رسانه سینمای خانگی- آیا «زن عنکبوتی» هم می‌آید؟

تولیدکنندگان «مرد عنکبوتی» که در دومین فصل خود «در میان دنیای عنکبوتی»، تا ۹۰ میلیون دلار فروش را در آخرین هفته نخست اکران پیش بینی‌کرده‌اند، در کنار ساخت فیلم سوم آن، همچنین از ساخت پویانمایی «زن عنکبوتی» خبر می‌دهند.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، پس از حدود پنج سال، مرد عنکبوتی: در میان دنیای عنکبوتی – Spider-Man: Across the Spider-Verse با جهشی به‌مراتب بزرگ‌تر نسبت به فیلم اصلی، در پیش‌نمایش‌های پنج‌شنبه خود در گیشه به فروش ۱۷ میلیون و ۳۵۰ هزار دلار دست یافت که انتظار می‌رود با ۸۰ میلیون دلار در آخر این هفته اکران شود و بر اساس برخی پیش‌بینی‌ها این رقم تا ۹۰ میلیون دلار یا بیشتر هم می‌رسد.

پویانمایی اصلی مرد عنکبوتی در سال ۲۰۱۸، با پیش‌نمایش ۳.۵ میلیون دلاری، افتتاحیه خود را با ۳۵.۴ میلیون دلار فروش تجربه کرد.

هم‌اینک فیلم سوم مرد عنکبوتی با عنوان فراتر از مرد عنکبوتی وجود دارد که اکران آن برای ۲۹ مارس ۲۰۲۴ تنظیم شده است و تولیدکنندگان می‌گویند چند اسپین آف (روایت) از جمله لایو اکشن (ترکیب پویانمایی با اثر هنری زنده)مایلز مورالس و پویانمایی (انیمیشن) زن عنکبوتی هم در دست ساخت است.

امی پاسکال – Amy Pascal و آوی آراد – Avi Arad تهیه‌کنندگان مرد عنکبوتی تایید کردند که فیلمی از زن عنکبوتی در دست ساخت است.

پاسکال گفته که شما زن عنکبوتی و لایو اکشن مایلز مورالس را خواهید دید. آراد هم به طور خاص درباره زن عنکبوتی گفت: طرفداران، آن را «زودتر از آنچه انتظار دارید» خواهند دید.

اگرچه آنها نگفتند کدام زن عنکبوتی هدایت فیلم را بر عهده خواهد داشت اما، عیسی رائه – Issa Rae و هایلی استاینفلد هر دو در نقش‌های متفاوتی از زن عنکبوتی، در فصل دوم مرد عنکبوتی ظاهر شدند.

خروجی پس از آن نقل قولی از استاینفلد در مورد صداپیشگی این شخصیت داشت. به این معنی که ممکن است به دنبال زن عنکبوتی گوئن استیسی باشد.

در دومین فصل مردم عنکبوتی، بسیاری از بازیگران فیلم نخست از جمله شامیک مور- Shameik Moore در نقش مایلز مورالس، هیلی استاینفلد – Hailee Steinfeld در نقش گیون استیسی – Gwen Stacy و جیک جانسون- Jake Johnson در نقش پیتر.بی.پارکر – Peter B. Parker بازگشته اند.

اوون گلیبرمن – Owen Gleiberman منتقد ارشد فیلم، در نقدی برای Variety نوشته «در میان مرد عنکبوتی»، فقط داستان مایلز مورالس را گسترش نمی‌دهد بلکه داستان را به قلمروهای شگفت‌انگیزی سوق می‌دهد که آن را به یک قطعه همراه معنوی واقعی برای فیلم اصلی تبدیل می‌کند.

رسانه سینمای خانگی- اکران «آه سرد» از اروپا آغاز می‌شود؟

رضا محقق تهیه‌کننده فیلم سینمایی «آه سرد» ضمن اشاره به ادامه حضورهای جشنواره‌ای این فیلم از طرح پیشنهاداتی از سوی کشورهای اروپایی برای آغاز اکران فیلم در خارج از کشور خبر داد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از مهر، رضا محقق تهیه‌کننده فیلم سینمایی «آه سرد» به کارگردانی ناهید عزیزی از فیلم‌های رونمایی شده در چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر که به تازگی از سازمان سینمایی پروانه نمایش دریافت کرده است، در گفتگو با مهر، درباره برنامه‌ریزی برای اکران این فیلم گفت: فعلاً اولویت برای ما حضور فیلم در جشنواره‌های خارجی است. در حال حاضر هم فیلم در اختیار پخش‌کننده قرار دارد و ان‌شالله بعد از اتمام حضورهای جشنواره‌ای فیلم برای اکران عمومی آن تصمیم‌گیری خواهیم کرد.

وی ادامه داد: فیلم‌هایی از جنس «آه سرد» باید در زمان مناسب خودشان اکران شوند. کمااینکه در همین شرایط فعلی که یک فیلم طنز بفروش در حال اکران است، اکران فیلم‌های هنری و مستقل خیلی سخت شده است. این جنس آثار باید در یک شرایط زمانی مناسب اکران شوند تا هم دچار آسیب نشوند و هم بتوانند مخاطب خود را پیدا کنند.

محقق درباره احتمال عرضه فیلم «آه سرد» در گروه «هنروتجربه» هم گفت: هنوز در این زمینه تصمیمی نگرفته‌ام. پیشنهاداتی برای اکران فیلم در یکی از کشورهای اروپایی هم دارم و هنوز به جمع‌بندی قطعی برای فرآیند اکران عمومی آن نرسیده‌ام. آنچه مشخص است این است که شرایط فعلی شرایط مناسبی برای اکران عمومی «آه سرد» نیست و اصلاً فضای فعلی را فضایی نمی‌دانم که بخواهم فیلم را اکران کنم.

این تهیه‌کننده در عین حال تأکید کرد: صددرصد فیلم «آه سرد» همین امسال به اکران می‌رسد. چهار فیلم در انتظار اکران دارم که چه در قالب اکران داخلی و چه به‌صورت اکران خارجی همه آن‌ها را همین امسال به مرحله اکران خواهم رساند.

رسانه سینمای خانگی- شرعا اجازه قبیله‌گرایی در صداوسیما را نمی‌دهم؛ پیمان جبلی

به گزارش پایگاه خبری سینمای خانگی به نقل از سینماپرس؛ رئیس رسانه ملی در این جلسه در پاسخ به این سوال که منابع مالی صداوسیما چگونه تأمین می‌شود؛ گفت: خودمان باید درآمدزایی کنیم و متأسفانه تا اطلاع ثانوی منبع جبران هزینه‌های رسانه ملی پخش آگهی بازرگانی است.

جبلی با بیان اینکه باید از شرکت‌های بازرگانی حمایت کنیم اظهار کرد: همین شرکت‌های بازرگانی که آگهی آن‌ها از تلویزیون پخش می‌شود بخشی از اقتصاد کشور را تشکیل می‌دهند باید از آن‌ها حمایت شود، اما نه چون راه دیگری نداریم و نگران خرج و مخارج صداوسیما هستیم آگهی را قبول و پخش کنیم.

رئیس سازمان صداوسیما درباره فیلم و سریال‌های نمایش خانگی تصریح کرد: صداوسیما موظف است نمایش خانگی را کنترل کند در قدم اول ساترا باید به نمایندگی از صداوسیما نظارت کند و مجوز بدهد، اما می‌بینم که ۲۵۰ مجوز تولید از دولت قبل همچنان باقی مانده یعنی تولید و تبدیل به سریال شده است. پس با وجود اینکه دولت نزدیک به دوسال است که تغییر کرده و مقام معظم رهبری تاکید کردند که تنظیم‌گر فضای مجازی در حوزه صوت‌وتصویر فراگیر صداوسیماست با این وجود تا آخرین روز دولت قبل همچنان مجوزهای سریالی داده می‌شد.

جبلی ادامه داد: بسیاری از مجموعه‌های نمایش خانگی در دولت قبل مجوز گرفته و با هزینه‌های میلیاردی تولید شده است الان به ما می‌گویند این سریال‌ها را تنظیم‌گری کنید ما چطور این کار را انجام دهیم. تنها راهی که داریم این است که سریال‌های در حال تولید را بررسی کنیم و تند و تیزی‌هایش را حذف کنیم و ممیزی بزنیم تا بالاخره پخش شود. سازنده فیلمی که از قبل مجوز گرفته می‌گوید من مجوز گرفتم و فیلم را تولید کردم و هزینه میلیاردی کردم و فقط هرجایی از فیلم که اشکال داشته باشد را حذف می‌کنم تا پخش شود.

