رسانه سینمای خانگی- این «ارث شوم» چه زمانی پخش می‌شود؟

فیلم کوتاه «ارث شوم» به نویسندگی شایان قنادزاده و کارگردانی محمد ربیعی به مرحله صداگذاری رسید.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از مشاور رسانه‌ای فیلم، همزمان با پایان تدوین فیلم کوتاه «ارث شوم» به نویسندگی شایان قنادزاده و کارگردانی محمد ربیعی، صداگذاری این اثر آغاز شد.

پخش بین‌الملل این فیلم کوتاه که در ژانر وحشت تهیه و تولید شده است، پس از پایان صداگذاری انجام خواهد شد.

در خلاصه داستان این اثر آمده است: «بیتا بزرگ‌نیا با پیغام مادربزرگش به ایران باز می‌گردد، اما متوجه می‌شود پدربزرگش به اتهام قتل مادربزرگ و ۶۲ نفر دیگر دستگیر و اعدام شده است.»

از دیگر عوامل فیلم کوتاه «ارث شوم» عبارتند از مشاور کارگردان: شایان قنادزاده، تهیه‌کننده: زهرا کربلایی، دستیار اول و دوم کارگردان: شانا قنادزاده، ایمان کربلایی، مدیر فیلمبرداری: محمود عطشانی، مدیر تولید: محمدرضا عباسی، صداگذار و طراحی ترکیب صدا: سید محمود موسوی‌نژاد، آهنگساز: آریان خسروی، مدیر صدابرداری: یوسف رضا مرادی، طراح چهره‌پردازی: فاطمه رضائیان، طراح صحنه: پروا نریمانی و پویا کبینی مقدم، طراح لباس: فاطمه امیرعسکری، تدوین: سمانه دیبا، مدیر تدارکات: مهدی نصرین کامران، دستیار تولید: دانیال کمالپور، منشی صحنه: فروغ لسانی، دستیار گریم: زهرا رشیدی نیا، دستیار فیلمبردار: ارسلان زارعی، عکاس و تصویربردار پشت صحنه: محمدحسین عباس توپچی، طراح پوستر: متین خیبلی و مدیر رسانه: نگار امیری.

رسانه سینمای خانگی- واقعیت گیشه سینما از زبان فهیم

فهیم منتقد سینما نوشت: گیشه داشتن و فروش بالای فیلم قاعدتا باید مایه مباهات و خوش حالی باشد، اما دراین فقره فرق می‌کند چون که دقیقا وقتی فیلمی نازل در اجرا و بی‌مایه در محتوا است از آن تحت عنوان فیلم گیشه‌ای یاد می‌شده و می‌شود.

به گزارش سینمای خانگی از خبرگزاری فارس، طی روزهای گذشته موضوع فروش برخی از فیلم‌های سینمایی، یکی از مهمترین بحث‌های میدان فرهنگ و هنر کشور بوده است. برخی معتقدند فروش مطلوب فیلم و یا حتی پرتماشاگر بودنش معیار خوب یا بد بودن فیلم نیست. منتقدهای این وضعیت می‌گویند نباید چندان به فروش برخی از فیلم‌ها دلخوش کرد و این وضعیت کمک چندانی به کلیت سینمای کشور نمی‌کند. با این همه برخی دیگر فروش و جذب مخاطب را مهم‌ترین موضوع سینمای امروز می‌دانند و تا سرحد ممکن از این رویکرد دفاع می‌کنند.

*70 درصد فروش فقط برای یک فیلم

به طور مثال وقتی موضوع فروش آثار سینمایی در سه ماه گذشته را بررسی می‌کنیم حدود هفتاد درصد درآمد، از آن یک فیلم و سی درصد از آن دیگر فیلم‌ها بوده است. منتقدان معتقدند که فیلم‌های سینمایی باید کیفت داشته باشند و از زیبایی شناسی برخوردار باشند تا بتوانند سلیقه بسازند. آن‌ها فیلم را در کنار ویژگی سرگرم کنندگی، ساحتی از اندیشیدن می‌دانند. صورتی از تولید مفاهیم که می‌تواند خلاقانه و آفرینشگر باشد. در کنار این رویکرد، عده‌ای دیگر هستند که چندان به کیفیت و موضوعاتی مثل ساختار و زیبایی شناسی توجه‌ای ندارند و فقط معتقدند فیلم باید به هر طریقی بفروشد و مخاطبان را به سینما بکشاند. از این رو است که از آثار طنز و کمدی که کیفیت هنری چندانی ندارند دفاع می‌کنند. به این دلیل که این فیلم‌ها کمک می‌کنند که سینما زنده بماند و به بقای خود ادامه دهد.

*سرگرمی وجه مهم سینما است

در این بین یکی از منتقدان شناخته شده سینما نظر و نگاه دقیق و روشنگرانه‌ای به موضوع دارد. محمد تقی فهیم بین دو گونه فیلم، اول فیلم‌هایی که توسط ارگان‌های دولتی ساخته می‌شوند و از حمایت مالی برخوردارند، دوم فیلم‌های طنز که توسط بخش خصوصی معطوف به فروش و برای گیشه ساخته می‌شوند. فهیم طیف دوم را به روح سینما نزدیک‌تر می‌داند چرا که این فیلم‌ها مبحث سرگرمی را در نظر می‌گیرند و  تلاش می‌کنند برای مخاطب جذابیت داشته باشند. از نظر فهیم مشکل اصلی فیلم‌هایی که طی سال‌های اخیر با حمایت دولتی ساخته شده‌اند این است که مخاطب را پس می‌زنند و بیشتر تبدیل به بیانه و مقاله می‌شوند و از روح سینما فاصله می‌گیرند. شاید از همین رو است که عموم این فیلم‌ها در گیشه شکست می‌خورند و یا حتی به اکران نمی‌رسند.

*گلایه از اکران، میرکریمی تا فرحبخش

جدا از بحث فروش آثار طنز عدالت در اکران نیز یکی از دیگر موضوعاتی است که بسیار مورد بحث بوده است، به طور مثال میرکریمی کارگردان فیلم «نگهبان شب» از سانس‌های نامرغوب فیلمش در سینماها گله کرده بود. از سوی دیگر حسین فرحبخش تهیه‌کننده فیلم در حال اکران «شهر هرت» با انتقاد از شرایط نابرابر اکران، گفت: «اتفاقات عجیبی در حال رخ دادن است که نمونه آن را در چهل سال فعالیت گذشته خود ندیده‌ام و آنچه شاهدش هستیم یک جور مهندسی اکران به نفع یک فیلم خاص است که در عید بدون رقیب جدی به نمایش درآمد و امروز بعد از سه ماه اکران و با اضافه شدن فیلم‌های قابل توجهی که از هفته پیش اضافه شدند همچنان مانند روز اول می‌فروشد.»

محمد تقی فهیم  در دوشنبه نوشته‌های خود که هر هفته عموما معطوف به مباحث روز سینما و فرهنگ و هنر کشور نوشته می‌شوند با عبور از بحث‌های کلیشه ای و پرتکرار تلاش کرده است با طرح موضوع مهمی مانند تمایز رونق گیشه سالن سینما و پرتماشاگر شدن فیلم‌ها نگاهی دیگر به لایه‌های پنهان موضوع مورد بحث داشته باشد. 

*جنجال‌های اکران مبتذل شده است

فهیم نوشت: «احتمالا در جریان جنجال‌های چند روز گذشته فضای سینما پیرامون فیلم‌های درحال اکران هستید، اگر هم نیستید حتما با آن برخورد کرده‌اید ولی بی تفاوت از کنار آن گذشته‌اید چونکه این کشمکش‌ها دیگر از فرط تکرار مکرارات، پیش‌پا افتاده و مبتذل شده است. قرار نیست به خبر این قضایا بپردازم، بلکه مقصود طرح موضوع مهمی مانند تمایز رونق گیشه سالن سینما و پرتماشاگر شدن فیلم‌ها است.

اینکه اطلاق فیلم گیشه‌ای ناپسند و نوعی توهین است، ولی پرتماشاگر شدن یک فیلم، اعتبار و سرمایه تلقی می‌شود، مربوط به این سال‌ها نیست و اتفاقا از طول تاریخ سینما می‌آید و دلیلش هم برخی باندبازی‌ها و دور زدن‌ها تا گرفتن اکران و سپس دست به اقدامات ناپسند در مقطع اکران از سوئی است و تقابل و جنجال ازسوی دیگر که مثلا تبلیغی برای فیلم‌ها بشود و غیره.

