رسانه سینمای خانگی- فیلمسازی دفاع مقدس، بازی با رنگ و لعاب نیست

تعدادی از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور متذکر شدند: آدم هایی که بلد نیستند حتی یک قصه ساده را تعریف کنند نباید تولید فیلم هایی با محوریت شهدا و دفاع مقدس را در دست بگیرند.

به گزارش سینمای خانگی از سینماپرس، تعدادی از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور در پی دیدار اخیر مقام معظم رهبری با جمعی از خانواده شهدا و گلایه ایشان نسبت به کم کاری در خصوص شهدا و تأکیدشان مبنی بر اینکه خاطره‌های شهدا باید باز زبان هنر زنده نگه داشته شود متذکر شدند: آدم هایی که بلد نیستند حتی یک قصه ساده را تعریف کنند نباید تولید فیلم هایی با محوریت شهدا و دفاع مقدس را در دست بگیرند؛ مدیران سینمایی و فرهنگی تنها شعار حمایت از سینمای دفاع مقدس را می دهند و به عمد ما را از این عرصه کنار گذاشته اند و بنده با ضرس قاطع عرض می کنم که این اتفاق صد در صد عمدی است و دست هایی در کار است تا سینمای دفاع مقدس به نابودی کشیده شود.

رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح یکشنبه چهارم تیرماه در دیدار صدها نفراز پدران، ‌ مادران و همسران شهدا، شهیدان را قهرمانان برتر تاریخ کشور خواندند و با تبیین جایگاه عالی خانواده شهدا از زاویه‌های مختلف «قرآنی»، «جهادی»، «انسانی» و «اجتماعی»، اهالی هنر و رسانه را به تلاش هرچه بیشتر در زنده‌ نگه‌داشتن هنرمندانه یاد شهدا و الگوسازی برای نسل جوان فراخواندند.

ایشان در بخشی از این دیدار فرمودند: «من یک خطابی بکنم به کسانی که اهل هنرند، اهل رسانه‌اند، اهل نگارشند، قلم به دستند، شاعرند، نقاشند، هنرمندند. این خاطره‌ها را با زبان هنر بایستی نگه دارند. البته کارهای خوبی در این سالهای آخر اتفاق افتاده است، انجام گرفته است، خوب است این کتابها و بعضی از فیلمها، بعضی از کارهای هنری که انجام گرفته با ارزش است باید سپاسگزاری کنیم اما نسبت به آنچه که باید اتفاق بیفتد کم است ما تعداد شهدایمان زیادند هر کدام از اینها یک دنیایی هستند، هر کدام از اینها موضوع یک کار هنری با ارزشند، یا موضوع کار چند کار هنری؛ می شود فیلم ساخت، میشود کتاب نوشت، میشود نقاشی کرد درباره‌ی اینها، اینها را معرفی کرد به نسل جوان. این وظیفه‌ی ماست. شما همسران شهید، پدر شهید، مادر شهید، اگر مراجعه کردند و خواستند که شما مصاحبه کنید امتناع نکنید.»

با توجه به اینکه معظم له طی سال های اخیر به کرات در خصوص اهمیت تولید آثار فرهنگی و هنری به ویژه فیلم های ارزشی تأکید کرده اند اما شاهد هستیم که مدیران فرهنگی و هنری و سینمایی همچنان فرهنگ و هنر و بالاخص سینما را در کجراهه هدایت می کنند! همچنان سینمای کشور در اختیار آثار فوق العاده نازل و بی ارزش به اسم سینمای کمدی است و یا از سوی دیگر فیلم های سیاه و تلخ به اسم سینمای اجتماعی تولید می شوند.