رئیس رسانه ملی در بخش دیگری از صحبت‌های خود در جمع دانشجویان دانشگاه امام صادق (ع) در پاسخ به پرسشی درباره لزوم به دست گرفتن روایت اول اخبار برای پرهیز از ایجاد فضا برای رسانه‌های معاند و اینکه چرا در اتفاقات اخیر این اتفاق را آنچنان که باید شاهد نبودیم؟ گفت: آیا اگر رسانه ملی در خنثی کردن روزانه و بلکه لحظه‌ای ادعاها، تحریف‌ها و اخبار دروغی که روزانه بلکه لحظه‌ای منتشر می‌شد، پای کار نبود و با تولید خبر، گزارش و برنامه‌های مختلف اقدام به خنثی‌سازی نمی‌کرد، آیا ما شاهد اتفاقی که افتاد می‌بودیم؛ اینکه بخش عمده‌ای از مردم با این فتنه پیچیده و ترکیبی همراهی نکردند، انصافاً کمی هم کار صداوسیما بود. کمی هم به ما سهم بدهید. این جمعیتی که به خیابان آمد و فتنه را محکوم کرد، از کجا جنایات و وحشی‌گری‌هایی که برخی افراد در این ماجرا رقم زدند را فهمیده بود. مظلومیت نظام را از کجا فهمیده بود. خدای ناکرده «من و تو» داشت توطئه‌ها را افشا می‌کرد یا ایران اینترنشنال. پس کمی هم در خنثی‌سازی دروغ‌پراکنی‌ها، برای صداوسیما نقش قائل شوید.

او در این زمینه سپس عملکرد صداوسیما در انتشار اخبار مربوط به هک سامانه‌های سوخت را یادآور شد و گفت: در آن زمان صداوسیما در لحظه ورود کرد و تمام شبکه‌های رادیویی‌اش را بلافاصله بست و تلاش کرد به مردم آرامش بدهد و بگوید این یک مساله زودگذر است و حل خواهد شد. برای اولین بار در تاریخ صداوسیما به این نکته اذعان شد که حمله سایبری اتفاق افتاده است. پیش از این هیچگاه از حمله سایبری نام برده نشده بود و مردم هم همراهی کردند. بله در آن زمان می‌توانستیم روایت اول را به دست بگیریم.

جبلی افزود: در ماجرای فتنه‌ای که اتفاق افتاد در یکی دو روز اول چرا روایت دست ما نبود، برخی به من نقل از من در مصاحبه اخیری که داشتند می‌گویند، مدیریت بحران از دست نظام خارج شده بود. نخیر نظام یک لحظه هم مدیریت بحران را از دست نداد. الحمدالله مقتدرانه نظام مدیریت بحران را در دست گرفت. سررشته مدیریت افکار عمومی شاید در همان روزهای اول به دلیل اینکه ما نتوانستیم روایت اول را تثبیت کنیم از دست ما خارج شد. اینکه می‌گویم ما، باز هم مردم حواسشان جمع بود، ما به عنوان دستگاهی که مسوول در دست گرفتن افکار عمومی هستیم. اما چرا این اتفاق افتاد؟

سه‌روز خواهش کردیم، فیلم فوت خانم امینی را بدهند

او درباره نقش صداوسیما در اغتشاشات اخیر، گفت: ما سه روز خواهش کردیم که فیلم صحنه فوت مهسا امینی را بدهید تا پخش کنیم تا ثابت کنیم ضرب و شتمی نبوده است. فیلم فوت مهسا امینی پس از سه روز خواهش و درخواست و التماس دست‌مان رسید. انفعال صدا و سیما در اغتشاشات اخیر را قبول ندارم، اما مسأله ضعف در روایتگری اول را قبول دارم. یک مقداری شما دانشجویان به صداوسیما حق بدهید که در خنثی‌سازی نقشه دشمنان در جنگ ترکیبی نقش ایفا کرد.

پیمان جبلی همچنین در پاسخ به سؤالی درباره سیاست مواجهه با سلبریتی‌ها، تأکید کرد: در اغتشاشات اخیر تصویر دروغین برای بخش اعظمی از بازیگران و سلبریتی‌ها ساخته بودند که کار نظام فردا تمام است. کارگردانی می‌گفت سر فیلمبرداری رفتم بازیگران گفتند اجازه بدهید دو سکانس بگیریم یک با حجاب دو بی‌حجاب که اگر نظام سقوط کرد مشکلی پیش نیاید. برخی سلبریتی‌ها رابطه خود را با فرهنگ و تاریخ ایران قطع کرده‌اند ما هم باید رابطه خودمان را با آن‌ها قطع کنیم.

او افزود: سلبریتی واژه مطلقاً منفی نیست. ما در درجه اول باید رابطه‌مان را با چهره‌ها و افرادی که رابطه خودشان را با فرهنگ خودشان، تاریخ و مردم کشورشان قطع کرده‌اند، قطع کنیم. تعارف هم نداریم. نمی‌خواهند دیگر باشند خب نخواهند. اصلاً یک بخش عظیمی از مردم هم بدشان می‌آید اتفاقاً قیافه آنها را ببینند، این طور نیست که فقط آنها بدشان بیاید، مردم هم بدشان می‌آید که قیافه این آدم‌ها را ببینند. اما در مقابل چهره‌هایی که به نظر می‌رسد که شاید به دلیل فشارهای سنگین مجبور شده‌اند علیرغم میل باطنی‌شان در جایی حرفی بزنند، من به جرأت عرض می‌کنم که ما در را به روی آنها نبسته‌ایم.

سلبریتی‌ها می‌گویند مجبور شدیم بعضا مواردی را مطرح کنیم

رئیس صداوسیما گفت: خیلی از آنها (سلبریتی‌ها) به ما مراجعه می‌کنند و می‌گویند ببینید در صفحه واتساپ و پیام رسان‌مان چقدر تهدید به قتل زن و بچه برایمان فرستاده‌اند. ما مجبور شدیم در جاهایی چیزی بگوییم اما شما می‌دانید که دل ما با شماست و باز هم حاضریم کار کنیم. من بارها گفته‌ام درِ صداوسیما به روی کسی که به مردم و فرهنگ مردم احترام می‌گذارد، باز است. کسی که خودش نمی‌خواهد بیاید من نمی‌روم التماس کنم. کسی که خودش همچنان در عالم هپروت و اوهام سیر می‌کند ما سراغش نمی‌رویم بگذارید در همان عالم بماند.

جبلی در پاسخ به سؤالی درباره شائبه قبیله‌گرایی در صداوسیما اظهار کرد: شرعا اجازه قبیله‌گرایی در صداوسیما را نمی‌دهم. اینهایی که شما به آن می‌گویید قبیله‌گرایی خودش یعنی اتفاقاتی در صداوسیما افتاده و کارهای جدیدی شروع شده است! کاچی به از هیچی.

رییس صداوسیما سپس در این زمینه از برنامه‌های پاورقی، دی بی سی و محفل یاد کرد و توضیح داد: قبیله‌گرایی یعنی در را قفل کنیم و نگذاریم کسی وارد شود. قطعاً کارهای خوبی انجام شده و آن‌قدر دشمن را عصبانی کرده که بنده چهار بار در طول سه ماه تحریم شدم؛ بنابراین برنامه‌ای که آنها را به واکنش کشیده حتما موفق بوده است. در اغتشاشات که برخی از دوستان (دانشجویان) فرمودند نتوانستید روایت اول را به دست بگیرید، اگر روی شما مؤثر نبودیم، روی دشمن که حتما موثر بودیم. اگر برنامه قوی‌ای بوده باشد که به آن میدان ندادیم، حتما ضعف از ما بوده است. ولی باید به این هنرمندان میدان داده شود. به تمام افرادی که به ارزش‌ها، فرهنگ و هنر جامعه پایبند هستند باید میدان داده شود.

وی افزود: من در خودم چیزی به عنوان قبیله و گرایش کشف نکردم و امانت رسانه ملی را بر دوش خودم احساس می‌کنم و شرعاً اجازه نمی‌دهم که در سازمان صداوسیما قبیله‌گرایی اتفاق بیفتد. اگر هم قبلاً اتفاق افتاده است الان نباید اتفاق بیفتد. در تولیدات ما راه هیچ‌کدام از افراد، موسسه‌ها و گروه‌ها فارغ از اینکه هرکدام وابسته به کدام نهاد هستند، بسته نیست. می‌توانند بیایند و غیر از این هم راهی نداریم.

جبلی در پاسخ به یکی از دانشجویان که مدعی بی‌خاصیت بودن برنامه‌های برون مرزی صدا و سیما، این‌گونه واکنش نشان داد: یکی از برنامه‌های شبکه پرس‌تی‌وی باعث بحث و جدل جدی در پارلمان انگلیس شد! برنامه « PALESTINE DECLASSIFIED » شبکه پرس‌تی‌وی همانند «تیک تاک» که در کنگره آمریکا مورد بررسی قرار گرفت در مجلس عوام انگلستان بررسی شد! انگلیسی‌ها گفتند شبکه پرس‌تی‌وی که ما سالهاست اجازه ندادیم بر روی ماهواره باشد و از روی شبکه کابلی آن را حذف کردیم و در فضای مجازی اجازه فعالیت به آن ندادیم چگونه توانسته است آنقدر مخاطب نخبه انگلیسی جذب کند.