هیچ وقت هم این به اصطلاح افشاگری‌ها و به هم پریدن‌ها در نهادهای صنفی و قانونی مورد رسیدگی و منتج به نتیجه نشده است وگرنه وقتی به آسانی می‌شود ادعای خرید فله‌ای بلیط سالن‌ها برای نگه داشتن فیلم روی پرده را ثابت کرد یا برعکس اگر اتهام است، گوینده را بازخواست کرد، چرا انجام نمی‌شود خود موضوع قابل بررسی است.

*گیشه‌ای که مایه مباهات نیست

همواره در مذمت گیشه و فیلم گیشه‌ای گفته و نوشته شده است. حتی استفاده از فیلم گیشه‌ای وارد ادبیات محاوره‌ای تماشاگران انبوه هم شده است. یعنی آثاری که برای مخاطبان انبوه ساخته شده است بعضا از سوی آنان با عنوان گیشه‌ای مورد نقد قرار گرفته و سازندگانشان مورد عتاب و سرزنش قرار گرفته‌اند. چرا؟ گیشه داشتن و فروش بالای فیلم قاعدتا باید مایه مباهات و خوش حالی باشد، اما دراین فقره فرق می‌کند چون که دقیقا وقتی فیلمی نازل در اجرا و بی‌مایه در محتوا است از آن تحت عنوان فیلم گیشه‌ای یاد می‌شده و می‌شود.

وجود آدم‌هایی نه از جنس سینما (و قبل‌تر ازآن نه از جنس هنر) در عرصه تولید فیلم، شعبه‌ای ایجاد کرده بودند(وهستند) که همانند دیگر بنگاه‌های اقتصادی مبتنی سود به هر قیمتی، فقط به فکر جیبشان بودند و لذا در بدنه فیلمفارسی برای فروش‌بیشتر، از مقطع تولید تا اکران دست به هر جنگولک بازی می‌زدند مثلا برای فروش فیلم‌های وارداتی بنجل‌شان در موقع پخش صحنه‌های رقص کافه‌ای مونتاژ می‌کردند و یا در میانه فیلم‌های ساخته خودشان که ضعیف بود صحنه‌های رقص عربی وصله می‌کردند و ازاین دست اقدامات تا نفوذ در جریان شبکه نمایش، صله دادن و رشوه گرفتن، طراحی پوستر مبالغه‌آمیز، آنونس‌های غیرواقعی، شایعه سازی و پشت هم اندازی تا بلکه بااین تمهیدات فیلم‌هایشان فروش کند که بعضا موفق هم می‌شدند خصوصا اگر جریانات روشنفکری در کنارشان قرار می‌گرفتند مثلا برایشان فیلمنامه می‌نوشتد، پیشنهاد ابتذال بیشتر در گرایش محتوایی می‌دادند، تیتر و موضوع سخنرانی جنجالی و مصاحبه می‌ساختد و …

*گیشه‌ای سازان با خلاقیت فاصله دارند

بی تردید فیلم‌هم مانند هر‌کالای دیگری در جهان متکثر کنونی نیازمند تبلیغات است. هر نوع معرفی خلاقانه و ترغیب کننده مخاطب برای فیلم قابل تایید و حمایت است ولی در روندی معمول، پشت فیلم‌های گیشه‌ای افراد (تهیه‌کنندگان)ی بودند و هستند که با اندیشه و خلاقیت فاصله داشته و حتی به لحاظ ریخت شناسی و بیان، اساسا متعلق به محیط فرهنگی نبوده و نیستند، برای همین فیلم را «نون دونی» می‌دانند و فرقی میان فروش خودرو و فیلم قائل نیستند.

محمد خزاعی، ریس سازمان سینمایی، چند روز قبل در هرمزگان بدرستی از شعار  اخلاق و هویت سینمای ایران گفت. اخلاق تنها در محتوا و گرایش مضمونی فیلم‌ها تجلی نمی‌یابد بلکه یک روی سکه آن در پشت صحنه و مراودات فیمابین اهمیت پیدا می‌کند. تردید نکنید که بی‌اخلاقی‌های اکران عنصری قابل تعمیم به مضامین آثار است چون سرچشمه نشر آنها یکی است. هفته آینده درباره هویت خواهم نوشت.»

رسانه سینمای خانگی- آیا در اکران فیلم‌ها عدالت وجود دارد؟

داود توحیدپرست کارگردان سینما گفت: ما باید برای همه افراد جامعه هنری شرایطی فراهم کنیم که در میدان مسابقه توانایی های خود را بروز بدهند!

رسانه سینمای خانگی، داود توحیدپرست کارگردان سینما در خصوص اجرای عدالت در سینما به ویژه در حوزه اکران گفت: اگر ما ایرانی مسلمان و شیعه هستیم قطعاً عدالت طلبی و عدالت گستری در ذات مان باید ریشه کرده باشد و ما باید برای همه افراد جامعه هنری شرایطی فراهم کنیم که در میدان مسابقه توانایی های خود را بروز بدهند و بهترین ها در شرایط برابر شناخته و تشویق بشوند!

کارگردان فیلم های سینمایی «معصوم» و «نامزد آمریکایی من» در گفتگو با سینماپرس، افزود: در ابتدا لازم می دانم عدالت را از نظر خودم تعریف کنم. به نظر من عدالت یعنی فراهم کردن شرایط مساوی و برابر برای همه افراد جامعه برای شناسایی و تشویق بهترین ها و برترین ها!

وی ادامه داد: این تعریف من از عدالت هست! مثلاً شما در ورزش کشتی می خواهید به بهترین ها و برترین ها برسید طبیعی است که باید برای همه آن ها مسابقات انتخابی بگذارید و با تجربه و غیر با تجربه و جوان مدعی و پیر مدعی را در میدان مسابقه باید محک بزنید؛ تجربه ثابت کرده که خیلی از قهرمان ها به خیلی از جوان ها در میدان مسابقه باخته اند و بالعکس!

توحیدپرست خاطرنشان کرد: این موضوع در عالم هنر به خصوص سینما نیز مصداق دارد! خیلی از جوان ها با فیلم اول شان نشان دادند که از خیلی از با تجربه تر ها و پیرهای استخوان خورد کرده فیلم های بهتری ساخته اند و البته بالعکس؛ بنابراین ما و شما نمی توانیم از دایره عدالت خارج بشویم.

این سینماگر با بیان اینکه به نظر من جدا از هر شایعه و هر خبری درباره توانایی های هر فرد هنری در ایران باید در هنگام توزیع امکانات شرایط برابر و مساوی برای همه فراهم بشود اظهار داشت: نمی شود که یک نفر پابرهنه و یک نفر سوار بر بنز آخرین سیستم مسابقه بدهد؛ نمی شود که یک نفر با بودجه بی انتها و یک نفر مثل من با بودجه خیلی کم فیلم بسازد و توقع از من این باشد که برنده این مسابقه ناعادلانه باشم!

وی متذکر شد: به هر حال این خودی و غیر خودی باید از بین برود و ای کاش این تصور ما قبل قرون وسطایی از بین برود که فلانی چون امتحان پس داده و مثلاً در مسابقات جهانی طلا گرفته حتماً در المپیک هم طلا می گیرد! این غلط اندر غلط است و تجربه هم این نظر من را ثابت کرده است.

کارگردان فیلم سینمایی «شیرین قناری بود» تأکید کرد: بهترین کارگردان سینما و بدترین کارگردان سینما در ایران به نظر من فقط ۲۰ درصد اختلاف کیفی دارند و آن هم به شرایط نابرابری برمی گردد که برای این ها فراهم می کنند. فرقی بین هیچ انسانی نباشد و برای شناسایی بهترین ها باید شرایط مساوی برای همه فراهم بشود.

توحیدپرست سپس با اشاره به حوزه اکران که از بی عدالتی فراوان رنج می برد خاطرنشان کرد: بنده معتقدم در ابتدا باید برای همه فیلم ها شرایط مساوی در اکران به وجود بیاید! به این معنا که همه فیلم ها این امکان را داشته باشند که حداقل یک هفته به اجبار مثلاً در ۲۰ سینما اکران بشوند اما فروش فیلم در اینجا تعیین کننده است! فروش فیلم در زمینه اکران یعنی همان برنده شدن در مسابقه انتخابی در کشتی و طبیعی است که هر فیلمی که از نظر عموم مردم مورد استقبال قرار گرفت باید مدت زمان بیشتری اکران بشود.