بسیاری از سینماگران متعهد و دغدغه مند و ارزشی سال ها است جایی برای کار و فعالیت در سینما ندارند و به ناچار خانه نشین شده اند اما از سوی دیگر برخی روشنفکرمآبان در حال جولان دادن در این سینمای نگون بخت هستند! در همین راستا با ۱۰ تن از سینماگران و کارشناسان فرهنگی برجسته کشور آقایان: جواد اردکانی، محمدرضا اسلاملو، علیرضا اسحاقی، مهدی فقیه، عبدالرحمن شلیلیان، محسن علی اکبری، محرم زینال زاده، ولی منصوریان، رضا ایرانمنش و سیدجلال دهقانی اشکذری گفتگو داشتیم که ماحصل نظرات ایشان برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی سینماپرس در ذیل نقل شده است.

جواد اردکانی کارگردان سینما در پی دیدار اخیر مقام معظم رهبری با جمعی از خانواده شهدا و گلایه ایشان نسبت به کم کاری در خصوص شهدا و تأکیدشان مبنی بر اینکه خاطره‌های شهدا باید باز زبان هنر زنده نگه داشته شود گفت: با کلی گویی و حرف های تکراری هیچ اتفاق مثبتی در خصوص تولید بیشتر آثار هنری در خصوص شهدا صورت نمی گیرد؛ ما امروزه نیازمند یک راهکار و چاره اساسی برای رفع این بحران و نقصان هستیم و باید همگان اهتمام جدی داشته باشند تا به یک چاره مشترک برسیم. همیشه یک کلیاتی در حد شعار تکرار می شود و هیچ حرف تازه و راه جدید و پیشنهاد گره گشایی بیان نمی شود در حالی که وقتی یک بیماری قدیمی و مزمن می شود به درمان دقیق تر و با دقت بیشتری نیاز دارد.

علیرضا اسحاقی بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون نیز در این باره اظهار داشت: نکته بسیار مهمی وجود دارد و آن این است که ما نباید با ساخت آثار ضعیف و نازل شهدا را یک بار دیگر به دست خودمان شهید کنیم. آدم هایی که بلد نیستند حتی یک قصه ساده را تعریف کنند نباید تولید فیلم هایی با محوریت شهدا و دفاع مقدس را در دست بگیرند. این اتفاق قطعاً سبب بی ارزش شدن و واژگونی این آثار می شود. مدیران و سیاست گذاران سینما باید تدبیری جدی در این زمینه داشته باشند و تنها از افراد باتجربه و کاربلد برای تولید این آثار بهره بگیرند.

محمدرضا اسلاملو کارگردان سینما گفت: کسانی که بر مسند مدیریت نشسته اند به باطن عرفانی و نورانی دوران دفاع مقدس باور ندارند و به همین علت است که در زمینه تولید آثار مبتنی بر ارزش های دفاع مقدس و زندگی شهدا کم کاری جدی وجود دارد. کسانی که با باطن دفاع مقدس آشنایی ندارند آن را درک نمی کنند و به ظاهرسازی بسنده می کنند. ما نباید به اسم دفاع مقدس آثاری را در سینما تولید کنیم که باطن و عمق ندارند و به ابعاد معنوی و عرفانی و روحانی آن اشاره نمی کنند.

مهدی فقیه بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون در گفتگو با سینماپرس خاطرنشان کرد: تولید فیلم با محوریت دفاع مقدس و خاطرات شهدا از نان شب خوردن هم واجب تر است؛ این بالاتر از نیاز است و یک ضرورت برای جامعه محسوب می شود اما افسوس که اصلاً کسی به فکر نیست! از وزارت ارشاد گرفته تا تهیه کنندگان همه دنبال کارهای کمدی و خنده دار هستند! آن ها بهانه شان این است که مردم حال شان خوب نیست و با دیدن این کارها شادمان می شوند در صورتی که آن ها اصلاً به فکر مردم نیستند و تنها به پول و منافع مادی خود می اندیشند.