بودجه ۸ میلیون دلاری برون‌مرزی

وی افزود: بودجه یک سال شبکه الجزیره یک میلیارد دلار است اما بودجه سالانه تمامی شبکه‌های برون مرزی صدا و سیما هشت میلیون دلار است اما همین شبکه‌های ما توانسته‌اند مخاطبان خود را حتی در شبکه‌های اجتماعی پیدا کند. حساب فیس‌بوک شبکه پرس‌تی‌وی ما تاکنون بیش از بیست بار مسدود شده است! اگر تأثیرگذار نبودند که این اتفاقات نمی‌افتاد.

جبلی در پاسخ به پرسش دیگری از دانشجویان درباره‌ موضع رییس سازمان صداوسیما در قبال عادل فردوسی‌پور و بازگشت این مجری به تلویزیون، تصریح کرد: بالأخره وقتی این آدم در برنامه‌ای می‌آمده برای خودش خِیلی از مخاطبان را داشته است. اسمش می‌آمده، برنامه با خودش مخاطب می‌آورده است. اسم آن آدم روی شبکه‌ای می‌آمد، آن شبکه خودش را بالا می‌کشید. خب حالا به نظام، مردم و اعتقادات خودش لگد زده است. لگد زده به نمکدان، نمک را ریخته و نمکدانی را شکسته است. آیا از من انتظار دارید برای اینکه من پرمخاطب بشوم بروم خواهش و التماس کنم که تو رو خدا بیا!؟ حالا ما چشم‌مان را می‌گذاریم روی هم انگار ندیده‌ایم، اصلاً شما (دانشجویان) و مردم اجازه می‌دهید ما این کار را کنیم؟

وی خاطرنشان کرد: آیا ما می‌توانستیم برنامه‌هایی را بدون عز و التماس و بدون پذیرش ذلت در برابر افرادی که پشت پا زدند به اعتقادتشان، تاریخشان، فرهنگ و مردمشان و نظامی که تا به حال از آن ارتزاق کرده بودند که با آن تا به اینجا رسیده بودند، بسازیم؟ پاسخ این است” نه می‌توانیم و نه خواهیم توانست که این کار را انجام بدهیم. پس کار کمی نیست که ما شب عید و نوروزمان را بدون التماس به چهره‌های این چنینی پشت سر بگذاریم تا اثبات کنیم صداوسیما وابسته به چهار سلبریتی وطن فروخته نیست.

رسانه سینمای خانگی- دیدن «فسیل» توفیق اجباری

نقد جبار آذین درباره اوضاع سینمای کشور

فروشِ میلیاردی «فسیل» منطبق با واقعیت‌های جامعه نیست

به گزارش پایگاه خبری سینمای خانگی به نقل از سیاست روز؛ چند صباحی است که سینمای ایران حال و روز خوشی ندارد و صرفا مخاطبان سینما با در نظر گرفتن فیلم‌های در حال اکران، سعی می‌کنند ژانر کمدی را انتخاب و برای تماشای این نوع فیلم وقت بگذارند و هزینه کنند. به بهانه فروش ١۵٠میلیاردی «فسیل»، آخرین ساخته کریم امینی به تهیه کنندگی سید ابراهیم عامریان، با جبار آذین، منتقد سینما و تلویزیون گفت‌وگو کردیم.
جبار آذین در ابتدای صحبت‌هایش و با اشاره به اوضاع نابسامان بخش اکران سینمایی گفت: یکی از پرآسیب‌ترین بخش‌های سینمای ایران، بخش اکران است. سینمای ما به رغم تلاش‌هایی که در بخش‌های مختلف صورت می‌گیرد، همچنان در عرصه اکران دچار انواع بیماری‌ها و مشکلات است. به گونه‌ای که بعد از چند دهه به دلیل حضور برخی عوامل و عناصری که ارتقای هنر را نادیده گرفته‌اند و صرفا در سینما به‌ دنبال کسب‌و‌کار هستند، عنان اکران فیلم‌ها را در دست گرفته‌اند. اگرچه بارها از سوی مدیران سینمایی و حتی از میان خود سینماگران تشکل‌هایی به ‌عنوان شورای صنفی نمایش برای جهت دادن به وضعیت اکران در سینما شکل گرفته اما باز هم این شورا‌ها و این گروه‌ها به دلایل خاص از ‌جمله اعمال نظر و سلیقه و منافع شخصی و گروهی نتوانستند به ‌درستی انجام وظیفه کنند.
منتقد سینما و تلویزیون در ادامه گفت: مافیای اکران سینمای ایران بر سر گردنه اکران سینما حضور دارد. هنوز هم بخش‌هایی از کسانی که به اَشراف سینما متصل هستند در این فضا مشغولند و ردپای پولشویی آنها نه‌ فقط در تولید بلکه در اکران هم دیده می‌شود. این افراد با توجه به میدان‌داری مافیای سینما از فیلم‌هایی حمایت می‌کنند که یا محصول خود آن‌ها بوده یا دوستان آنها در قضیه تولید آن نقش داشته‌اند. به همین دلیل است که ما به یکباره علیرغم اکران ۵ فیلم در ژانر‌های مختلف در بخش اکران می‌بینیم که یک یا دو فیلم با تبلیغات گسترده مواجه هستند. فیلم‌هایی هم وجود دارد که به دلیل بضاعت کم‌سینماگران و سازندگان آنها نمی‌توانند به‌درستی جلوه و به آمار فروش خوبی دست پیدا کنند.
آذین با اشاره به ‌دست داشتن مافیای سینما در بخش اکران گفت: آنهایی که پول و بضاعت مالی دارند می‌توانند در تلویزیون تیزر پخش کنند و تبلیغات شهری دارند و در نتیجه به چشم می‌آیند. یکی از دلایل به ‌ظاهر موفقیت یک یا چند فیلم در اکران می‌تواند همین مسئله باشد.
وی عنوان کرد: موضوع دیگری که خیلی مهم است، باز هم به نفوذ برخی از جریان‌ها و همچنین عوامل شورای صنفی نمایش در حوزه‌های اکران باز می‌گردد، برخی از فیلم‌های خودی در سینما‌های خوب و ممتاز و مکان‌های پر رفت‌و‌آمد و پرتردد شهر اکران می‌شود آن هم در سانس‌های ویژه، اما به برخی دیگر از فیلم‌ها، سینما‌های پَرت و دورافتاده و سانس‌های نا‌مربوط ارائه می‌شود.
آذین در ادامه گفت: فیلم‌هایی که در حال اکران است یا تولید سال‌های قبل است یا اینکه دو یا چند فیلمی که توانسته‌ در جشنواره فیلم فجر به نوعی دیده بشود امکان این را پیدا کرده که به اکران برسد. در میان فیلم‌های در حال اکران برخی از فیلم‌های قبلی که منطبق با سیاست‌های دولت پیشین بوده و از منظر ساختار هنری در سطح درجه یک هم نیست و محتوای شایسته و بالنده هم ندارد روی پرده سینما‌ها می‌رود اما با این احوال چگونه است از میان این همه فیلم یک فیلم شبهه کمدی موفق می‌شود و در گیشه به فروش چند میلیاردی می‌رسد؟
جبار آذین با اشاره به آماردهی نادرست از میزان فروش و تعداد مخاطبان سینما اعلام کرد: اغلب آمار‌های فروشی که از سوی مراکز و سازمان‌های سینمایی مختلف و برخی سایت‌های متصل به سینما ارائه می‌‌شود با هم در تناقض است. در پر رنگی و یا کم‌رنگی این آمار یک مقدار تبلیغات شیطنت ‌آمیز وجود دارد. مثلا فیلمی به هر دلیلی نتوانسته در اکران مورد ‌توجه قرار بگیرد با فضاسازی کاذب این فیلم را تبلیغ می‌کنند و القا می‌کنند فیلم در حال فروش میلیاردی است و چندین هزار تماشاگر دارد. با ایجاد چنین فضایی نظر مخاطب را به تماشای این فیلم‌ها جلب می‌کنند.
نکته مهمتر دیگری که در شکل این آمار‌ها دخالت دارد اهدای بلیت‌های کیلویی به ارگان‌ها و سازمان هاست و جالب اینجاست که این بلیت‌ها را در آمار نهایی دخیل می‌کنند و آن را به‌ حساب حضور مخاطب می‌گذارند که کاملاً روش غلطی است.
در چنین وضعیتی یک فیلم سطحی کمدی موفق می‌شود به فروش چند میلیاردی دست پیدا کند. چرا باید چنین اتفاقی بیفتد؟ آیا به این دلیل است که این فیلم یک اثر شایسته و فاخر است؟
وی در ادامه با یادآوری صحبت‌هایی از مقام معظم رهبری مبنی بر ساخت فیلم‌های خوب و امید‌آفرین گفت: واقعیت این است که جامعه امروز ایران به فیلم‌های امید‌آفرین و شادی بخش و کمدی نیاز دارد و بارها از سوی مقامات به‌ ویژه مقام معظم رهبری بر این نکته تاکید شده است که همه، نه ‌فقط هنرمندان باید در آثار خود امیدآفرینی بکنند. این نکته اگر مورد‌ توجه هنرمندان قرار می‌گرفت الان ما باید شاهد ده‌ها فیلم امیدآفرین و شادی بخش در سینما می‌بودیم ولی متاسفانه اثری از ‌این‌ دست فیلم‌ها در چرخه اکران نیست. آذین گفت: در چنین برهوتی است که فیلم «فسیل» موفق می‌شود به فروش میلیاردی دست پیدا کند اگر همزمان با این فیلم دو فیلم طنز و کمدی فاخر اکران می‌شد و تماشاگر قدرت انتخاب فیلم را داشت، آیا این فیلم می‌توانست به چنین رقمی از فروش دست پیدا کند؟
این منتقد سینما با اشاره به بی‌رقیب بودن برخی فیلم‌ها در اکران سینمایی اشاره کرد که چون رقیبی وجود ندارد و چون مردم به شادی و امید نیاز دارند به ناچار به تماشای این فیلم رفتند در نتیجه آنچه که این فیلم از نظر آمار فروش به آن دست پیدا کرده منطبق با واقعیت‌های جامعه نیست. یک واقعیت ناگزیر است که گاه تماشاگر مجبور می‌شود از میان بد ‌و بدتر، بد ‌را انتخاب کند. در نتیجه این فیلم یک فیلم درجه یک نیست ولی چون فیلم دیگری وجود ندارد مردم به ناچار به تماشای «فسیل» نشستند.
وی در در پاسخ به پرسش خبرنگار سیاست روز درباره سلیق مردم در سینما گفت: فیلم در سینما باید در جهت ارتقاء سلیقه مخاطب شکل بگیرد اما نه از طریق تحمیل نظر‌های برخی گروه‌های سینمایی و یا سینماگران. یعنی فیلم بایستی زندگی مردم، افکار مردم، سلیقه مردم و مخاطب را در ساخت خودش لحاظ بکند اگر قرار باشد که مردم با تماشای یک یا دو اثر سطحی و گذرا و گیشه‌ای، ذائقه‌شان تغییر کند این غلط است. فیلمنامه‌ای که کمدی داشته باشد، باید کارگردان متبحر کمدی ساز داشته باشد باید در آن کمدین‌ها ایفای نقش کنند نه اینکه با چند شوخی سطحی و موقعیت خنده‌دار مخاطب را به خنده وادار کنند. اگر فیلم‌های خوب و فاخری باشند که بتوانند در جامعه ما امید‌آفرینی کنند می‌توانند همسو با ذائقه مخاطب باشند اما به شرطی که ذائقه مخاطب را تنزل ندهند. فیلم‌هایی همچون «فسیل» ذائقه مخاطب را در سطح محدودی نگه می‌دارد و یا بهتر است بگوییم تنزل می‌دهد.
جبار آذین در پایان عنوان کرد: ورود و استفاده از شخصیت‌های کمدی و کمدی ساز همچون رضا عطاران و مهران مدیری می‌تواند در ساخت فیلم‌هایی با‌کیفیت و ارتقای ذائقه مردم کمک شایانی بکند.