وی ادامه داد: در هند فیلمی داریم که ۱۰ سال است اکران می شود و این عین عدالت است؛ هنری و مبتذل هم ندارد! هر فیلمی که مورد استقبال مردم قرار گرفت باید به اکران ادامه بدهد! حتی تا ۱۰ سال یا ۲۰ سال یا بیشتر!

این کارگردان در پایان این گفتگو افزود: خیلی از فیلم های هنری و اجتماعی و حتی جنگی بوده اند که خیلی فروش کرده اند. متر و معیار در این بخش استقبال عموم مردم و فروش فیلم است! اما با تعریفی که من ارائه کردم حتماً باید برای همه فیلم ها شرایط مساوی و برابر فراهم بشود و سپس اگر فیلمی در هفته اول یا هفته دوم که اکران اجباری دارد فروش نکرد حتماً باید از ادامه اکرانش جلوگیری شود این به نظر من عین عدالت است! سینما دار گناهی نکرده است که به زور مثلا شمشیر فیلمی را بیشتر از حدی که عدالت به ما می گوید اکران کند و پول آب و برق و گاز و کارکنانش را در نیاورد و بدبخت بشود!

رسانه سینمای خانگی- کارت «تبر» را به فرهاد اصلانی سپرد

«تبر» به نویسندگی و کارگردانی مهدی گنجی و مجید حقیقت و تهیه‌کنندگی محمد کارت آماده نمایش شد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایرنا، فیلم کوتاه «تبر» به نویسندگی و کارگردانی مهدی گنجی و مجید حقیقت و بازی هنرمندانی چون فرهاد اصلانی آماده نمایش شد.

به تازگی مراحل فنی این فیلم کوتاه داستانی به اتمام رسیده و برای شرکت در فستیوال‌های مختلف آخرین مراحل فنی خود را پشت سر گذشته است.

«تبر» مضمونی اجتماعی دارد و علاوه بر فرهاد اصلانی بازیگرانی چون امیر مقیمی، محمود موسوی، توحید یارمحمدی، علی ولیانی، مبین رستگار، ثمینه خاهانی، پریا مددی، ملیکا حکمی‌، امین عظیم‌زاده، محمد خوش‌حساب، مسعود پورنگ، سامان کتابی در آن به ایفای نقش کرده‌اند.

مهدی گنجی و مجید حقیقت پیش تر به عنوان دستیار کارگردان در پروژه‌هایی چون فیلم سینمایی شنای‌پروانه و سریال یاغی و غیره فعالیت داشته‌اند.

مهدی گنجی و مجید حقیقت – نویسنده و کارگردان فیلم کوتاه «تبر»

از دیگر عوامل این فیلم می‌توان به مدیر فیلمبرداری: سامان لطفیان/ مدیر تولید: میلاد مولازاده/ طراح صحنه: حجت اشتری/ طراح لباس: لیلا نقدپری/ مدیرصدابرداری: سعید زند/ طراحی و ترکیب صدا: حسین ابراهیمی/ تدوین: مهدی عوض‌زاده/ طراح گریم: مسعود باقری/ موسیقی: مجتبی سحرخیز/ مدیر برنامه‌ریزی و دستیاراول کارگردان: ایمان توکلی/ منشی صحنه: ماریا میرنژاد/ عکاس: مجید طالبی/طراح جلوه‌های ویژه میدانی: آرش اقابیگ/ طراح جلوه‌های ویژه رایانه‌ای: امین پهلوانزاده/ کالریست: علی شعبانی/ مدیر تدارکات: سید رسول حاتمی/ دستیار اول فیلمبردار: رضا الله بخش/ تصویربردار هوایی: وحید کاظمی/ دستیار اول صحنه: حامد ظریفی/ دستیار کارگردان: توفیق حیدری/ دستیار صدابردار: حسن صباغ/ دستیار اول گریم: بهناز سالاریکتا/ هماهنگی تولید: حسین فتاحی/دستیار اول لباس: سعیده اصغری/دستیار تدوین: مهسا علی‌پور/ دستیار جلوه‌های ویژه میدانی: رضا شفیعی/ فیلم‌پشت‌صحنه: نرگس استاد/ طراح لوگو:کیوان فیضی و … اشاره کرد.

رسانه سینمای خانگی- سینمای ایران به تصویری غیرکلیشه‌ای از زن نیاز دارد

تهیه‌کننده سینما موضوع زن در سینمای ایران را یک موضوع جدی دانست و با بیان اینکه باید توجه جدی‌تری به این مقوله داشت، گفت: در سینما از فضاسازی کلیشه‌ای و نگاه تخت به جایگاه زن و مادر باید پرهیز کرد.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم «حوا» به دبیری مهدیه سادات محور و با همت بنیاد بین‌المللی گوهرشاد ۱۶ تا ۲۳ تیر ۱۴۰۲ برگزار می شود.

ناصر باکیده به بهانه برگزاری نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم حوا در پاسخ به اینکه آیا سینما می‌تواند ارتقادهنده جایگاه زن و خانواده باشد، گفت: قطعا همین‌طور است؛ سینما با توجه به اینکه گونه‌های متعدد و جذاب و خاص خودش را دارد چنین تاثیرگذاری‌هایی خواهد داشت. اگر نیم‌نگاهی به آثار سینمایی جهان در ژانر خانواده و فیلم‌های خانوادگی در عرصه سینما و تلویزیون داشته باشیم این تاثیرات را خواهیم دید.

او با تاکید براینکه سینما می‌تواند در هر موضوعی که هدف‌گذاری‌هایی صحیح صورت گیرد اثرات مثبت داشته باشد، افزود: طبیعتاً در کشورمان بعد از پیروزی انقلاب اسلامی توجه ویژه‌ای به ژانر خانواده و مضامین خانوادگی در سینما شد.

این تهیه کننده سینما تصریح کرد: موضوعاتی در ژانر خانوادگی وجود دارند که می‌تواند اثرات مثبت اخلاقی داشته باشند؛ ضمن اینکه خانواده شامل ارکان همسر، مادر و فرزندان است لذا در درون این خانواده موضوعاتی در زمینه کودک و نوجوان، زنان و مردان وجود دارد که تجمیع مجموعه این‌ها تنوع موضوعی خوبی برای سینما به‌همراه دارد.

باکیده خاطرنشان کرد: سینما در ذات صنعت و هنر است و از طرفی به‌عنوان رسانه می‌تواند نقش‌آفرینی کند و طبیعتاً می‌توانیم همه این جوانب را در آثار سینمایی که مربوط و منتسب به ژانر خانواده است، ببینیم. از طرفی این آثار باید دارای مضامین اخلاقی و خانوادگی باشند تا مخاطب و خانواده‌ها را جذب کند لذا این ژانر سینمایی باید تمام این خصوصیات را در خود داشته باشد تا تاثیرگذاری نهایی را محقق کند.

او درباره جشنواره بین‌المللی فیلم حوا و محوریت قرار دادن زن و خانواده در این رویداد گفت: زن و خانواده در فرهنگ ایرانی‌اسلامی ما نقشِ بسزایی دارند؛ کلمه‌ی مادر و نقش مادر در مباحثی مختلف تربیتی، اخلاقی و حتی اقتصادی محوری و اساسی است. یکی از ارکان اصلی و نقش‌محوری در خانواده را مادر برعهده دارد و بازی می‌کند که تجربه شیرین انعکاس نمونه‌های به‌شدت تاثیرگذار آن را در سینمای خودمان داشته‌ایم.

این تهیه کننده سینما افزود: زنانی که وجهه قهرمانانه و نقش مادر در سینمای ایران داشته‌اند بسیارند که در این زمینه می‌توان به فیلم «مادر» زنده‌یاد علی حاتمی اشاره داشت که ابعاد یک خانواده را به‌شدت مورد کندوکاو قرار می‌دهد تا مخاطب به‌نقش محوری مادر پی ببرد.

باکیده موضوع زن در سینمای ایران را یک موضوع جدی دانست و با بیان اینکه باید توجه جدی‌تری به این مقوله داشت، ادامه داد: در سینما از فضاسازی کلیشه‌ای و نگاه تخت به جایگاه زن و مادر باید پرهیز کرد.

او درباره برگزاری جشنواره‌های موضوعی گفت: معتقدم برگزاری این‌گونه جشنواره‌های موضوعی که توجه ما را به یک موضوع خاص متمرکز می‌کند از دو جهت به‌شدت اثرگذار است؛ اولین بحث ارتباط و تمرکزی است که منجر به شناخت درباره موضوع جشنواره در سطح جامعه می‌شود یعنی با انتخاب و برگزاری جشنواره عموم جامعه درباره یک مفهوم تامل می‌کنند. سپس این جشنواره‌ها فضاسازی مثبتی را برای هنرمندان سینما صورت می‌دهند که می‌تواند زمینه‌ساز یک‌سری تولیدات فاخر را فراهم آورد.

