برچسب: دل

 تصویری از «معجزه پروین» با حضور مشترک محمدرضا شریفی نیا و آزیتا حاجیان منتشر شد.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، همزمان با اعلام اسامی سایر اعضای گروه سازنده فیلم سینمایی «معجزه پروین» ساخته محمدرضا ورزی، تصویری از ایفای نقش محمدرضا شریفی نیا و آزیتا حاجیان در کنار همدیگر در نقش زن و شوهر در قصه این فیلم منتشر شد.

فیلم سینمایی «معجزه پروین» امسال در بخش سودای سیمرغ چهل و دومین جشنواره فیلم فجر حضور دارد و به نویسندگی و کارگردانی محمدرضا ورزی و تهیه کنندگی محمدرضا شریفی نیا، پرتره‌ای از داستان زندگی پروین اعتصامی شاعر معاصر ایرانی است.

مارال بنی آدم، آزیتا حاجیان، محمدرضا شریفی نیا، حسین پاکدل، محمد علی نجفی، امیرحسین صدیق، رامین ناصر نصیر، رضا فیاضی، بیژن بنفشه خواه، یوسف صیادی، حسام نواب صفوی، ملیکا شریفی نیا، محمدشعبان‌پور، الهه جعفری، محمدرضا شهبانی نوری، مریم ورزی، محمد ساربان، مجید جعفری، شهراد بانکی، عباس علی محمدی و امیر رضا انوریان از جمله بازیگرانی هستند که در این فیلم سینمایی به ایفای نقش پرداختند.

گروه سازنده «معجزه پروین» نیز عبارتند از: مدیر فیلمبرداری: فرشاد خالقی، مهدی حسینی وند، تدوین: مهدی حسینی وند، آهنگساز: بهزاد عبدی، مدیر صدابرداری: ارسلان کیان ارثی، طراح چهره پردازی: شهرام خلج، طراح صحنه: مسعود اوسطی، صحنه آرا: سوفیا شکری، طراح لباس: رویا ابراهیمی، دستیار اول کارگردان: روهام مخدومی، مدیر برنامه ریزی: حسین متحد، منشی صحنه: سحرناز ضیایی، عکاس: احمدرضا شجاعی، اصلاح رنگ و نور: نیما دبیرزاده، صداگذاری: مهرداد جلوخانی، جلوه های ویژه میدانی: آرش آقا بیک، مستند پشت صحنه: مریم ورزی، گروه تولید و تدارکات: امیر فیاض، علیرضا حق شناس، سعید هرانُف، حمید نخعی، محصول: وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و بنیاد سینمایی فارابی.

کارگردان فیلم سینمایی «هاوایی» ضمن اشاره به همکاری با نویسنده «گاندو» در این اثر، عنوان کرد که اکران «هاوایی» حتی یک دقیقه هم متوقف نشد و نظارت بدون توقف اعمال شد.

به گزارش سینمای خانگی، بهمن گودرزی کارگردان فیلم سینمایی‌ «هاوایی» از فیلم‌های روی پرده سینماها در گفت‌وگو با ایرنا، درباره عملکرد این فیلم در اکران توضیح داد: ابتدا باید خدا را شاکر باشم که با وجود چالش‌هایی مانند فراگیری بحران کرونا، فرآیند طولانی تولید این فیلم بالاخره به سرانجام رسید و بعد از پروسه طولانی صدور پروانه نمایش، این روزها مخاطبان با آن ارتباط برقرار کرده‌اند. معمولا هم طبق تجربه، سیر صعودی فروش یک فیلم در گیشه و ادامه داشتن استقبال از آن پس از روزهای اولیه اکران، نشان‌دهنده رضایت مخاطب از فیلم و تبلیغ دهان‌به‌دهان آن است. خوشبختانه درباره «هاوایی» هم شاهد این استقبال هستیم.