رسانه سینمای خانگی- در این خلسه ­ی مرگِ آرام، کسی فریاد نمی­ زند!

به مناسبت روز جهانی بدون دخانیات

روز جهانی بدون دخانیات فرصتی مغتنم برای واکاوی سینما – سیگار و تاثیرات آن در زندگی امروز جوامع است. شاید روزگاری سیگار کشیدن ستاره های سینما و همذات پنداری تماشاگر از طریق سیگار کشیدن برای بالا رفتن جذابیت و اعتماد بنفس فرد سیگاری محسوب می شد، ولی امروزه دروازه ورود به مسیری است که در اتاق فکر سازمان‌های جاسوسی بیگانه برای تغئیر سبک زندگی و نابودی نسل آینده ساز  ترسیم شده است.

یادداشت مهدی سرتاج/ دفتر اصفهان

در دوران سینمای کلاسیک هالیوود، نوع و استایل سیگارکشیدن ستاره هائی نظیر همفری بوگارت می توانست یکی از تضمین­ های فروش فیلم باشد. تا قبل از ممنوعیت تبلیغ مستقیم سیگار هم بسیاری از شرکت­های دخانی اسپانسر و سرمایه ­گذار بهترین فیلم­های سینمائی مشهور بودند و از آنجائی که در همان دوره در سالن سینما هم سیگار می کشیدند، دنیا بهشت سیگاری­ ها بود.

خوشبختانه آن دوران در سینمای ایران تمام شد؛ ولی شوربختانه با سرعت گرفتن قطار تولید در پلتفرم ­های نمایش خانگی در همین دوران اخیر، دوباره طعم سینما – سیگار به مزاق فیلمسازان خوش آمده، به بهانه هم ذات ­پنداری، و جذابیت برای جذب مخاطب، قاب سینما به فرهنگ دود و تنباکو! آلوده شده است.

در سال های اخیر برجسته شدن صحنه­ های سیگارکشی در فیلم ­های سینمائی و سریال ­های نمایش خانگی آن چنان از سرعت افسارگسیخته­ ای برخوردار شده که بیش از پیش دوران سینمای ابتدایی جهان را به یاد می ­آورد، گذشته از آن ناخودآگاهِ مخاطب بویژه نوجوانان و جوانان را به خود جلب می ­کند و با توجه به ویژگی­ های دوره سِنّی­ شان که در مرحله شکل­ گیری شخصیت فردی و هویت اجتماعی ­شان بوده و به شدت تحت تاثیر محیط اطراف خود هستند، در رفتار و پوشش آنان اثر می­ گذارد و به طور طبیعی از شخصیت­ های معروف و محبوب و جذاب الگوبرداری می­ شود. سیگار یکی از دسترس­ ترین و ارزان­ ترین امکان موجود در مسیر تقلید از شخصیت محبوب در فیلم برای مخاطب است و در بسیاری از موارد چون به لحاظ اقتصادی توان همسانی با وی در تأمین خانه، خودرو، لباس ­های برند، و… در آنان وجود ندارد تا با حس همذات­ پنداری با بازیگر محبوب خود همراه شوند، تلاش می­ کنند لاأقل در سیگار کشیدن به او شبیه شده و احساس خودقهرمان­ پنداری، محبوبیت، و جذابیت بنمایند.

وقتی شخصیت­ های فیلم در صحنه ­هایی که عصبانی و ناراحت می ­شوند، شروع به سیگار کشیدن می­ کنند، این مفهوم به مخاطب القا می ­شود که می ­توان با سیگار کشیدن به آرامش رسید. بر همین اساس نوجوانان و جوانانی که به دلیل چالش­ های فردی، خانوادگی، و اجتماعی دچار استرس، عصبانیت، افسردگی و سایر تنش­ های روحی و روانی شده یا می ­شوند با استفاده از این راه حل غیر واقعی و القایی فیلم­ ها به سیگار پناه می­ برند و اگر چه به نتیجه ­ای نمی ­رسند، دروازه ­ای برای ورود به مخاطرات جدید برای آنان باز می ­شود که چه بسا آنان را به قهقرا می ­کشاند.

برای نمونه، به مقوله ­ی آسیب­ های روحی، جسمی، اخلاقی ناشی از این اثرگذاری در میان دختران معصوم و بی ­گناه کشورمان اشاره می ­شود. استفاده ابزاری از سیگار در فیلم ­های مختلف، و جای­ گذاری صحنه­ هایی که حتی دختران نوجوان هم با استفاده از سیگار به آرامش می ­رسند، یا از این طریق احساس خام عاشقانه دوران نوجوانی را تداعی می­ کنند، و دیگر موارد خوشایند یا ناخوشایند که در فیلم­ ها و سریال ­ها جریان پیدا می­ کند، خواسته یا خواسته گام زدن در میدان از پیش طراحی شده سرمایه­ سالاران پرقدرت جهان است که از هیچ عملی برای رسیدن به مالکیت مطلق سرتاسر دنیا فروگذار نمی­ کنند و کارخانه­ های اسلحه­ سازی، فروش تسلیحات، تروریسم دولتی، بیوتروریسم، ایجاد و گسترش گروه­های افراطی ترور، تروریسم زیست محیطی، تغییر ژنتیک محصولات خوراکی، گسترش سیطره­ ی مشروبات الکلی و مواد مخدر، گسترش فسادهای جنسی مثل ازدواج سفید، همجنس­گرایی، طلاق، جلوگیری از موالید و فرزندآوری، گسترش خانواده­ های یک نفره!، گسترش خودکشی، سقط جنین، کودک­ کشی، زن­ کُشی، و امثال آن با مأموریت رسانه ­های وابسته برای تزیین، زیبانمایی، و منطقی ­نمایی این اهداف که از اتاق فکر صهیونیست­ ها و پروتکل ­های یهود بیرون می ­آید؛ بخشی از این نقشه است.