باکیده به‌فضاسازی رسانه‌ای علیه جایگاه زن و خانواده پرداخت و تصریح کرد: درباره موضوع خانواده و زن تعابیر مختلفی وجود دارد؛ رسانه‌های معاند به‌شدت تلاش دارند زن ایرانی را دچار خلط مبحث کنند و او را از نقش‌آفرینی اصلی دور کنند که برگزاری چنین جشنواره‌هایی می‌تواند حرکت رو به جلویی ایجاد کند.

باکیده در پاسخ به‌اینکه تصویر سینمای ایران از زن ایرانی چقدر صحیح است، گفت: به‌نظرم نگاه مثبت به زن ایرانی در سینما کمتر دیده و تجربه شده است. بخش مهمی از انعکاس نقش و جایگاه زن می‌تواند در سینمای مستند صورت گیرد. باتوجه به تاریخ ۴۳ ساله‌ی انقلاب نمی‌توانیم چشممان را نسبت به زنان در هشت سال دفاع مقدس و یا همسران و مادران شهدا ببندیم درحالی که در روایت نقش آفرینی آن‌ها در ایجاد ایثارگری‌ها و جانفشانی‌های این زنان کم‌کاری شده است و باید با نگاه خاص‌تر این موضوع جبران شود.

او درباره نقش زنان در هشت سال دفاع مقدس گفت: قطعا نقش تجهیز روحی و روانی رزمندگان دوران دفاع مقدس که فرزندان و همسرانِ زنانِ این سرزمین بودند برای حضور در جبهه‌ها برعهده زنان بود؛ این زنان امروز نیز در جایگاه مادران و همسران شهیدان مدافع حرم نقش‌آفرینی می‌کنند و این مفاهیم به‌شدت می‌تواند مورد توجه هنرمندان سینما باشد.

این تهیه کننده سینما به پیشینه جشنواره‌های سینمایی با موضوع زن در کشورمان پرداخت و با بیان اینکه در گذشته جشنواره فیلم پروین اعتصامی با محوریت زنان برگزار می‌شد که ادامه‌دار نبود، گفت: جشنواره بین‌المللی فیلم حوا بخاطر توجه به زن و خانواده و قالب‌هایی را که شامل می‌شود و ابعاد بین‌المللی آن دارای نوآوری و جذابیت است که امیدوارم استمرار داشته باشد.

رسانه سینمای خانگی- عصر بیانیه نویسی: همه مقصرند جز من!

ظاهرا انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی سرانجام پس از ماه ها بایکوت فضای سینمایی کشور و به نوعی همراهی با «فتنه مهرماه ۱۴۰۱» سرانجام از حالت «سایلنت» درآمده و حالا رییس این انجمن در اظهار نظری به مدیران سینما پیشنهاد داد تا فیلم‌های جدید را با یک نمودار هرمی وارد چرخه اکران کنند.

به گزارش سینمای خانگی، جعفر گودرزی رییس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در یادداشتی نوشت: کشورهای توسعه‌یافته یک عادت فرهنگی پسندیده دارند. آن‌ها وقتی متوجه می‌شوند در یک ساختار یا شیوه مدیریتی شکست خورده‌اند آن را می‌پذیرند، حتی جشن و مراسم می‌گیرند، و این می‌شود آینه عبرت. آن‌ها نقشه راه را می‌پذیرند و از مسیر «شکست» برمی‌گردند و راهی نو می‌پیمایند. آن‌ها از شکست، شکوهی دوباره می‌سازند.

اما اینجا معانی و درک موضوعات کاملا متفاوت است!

در خودروسازی شکست خورده‌ایم، اما کیست که بپذیرد!؟

کمپانی‌های خودروساز کماکان مشغول جذب پول از مردم هستند و در سقوط آزاد کیفی، شتاب هم گرفته‌اند!

در مدیریت آب دچار بحرانیم و در عین حال شاخص‌های مصرف را آموزش نداده‌ایم و مردم در هزاره سوم و جهانی کم‌آب و بی‌آب، هنوز با آب شُرب استحمام کرده و حتی ماشین می‌شویند! در مقابل سازمان آب به جای حل بحران قضیه را به انتقال تانکرهای آب در مناطق شهر تنزل داده و هیچ مدیری پاسخگوی وضع اسف‌بار این روزهای پایتخت نیست.

شاهد همین نوع از مدیریت در سینما نیز هستیم!

اینکه فیلم‌های ایرانی در چه ترازی از سینمای جهانی قرار دارند، موضوع صحبتم نیست که همین فیلم‌های نه‌چندان درخشان در نهایت مردم را با سینما آشتی داد، چرا که ذائقه مخاطب در آخر به میل فیلمساز تغییر کرد. اما حتی این‌بار به این موضوع هم نمی‌پردازم.

با یک ترکیب متفاوت، چراغ اقبال فیلم‌ها روشن است و کاری را که مدیران به‌اصطلاح سینمایی کشور در طول حداقل این دو سال نتوانستند انجام دهند، سینماگران انجام داده‌اند و رونقی نسبی به سالن‌های سینما برگشته و سینمای بیمار و رو به موت، در حال خروج از کُما است و گویا اتفاق‌های روشنی پیشاروی صنعت سینماست. اما درست در همین برهه که سینما به شوک و تنفس مصنوعی جواب مثبت می‌دهد، سر و کله حضرات پیدا می‌شود تا دوباره شاهد معجزه مدیریتی آنان باشیم!

آقایان!

شما که برنامه ندارید، طول و عرض مدیریت‌تان هم که با حذف و بگیر و ببند بسته شده، به همین چند فیلم فیلم رحم کنید!

به مردم، به سینمادار.

به «سینما» رحم کنید!

باور کنید اگر بگذارید چرخه به شکلی طبیعی خودش را پیدا می‌کند، اما شما کاری می‌کنید که تهیه‌کننده و کارگردان با هزار خواهش و تمنا و ارتباط و ریش گرو گذاشتن، برای فیلم‌شان سئانس بگیرند و پنبه همکارشان را بزنند!

در چنین نوع از مدیریتی‌ست که اصطلاحا زیرآب‌زنی و چوب لای چرخ گذاشتن باب می‌شود و این ابدا زیبا نیست.

در مدیریت آشفته شما همین بس که یکی دو فیلم را نُه ماه در اکران نگه می‌دارید و بعد یک‌باره هشت فیلم جدید را همزمان وارد سیکل اکران می‌کنید!

‌فاصله اکران فیلم‌های موفق قبلی فقط یک ماه و اندی است. بعد پشت‌بند فیلم‌های موفقی که کسری‌های شما را جبران می‌کنند، هشت فیلم را یکباره و همزمان راهی اکران می‌کنید!؟ ماحصل چنین تصمیم غلطی به جان هم انداختن سینماگران و پشیمانی سرمایه‌گذاران از ورود به صنعت سینما و مخلص کلام، سوزاندن فرصت است. شاید نمی‌دانید که با چنین رویکرد مدیریتی‌ِ اشتباهی تیشه به ریشه سینما می‌زنید؛ که من آرزو می‌کنم ندانید! که غم ندانستن شما از زهر عمدی بودن تصمیمات اشتباه‌تان قابل تحمل‌تر است! هر چند نتیجه در نهایت اسف‌بار خواهد بود.

این فیلم‌ها با سرمایه خصوصی ساخته شده و برخی سرمایه‌هایشان سال‌هاست که خوابیده و حالا که بعد از کوران کرونا و ناآرامی‌های اجتماعی، فرصت اکران یافته‌اند و در نهایتِ حیرت مردم هم استقبال خوبی نشان داده‌اند، پایتان را از گلوی فیلم‌ساز و سرمایه‌گذار بردارید. بگذارید سینما کمی نفس بکشد. با سرمایه و نقدینگی مردم نجنگید. چه اصراری به این‌همه اعمال نظر دارید!؟

مخاطب این سینمای پر از محدودیت و سانسور، مردم هستند. حال که آن‌ها با وجود همه این محدودیت‌ها و با وجود فیلم‌های نه‌چندان قوی چراغ سینما را روشن نگاه داشته‌اند شما هم دست از اعمال سلیقه در دایره مدیریت عجیب و غریب‌تان بردارید!