وی در توضیح بیشتر درباره فاصله طولانی میان تولید و اکران این فیلم هم گفت: ۹۰ درصد این فیلم در خارج از کشور و در هنگ‌کنگ فیلمبرداری شده است. برنامه‌ریزی برای تولید فیلم به همین دلیل، زمان‌بر بود. از سوی دیگر رسیدن به عوامل موردنظر هم در سال ۹۸ اندکی از ما زمان گرفت. وقتی برای تولید فیلم در اسفندماه آن سال بلیت گرفتیم هم به‌دلیل بحران کرونا همه مرزها بسته و پروازها لغو شد. عملا در این شرایط دو سال در انتظار باز شدن مرزها ماندیم و ناگزیر بخش‌هایی از فیلم را در سال ۱۴۰۰ با دکور زدن در داخل تصویربرداری کردیم. خرداد ۱۴۰۱ توانستیم به خارج از کشور برویم و فیلمبرداری را به اتمام برسانیم.

گودرزی ادامه داد: فروردین‌ماه امسال بود که نسخه نهایی را برای دریافت پروانه نمایش به ارشاد ارائه کردیم که این فرآیند هم کمی طولانی شد تا فیلم امکان ورود به چرخه اکران عمومی را پیدا کند. تصمیم‌گیری برای زمان اکران هم ارتباط مستقیم با زمان صدور پروانه نمایش دارد. کمااینکه وقتی پروانه نمایش «هاوایی» صادر شد، بلافاصله با هماهنگی وزارت ارشاد و روح‌الله سهرابی اقدام به اکران فیلم کردیم.

وی افزود: شخصا معتقدم فیلم خوبی که توان راضی نگه داشتن مخاطب خود را داشته باشد، هر زمانی که اکران شود، حتی اگر کولاک هم بیاید، مخاطب خودش را به سالن سینما می‌کشاند. اگر می‌خواستیم اکران فیلم را به بعد از عید نوروز موکول کنیم، فیلم‌های تازه‌ای به میدان می‌آمدند و امکان داشت همین فرصت را هم از دست بدهیم. مضاف بر اینکه در همین شرایط هم می‌توانیم اکران فیلم را تا نوروز ادامه دهیم.

امیدوارم فروش میلیاردی «هاوایی» سه رقمی شود

انتشار بریده‌های فیلم از سوی انسان‌های بیماری بود که می‌خواستند برای «هاوایی» حاشیه‌سازی کنند و شاید فکر می‌کردند دیده شدن و فروش این فیلم دارد جای آن‌ها را تنگ می‌کند!کارگردان «هاوایی» با ابراز امیدواری برای سه رقمی شدن فروش میلیاردی فیلم، گفت: طبیعتا اگر فیلم ما هم مانند فیلم‌های دیگر امکان اکران طولانی‌مدت داشته باشد، می‌تواند فروش بالایی را تجربه کند. شرایط اکران نزدیک به یک ساله فیلم «فسیل» البته متفاوت از فیلم‌های دیگر است و این فیلم زمانی روانه پرده شد که فیلم‌های دیگر، ورود به چرخه اکران را نمی‌پذیرفتند. به همین دلیل هم می‌توان گفت اکران فیلم در آن مقطع به نوعی یک ایثار و ریسک محسوب می‌شد و در درازمدت جواب خوبی هم از آن گرفتند. فیلم‌های دیگر هم حالا می‌توانند طولانی‌مدت روی پرده بمانند و این شرایط برای فیلم‌هایی است که کیفیت‌شان بابت میل مخاطبان است.

گودرزی درباره خبر مربوط به ممیزی «هاوایی» در حین اکران و تاثیر مثبت آن بر فروش و تبلیغات فیلم هم گفت: طبیعتا که این اتفاق یعنی انتشار بریده‌های فیلم در فضای مجازی از طرف تیم تبلیغاتی فیلم نبوده و شخصا هم معتقدم تماشاگران ایرانی دیگر دست صاحبان این مدل ایده‌ها را خوانده است و دیگر نمی‌تواند تاثیری داشته باشد. انتشار بریده‌های فیلم از سوی انسان‌های بیماری بود که می‌خواستند برای «هاوایی» حاشیه‌سازی کنند و شاید فکر می‌کردند دیده شدن و فروش این فیلم دارد جای آن‌ها را تنگ می‌کند!