هدف کنونی سرمایه ­سالاران در گسترش استعمال دخانیات و مواد مخدر، به جغرافیای برخی کشورها از جمله ایران محدود نمی ­شود، و مثلاً دیگر هدف از سیگار کشیدن در فیلم­ ها تبلیغ سیگار نیست، بلکه پا گذاشتن در مسیری است که سبک زندگی مردم را برای رسیدن به مرحله مرگ و نیستی آماده می سازد. در اسلام و ایران این روش کاملاً مطرود و مذموم است. سبک زندگی ایرانی و اسلامی بر اساس مبانی اعتقادی، اخلاقی، رفتاری آنان و تاریخ دوران گذشته این مرز و بوم، و تأثیر و تأثّر میان مردم و عقلای جامعه نشان می­ دهد که مخالفت صد در صدی با تفکر سرمایه ­سالاران صهیونیسم بین­ الملل دارد. اما تردیدی نیست که آنان آندلسی کردن ایران هم برنامه ­های جدی ­ای را به مرحله اجرا درآورده ­اند. برای آنان تبدیل شهرهای ایران به نمونه­ هایی از شهرهایی مملو از فساد مثل پاتایا و پوکت، یک هدف عملیاتی است تا در جای­ جای این شهرها، خانواده ­های قهرمان ­پرور و مؤمن ­پرور ایرانی، به مرور شاهد تن ­فروشی دختران و پسران خود در معابر و بوستان­ ها شوند! دختران و پسرانی که با سیگار پیشنهادی فیلم­ ها آغاز می ­کنند، و راضی نشدن به همین حد از هم ذات ­پنداری به سوی مواد مخدری همچون «گل» روی می ­آورند. موادی که خلسه ­ای سرخوشانه برای شان پدید می­ آورد و آماده برای هر رفتار غیر عقلانی می­ شوند.

این هشدار جدی است! هشداری برای یک نظام و ملت آبرومند که با نـثار خون فرزندانش سعی کرده است امنیت و آرامش کشورش را با چنگ و دندان حفظ کند. این در حالی است که با کمال تأسف برخی از مسئولان فرهنگی در گستره ملی و استانی در مواجهه با این­ گونه مسائل فرهنگی، کوتاهی کرده، با رفع مسئولیت، و انداختن مسئولیت به دوش دیگران میدان را برای دشمن سرمایه­ سالار بیش از پیش مهیا می ­کند. فیلم و سینمای امروز ایران در خور شأن و فرهنگ مردم خداباور و پایدار آن نیست و مدیریت تودرتوی این عرصه، متأسفانه در جنگ ترکیبی موجود، میدان را به طور کامل در اختیار دشمن قرار داده، هرگونه سخنی که هشدارانه مسئولان و دست­اندرکاران فیلم و سینما را مورد خطاب قرار دهد، بایکوت، تحقیر، و حذف می­ کند.

با وجود این، به مناسب روز جهانی بدون دخانیات فرصت را غنیمت شمرده، هنرمندان فیلم و سینمای کشور به ویژه مسئولان ذیربط را به رعایت قوانین و مقررات «عدم استعمال دخانیات» در فیلم­ ها و سریال­ ها یادآوری می ­نماید؛ چرا که در این خلسه ­ی مرگِ آرام، کسی فریاد نمی­ زند!



رسانه سینمای خانگی- یک پاتوق فیلم سه هزار نفری

فیلم‌های کوتاه «از اینجا باز شود»، «استارلت»، «خرگوشت» و «زنی که می‌خندد» در دهمین جلسه از فصل هشتم پاتوق فیلم کوتاه، با حضور داوود مرادیان اکران، تحلیل و نقد شدند.

به‌گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط‌‌‌عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، دهمین جلسه از هشتمین فصل پاتوق فیلم کوتاه روزگذشته، دوشنبه 8 خردادماه 1402 با نمایش 4 فیلم کوتاه ایرانی در پردیس سینمایی بهمن برگزار شد.

در دهمین جلسه از فصل هشتم پاتوق که توسط انجمن سینمای جوانان ایران برگزار می‌شود، فیلم‌های‌کوتاه داستانی «از اینجا باز شود» به‌ کارگردانی محسن اصدق‌پور و امیرحسین طالبی، «استارلت» به‌ کارگردانی جواد حکمی، «خرگوشت» به‌ کارگردانی حسام رحمانی و «زنی که می‌خندد» به‌کارگردانی آرمین اعتمادی به نمایش در می‌آمدند.

در این رویداد داوود مرادیان، مستندساز، نویسنده، مدرس، منتقد و کارشناس سینما به‌ عنوان کارشناس جلسه دهم، پس از اکران آثار با کارگردان‌های فیلم‌های کوتاه به نمایش درآمده به گفتگو می‌نشیند و آثار را مورد تحلیل و بررسی قرار داد.

رسانه سینمای خانگی- رسالت فیلم کوتاه کدام است: قصه‌گویی یا میتینگ؟

داوود مرادیان، منتقد سینما، نویسنده و مدرس دانشگاه و سینما با نقد و بررسی چهار فیلم کوتاه دهمین جلسه فصل هشتم پاتوق فیلم کوتاه، به نقاط ضعف و قوت آن‌ها پرداخت.

به گزارش روابط‌عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، پاتوق فیلم کوتاه تهران که هر هفته با حضور بیش از 250 نفر هنرجو انجمن سینمای جوانان ایران، دانشجویان دانشگاه‌های هنری و علاقه‌مندان به سینمای کوتاه در سالن شماره دو پردیس سینمایی بهمن، سازمان سینمایی سوره در میدان انقلاب برگزار می‌شود تا مخاطبان بعد از تماشای فیلم کوتاه پای نقد و بررسی آن‌ها و گفتگو با فیلم‌سازان بنشینند.

دهمین جلسه از هشتمین فصل پاتوق فیلم کوتاه تهران، روز گذشته دوشنبه 8 خردادماه 1402، با نمایش فیلم‌های‌کوتاه داستانی فیلم‌های‌کوتاه داستانی «استارلت» به‌ کارگردانی جواد حکمی، «زنی که می‌خندد» به‌ کارگردانی آرمین اعتمادی، «از اینجا باز شود» به‌ کارگردانی محسن اصدق‌پور و امیرحسین طالبی و «خرگوشت» به‌ کارگردانی حسام رحمانی، در پردیس سینمایی بهمن تهران برگزار شد.

این جلسه مانند تمام جلسه‌های پاتوق فیلم کوتاه با اکران و نقد و بررسی چهار فیلم کوتاه همراه بود و پس از نمایش و در ابتدای شروع جلسه نقد و بررسی محمد قاسمی، مجری این جلسه از پاتوق فیلم کوتاه تهران ضمن خوش‌آمدگویی به حاضران در سالن، داوود مرادیان، مستندساز، منتقد، مدرس و نویسنده کتاب‌های «لنزبازی» و «دوربین بازی» کارشناس ویژه دهمین جلسه پاتوق فیلم کوتاه تهران را برای حضور روی سن دعوت کرد.

ابتدا با نگاهی مختصر به نقدهایی که در جلسه مطرح شد، به دهمین جلسه پاتوق فیلم کوتاه نگاه می‌کنیم و در ادامه گزارش به نکات مطرح شده در جلسه، به صورتی مصداقی می‌پردازیم.

مواجهه داوود مرادیان با فیلم‌ها جلسه دهم پاتوق فیلم کوتاه تهران، نگاهی ساختاری و فنی بود و نقدهایی که به آثار 5 کارگردان حاضر در سالن وارد می‌کرد، بیشتر معطوف به فضای تکنیکال آن‌ها مانند نوع طراحی صحنه، نورپردازی، نحوه دکوپاژ، تصویربرداری و خط روایت فیلم‌نامه‌ها بود.

مرادیان در بین کارگردان‌ها بیشتر از فرم و ساختار زوج کارگردان فیلم کوتاه «از اینجا باز شود»، محسن اصدق‌پور و امیرحسین طالبی، راضی بود و استفاده درست از نور و رنگ در شکل دهی بُعد و پرسپکتیو و شکل‌دهی منطق داستانی این فیلم را تمجید کرد و همچنین در نقد فیلم «زنی که می‌خندد» حضور موضوعات عمیق روانشناسی و حلاجی آن در بازه زمانی ده دقیقه‌ای فیلم کوتاه را الکن کردن انتقال موضوع دانست.

رسانه سینمای خانگی- حال این سینما چطور خوب می شود؟

اکران چند فیلم قدرتمند، پایان تدریجی فصل امتحانات و عادت کردن مخاطب با گرمای هوا، سه مولفه‌ای هستند که سبب می‌شوند تا حال سینما برای نیمه دوم خردادماه، بسیار بهتر از دو ماه ابتدایی امسال تصور شود.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایرنا، سینمای ایران از بهمن‌ماه تا اواخر اردیبهشت‌ماه، دوران خوشی را گذراند. این خوشی در شرایطی بود که در برخی تخمین‌ها، میزان مخاطبان سینما از مخاطبان جشنواره فجر بیشتر بود. مخاطبان نوروزی در سالی که نوروز با ماه مبارک رمضان تلاقی یافت، رشد ۴۳درصدی را شاهد بود و این آمار برای فروردین‌ماه نیز به رشد ۴۱ درصدی رسید.