تداوم اکران فیلم‌هایی که از نُه ماه پیش روی پرده هستند، نامش هرچه هست مدیریت نیست! و اوج این خلاقیت و مدیریت هم البته اکران یکباره هشت فیلم با هم است!

در تفسیر چنین تصمیمی آنچه بیش از همه رخ می‌نمایاند، عناد با فیلمساز و به یغما بردن سرمایه روحی، معنوی و مالی اوست.

سازندگان این فیلم‌ها اگرچه چندان نام‌آشنا نیستند، اما حضورشان به مثابه همان نفس تازه‌ای‌ست که در کالبد نیمه‌جان سینما دمیده است. نتیجه کارشان در نهایت رونق صنعت رو به احتضاری‌ست که ما سال‌هاست برایش نگرانیم و فریاد وااسفا سر داده‌ایم.

مدیریت اکران سینما کار چندان پیچیده‌ای نیست که در نهایت مجبور شویم شاهد اشتباهات فاحش شما در این چرخه معیوب باشیم.

فیلم‌های جدیدتر را با یک نمودار هرمی وارد چرخه اکران کنید؛ آهسته، پیوسته و صبورانه و در مقابل برای ادامه اکران فیلم‌های موفق پیشین چند درصد از ظرفیت سینماها را حفظ کنید.

با مدیریت آنی فقط به جریان توفنده رودخانه لطمه می‌زنید.

به جای برخوردهای دفعی و ساخت دیوار، پل‌ها و ظرفیت‌ها را بالا ببرید. راهی جز این نیست.

رسانه سینمای خانگی- بهار سینمای ایران چطور گذشت؟

عملکرد سینمای ایران طی فصل بهار نشان می‌دهد که این سینما با انتخاب‌هایی نسبتا درست، موفق شد تا مخاطبان زیادی را جذب کرده و آن را در مسیر صحیحی از صنعتی‌شدن قرار دهد.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، سینمای ایران در فصل بهار، برخلاف آن‌چه که انتظار می‌رفت، روند روبه‌رشد و در برهه‌ای، طلایی داشت. در شرایطی که گمان برده می‌شد که تعداد مخاطبان سینما به دلیل افزایش ۳۳درصدی قیمت بلیت، تاحدودی با ریزش مواجه شود، اما در استقبالی چشم‌گیر، سینمای ایران در همان فروردین‌ماه موفق شد تا به نزدیک‌ترین زمان نسبت به پیش از آغاز کرونا برسد که این اتفاق، در پیش‌بینی بسیاری از کارشناسان اشاره نشده بود.

چنین این انتظار وجود داشت که اکران فروردین به دلیل تلاقی آن روزها با ماه مبارک رمضان، با افول چشمگیری مواجهاما سینماها در ماه رمضان امسال، نه‌تنها با رکود مواجه نشد بلکه یکی از طلایی‌ترین ماه‌ رمضان‌های یک دهه اخیر سینماها را رقم زد و سانس‌های روزانه و شبانه این ماه، با استقبال بسیار خوبی همراه شد.

این ۲ غافلگیری سبب شد تا فصل بهار با بیش از ۳۰۰ میلیارد تومان فروش همراه باشد که یک آمار خوب محسوب می‌شود.

اکران نوروزی

وقتی بسته اکران نوروز ۱۴۰۲ رسانه‌ای شد، انتقادهای بسیاری متوجه این انتخاب‌ها شد. البته که ماه رمضان از سومین روز ماه رمضان آغاز می‌شد و این تلاقی، چیزی نبود که تهیه‌کنندگان و پخش‌کنندگان از آن استقبال کنند بنابراین انتخاب نخست آنها، اکران در عیدفطر بود. اکران نوروزی، با چنین پیش‌فرضی بسته شد.

در همان روزهای نخست، کمدی فسیل توانست تا حدود بسیاری، خود را از مابقی فیلم‌ها بالا کشیده و در ادامه، به رکوردهایی دست پیدا کند که برخی از آنها در طول سالیان اخیر، شکسته نشده بود. فسیل موفق شد با عبور از تعداد مخاطبان مطرب، خود را به تعداد مخاطبان کمدی هزارپا نزدیک کند که این مهم، طی روزهای نخست تیرماه رقم می‌خورد و کمدی فسیل با عبور از تعداد مخاطبان هزارپا و مطرب، به پرمخاطب‌ترین فیلم یک دهه اخیر سینمای ایران تبدیل می‌شود. فارغ از این افتخارآفرینی، فسیل جا دارد تا با افزایش مخاطب، طی تیرماه، حتی خود را در زمره ۵ فیلم پرمخاطب سینمای پس از انقلاب ایران نیز جا دهد که یک رکورد خارق‌العاده محسوب می‌شود.

با این آمار، فسیل، جور دیگر فیلم‌های اکران نوروز را کشید تا این اکران، که پرفروش‌ترین آنها پس از فسیل، عروس خیابان فرشته و غریب بود، با میانگین بسیار خوبی همراه باشد به‌طوری که در تعطیلات نوروزی امسال، حدود ۱ میلیون و ۱۰۰ هزار به سینما رفتند و گیشه نیز بیش از ۵۵ میلیارد تومان فروخت.این اکران نوروزی با این راندمان که ۴۳درصد، پروارتر از نوروز سال گذشته بود، نوید روزهای خوبی را برای سینمای ایران می‌داد.

اکران عیدفطر

اگرچه انتظار می‌رفت که شورای صنفی نمایش، تمام تخم‌مرغ‌های خود را در سبد اکران فطر قرار داده، اما اعلام فیلم‌های این اکران مهم، رضایت چندانی را به همراه نداشت. منتقدان این انتخاب، بر این باور بودند که کمدی فسیل، به‌تنهایی جور اکران نوروزی را کشیده و موفقیت سینماها در فروردین‌ماه، ربطی به انتخاب‌های شورای صنفی نمایش نداشته و فسیل در فضایی بدون رقیب موفق شده است که سینمای ایران را در نخستین ماه سال، به چنین آمار و ارقامی برساند.

همچنین این انتظار وجود داشت که دفاتر پخش، به دلایلی که مهم‌ترین آنها تلاقی ماه رمضان با نوروز امسال بود، اکران فیلم خود را تا عیدفطر به تعویق بیندازند اما اعلام اسامی بسته اکران فطر نشان داد که این آثار در بهترین حالت، فیلم‌های متوسطی هستند که نمی‌توانند اتفاق چندانی را در گیشه رقم بزنند. ضمن اینکه در این انتخاب، توجه چندانی به آثار کمدی نشده بود تا این شائبه قوت بگیرد که زمینه برای فروش بهتر و بیشتر فسیل فراهم شده تا این فیلم در فضایی که رقیب چندانی برایش وجود ندارد، حسابی بتازد و آمارها و رکوردهای بیشتری را به نام خود بزند.

همین‌طور هم شد و از میان فیلم‌های اکران فطر، ۲ فیلم آهنگ دونفره و سه کام حبس موفق شدند تا فروش خود را از مرز ۱۰ میلیارد تومان عبور دهند. فسیل هم در چنین فضایی، حسابی تاخت و رکوردهای بیشتری را به نام خود ثبت کرد. کاملا طبیعی است که اگر ۱ یا ۲ فیلم گیشه‌پسند در ترکیب اکران فطر گنجانده می‌شد، قطعا اتفاق‌های بهتری در گیشه اردیبهشت و خرداد رقم می‌خورد و اکنون با گیشه داغ‌تری به‌نسبت آن‌چیزی که وجود دارد، مواجه بودیم.

اکران فیلم‌های ۱۴۰۱

یکی از دلایلی که سبب شد تا سینمای ایران بتواند پس از ناآرامی‌های پائیز، اکران را به شیوه نرمال خود بازگرداند، اضافه کردن این بند در اکران زمستان بود که فیلم‌های روی پرده به شرط حفظ مخاطب، در اکران نوروز نیز نمایش داده خواهند شد.

بر اساس این بند، فیلم‌های بخارست، ملاقات خصوصی، خط استوا، لوپتو و چپ، راست توانستند اکران خود را طی ۲ماه ابتدایی امسال حفظ کنند. البته ملاقات خصوصی، هم‌چنان به روی پرده بوده و با اقبال خوبی نیز مواجه شده است.