عبدالرحمن شلیلیان کارگردان سینما و تلویزیون در پی دیدار اخیر مقام معظم رهبری با جمعی از خانواده شهدا و گلایه ایشان نسبت به کم کاری در خصوص شهدا و تأکیدشان مبنی بر اینکه خاطره‌های شهدا باید باز زبان هنر زنده نگه داشته شود گفت: فضای فرهنگی کشور ما سال ها تحت اشغال لیبرال مسلکان بوده و آن ها با هر نوع اندیشه ارزشی مقابله کردند و میانه ای با ارزش ها و آرمان های انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و شهدا نداشتند از این رو نیاز است که ما این نقیصه را جبران کنیم و بخش اعظم تولیدات سینمایی و تلویزیونی را به فیلم ها و سریال های دفاع مقدسی اختصاص دهیم. تولید فیلم های دفاع مقدسی بسیار پر هزینه است و باید نهادهای ذی ربط پشتیبان فیلمسازان برای تولید این قبیل آثار باشند و برای آن ها تأمین منابع کنند و قطعاً تا این اتفاق رخ ندهد نمی توانیم شاهد تحول مثبت و اساسی برای تولید فیلم های ارزشی باشیم.

محسن علی اکبری تهیه کننده سینما و تلویزیون در این راستا خاطرنشان کرد: متأسفانه مدیران فرهنگی در دولت های مختلف بیانات رهبری را نشنیده گرفتند و آنطور که باید و شاهد به فرمایشات مهم معظم له توجه نکردند و نکات ظریفی که ایشان اشاره می کردند برایشان ملاک کار نبوده است. حقیقتاً بنده نمی دانم علت این سهل انگاری ها از سوی مدیران فرهنگی چیست؟ آیا دشمن در پشت پرده این مباحث را مدیریت می کند؟ یا مدیران از روی جهل این کار را انجام می دهند و درک درستی از اوضاع ندارند؟

محرم زینال زاده کارگردان و بازیگر سینما و تلویزیون به سینماپرس گفت: بنده سال های متمادی برای سینمای دفاع مقدس در مقام بازیگر و کارگردان تلاش کردم اما هیچ گاه تلاش هایم مورد توجه قرار نگرفت با این حال همچنان پای کار سینمای دفاع مقدس هستم و طرح و فیلمنامه آماده کار هم دارم اما کسی از بنده و امثال بنده حمایت نمی کند! بدیهی است که حضور پیشکسوتان می تواند باعث رشد و ترقی سینمای دفاع مقدس شود اما همچنان برای من روشن نشده که چرا و به چه دلیلی رسماً پیشکسوتان نادیده گرفته می شوند.

ولی منصوریان روزنامه نگار فرهنگی تأکید کرد: به‌نظرم برخورد مدیریت فرهنگی کشور با بیانات رهبری سطحی است لذا نتیجه آن می‌شود که روایت سینما از شهدا برای بیلان‌کاری از آب درمی‌آید و فیلم‌ های دم دستی، بدون مخاطب و گیشه و تنها برای ارائه گزارش در دستور کار قرار می‌گیرد. ما در تاریخ ۴۳ سال انقلاب درباره شهدا و در موضوع دفاع مقدس آثار موفق و جریان‌سازی را شاهد هستیم اما مدیریت فرهنگی سینما تمام تلاش خودش را انجام داده تا این آثار تکثیر نشوند و این تلاش با سنگ‌اندازی‌ها متعدد در مسیر تولید و نمایش صورت گرفته است.

رضا ایرانمنش بازیگر سینما و تلویزیون به سینماپرس گفت: مدیران سینمایی و فرهنگی تنها شعار حمایت از سینمای دفاع مقدس را می دهند و به عمد ما را از این عرصه کنار گذاشته اند و بنده با ضرس قاطع عرض می کنم که این اتفاق صد در صد عمدی است و دست هایی در کار است تا سینمای دفاع مقدس به نابودی کشیده شود. یکی از مهمترین معضلات و مسائل سینمای ایران رانت و تبعیض قائل شدن میان اهالی هنر است. تا زمانی که این ۲ اتفاق در سینما وجود داشته باشند ما از هر ناحیه ای جز صدمه و لطمه چیز دیگری نخواهیم دید. سینمای دفاع مقدس در دهه ۶۰ و ۷۰ به اوج خود رسیده بود اما عده ای خواستند مانع از رونق بیشتر این سینما شوند و از همان دوران تلاش خود را به کار بستند تا این سینما روز به روز کوچک و کوچک تر شود. در آن روزگار فیلم های دفاع مقدس در کنار فیلم های سایر ژانرها تولید و اکران می شد و هر فیلمسازی بنا به دغدغه خود کار خودش را می کرد اما برخی افراد به عمد موجبات کوچک سازی این سینما را فراهم آوردند.