ارشاد نمی‌خواهد هیچ فیلمی پشت خط بماند

امروز امکان دیالوگ و گفت‌وگو با مدیران سینمایی را داریم و اینگونه نیست که به‌صورت دستوری حکم به حذف بخشی از فیلم بدهندوی افزود: خوشبختانه با درایت وزیر ارشاد و زیرمجموعه‌شان در سازمان سینمایی، این حاشیه‌سازی خنثی شد و اکران فیلم با همان روال مرسوم ادامه پیدا کرد. خوشبختانه فیلم اصلا از پرده پایین نیامد و اکرانش حتی یک دقیقه هم متوقف نشد و این شعار این دولت است که برخوردی متفاوت با شرایط اکران فیلم‌ها داشته باشد. کمااینکه خیلی از بازیگرانی که دچار حاشیه‌هایی شده بودند، در همین یک سال، فیلم‌های‌شان به اکران درآمد. فیلم ما هم زمانی تولید شده بود که خانم ریحانه پارسا هنوز از کشور نرفته بود. ذهنیت مدیران فعلی ارشاد این است که هیچ فیلمی پشت خط اکران نماند.

این کارگردان درباره اصلاحات مجدد اعمال شده بر این فیلم هم توضیح داد: از نظر زمانی این اصلاحات اصلا زیاد نبود و تنها چند تک‌دیالوگ را اصلاح کردیم. خوشبختانه مدیران فعلی سازمان سینمایی به‌ویژه آقایان سهرابی، ایل‌بیگی و خزاعی، خودشان فیلمساز بوده‌اند و با شرایط کاری ما آشنا هستند. به همین دلیل امکان دیالوگ و گفت‌وگو با آن‌ها را داریم و اینگونه نیست که به‌صورت دستوری حکم به حذف بخشی از فیلم بدهند.

گودرزی در پاسخ به این پرسش که چرا باوجود فیلم‌های پرفروشی که تا به امروز کارگردانی کرده، در هیچ دوره‌ای به سمت پرکاری نرفته است؟ توضیح داد: شاید کمی کم‌شانسی بوده و کمی هم تنبلی! تصمیم دارم که بعد از این کمی پرکارتر باشم. من از آن فیلمسازانی هستم که همواره مستقل کار کرده‌ام و به هیچ جریانی هم متصل نبوده‌ام، به همین دلیل تا به امروز خیلی نتوانسته‌ام پرکار باشم اما تلاش می‌کنم با اتکا به بخش خصوصی، بعد از این پرکارتر باشم. شاید استقبال از «هاوایی» و رسیدن آن به سوددهی، باعث تمایل بیشتر تهیه‌کننده‌های دیگر به همکاری و پیشنهادات بیشتر شود.

همکاری با امین حیایی از خوش‌شانسی من است

این کارگردان سینما، درباره تعدد همکاری‌هایش با امین حیایی در سینما هم گفت: یک کارگردان باید خیلی خوش‌شانس باشد که یک انسان بااخلاق و حرفه‌ای مانند امین حیایی را همواره در کنار خود داشته باشد. این از خوش‌شانسی من بوده است که در بخش عمده‌ای از کارهایم، فرصت این همکاری را داشته‌ام. علاوه‌بر چهار فیلم سینمایی، در سریال «ساخت ایران» هم این همکاری را داشتیم و معتقدم یکی از امتیازات فیلم «هاوایی» هم حضور امین حیایی در کنار امیر جعفری است که برای اولین‌بار به‌عنوان یک زوج خوش درخشیده‌اند.