این اتفاق، سبب شد تا اولا، گیشه، تنوع خوبی را شاهد باشد و دست مخاطب برای تماشای فیلم موردعلاقه خود باز بوده و حق انتخاب بیشتری داشته باشد. ثانیا آن‌که، نمایش این آثار سبب شد تا گیشه، پروارتر شود به‌گونه‌ای که تداوم اکران این آثار در گیشه سال جدید، بیش از ۳۲ میلیارد تومان به گیشه واریز کرد که آمار خوبی برای نمایش این آثار محسوب می‌شود.

اکران خرداد

بسته جدید اکران که پس از تعطیلات نیمه خرداد به روی پرده رفت، قوی‌ترین بسته اکران امسال محسوب می‌شود. در این بسته، کمدی پرمخاطبی چون شهر هرت قرار دارد که در همان روزهای نخست توانست موی دماغ فسیل شده و به فروش خوبی دست یاید به‌گونه‌ای که این فیلم در متی کوتاه موفق شده فروش خود را از مرز ۱۰ میلیارد تومان عبور دهد.

همچنین کت چرمی و عروسی مردم، آثاری هستند که توانستند مخاطبان خوبی را جذب کنند. باقی فیلم‌ها شامل نگهبان شب، تصور و مصلحت نیز عملکرد نسبتا خوبی در گیشه داشتند و حداقل آن‌که سبب شدند تا هیچ انفعالی در بسته جدید اکران دیده نشود.

رسانه سینمای خانگی- کار دفتر فیلمنامه دقیقاً چیست؟

مدیرکل دفتر فیلمنامه رسانه ملی در اولین نشست خبری خود، روند کاری این اداره کل و فرآیند بررسی طرح‌ها و فیلمنامه‌های رسیده را تشریح کرد.

به گزارش سینمای خانگی از مهر، راه‌اندازی اداره کل دفتر فیلمنامه رسانه ملی از جمله اتفاقاتی بود که سال گذشته در ساختار جدید صداوسیما رقم خورد. حسین اسدی‌زاده مدیرکل این دفتر صبح امروز شنبه ۲۷ خرداد اولین نشست خود را با اهالی رسانه برگزار کرد.

اسدی‌زاده در ابتدای این نشست گفت: در شهریورماه سال گذشته از ما خواسته شد این دفتر را راه‌اندازی کنیم و این تصمیم تحت سیاستی بود که قرار شد برمبنای آن متن را از تولید جدا کنیم و نگارش متن‌ها مستقل، تولید مستقل و پخش هم مستقل باشد.

وی ادامه داد: بنابراین ذیل معاونت سیما دفتر فیلمنامه تشکیل شده است و ماموریتش این است که همه متون مرتبط با مجموعه‌های تلویزیونی را رصد و ارزیابی کند.

اسدی‌زاده تصریح کرد: طی این سال‌ها در عرصه نگارش فیلمنامه گرفتار سلیقه بوده‌ایم و سعی شده در فرآیند رصد متون تأثیر سلیقه را پایین بیاوریم. در این راستا اولین ماموریت ما هم پایش و ارزیابی طرح‌ها بود.

بیش از ۱۰۰ طرح به مرحله نگارش فیلمنامه رسیده است

وی اضافه کرد: بیش از ۸۰۰ طرح تا امروز به دست ما رسیده که بررسی شده است. در فرآیند دریافت آثار هم همه مکاتبات کاغذی را حذف کرده‌ایم و همه اتفاقات به صورت دیجیتال بررسی می‌شود. از میان این طرح‌های دریافتی هم تا کنون بیش از صد طرح وارد مرحله نگارش فیلمنامه شده است.

مدیر اداره کل دفتر فیلمنامه رسانه ملی تصریح کرد: در فرآیند بررسی این طرح‌ها از اولویت‌های موضوعی و مضمونی هم تبعیت کرده‌ایم اینکه کارها ریشه در باورهای انقلاب اسلامی داشته باشد و در عین حال تکراری نباشد.

وی درباره پروسه به تولید رسیدن طرح‌ها هم اظهار کرد: در حال حاضر در آغاز مسیر نگارش فیلمنامه‌ها هستیم. البته کارهای مختلفی هم در حال نگارش بوده و هست‌. سعی کردیم نگاه ما مبتنی‌بر بی‌طرفی باشد و هرکسی بخواهد برای صداوسیما طرحی بفرستد می‌تواند براساس این آیین‌نامه آن را ارسال کند تا بعد از بررسی طرحش وارد فرآیند گردش نگارش فیلمنامه می‌شود.

اسدی‌زاده در ادامه درباره بخش اقتباس در این اداره کل هم یادآور شد: در بخش ایده و اقتباس قرار است چنین آثاری سامان یابد البته نه اینکه پیش‌تر نبوده است اما می‌خواهیم سامان بهتری یابد. در بخش پژوهش هم قرار است رابطه مفاهیم مرتبط با انقلاب اسلامی و فیلمنامه‌ها روشن شود.

فیلم‌نامه‌نویسان کل کشور را شناسایی می‌کنیم

وی با اشاره به دورنمای این اداره کل تصریح کرد: هدف این است که فیلمنامه‌نویسان در کل کشور شناسایی شوند. پروژه‌ای به نام «اطلس فیلمنامه‌نویسان ایران» هم تعریف شده است. کارگروه‌های متعددی هم در استان‌های مختلف برای همین منظور راه‌اندازی شده است.

اسدی‌زاده همچنین به شناسایی فیلمنامه‌نویسان در ایران و در مراحل بعد از آن در جهان اسلام، منطقه و جهان اشاره کرد.

وی اضافه کرد: ما تلاش می‌کنیم که به یک بنگاه واقعی نگارش متن تبدیل شویم. حدوداً روزی ۶ طرح به ما می‌رسد اما خیلی از آن‌ها به موقعیت ایران امروز و مردم ارتباطی ندارد یا تکراری است. همه دوستان مرا به فعالیت در حوزه فیلمنامه می‌شناسند و تلاشمان این است که فیلمنامه را هویت ببخشیم.

مدیر اداره کل دفتر فیلمنامه رسانه ملی تصریح کرد: خواهشم این است که همه فیلمنامه‌نویسان به ما کمک کنند. کار سختی به ما سپرده شده است اما فکر می‌کنم اتفاق خوبی رخ خواهد داد. تعهد ما این است که هفته‌ای دو فیلمنامه را شروع کنیم و حدود ۲۰ تا ۳۰ هفته طول می‌کشد که یک فیلمنامه در مرحله متن به خروجی برسد.

هیچ ممیزی غیرحرفه‌ای وجود ندارد

وی با اشاره برخی حواشی عنوان کرد: هیچ توقفی در کارها وجود ندارد هیچ ممیزی غیرحرفه‌ای وجود ندارد. حتماً کار ما هم نقایصی دارد اما همه واسطه‌ها و شوراهای غیرکارشناسی کنار رفته است.

اسدی‌زاده تصریح کرد: از اینکه فیلمنامه‌ها و سریال‌ها به شخصیت‌ها، روایت‌ها و موقعیت‌های خاص محدود شده خیلی ضربه خورده‌ایم. می‌خواهیم مردم بیشتری مخاطب ما باشند. پروژه‌ای متوقف نشده، یعنی بی‌دلیل متوقف نشده و نخواهد شد. اگر احساس شده تلویزیون در زمینه تولید کند شده یک دلیلش این است که تلویزیون به لحاظ مالی دستش خالی است. در همین فضا اما فیلمنامه‌های «سعدی»، «خواجه‌نصیر» و «پوریای ولی» نوشته شده اما تلویزیون به لحاظ مالی و بودجه‌ای نمی‌تواند اینها را تولید کند که اگر بتواند اتفاق خوبی است. البته همه سیستم‌های برودکست در جهان در مرحله گذار هستند.

وی اضافه کرد: ما که این بخش‌ها را تحویل گرفتیم اینگونه نبود که در اوج باشد و کارها خیابان را خلوت کند. ما عهده‌دار این مسئولیت هستیم که توقع مخاطب را جواب بدهیم و اینها جز با متن و فیلم و سریال خوب رخ نمی‌دهد.

هنوز فکر می‌کنیم مردم بر سر ارثیه دعوا می‌کنند!

اسدی‌زاده در ادامه یادآور شد: بیشتر طرح‌هایی که به من رسیده مربوط به خانواده و دعوای خانوادگی است و هنوز فکر می‌کنیم مردم سر ارثیه با هم دعوا می‌کنند. در کشور ما یک اتفاق سیاسی مثل اغتشاشات رخ داده است و شاید طرح‌های مورد ارتباط با اغتشاش به ۱۰ تا هم نمی‌رسد. بخش زیادی از طرح‌هایی که می‌رسد در آنها نوشته شده است براساس فلان سریال اما از آنها ضعیف‌تر است مثلاً اگر می‌نویسد براساس گیم اوترونز، می‌بینید از آن ضعیف‌تر است!