سیدجلال دهقانی اشکذری کارگردان سینما در پی دیدار اخیر مقام معظم رهبری با جمعی از خانواده شهدا و گلایه ایشان نسبت به کم کاری در خصوص شهدا و تأکیدشان مبنی بر اینکه خاطره‌های شهدا باید باز زبان هنر زنده نگه داشته شود گفت: برخی فیلم های دفاع مقدس فقط رنگ و لعاب دارند اما عمق خوبی ندارند چرا که فیلمسازان شان فضای جبهه و جنگ را درک نکرده اند و تا وقتی فیلمساز فضا را درک نکرده باشد قطعاً نمی تواند اثری تولید کند که به مذاق مخاطبان خوش بیاید.

رسانه سینمای خانگی- پولاد کیمیایی: به آیندۀ سینمای ایران خوشبین نیستم

پولاد کیمیایی گفت: حوزه پخش و تولید در سینما از یک باگ بزرگ رنج می برد؛ تهیه کننده یک قدم عقب تر از پخش کننده ایستاده و این رویه در هیچ یک از کشورهای دنیا دیده نمی شود.

به گزارش سینمای خانگی از سینماپرس، پولاد کیمیایی بازیگر و کارگردان سینما در خصوص اجرای عدالت در سینما به ویژه در حوزه اکران گفت: در کشورهایی که اصولاً دولت و حاکمیت می خواهند به هر چیزی دسترسی داشته باشد و سهمیه بندی کند و دخالت مستقیم داشته باشند شاهد رانت و بی عدالتی هستیم و دخالت مستقیم دولت باعث ایجاد رانت و بی عدالتی در حوزه تولید و پخش شده است.

بازیگر فیلم های سینمایی «شمعی در باد» و «خفگی» در گفتگو با سینماپرس، افزود: اساس کار سینمای ایران از سال ها قبل دچار بحران و نقصان است؛ ما از سال ها قبل مسیر را اشتباه رفتیم و به جای اینکه روی اصناف سینما سرمایه گذاری کنیم و اجازه دهیم که اصناف سینما خودشان با اعضای شان تأثیر مستقیم بر امور سینما داشته باشند دولت را جلو انداختیم و تمامی بحران های امروز سینما حاصل همین رویه غلط است.

وی با بیان اینکه این رویه غلط را ما نه تنها در سینما که در حوزه فوتبال و سایر اصناف دیگر نیز شاهدیم ادامه داد: بنده شخصاً چشم انداز روشنی را برای آینده سینمای کشور متصور نیستم! این روزها در وزارت ارشاد و سازمان سینمایی به هم ریختگی های جدی وجود دارد که به هیچ وجه مناسب حال سینما نیست.

کیمیایی خاطرنشان کرد: حوزه پخش و تولید در سینما از یک باگ بزرگ رنج می برد؛ تهیه کننده یک قدم عقب تر از پخش کننده ایستاده و این رویه در هیچ یک از کشورهای دنیا دیده نمی شود. از سوی دیگر حدود ۵۰ درصد رقم فروش را سالن سینما دریافت می کند که رقم بالایی است. به علاوه تعداد سالن های سینما در کشور کم است و فاجعه بارتر آنکه سینماها دانه دانه تقاضای تغییر کاربری می دهند.

کارگردان فیلم سینمایی «معکوس» تأکید کرد: سینمای فعلی ما سال ها است بخش خصوصی را حذف کرده و بخش دولتی را قوی می کند و در این راهی که می رویم قطعاً این بی نظمی ها شکل می گیرد و بازگشت سرمایه ها بسیار سخت است. صنف هرچه ضعیف تر شود و دولت بخواهد در این امورات دخالت کند و نگذارد هسته تخصصی در سینما شکل بگیرد همین اتفاقات را شاهدیم و نمی توانیم امیدی به بهبود شرایط داشته باشیم.