سهم نویسنده «گاندو» در فیلمنامه «هاوایی»

کارگردان فیلم «هاوایی» درباره همکاری با آرش قادری به‌عنوان فیلم‌نامه‌نویس که آثاری امنیتی همچون «گاندو» و «ترور» ‌را در کارنامه خود داشته است، گفت: آرش قادری پیش از این در فیلم‌نامه «شیش‌وبش» هم دخیل بود و فیلم‌نامه «آتیش‌بازی» را هم او برای من نوشته بود. نسخه اولیه فیلم «هاوایی» با نام «قاتل بروسلی» هم نوشته آرش قادری بود. در آن فرآیند طولانی‌ای که به آن اشاره کردم، وقتی برای بازبینی به خارج از کشور رفتیم، دیدیم بستر تولید آن فیلمنامه فراهم نیست و نیاز به دوباره‌نویسی داشت. خط اصلی داستان آرش قادری در نسخه فعلی «هاوایی» حفظ شده اما فیلمنامه‌اش نوشته حمید اکبری خامنه است.

وی افزود: معتقدم آرش قادری فیلمنامه‌نویس خوش‌ذوقی است که می‌تواند همزمان در فضای «هاوایی» و یا سریال‌های‌ «گاندو» و «ترور» نویسندگی کند. تا جایی هم که سریال‌های او را دیده‌ام، از منظر روایت جذاب بوده‌اند. او فیلمنامه‌نویس بااستعدادی است که تعامل بسیار خوبی با کارگردان دارد و به همین دلیل می‌تواند در ژانرها و فضاهای مختلف کار کند.

 السا فیروزآذر بازیگر سینما عنوان کرد که این روزها مشغول بازنویسی فیلمنامه «دیلیت» است تا بتواند آن را کارگردانی کند.

به گزارش سینمای خانگی، السا فیروزآذر در گفت‌وگو با ایرنا درباره تازه‌ترین فعالیت‌های خود گفت: این روزها در حال بازنویسی و اتمام فیلمنامه‌ای با نام «دیلیت» هستم که فکر می‌کنم حدود ۸ سال می‌شود که در حال کار کردن روی آن هستم. این فیلم‌نامه تجربه ویژه‌ای برای من است و معنای ویژه‌ای هم برای خودم دارد.

وی افزود: تم اصلی این فیلمنامه مربوط به دغدغه شخصی‌ام درباره مقوله ازدواج است اما در مسیر نگارش آن در این سال‌ها، براساس تجربه‌هایی که کسب کردم، موضوعات و رویکردهایی در روایت آن تغییر کرد و این اتفاق برای خود من تجربه جالبی بود. شاید حتی بتوانم بگویم برخی پیام‌های فیلمنامه با توجه به تجربه‌های شخصی‌ام در این سال‌ها دستخوش تغییر نگرشم نسبت به این موضوع شد.

وی افزود: به زودی برای این فیلمنامه درخواست پروانه ساخت خواهم داد و امیدوارم بتوانم خودم «دیلیت» را بسازم. من پیش‌تر تئاتری با عنوان «هزار و یک تو»‌ را کارگردانی کرده بودم که مخاطب قابل توجهی هم داشت، همین تجربه مشوق اصلی من بود تا همان ایده را تبدیل به یک کار بلند کنم. تجربه‌ای که می‌توان آن را تجربه‌ای مشترک میان تئاتر و سینما دانست. تلاش کردم دکوپاژهایم در آن کار سینمایی باشد و آن را با میزانسن‌هایی که مختص تئاتر است، تلفیق کردم.

کیفیت کار بسیار مهم است و به همین دلیل خیلی صبورانه، در این سال‌ها حضور در پروژه‌های مختلف را برای ایفای نقش و یا کارگردانی و نگارش، انتخاب کرده‌ام

فیروزآذر در ادامه گفت: برای تجربه آن تئاتر توانستم جایزه بهترین کارگردانی را هم دریافت کنم و در جشنواره تئاتر فجر هم توانست در ۸ حوزه، کاندیدای دریافت جایزه شود. تجربه ساخت آن کار، باعث شد احساس کنم کارگردانی به روحیه‌ام نزیک است و دوست دارم تجربه‌های بیشتری در این زمینه داشته باشم. اینکه بتوانی درباره موضوعی، تخیل کنی و بعد بتوانی همان پیامی را که در خیال خود داری، به اجرا درآوری، تجربه بسیار جذابی است.