وی در ادامه درباره تمرکز بیشتر در پرداخت به انقلاب اسلامی در طرح‌ها عنوان کرد: نگاه ما این است که طرح‌ها درباره واقعیت انقلاب اسلامی، اکنون، گذشته و آینده باشد. واقعیت حال حاضر زندگی این مردم دیده شود. الان همه سریال‌ها در یک مدل است اما پیش از این آثاری مثل «روزی روزگاری» داشتیم که اتفاقاً دیده شد و همه دوستش داشتند.

اسدی‌زاده اضافه کرد: در این ۸۰۰ طرحی که رسیده شاید بیست طرح درباره قهرمانان است. این قهرمانان که چهره‌های سیاسی نیستند اما چرا سراغشان نمی‌رویم؟ واقعیت انقلاب اسلامی پر از شخصیت‌های درجه یک است. مثلاً چند طرح فکر می‌کنید درباره حاج قاسم سلیمانی است؟ ما اینها را در طرح‌ها نداریم.

فقط مخاطب «گیلدخت» چندبرابر شبکه خانگی است!

وی در واکنش به سوالی درباره اینکه فیلمنامه‌هایی که نوشته و ساخته می‌شود ضعیف است و کمتر مخاطب را در مقابل شبکه خانگی جذب می‌کند اظهار کرد: نهایت مخاطب رسانه خانگی دو میلیون نفر است الان فقط مخاطب «گیلدخت» را ببینید متوجه می‌شوید که چقدر چند برابری است.

وی در پاسخ به اینکه آیا دلیل عدم ورود فیلمنامه‌نویسان به سوژه‌هایی مانند اغتشاشات اخیر این نیست که می‌ترسند ممیزی شوند، گفت: کارهایی گاهی در فضای گروتسک به ما می‌رسد یا اثاری حتی در نقد نظام جمهوری اسلامی که آن‌ها را هم بررسی می‌کنیم پس اینگونه نیست که فکر می‌کنند ممیزی می‌شود و نفرستند. تاکنون هم کسی را با گونی سراغ کسی نفرستاده‌ایم! حراست که این کارها را نمی‌خواند، بچه‌های حوزه فیلمنامه نویسی می‌خوانند!

اسدی‌زاده با اشار به برخی گزاره‌هایی که بارها تکرار شده است گفت: یکی از مشهورات این است که کسی دیگر با تلویزیون کار نمی‌کند. چرا کار نکنند؟ خود ما الان با بسیاری از اینها کار می‌کنیم.

وی با اشاره به برخی از طرح‌ها و فیلمنامه‌ها گفت: یکی از آخرین فیلمنامه‌ها درباره حاج عبدالله والی بود. یا دنباله‌های برخی سریال‌ها به دست ما رسیده است. طرح خیلی خوبی درباره «رویانا» حیوان شبیه‌سازی شده آمده است. یک کار کمدی درباره اغتشاشات رسیده است که سفارش باشگاه رشد خودمان بوده است. با این حال خروجی فیلمنامه‌های دفتر ما را باید از مهر و ابان ماه رصد کنید. فیلمنامه درباره کودک درصد خیلی پایینی است. فیلمنامه‌ای هم از علی خودسیانی رسیده است که کار خوبی بود.

اسدی‌زاده درباره پذیرفتن مسئولیت فیلمنامه‌ها بیان کرد: تا پایان کار یک فیلمنامه هیچ‌کس غیر از ما مسئول نیست. پای مسئولیت آن هم ایستاده‌ایم. هر کسی می‌تواند از طریق نرم‌افزار بله طرح خود را ثبت کند و نسبت به ان پیکیری کند. کارشناسی که شد به کارگروه‌ها می‌رسد که ۱۲ کارگروه انها را بررسی می‌کنند.

هم‌کاری با هیچ فیلمی برای من خط قرمز نیست

وی در پاسخ به چهره‌های پیشکسوت حوزه فیلمنامه‌نویسی که چقدر در این کارگروه‌ها حضور دارند؟ گفت: ما طرح‌های مصوبی داریم و می‌خواهیم فیلمنامه‌نویسان بنویسند. با همه هم کار می‌کنیم، هیچ واحدی در تلویزیون به من نگفته که با فلان شخص کار نکنید. هیچ فردی برای ما خط قرمز نیست مگر اینکه ضد انقلاب باشد.

اکرم صادقی مدیر تولید، تامین و بررسی فیلمنامه گفت: ارگان‌هایی که فکر می‌کنند فیلمنامه‌های خوبی دارند که حداقل‌هایی را دارد ما کمک می‌کنیم اینها به خروجی برسد.

وی اضافه کرد: فیلمنامه‌های ضعیف که کپی از سریال هاست زیاد به دست ما می‌رسد.

جبرییل نجفی مدیر واحد ایده، پژوهش واقتباس تصریح کرد: ایده‌های مغفول مانده را بررسی می‌کنیم، موقعیت دراماتیک و مغفول مانده انقلاب اسلامی هم بررسی می‌شود.

وی اضافه کرد: در بحث فیلمنامه نویسی گروهی کار می‌کنیم و به شکل پژوهشی از تجربه‌های اثار خارجی در این زمینه کمک می‌گیریم و کتاب‌هایی هم ترجمه می‌کنیم.

سید ابوالقاسم صالحی‌زاده مدیر واحد ایده، طرح و فیلمنامه نیز عنوان کرد: کارگاه‌هایی برگزار کرده‌ایم که خروجی آن‌ها ۴۰۰ ایده و بیش از ۱۰۰ طرح بوده است که ۶۰ طرح در مرحله تجمیع است و ثبت شده است.

رسانه سینمای خانگی- اعضای هیات انتخاب سومین جشنواره فیلم و عکس «مادر» معرفی شدند

دبیرخانه سومین جشنواره فیلم و عکس «مادر» اعضای هیات انتخاب این جشنواره را معرفی کرد.

به گزارش سینمای خانگی، از سومین جشنواره فیلم و عکس «مادر»؛ منصوره مصطفی‌زاده، انسیه شاه حسینی، شیرین بینا، طیبه فلکیان و رهبر قنبری به عنوان اعضای هیات انتخاب این دوره از جشنواره معرفی شدند.

منصوره مصطفی‌زاده ؛ دبیر سومین جشنواره فیلم و عکس «مادر»، نویسنده و کارشناس کتاب کودک حضور در مجلات همشهری جوان، سردبیری ماهنامه شهرزاد، مدیر اجرایی انتشارات تخصصی کودک و نوجوان کتاب‌پارک و … را در کارنامه حرفه‌ای خود ثبت کرده است.

انسیه شاه‌حسینی؛ فیلمساز و فیلمنامه نویس ساخت چند فیلم کوتاه داستانی، مستند و فیلم‌ سینمایی را در کارنامه کاری خود دارد. از افتخارات این فیلمساز می توان به کسب جوایز متعدد از جشنواره‌های مطرحی چون «کارلو ویواری»، «توئارمینوی»، سیسیل ایتالیا، جشنواره فجر و حضور در هیئت انتخاب و داوری جشنواره‌های معتبر اشاره کرد.

شیرین بینا؛ بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون در آثار متعددی چون «مسافری از هند»، «مریم مقدس»، «فرش باد»، «بوی پیراهن یوسف»، «جزیره» و … ایفای نقش کرده است. حضور در هیات انتخاب و داوری جشنواره‌هایی چون تئاتر استانی و سوره از دیگر فعالیت‌های این بازیگر است.

طیبه فلکیان؛ تهیه‌کننده، کارگردان و مسئول امور استان‌ها و مناطق انجمن سینمای جوانان ایران ساخت فیلم‌های مستند و داستانی مختلفی را در کارنامه خود دارد. عضویت در هیات انتخاب و داوری جشنواره‌های متعدد از جمله جشنواره فیلم کوتاه تهران، جشنواره‌های منطقه‌ای سینمای جوان و … از دیگر فعالیت‌های وی است.

رهبر قنبری؛ کارگردان، مستندساز، نویسنده و تدوینگر است. تدریس در انجمن سینمای جوانان، نگارش فیلمنامه، ساخت آثار مستند و تلویزیونی و عضویت در هیات داوری و انتخاب جشنواره‌های متعدد در کارنامه حرفه‌ای این فیلمساز است. او همچنین دریافت جایزه از جشنواره‌هایی چون: سینه‌کید آمستردام، المپیای یونان، جشنواره مذهب امروز ایتالیا، جشنواره‌ فیلم کودک و نوجوان و … را در کارنامه خود دارد.