این سینماگر سپس با تأکید بر اینکه سینما به نظر من الآن در شرایط اضطراری است و در آی سی یو بستری شده تصریح کرد: سینما در حال احتضار است؛ از یک سو ما با پدیده سایت ها و پلتفرم ها روبرو هستیم که تمام مخاطب را به خود جذب کرده و چیزی برای سینما باقی نگذاشته، از سوی دیگر کیفیت آثار سینمایی بسیار پایین است، از طرفی بلیت سینماها به شدت گران شده و مردم نمی توانند برای سینما رفتن هزینه کنند و از طرف دیگر ما با پدیده بی عدالتی در اکران روبرو هستیم که سرمایه بخشی از سرمایه گذاران و تهیه کنندگان را نابود می کنند.

وی خاطرنشان کرد: بی شک باید هرچه زودتر یک ساختار درست در سینمای ایران برقرار شود؛ باید زیرساخت ها اصلاح شود. باید در قوانینی که نوشته شده باید بازنگری شود و باید به نظمی برسیم که این اتفاقات رخ ندهد. اگر همین فصل تابستان از دست برود فیلم ها می سوزند! این ها همه شکست پیاپی برای سینما است. دولت باید بداند که وظیفه اش تنها نظارت است و نباید خودش مستقیماً به مسائل سینما ورود کند.

رسانه سینمای خانگی- شهاب حسینی: در حال حاضر هیچ کمدی عمیقی روی پرده نیست

شهاب حسینی معتقد است که انسانِ امروز به دلیل پیشرفت تکنولوژی دچار غرور و تکبر شده و در توهم زندگی جاودانه است و به همین دلیل تلنگرِ مرگ نیاز انسان مدرن است.

به گزارش سینمای خانگی، فیلم سینمایی «مقیمان ناکجا» به کارگردانی شهاب حسینی به تازگی در سینماهای کشور اکران شده است. این فیلم سینمایی که اقتباسی از نمایشنامه «مهمانسرای دو دنیا» نوشته امانوئل اشمیت است به شکلی کاملاً وفادار به نمایشنامه ساخته شده و توانسته نظر این نمایشنامه‌نویس مطرح را به خود جلب کند.

«مقیمان ناکجا» دومین تجربه سینمایی شهاب حسینی پس از «ساکن طبقه وسط» به عنوان کارگردان به حساب می‌آید که پریناز ایزدیار، شهاب حسینی، آرمان درویش و احمد ساعتچیان در آن ایفای نقش می‌کنند.

به بهانه اکران این فیلم سینمایی ایلنا با شهاب حسینی گفتگویی داشت که در ادامه مشروح این گفتگو را از نظر می‌گذرانید:

اقتباس از برخی نمایشنامه‌ها به فیلمنامه اصلا امکانپذیر نیست. «مهمانسرای دو دنیا» نیز اثری است که شاید کمتر فیلمسازی به سراغ آن برود. آیا این نگرانی را نداشتید که وفاداری شما به منبع اقتباس، «مقیمان ناکجا» را در ساختار به تله‌تئاتر نزدیک کند؟

با این نکته که اقتباس از برخی نمایشنامه‌ها اصلاً امکانپذیر نیست مخالف هستم و اینگونه مطرح کردن پرسش حکم یک قاعده را به خود می‌گیرد که ممکن است مخاطب را دچار اشتباه کند. به نظر من از تمام آثار نمایشی اقتباس برای فیلمنامه امکانپذیر است و حاصل کار به نگاه فیلمنامه‌نویس یا کارگردان مربوط می‌شود. هر اثر نمایشی حاوی محتوا و پیامی است که ممکن است هر کس در قالب مدنظر خودش بخواهد از آن بهره‌برداری و استفاده کند.