این آمار رو به رشد در اردیبهشت‌ماه نیز تکرار شد به‌طوری‌که تعداد مخاطبان دومین ماه امسال در قیاس با مدت مشابه سال گذشته، دو و نیم برابر شدند و البته شلوغ‌ترین روز سینمایی ۳ سال اخیر نیز با ثبت بیش از ۲۰۶ هزار مخاطب، در این ماه به ثبت رسید. تمام این آمارها در شرایطی رخ داده که تخمین‌ها برای این بازه اکران، چندان مساعد نبود و کمتر کسی تصور می‌کرد که سینماها با وجود افزایش ۳۳درصدی قیمت بلیت، تا این اندازه مورد استقبال مخاطبان قرار بگیرد.

اکنون اما چند روزی است که این موج، کمی فروکش کرده است. آغاز امتحانات دانش‌آموزان و دانشجویان و البته گرم شدن هوا، دلایلی بودند که طبق عادت هرساله این بازه، سبب شدند تا سینماها به‌مانند ۲ماه ابتدایی سال، فروغ چندانی نداشته باشند.

البته قطعا این وضعیت تداوم نخواهد یافت. ناوگان اکران برای یک هفته آینده، با همین فیلم‌های روی پرده ادامه می‌دهد اما از ۱۷ خردادماه، چند فیلم پرقدرت جدید به این ناوگان افزوده می‌شوند که گیشه را با رونقی جدی مواجه خواهند کرد. شهر هرت، نگهبان شب و کت چرمی، ۳ مورد از این فیلم‌ها هستند که در کنار برخی فیلم‌های احتمالی نظیر مصلحت، می‌توانند ترکیب طلایی و امیدوارکننده‌ای را برای آغاز تابستان بسازند. در کنار این فیلم‌ها نیز فسیل، سه کام حبس و احتمالا آهنگ دونفره به نمایش خود ادامه می‌دهند تا سینماها با یک پالایش جدید، خود را برای اکران تابستان آماده کنند.

ایجاد یک دوقطبی جذاب کمدی

اما چرا از هم‌اکنون باید این اکران را یک اکران موفق بدانیم؟

در نگاه نخست، فسیل به جریان‌سازی خود ادامه داده و به احتمال بسیار زیاد، به گیشه ۲۰۰ میلیارد تومان خواهد رسید که همین خبرسازی، امیدهای بسیاری را برای دفاتر پخش، تهیه‌کنندگان، سینماداران و البته مخاطبان زنده ایجاد کرده و سیگنال مثبت فروانی را به تمامی این ارکان صادر می‌کند.

از دیگرسو و با اکران شهر هرت، یک دوقطبی جذاب در حوزه سینمای کمدی شکل خواهد گرفت و مخاطبان بسیاری که به تماشای فسیل رفته‌اند، به سمت شهر هرت گسیل داشته می‌شوند. فیلمی که پژمان جمشیدی، نقش اول آن را بر عهده دارد و به عنوان یک کمدی بانفوذ، می‌تواند جدی‌ترین رقیب برای فسیلی باشد که در این ماه‌ها، محک چندانی در این زمینه نخورده است.

تنوعی جالب برای سینمای اجتماعی

از سوی دیگر، کت چرمی به سینما می‌آید که یکی از ۳ فیلم پرمخاطب جشنواره سال گذشته بود و بسیاری از مخاطبان، منتظر هستند تا جدیدترین نقش‌آفرینی جواد عزتی را مشاهده کنند. سوژه اجتماعی جذاب این اثر، جواد عزتی و البته تبلیغات خوبی که حول این فیلم در زمان جشنواره اتفاق افتاد، مواردی هستند که سبب می‌شوند تا اکران کت چرمی را یک اکران موفق بدانیم که می‌تواند مخاطبان بسیاری را به سینماها بکشاند.

حال اگر به این فهرست، فیلمی مانند مصلحت نیز افزوده شود، طیف دیگری از مخاطبان را به سینماها می‌کشاند که می‌تواند به رونق گیشه و پروار شدن آن، کمک قابل‌توجهی کند

از سوی دیگر، نگهبان شب نیز مستعد یک استقبال باشکوه است. برای این فیلم نیز اتفاق‌های خوبی در زمان جشنواره رخ داد و اینکه نام رضا میرکریمی، یک برندی است که می‌تواند طرفداران سبک وی را به سینماها بکشاند و همچنین رقابت این فیلم با کت چرمی و سه کام حبس که در گونه اجتماعی می‌گنجند، خود یک سه‌قطبی وسوسه‌انگیز را ایجاد می‌کند که قطعا به رونق گیشه خواهد انجامید.حال اگر به این فهرست، فیلمی مانند مصلحت نیز افزوده شود، طیف دیگری از مخاطبان را به سینماها می‌کشاند که می‌تواند به رونق گیشه و پروار شدن آن، کمک قابل‌توجهی کند.

تمامی این اتفاق‌ها در شرایطی آغاز می‌شود که فصل امتحانات، تقریبا به پایان رسیده و گرمای هوا، دیگر نمی‌تواند به‌مانند روزهای نخستین خردادماه، عاملی در جهت ضدیت با سینما برآید. به همین دلیل، چنین اعتقادی شکل خواهد گرفت که با یک ناوگان پرنفس و قدرتمند در حوزه سینما مواجه هستیم که حتی می‌تواند قدرتمندتر از اکران نوروز و اردیبهشت‌ماه ظاهر شود.

در اکران دوماهه ابتدایی امسال، تمامی امیدها به فروش فسیل گره خورده بود اما اکنون علاوه بر فسیل، قطب‌های دیگری نیز می‌توانند در رقابت با این فیلم، به فروش‌های چندده میلیاردی دست یابند و بنابراین این انتظار وجود دارد که گیشه سینماهای کشور تا پیش از شروع ماه محرم، بتواند ضمن عبور از مجموع گیشه کل سال گذشته، به آمار مناسبی در جهت جذب مخاطب برسد.

رسانه سینمای خانگی- هنرورهاو دستمزدهای عجیب

یکی از فعالان حوزه تأمین هنرور برای پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی ضمن تشریح وضعیت فعالیت افراد در این حوزه، ابراز امیدواری کرد که هنروران در سینما صاحب صنف شوند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از مهر، استقبال مخاطبان از چهره‌های مورد علاقه‌شان در جریان برگزاری رویدادهای مختلف، موضوعی است که در چند سال اخیر به‌واسطه انعکاس در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی، تب و تاب بیشتری پیدا کرده است، این موضوع از آن جهت حائز اهمیت است که گاه هنرمندان از این اتفاق به عنوان یک دیدار دوستانه یاد می‌کنند و گاه پیش از حضور در مراسم اکران خصوصی و یا بازدید از یک مجموعه‌، حضورشان را به دوستدارانشان اطلاع می‌دهند.

آنچه اما در چند روز گذشته به واسطه حضور یک بازیگر و تجمع ایجاد شده حول او خبرساز شده متفاوت از همان دیدارهای دوستانه است.

محمدرضا گلزار که پیش از این بارها ویدئوهای استقبال هوادارانش در شبکه‌های مجازی دست به دست شده این بار هم در کانون حواشی قرار گرفته است. انتشار ویدئویی از حضورش در یک مرکز فروش موبایل و حضور پر تعداد مردان برای دیدار با او، باعث شده تا برخی از فعالان شبکه مجازی عنوان دیگری را بر این دیدار دوستانه بگذارند و تجمع کنندگان را سیاهی لشگرانی توصیف کنند که این بازیگر خود آنها برای این دیدار گمارده است.

به واسطه همین حاشیه‌ها باردیگر یکی از صنوف غالباً مغفول سینما یعنی هنروران در کانون توجه قرار گرفته است.

فارغ از قضاوت درباره صحت و سقم حضور هنروران در این ویدئو، که هنوز خود این بازیگر هم واکنشی به آن نداشته است، طرح این گمانه شائبه‌هایی را درباره جنس فعالیت هنروران در فضاهایی خارج از فرآیند حرفه‌ای فیلمسازی به وجود آورده است. واقعاً هنروران چه جایگاهی در سینمای ایران دارند و آیا فعالیت‌های جانبی از آن جنس که در این مورد اخیر مطرح شده است هم تاکنون داشته‌اند؟

برای یافتن پاسخ این سوالات سراغ یکی از مسئولان تأمین هنروران در سینمای ایران رفتیم و با او گفتگویی درباره نحوه کار آنها داشتیم.

کاش ما هم صنف داشتیم!

الناز عطایی یکی از فعالان حوزه تأمین هنرور برای پروژه‌های سینمایی که سابقه همکاری با پروژه‌های شاخصی همچون فیلم سینمایی «اتاقک گلی» را در کارنامه خود دارد، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره وضعیت حضور هنروران در پروژه سینمایی توضیح داد: فعالان این حوزه معمولاً درددل‌ها و ناگفته‌های بسیاری دارند که شاید جای طرح همه آن‌ها در یک گفتگو نباشد. چند سالی است که در تلاش هستیم تا برای هنروران صنفی تشکیل شود. از خانه سینما و وزارت ارشاد پیگیر هستیم تا ما هم بتوانیم صنفی داشته باشیم تا کف و سقف دستمزد دریافتی هنروران از سوی آن مشخص شود.