این بازیگر سینما درباره دلیل کم‌کاری‌اش در حوزه بازیگری در سال‌های اخیر هم توضیح داد: اگر نگاهی به کارنامه من بیندازید، هیچ‌گاه اینگونه نبوده است که بخواهم به‌صورت پشت سر هم در چند پروژه حضور داشته باشم. برایم کیفیت کار بسیار مهم است و به همین دلیل خیلی صبورانه، در این سال‌ها حضور در پروژه‌های مختلف را برای ایفای نقش و یا کارگردانی و نگارش، انتخاب کرده‌ام. فیلمنامه‌هایی که تا به امروز نوشته‌ام هم حداقل دو یا سه سال روی آن‌ها وقت گذاشته‌ام. به همین دلیل خودم را خیلی صبور می‌دانم و شاید ریتم فعالیت‌هایم اینگونه است. کیفیت برایم نسبت به کمیت ارجحیت بیشتری دارد.

وی درباره دیگر فعالیت‌های خود گفت: من علاقه بسیاری به مطالعه دارم و از آنجایی که پیش‌تر رشته تخصصی‌ام معماری بوده است، از همین طریق با سبک‌های مختلف هنری هم آشنا شدم. در مقطع ارشد سراغ ادبیات نمایشی رفتم و در دانشگاه سوره در این زمینه تحصیل کردم. در این مرحله هم تحقیقات بیشتری درباره سبک‌های مختلف هنری داشتم. برخی از سبک‌های هنری در حوزه معماری را در فرآیند فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی هم معادل‌سازی کردم.

فیروزآذر افزود: همزمان مشغول تدریس و آموزش شدم تا خودم هم بیشتر بتوانم فرا بگیرم. فعالیت‌هایی مانند دستیاری کارگردانی و منشی‌ صحنه هم از کارهایی است که از همان ابتدای ورودم به سینما آن‌ها را تجربه کرده بودم. در ادامه همین تجربه‌ها هم فیلمنامه‌نویسی برای کارهای کوتاه و بلند را آغاز کردم. همان نمایش «هزار و یک تو» که به آن اشاره کردم هم علاوه‌بر جایزه کارگردانی، متن نمایش هم کاندیدای جایزه فجر شد و همین اتفاقات انگیزه اصلی‌ام برای ادامه این مسیر شد.

این بازیگر سینما در پاسخ به اینکه موفق‌ترین تجربه خود در سینما تا به امروز را چه می‌داند هم گفت: واقعیت این است که اکثر کارهایی را که تا به امروز سراغ آن‌ها رفته و انجام داده‌ام، دوست داشته‌ام و برای آن‌ها حتما دلیل قاطعی داشته‌ام. از «ملی و راه‌های نرفته» و «تسویه حساب» گرفته تا همین سریال «فوفو» که اخیرا در آن ایفای نقش داشتم، همه آثاری است که می‌توانم بگویم بخشی از من در آن‌ها وجود دارد اما در میان کارهایم، علاقه ویژه‌ای به «یکی از ما دو نفر» دارم. چراکه احساس می‌کنم بیشتر خودم را در آن می‌بینم.

وی افزود: سریال «جزیره» هم که مربوط به دوسال پیش می‌شود، کاری بود که به نقش خودم در آن علاقه داشتم و متأسفانه فصل دوم آن ساخته نشد و اتفاقاتی که انتظار داشتم برای آن بیفتد، نیفتاد. جاه‌طلبی کاراکتر «ماهک» در این سریال، برایم بسیار ارزشمند بود.

فیروزآذر درباره سینماگرانی که علاقه‌مند به همکاری با آن‌ها در آینده است هم گفت: با هر بازیگر و یا کارگردانی که عاشق کارش باشد، قطعا دوست دارم فرصت همکاری داشته باشم. یکی از مهمترین آیتم‌ها برایم همین عشق به کار است. کارهایی که به دل‌مان می‌نشیند، قطعا این ویژگی را داشته‌اند.