مهلت ارسال آثار به این جشنواره تا تاریخ ۲۵ مرداد تمدید شده است.

سومین جشنواره ملی فیلم و عکس «مادر» به دبیری منصوره مصطفی‌زاده مهرماه سال جاری برگزار خواهد شد.

رسانه سینمای خانگی- آیا نسل جدید سنخیتی با سینمای جنگ دارد

کارگردان فیلم سینمایی «آبادان، یازده ۶۰» گفت: نسل جدید سنخیتی با سینمای جنگ ندارد و با آن آشنا نیست و بعضاً تصورشان از فیلم جنگی، فیلمی با صحنه‌های خونریزی و خسته کننده است.

به گزارش سینمای خانگی، مهرداد خوشبخت در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا، در توضیح فعالیت های متاخر خود بیان کرد: این روزها درگیر آماده کردن نسخه نهایی فیلم سینمایی گل‌های باوارده (۱۴۰۱) بودم که اسم آن به پالایشگاه تغییر کرد.

وی افزود: زمان جشنواره این فیلم را بسیار سریع و با عجله آماده کردیم به همین دلیل هم اصلاح رنگ ما آماده نبود و هم بخش های ویژوال افکت. حتی میکس صدا را مجدد انجام دادیم و همه این موارد مرتفع شد و فیلم رفت تا آماده اکران شود.

کارگردان فیلم سینمایی تک تیرانداز (۱۳۹۹) در پاسخ به این پرسش که آیا همانگونه که زمزمه‌هایی در ایام جشنواره به گوش رسید هدف از تغییر زمان اکران این فیلم به بهانه آماده نبودن جنسی حواشی برای بیشتر دیده شدن این فیلم بود، بیان کرد: نه این گونه نبود فیلمبرداری ما دیر شروع شد و به تبع آن کارهای انجام فیلم تاخیر داشت و دیر انجام شد و زمان کم داشتیم. هرکسی فیلم را روی پرده دید متوجه شد که مشکلات تصویری و اصلاح رنگ و … برای فیلم وجود دارد.

خوشبخت تاکید کرد: لزومی نداشت که این کار را کنیم. خداراشکر با همه این موارد نقد بدی روی فیلم نبود و همه کسانی که فیلم را دیدند می گفتند که این فیلم واقعاً سینماست.

کارگردان دوم فیلم سینمایی به وقت شام (۱۳۹۶) در مورد علت نامگذاری گل‌های باوارده تصریح کرد: اسم فیلمنامه ما پالایشگاه بود و یک سکانس به آن اضافه شد که در منطقه باوارده در آبادان رخ می داد که در مورد گلهای کاغذی حرف زده می شد و بار عاطفی داشت و به دلیل عرقی که به آبادان داشتم دوست داشتم که اسم گل های آن منطقه یعنی باوارده روی فیلم گذاشته شود اما وقتی فیلم را در جشنواره نمایش دادیم خودم هم مانند دیگران دیدم که سخت با این اسم ارتباط برقرار می کنم.

وی ادامه داد: بعد از آن فکر کردیم که این موضوع ممکن است روی تبلیغات فیلم هم اثر بگذارد. البته دلیل نامگذاری قبلی فیلم هم این بود که به نظرم رسید که اسم پالایشگاه برای مضمونی که فیلم قصد انتقال آن را دارد زیادی صنعتی است.

این کارگردان در توضیح وضعیت کنونی فیلم سینمایی پالایشگاه یادآور شد: این فیلم برای ارسال به برخی از جشنواره ها زیرنویس و کارهایش انجام شده و احتمالاً در هفته دفاع مقدس و پس از شهریور اکران می شود.

کارگردان فیلم سینمایی عقاب صحرا (۱۳۹۱) اظهار داشت: ما دور روز آخر در جشنواره بودیم و سانس ظهر فیلم ما پخش و دیده شد و در عمل تنها یک سانس فرصت داشتیم و همان تعداد مخاطبان کمی که فیلم را دیدند برایشان جالب و برخوردشان همانند فیلم آبادان، یازده ۶۰ (۱۳۹۸) بود. همچنان که آبادان یازده ۶۰ تا انتها جزو ۵ فیلم مردمی بالا آمد آن هم بدون هیچ تبلیغ و هزینه بالایی؛ آبادان یازده ۶۰ فیلم ارزانی بود اما این فیلم گران و بزرگ بود و سینما بود و موضوعش موضوعی مردمی بود.

خوشبخت بیان کرد: فیلم سینمایی پالایشگاه مانند آبادان یازده ۶۰ که رادیو نفت را نشان می داد، قصه ای واقعی داشت و درباره آدم های پالایشگاه و برای مردم بسیار جالب بود.

کارگردان فیلم سینمایی صدای پای من (۱۳۸۹) در پاسخ به این پرسش که چرا فیلم های دفاع مقدسی فروش موفقی در گیشه ندارند، بیان کرد: زمان قدیم داشته ایم. مثلاً آبادان یازده ۶۰ که فیلم کوچک و ارزانی هم بود هزینه خودش را درآورد؛ یک اکران کوچک سینمایی داشت و بعد به دلیل همزمانی با کرونا آن را اکران آنلاین کردیم که خرج خودش را درآورد و اگر اثر خوب و جذاب باشد پیش می آید که خوب بفروشد و موفق باشد.

وی ادامه داد: مردم ارتباط زیادی با فیلم جنگی برقرار نمی کنند و طبیعی هم هست. نسل جدید سنخیتی با سینمای جنگ ندارد و با آن آشنا نیست و بعضاً تصورشان از فیلم جنگی، فیلمی با صحنه های خونریزی و خسته کننده است.

خوشبخت در پاسخ به این پرسش که بر این اساس چرا فیلم های دفاع مقدس به شکلی که برای مخاطبان جذاب باشند ساخته نمی شوند، گفت: این موضوع به ما فیلمسازان برمی‌گردد مثلاً من سوژه ای مانند آبادان یازده ۶۰ را پیدا و کار کردم یا پالایشگاه را ساختم که اگرچه جنگی است اما در شهر اتفاق می افتد و هیچ تانک و توپ و خاکریزی ندارد و همه چیز داخل شهر است و قهرمانانی دلچسب و واقعی دارد.

کارگردان فیلم سینمایی جای او دیگر خالی نیست (۱۳۸۴) با تاکید بر اهمیت ساخت آثار دفاع مقدس، بیان کرد: دفاع مقدس جزئی از تاریخ ماست. من بسیار تلاش کردم تا این دو فیلم را بسازم چون اگر این اتفاقات به تصویر در نمی آمد و ثبت نمی شدند این واقعیات رو به فراموشی می‌رفت. اینها تاریخ شفاهی ای بودند که باید ثبت می شدند. یک قصه در بستر دراماتیک است که اثر می گذارد.

وی افزود: بچه های جوانی که آبادان یازده ۶۰ را می دیدند همه وقتی از سالن بیرون می آمدند می پرسیدند که مگر جنگ این گونه هم بوده است؟ و این اتفاقات برایشان جالب بود.

کارگردان مجموعه تلویزیونی گشت پلیس (۱۳۹۷) در پاسخ به این پرسش که اگر فیلم دفاع مقدسی دیده نمی‌شود چرا ساخته شود، تصریح کرد: چرا دیده می شوند. به هرحال سلیقه های مختلف وجود دارد. نباید هرچیزی صرفاً بفروشد که ما تولیدش کنیم. بخشی حمایت های فرهنگی است و دولت باید حمایت کند و اینها باعث می شود که سلیقه های مختلف درنظر گرفته شوند. فیلم اجتماعی بفروش هم زیاد نیست اما ساخته می شود.

خوشبخت در توضیح اینکه آیا فیلم بعدی وی هم در ژانر دفاع مقدس خواهد بود، گفت: از اول این فیلم ها سه قصه بود آبادان یازده ۶۰، پالایشگاه و سومی درباره جنگ ذوالفقاری در آبادان. جنگ ذوالفقاری ماجرایی مردمی واقعی است که مردم جنگیدند و نگذاشتند که آبادان به دست عراقی ها بیفتد. فیلمنامه این فیلم آماده است اما مسئله این است که امروز شرایط فیلم سازی جنگی سخت شده است.

خروج از نسخه موبایل