تولیدی، توزیعی، کشاورزی، خدماتی و خدمات وابسته که از سوی وزارت اقتصاد به عنوان رشته شغلی معرفی شده‌اند ملاک عمل خواهد بود. همچنین افراد باید تعهدنامه موضوع ماده آیین نامه را امضا کنند و حق ورودی و حق عضویت سالانه خود را پرداخت کنند.

اتاق بازرگانی توضیحاتی را نیز درباره ماجرای عضویت هنرمندان در این اتاق اعلام کرده است. یک عضو اتاق به ایسنا گفت: ماجرای عضویت هنرمندان در اتاق بازرگانی مربوط به امروز نیست و پرونده به سال ۱۳۹۸ باز می‌گردد. در این دوره تعدادی از هنرمندان برای برپایی یک تشکل از طریق اتاق بازرگانی اقدام کردند. طبق قانون این تشکل باید آگهی رسمی داشته باشد و در صورتی که اعضای آن به حدنصاب برسد، می‌تواند فعالیت رسمی خود را آغاز کند. عضویت در اتاق می‌تواند در راه اندازی تشکل و فعالیت‌های رسمی اقتصادی به آنها کمک کند. از طرف دیگر در مجامع بین‌المللی می‌تواند به عنوان بخشی از رزومه یا سندی شناخته شود که در جهان جایگاه خاص خود را دارد و عضویت در یک اتاق بازرگانی می‌تواند برای افراد جنبه مثبت داشته باشد. این رویکرد که هرکس به اتاق بازرگانی ورود می‌کند، لزوما به دنبال صادرات یا واردات است درست نیست و هر فعال اقتصادی با توجه به حوزه فعالیت خود، عضویت در اتاق بازرگانی را ارزیابی می‌کند.  

او با بیان اینکه فعالیت‌های هنری نیز می‌تواند در زیرمجموعه فعالیت‌های اقتصادی تعریف شود، توضیح داد: اگر برای مثال هنرمندی یک کارگاه یا آموزش بازیگری دارد، کلاس‌هایی رسمی برای هنرجویان برگزار می‌کند یا اساسا فعالیت اقتصادی دارد که دولتی محسوب نمی‌شود، مانند هر فرد دیگری می‌تواند به عضویت اتاق دربیاید. در این حوزه باید تاکید کرد که بر خلاف صحبت‌های مطرح شده، بحث درباره هنرمندان صرفا به عضویت در اتاق مربوط می‌شود و هیچ بحثی درباره کارت بازرگانی فعال مطرح نیست. کارت بازرگانی در فرایندی با مشارکت دولت انجام می‌شود و اتاق بازرگانی توان صدور این کارت‌ها به شکل مستقل را ندارد.

بر اساس توضیحات این عضو اتاق، عضویت در اتاق بازرگانی شرایط دشواری ندارد و هرکس بتواند ثابت کند که شرایط ثبت نامی را دارد، مدارک را تحویل دهد و کارمند دولت نباشد می‌تواند به عضویت اتاق دربیاید. از سوی دیگر بحث اعلام محل بنگاه اقتصادی نیز به کارت بازرگانی مربوط است و در رابطه با عضویت ملاک نیست. البته افرادی که از طریق یک تشکل اقدام می‌کنند، می‌توانند آدرس همان تشکل را ثبت کنند و اگر تشکلی در محل اتاق بازرگانی، اتاقی در اختیار بگیرد، می‌تواند از آن استفاده کند و این مسئله ملاک عضویت نخواهد بود.

از طرف دیگر، امکان آن وجود دارد که افراد پول حق عضویت خود را در اختیار یک تشکل قرار دهند و آن تشکل، پول حق عضویت یک عده را یک جا پرداخت کند و این مسئله نیز اتفاق تازه یا غیرقانونی در زمینه عضویت در اتاق بازرگانی به شمار نمی‌رود.

موضوعی که در این روزها اهمیت پیدا می‌کند، بحث عضو کردن افراد مختلف در اتاق برای استفاده از رای آنها به نفع افراد یا فهرست‌هایی خاص است که پیش از این نیز مطرح شده بود. این مقام آگاه در اتاق بازرگانی، اساسا رای گرفتن از هنرمندان در انتخابات اتاق را بلاموضوع می‌داند.

او توضیح داد: قوانین و قواعد انتخابات اتاق را هیات نظارت بر انتخابات مشخص می‌کند و قواعد آن در هر دوره سختگیرانه‌تر از قبل می‌شود. مثلا در دوره فعلی اعلام شده که تنها افرادی می‌توانند در انتخابات شرکت کنند که حداقل ۲۴ ماه از عضویت آنها گذشته باشد، این موضوع در رابطه با هنرمندان اعلام شده ممکن است زیرا پرونده آنها به سال  ۱۳۹۸ باز می‌گردد اما تقریبا هیچ یک از آنها امکان براورده کردن دیگر شرط‌های انتخابات را ندارند. در شروط اعلام شده از سوی هیات نظارت، تاکید شده که جدا از عضویت دو ساله، افراد برای آنکه بتوانند رای بدهند باید یکی از این سه شرط را داشته باشند. نخست: بنگاه اقتصادی داشته باشند و در آن لیست بیمه رسمی خود و کارمندانشان را ارائه دهند، دوم: پرونده مشخص مالیاتی با تایید سازمان امور مالیاتی داشته باشند، سوم: تولیدکننده یا صادرکننده برتری باشند که از سوی نهادهای رسمی فعالیت آنها تایید شده باشد. هیچ یک از هنرمندان این سه شرط مطرح شده را ندارند و از این رو بحث استفاده از آنها برای شرکت در انتخابات و رای دادن به یک فهرست خاص مطرح نیست.

با نزدیک شدن به موعد انتخابات اتاق بازرگانی، به نظر می‌رسد که در روزهای آینده صحبت‌های جدیدی درباره عملکرد تیم فعلی و نظارت بر اتاق بازرگانی مطرح شده و بحث‌های جدیدی دربگیرد. فعلا اتاق بازرگانی به بحث مربوط به حضور هنرمندان در انتخابات پاسخ داده و باید دید که در روزهای آینده چه بحث‌های پینگ پنگی میان دو طرف در خواهد گرفت.

خروج از نسخه موبایل