حسن نقاشی درباره مستند جدیدش با نام «یزد الی یزد» که اتفاقی واقعی در دوران قاجار را روایت می‌کند، توضیحاتی ارایه داد و به دغدغه بومی‌گرایی خود در مستندسازی اشاره کرد.

به گزارش سینمای خانگی، حسن نقاشی مستندساز که این روزها مشغول ساخت پروژه «یزد الی یزد» است درباره داستان این مستند به مهر  گفت: ماجرای مستند «یزد الی یزد» بخشی از حافظه شفاهی مردمانی‌ است که علاوه بر تحمل سختی‌های جان‌فرسای اقلیم خشک و تشنه کویر، با قیام و بلواهای گاه و بی‌گاهی روبه‌رو بوده‌اند؛ رخداد هایی که اغلب حاصل شرایط نامطلوب اواخر قاجاریه بود که از ضعف حکومت مرکزی، عده‌ای شورشی و راهزن یا مزدور این و آن، قد علم می‌کردند و دار و ندار مردم ستم‌دیده را به یغما می‌بردند. یزد از این گونه مصیبت‌ها زیاد دیده بود از شورش افغان‌ها تا قیام کاشی‌ها، لوطی‌ها و …

وی ادامه داد: نخستین بار با ماجرای مستند «یزد الی یزد» هنگام پژوهش برای فیلم مستند «شاه جهان» آشنا شدم، هر چند اهل یزد با روایت شفاهی و نقل سینه به سینه این واقعه کم و بیش آشنایی دارد اما آنچه یافتم نه یک نقل شفاهی که گزارش‌های کتبی یکی از تجار مشروطه‌خواه یزد به هند بود.

نقاشی تاکید کرد: اواخر حکومت محمدعلی‌ شاه بود که یک بنای یزدی معروف به لوطی محمد گِلکار قیام می‌کند و با حمایت لوطی‌ها، حاکم مشروطه یزد را عزل و خود را حاکم مستقل می‌داند، توهمی که موجب شد تا یزد برای چندی آرمانشهر مستبدان ضد مشروطه باشد. کار به جایی می‌رسد که لوطیِ گِلگار خود را شاه جا می‌زند و با وضع قوانین مستبدانه، اساس سیاست مملکت محروسه خود را پیکار با مشروطه اعلان می‌کند.

کارگردان «دبستان پارسی» افزود: لوطی‌ها در چند نبرد، موفق به سرکوب قوای حکومتی شدند که همین بر توهم شاهِ لوطیان افزود، چنان که در نوشته‌های محرمانه به هند می‌خوانیم او با ضرب سکه و طرح درفش و تعیین وزیر و وکیل در پی کسب قدرت بیشتر است اما بعد از فتح تهران و عزل محمدعلی شاه و استقرار حکومت مشروطه، قوای حکومت مرکزی رویای لوطیان را نقش بر آب می‌کند و با این یورش حکومت شاه محمد لوطی که از آخرین بازی‌های مستبدان بود خاموشی می‌گیرد.

این مستندساز تصریح کرد: سرنوشت محمد لوطی، گچ بر و بنای نابغه و فرجام شومش، برای یزدی‌ها مَثَل شد و هنوز هم ماجرای حکومت چهل روزه‌اش نقل مجالس است. فیلم ضمن روایت این واقعه گمنام، اسناد و مدارک ناخوانده‌ای را افشا می‌کند. در حال حاضر پژوهش و جمع‌آوری اسناد واقعه به آخر رسیده و بخش‌هایی از اثر نیز ضبط شده است.