وی افزود: هنروران در حال حاضر دستمزد ثابتی در پروژه‌های مختلف ندارند و معضل بزرگی هم که ما با آن مواجه هستیم این است که حتی از همکاران خودمان هم رودست می‌خوریم! البته منظورم همکاران باسابقه‌ام که سال‌ها در این عرصه خاک خورده‌اند نیست. اساساً در سینمای ما «مسئول هنروران» جایگاه تعریف‌شده‌ای ندارد و حتی در تیتراژ پایانی هم در آخر فهرست‌ها به او اشاره می‌شود. در برخی پروژه‌ها حتی احترام هنرورها هم حفظ نمی‌شود. در یک پروژه مدیر تولید و یا دستیار تهیه‌کننده خیلی هوای هنرورها را دارند اما در گروه دیگری اساساً هنرور را هیچ به حساب می‌آورند! نه مکان مناسبی برای استقرار و پذیرایی دارند و نه دستمزد مناسبی به آن‌ها پرداخته می‌شود. همه این‌ها به این دلیل است که ما صنف نداریم.

دستمزد هنرور؛ روزانه ۱۰۰ تا ۱۲۰ هزار تومان!

وی ادامه داد: در برخی پروژه‌ها هنروران ناگهان با دستمزدهایی مواجه می‌شوند که اساساً قابل محاسبه نیست! همین امروز براساس قراردادهایی که ما با پروژه‌ها می‌بندیم، در بهترین حالت برای هر روز مبلغ ۱۰۰ تا ۱۲۰ هزار تومان دست هنرور را می‌گیرد! از سال گذشته رقم قراردادی که ما با گروه‌ها می‌بندیم به ازای هر هنرور در هر روز فقط ۲۰۰ هزار تومان است. این مبلغ هم ارتباطی با مدیرتولید و یا تهیه‌کننده پروژه ندارد و با توجه به تأثیر تورم بر برآورد هزینه پروژه، برای آنها هم صرفه ندارد که بیش از این برای هنرور هزینه کنند. اما باید این نکته را مدنظر داشت که ما هم به‌عنوان هنرور داریم این تورم را تجربه می‌کنیم.

عطایی درباره تفاوت مبلغ قرارداد با مبلغی که به دست هنرور می‌رسد هم توضیح داد: بالاخره همه این هنروران نیاز به سرویس ایاب و ذهاب دارند و همه این هزینه‌ها برعهده مسئول هنروران است. در کنار هر گروه هنرور هم طبیعتاً یک لیدر باید حضور داشته باشد که ما به‌عنوان مسئول هنروران در هر پروژه با چند لیدر همکاری داریم و طبیعتاً پرداخت دستمزد آن‌ها هم در همین مبلغ قراردادها لحاظ می‌شود.

وی ادامه داد: به تمام این موارد خواب پول و تأخیر در پرداخت مبالغ از سوی پروژه‌ها را هم اضافه کنید و اینگونه نیست که به‌صورت روزمزد دستمزد هنروران از سوی پروژه پرداخت شود. دو سال گذشته در پروژه‌ای به نام «۲۸۸۸» حضور داشتم و مسئول هنروران آن پروژه بودم اما بعد از این مدت از آماده شدن فیلم، هنوز هم با ما تسویه حساب نشده است. از همین تهیه‌کننده بابت پروژه قبل‌ترش یعنی «سینما شهرقصه» هم بدهی دارم و این‌ها دردهای همکاران من است.

انگیزه هنروران برای کار با دستمزد پایین چیست؟

عطایی درباره انگیزه هنروران برای حضور در پروژه‌ها با این دستمزدهای بسیار ناچیز هم گفت: گروهی از این افراد یا بازنشسته هستند و یا جوانان زیر ۲۰ سالی که شرایط کاری مناسبی برای‌شان فراهم نیست. گروه بیشتری از این افراد که غالباً وارد این حوزه می‌شوند و ماندگار هم نیستند، افرادی هستند که می‌خواهند حضور در این فضا را تجربه کنند. گاهی حتی انگیزه بازیگری دارند و وقتی می‌آیند با واقعیت‌های سیاهی‌لشگری یا هنروری آشنا می‌شوند، این کار را رها می‌کنند. فارغ از انگیزه این افراد مسئله این است که بیاییم فکر کنیم دستمزد روزی ۲۰۰ هزار تومان برای حضور تمام وقت یک فرد در یک پروژه، منطقی و منصفانه است؟

مواردی مانند برگزاری افتتاحیه‌های مرتبط با برخی برندها و یا حتی برای یک سوپرمارکت و فروشگاه مبلمان داشته‌ایم که برای تأمین هنرور سراغ ما می‌آیند. در این موارد که شرایط فیلمبرداری و حضور در پروژه تصویری وجود ندارد، مبالغ قراردادی ما هم متفاوت است

وی با اشاره به اینکه برخی افراد حتی با داشتن وضعیت مالی مناسب و صرفاً برای تجربه حضور در یک پروژه سینمایی سراغ هنروری می‌آیند، توضیح داد: خاطرم هست یک بار برای پروژه‌ای فراخوان داده بودیم و فردی از اردبیل می‌خواست برای کار بیاید. من خیلی دلسوزانه به او گفتم که من فراخوان داده‌ام تا کارم راه بیفتد اما آنقدر ارزش ندارد که بخواهی از اردبیل بیایی! به او گفتم در این کار دیده نخواهی شد، اما تأکید کرد که می‌خواهد این فضا را تجربه کند. بالاخره هم آمد و بعدش به من گفت واقعاً راست می‌گفتید. آنچه از را دور تصور می‌کردم چیز دیگری بود و من به او گفتم فکر نکنید هنروری راه ورود به سینما و مقدمه‌ای برای بازیگر شدن شماست.

عطایی تأکید کرد: از نظر درآمد حتی نمی‌توان این کار را شغل هم دانست. من به همه جوانانی که می‌آیند می‌گویم عمر خود را هدر ندهید و سراغ شغل‌های دیگر بروید.

وی درباره عقد قرارداد تأمین هنرور برای برنامه‌هایی غیر از پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی هم توضیح داد: مواردی مانند برگزاری افتتاحیه‌های مرتبط با برخی برندها و یا حتی برای یک سوپرمارکت و فروشگاه مبلمان داشته‌ایم که برای تأمین هنرور سراغ ما می‌آیند. در این موارد که شرایط فیلمبرداری و حضور در پروژه تصویری وجود ندارد، مبالغ قراردادی ما هم متفاوت است.

پیشنهاد تأمین هنرور برای تغییر نتایج انتخابات شورای شهر!

این مدیر تأمین هنروران در پروژه‌های سینمایی در ادامه گفت: در این میان برخی موارد هم برای تأمین هنرور هست که خیلی از همکارانم در میان مسئولان تأمین هنروران، مثل خود من آن‌ها را انجام نمی‌دهند. شاید ظاهر قضیه این باشد که برای من نوعی مهم درآمد است و برای هر فضایی می‌تواند آدم جور کنم اما گاهی پیشنهادهای عجیبی می‌شود. مثلاً برای جذب هنرور در زمینه تأثیر بر نتایج انتخابات شورای شهر در یک حوزه انتخابیه خاص! ما از این جنس پیشنهادات هم داشته‌ایم اما واقعاً ورود به این عرصه‌ها را خارج از اخلاق و انصاف می‌دانیم. اتفاقاً برای این موارد دستمزدهای بسیار بالاتری هم پیشنهاد می‌شود اما من و خیلی از همکارانم این پیشنهادات را نمی‌پذیریم.

وی درباره اینکه آیا بهره‌گیری از هنروران در فضای رویدادهای هنری مانند آئین افتتاحیه یک فیلم و یا برای استقبال از یک بازیگر خاص هم وجود دارد یا نه گفت: شخصاً تا به امروز با چنین پیشنهادی مواجه نشده‌ام و در چند نوبت که در برنامه اکران خصوصی یک فیلم حضور داشتیم، به‌عنوان عوامل فیلم ما را هم دعوت کرده بودند. از آنجایی که هنرورها معمولاً زیرمجموعه یکی از مسئولان تأمین هنرور هستند، بعید می‌دانم یک بازیگر بتواند به‌صورت شخصی در زمینه تأمین هنرور و استخدام افراد برای شلوغ کردن برنامه‌های خود اقدام کند. البته در مواردی هم شنیده‌ام که برخی خرج‌های اینگونه هم می‌کنند اما به‌شخصه تا به امروز با چنین پیشنهادی مواجه نبوده‌ام.

فسیل همه را کمدی ساز نکند

ساسان سالور تهیه‌کننده «سه کام حبس» که با اختلافی بالغ‌بر ۱۳۷ میلیارد تومانی، بعد از «فسیل» دومین فیلم پرفروش امسال به حساب می‌آید درباره فراگیر شدن کمدی‌سازی در میان سینماگران هشدار داد.