نقاشی درباره اینکه چه اسنادی در فیلم وجود دارد، عنوان کرد: شروع پژوهش با دستیابی به مجموعه نامه‌های تاجری یزدی به هند بود، بعدها آگاه شدم که یکی از مشروطه‌خواهان یزد با شخصیت اصلی فیلم یعنی محمد گِلکار گفت‌وگوی مفصلی داشته است که خوشبختانه این دست نوشته‌ها نگهداری می‌شود و موفق به خواندن آن شدم، همچنین تلگراف‌های کنسولگری انگلیس در یزد به وزارت خارجه بریتانیا کمک حالم شد و در ادامه روزنامه‌های عهد مشروطه که به‌صورت پراکنده از حکومت لوطی‌ها گزارش‌هایی داشتند مورد توجهم قرار گرفت.

این مستندساز درباره پژوهش چنین واقعه تاریخی و چالش‌هایش گفت: مرحله پژوهش، زمانی‌ است که شاکله اصلی فیلم شکل می‌گیرد و پیرنگ نهایی پدید می‌آید. پژوهش ما را هدایت می‌کند که کدام شیوه روایی را برای فیلم برگزینیم، موضوعِ گفتار متن چه باشد و شیوه بیان آن تا چه حد قطعی باشد. زیبایی‌شناسی و واقع‌گرایی در مستند تاریخی، در گرو همین مرحله است. مهم‌ترین بخش پژوهش گفت‌وگو با نسل دوم و سوم آدم‌هایی بود که مستقیم با این واقعه ارتباط داشتند؛ از نوه لوطیان گرفته تا فرزندان مشروطه خواهان. گاه روایت‌ها متناقض و متفاوت بود، گاه اصل ماجرا انکار می‌شد و به مصلحت، وقایع دیگری با آن تلفیق می‌شد برای مثال شورش حسین کاشی و بلوای محمد لوطی گاه با هم تلفیق شده بود که من در مقام پژوهشگر می‌بایست این ۲ واقعه شبیه در یک شهر را از هم تشخیص می‌دادم تا مباحث در هم نیامیزد و اطلاعات غلط در اختیار مخاطب قرار نگیرد اما مشکل اصلی چنین پژوهشی یافتن اسناد مکتوب و تصویری است به ویژه اسناد تصویری که به تعداد محدودی یافت می‌شد.

کارگردان «شاه جهان» درباره اینکه چرا بسیاری از مستندهایش در یزد روایت می‌شود، مطرح کرد: اقلیم مساله بنیادین سینمای مستند است، اقلیم نه جغرافیا که مجموعه‌ای پیچیده از باورهای ملی، مذهبی و فرهنگی است، اقلیم داستان و تاریخ خود را دارد. ایران کشور اقلیم‌هاست، در حقیقت به تعداد شهر و روستاهایش اقلیم دارد، گاه در کویر، پاره آبادی‌های مجاور، تفاوت ریشه‌ای در زبان و سنت دارند. بوم گرایی در آثار من تعمدی‌ است، جغرافیای من کویر است، از این فرهنگ هستم و در این فرهنگ زیسته‌ام و به قصه‌هایش، باورهایش، تاریخ پر فراز و نشیبش دل بسته‌ام.

نقاشی در پایان یادآور شد: ما در ایران از تاثیر اجتماعی روایات تاریخی غافل هستیم، درست همانطور که در حفظ مکتوبات قدیم یا معاصر چالش داریم. یکی از پژوهشگران مطرح یزد به من گفت؛ در مرمت یک خانه تاریخی به صندوقچه‌ای از اسناد قجری برخوردیم، ما سرگرم بحث و جدل بر سر مالکیت اسناد بودیم که متوجه شدیم، کارگران ساختمان، هر روز برای روشن کردن اجاق چای و نیمرو، یک رول سند را آتش می‌زدند. این آتش، با آتش اسکندر چه فرقی دارد؟ مستندنگاری از اقلیم با روایت‌هایی گنگ و هزارتو، پر ابهام و رازآلود، همیشه برایم جذاب بود. آینه‌ای می‌شوم تا فرهنگی که در آن زیسته‌ام، به جلوه درآید. بیدل می‌فرماید: «ما کارگه رنگیم/ رنگ است تماشاها».

مستند تازه حسن نقاشی «یزد الی یزد»، تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی است.