به گزارش سینمای خانگی، ساسان سالور تهیه‌کننده فیلم سینمایی «سه کام حبس» به کارگردان سامان سالور که از عید فطر به ترکیب فیلم‌های در حال اکران سینماها راه یافته است و در حال حاضر با عبور مجموع فروشش از مرز ۱۲.۵ میلیارد تومان، پرفروش‌ترین فیلم غیرکمدی گیشه امسال محسوب می‌شود، در گفتگو با مهر، درباره وضعیت استقبال مخاطبان از این فیلم توضیح داد: خوشبختانه این فیلم ارتباط خوبی با مخاطبان خود برقرار کرده است. با اینکه در شرایطی هستیم که به‌صورت طبیعی مخاطبان اقبال بیشتری به فیلم‌های کمدی نشان می‌دهند، ولی خوشبختانه «سه‌کام حبس» توانسته مخاطبان خودش را پیدا کند. دلیل این مسئله هم بیش از هر چیز داستان صادقانه این فیلم است.

وی افزود: برخی شاید چنین فیلم‌هایی را به سیاه‌نمایی متهم کنند اما مردم روایت فیلم را می‌پذیرند چرا که خودشان مطلعند که در جامعه و اطرافشان چه می‌گذرد. ارتباطی که مردم با چنین فیلمی برقرار می‌کنند به دلیل صداقت در روایت است. در جدول فروش فیلم‌های سال هم پرفروش‌ترین فیلم غیرکمدی سال هستیم آن هم در شرایطی که برای تبلیغ فیلم چه در قالب تبلیغات محیطی چه تیزرهای تلویزیونی هیچ نهاد و ارگانی به ما کمک نکرد. گویی تصمیمی برای حمایت از فیلم‌های اجتماعی وجود ندارد.

سالور ادامه داد: سابق بر این شرایط اینگونه بود که برای یک فیلم در حال اکران بنیاد فارابی نامه‌ای را به نهاد دیگر مانند سازمان زیباسازی شهرداری ارسال می‌کرد و براساس همان هم ما می‌توانستیم از ظرفیت‌های تبلیغاتی این نهادها استفاده کنیم. امروز اما این جریان گرفتار یک بروکراسی پیچیده شده است و شوراهای مختلفی باید در این زمینه تصمیم‌گیری کنند که آیا یک فیلم می‌تواند بیلبورد تبلیغاتی در سطح شهر داشته باشد یا خیر! در این شرایط شما فقط در حالی که تمکن مالی بالا داشته باشید این شانس را دارید که بتوانید بیلبوردی برای فیلم خود اجاره کنید.

وی ادامه داد: درباره تیزرهای تلویزیونی هم شرایط به‌گونه‌ای شده است که اساساً امکان مذاکره و گفتگو وجود ندارد. حتی اگر اصل پخش تیزر را بپذیرند و فیلم را رد نکنند، بسته‌هایی را به‌صورت اعتباری تعریف کرده‌اند که امکان دارد در ساعت‌های بسیار پرت و نامناسبی تیزر فیلم شما پخش شود. البته به شرطی که اساساً شورای بازرگانی صداوسیما تبلیغ فیلم شما را پذیرفته باشد! در این وضعیت فیلم‌های اجتماعی عملاً هیچ فضایی برای تبلیغ ندارند و اگر امروز برای «سه‌کام حبس» تبلیغی صورت می‌گیرد، حاصل تبلیغ دهان‌به‌دهان مخاطبان است.

مزیت کمدی‌ها نسبت به فیلم‌های اجتماعی رغبت سینماداران است

این تهیه‌کننده اظهار کرد: در این وضعیت فیلم‌های طنز یک مزیت نسبت به فیلم‌های غیرکمدی و اجتماعی دارند و آن رغبت سینماداران است. سینمادار درباره این فیلم‌ها تصمیم می‌گیرد که تعداد سالن‌های بیشتری در اختیارشان بگذارد و هر فرصتی برای سانس طلایی به‌دست آمد را به فیلم کمدی اختصاص می‌دهد.

سالور تأکید کرد: به‌عنوان یک تهیه‌کننده سینما واقعاً از فروش فیلم «فسیل» خوشحال هستم و امیدوارم فروش این فیلم از مرز ۲۰۰ میلیارد تومان هم عبور کند چرا که آن را اتفاق مثبت و خوبی برای سینمای ایران می‌دانم. این فروش به چرخه اقتصادی سینمای ایران کمک می‌کند و موفقیت این فیلم منافاتی با موفقیت فیلم ما و دیگر فیلم‌های در حال اکران ندارد. در عین حال معتقدم فیلم‌های اجتماعی و جدی هم طیف خاصی از مخاطبان خود را دارند که لازم است برای جذب آن‌ها به سینما هم برنامه‌ریزی داشته باشیم.

تهیه‌کننده «سه‌کام حبس» با انتقاد از عدم حمایت سازمان‌های متولی مبارزه با مواد مخدر از فیلم‌های سینمایی مرتبط با این موضوع گفت: ما به‌عنوان هنرمند وظیفه داریم نوری را به بخش‌های تاریک یک موضوع بتابانیم اما سوال مهم این است که وظیفه این نهادها در زمینه حمایت از تولیدات فرهنگی مرتبط با مواد مخدر چه زمانی قرار است اجرایی شود؟ اینگونه نیست که ما با فیلمسازی تنها به‌دنبال پر کردن گیشه باشیم، ما می‌خواهیم درباره یک موضوع به جامعه هشدار بدهیم. فیلم ما دارد تصویری مستند از واقعیت اعتیاد در جامعه امروز را ارائه می‌دهد.

دولت قبل ۱۳ اصلاحیه داد و دولت جدید ۴ اصلاحیه دیگر

سالور درباره مواجهه مدیران سینمایی با فیلم‌هایی از جنس «سه‌کام حبس» هم توضیح داد: در شورای پروانه نمایش دولت قبل، فیلم «سه‌کام حبس» یک بار پروانه نمایش دریافت کرده و تاریخ آن هم هنوز معتبر بود اما در دولت جدید مجدد فیلم ما بازبینی شد و یک‌سری اصلاحات جدید به فیلم وارد کردند. در دولت قبل حدود ۱۳ مورد اصلاحیه به فیلم وارد کرده بودند و در دولت جدید حدود ۴ مورد دیگر هم به اصلاحیه‌ها اضافه شد. این اصلاحات هم در حد چند دیالوگ بود و اینگونه نبود که یک سکانس را شامل شود. ما هم در این زمینه تعامل کردیم چرا که برای چند سال سرمایه بخش خصوصی در این فیلم خوابیده بود و باید آن را آماده اکران می‌کردیم. به همین دلیل تا جایی که لطمه‌ای به فیلم وارد نشود، نظر شورای نظارت را هم تأمین کنیم.

این تهیه‌کننده سینما در ادامه مطرح کرد: واقعیت این است که اگر شرایط سینما به همین وضعیت ادامه پیدا کند، ما تا چند سال آینده دیگر چیزی به نام سینمای اجتماعی نخواهیم داشت چراکه سرمایه‌گذاران بخش خصوصی دیگر انگیزه‌ای برای ورود به این عرصه ندارند. طیفی از فیلم‌ها تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار دولتی دارند و اساساً هم برای‌شان تفاوتی ندارد که چقدر در اکران موفق می‌شوند. سرمایه‌گذار بخش خصوصی اما اگر بخواهد درگیر ساخت فیلم اجتماعی شود هم در سخت‌گیری بابت دریافت پروانه ساخت دچار مشکل می‌شود و هم در مرحله اکران و بازگشت سرمایه با دست‌اندازهای بسیاری مواجه می‌شود. طبیعتاً من نوعی به عنوان یک سرمایه‌گذار قطعاً وقتی می‌بینم بازگشت سرمایه در سینمای کمدی تضمین‌شده‌تر است، سراغ سینمای اجتماعی نمی‌روم.

وی تأکید کرد: مجموعه وزارت ارشاد و مشخصاً شورای صدور پروانه ساخت در کنار نهادهای صنفی سینما باید به این مسئله توجه داشته باشند. نباید به سمتی حرکت کنیم که همه هم‌وغم آن‌هایی که می‌خواهند به اقتصاد سینما کمک کنند، ساخت فیلم‌های طنز باشد. همین امسال خبر دارم که شورای پروانه ساخت ارشاد بسیاری از فیلم‌نامه‌های اجتماعی را بدون شرط و اصلاحیه، رد کرده است و این اتفاق بدی برای سینمای ایران است. نگاه دوستان در شوراهای جدید سازمان سینمایی این است که آثار را از همین مرحله فیلمنامه فیلتر کنیم تا بعدها برای ماجرای پروانه نمایش آن‌ها دچار چالش نشویم! کاش به سمتی حرکت کنیم که در کنار ساخت فیلم‌های طنز، سینمای اجتماعی هم امکان تنفس داشته باشد.

خروج از نسخه موبایل