درباره تله‌تئاتر باید بگویم که نوع ساختار و پردازش آن با یک اثر سینمایی کاملاً متفاوت است. تله‌تئاتر در یک استودیو و معمولاً با سه دوربین به صورت همزمان و همچنین سوئیچ همزمان سر صحنه ساخته می‌شود و به نوعی ما شاهد تصویربرداری از اجرای یک تئاتر هستیم. البته من عنوان تله‌تئاتر را برای آن مناسب نمی‌دانم و عنوان تله‌پلی (Teleplay) مصطلح‌تر است و اگر بخواهیم معادل فارسی برای آن در نظر بگیریم من واژه سینمایش را که تلفیقی از سینما و نمایش است، ترجیح می‌دهم.

درباره نزدیک شدن به این ساختار نگرانی نداشتم، اگر این اثر روی صحنه تئاتر هم برود بعید می‌دانم که زمانی کوتاه‌تر از «مقیمان ناکجا» به خودش اختصاص دهد. به هر شکل امانوئل اشمیت نویسنده اثر در عرصه نمایشنامه‌نویسی استاد بزرگی است و قطعاً درباره زمان اثر این دقت نظر را داشته و آن را مناسب می‌دانسته و به همین دلیل من که قصد اقتباس از آن را داشتم، می‌بایست سعی می‌کردم به منویات اصلی نویسنده در نگارش اثر وفادار بمانم.

علاوه بر فیلمنامه که در آن دیالوگ‌ها به اندازه نمایشنامه زیاد هستند در کارگردانی نیز به تئاتری بودن اثر وفادار بودید، مثلا دوربین نیز حرکت چندانی ندارد. آیا این ساختار نمایشی را هم از منبع اقتباس جدانشدنی می‌دانستید و در جهت دستیابی به محتوای مدنظر برای وفاداری به منبع اقتباس در نظر گرفتید؟

تمام تلاش من این بود که بدون هیچ دخالت تکنیکالی از طرف خودم این اثر را در حد توانی که برایم موجود بوده به زبان سینما ترجمه کنم و در این راستا اساساً در عین سادگی و روانی سعی داشتم فقط انتقال‌دهنده محتوا و مفهوم اثر باشم.

مواجه شدن مستقیم انسان با مرگ اضطراب‌آور است. در فضای «مقیمان ناکجا» چقدر به القای حس اضطراب هستی به مخاطب توجه داشتید و آیا آن را بخشی از محتوای فیلمتان (برای مخاطبی که به مفهوم اثر توجه دارد) می‌دانید یا خیر؟

همه آن چیزی را که قرار است به تماشاگر منتقل شود که شاید حس اضطراب، اندیشه یا تعقل است به طور بالفطره در خود متن وجود داشته و من تلاش اضافه‌ای نداشتم که بخواهم حسی خاص را به مخاطب تأکید یا تلقین کنم. از جهتی وقتی از نویسنده بزرگی مثل امانوئل اشمیت وام گرفتم، بار امانتم بسیار سنگین بود و سعی داشتم در حفظ این امانت فقط یک راوی ساده باشم.

شخصا «مقیمان ناکجا» را اثری می‌دانم که مخاطب را به تلنگری درباره مرگ و زندگی گذشته می‌اندازد. چقدر انسان امروزی را در دنیای مدرن، نیازمند این تلنگر می‌دانید؟

بسیار زیاد؛ انسان امروز در هر جای دنیا که نگاه می‌کنید به واسطه غرور و تکبری که با تکنولوژی و پیشرفت علم به او دست داده این رویا را در ذهن خود می‌پروراند که می‌تواند به عمر هزار ساله برسد یا بعضی‌ها در زندگی به شکلی رفتار می‌کنند که گویا از خداوند عمری هزار ساله گرفته‌اند و با این حقیقت مواجه نیستند که هر روزِ زندگی نعمتی است که ممکن است هر لحظه این نعمت از انسان گرفته شود. به همین دلیل اگر در گذشته انسان پذیرفته بود که نهایتاً یک قرن قرار است در این جهان زندگی کند و تمام آرزوها و آمالش را بر همان اساس پایه‌گذاری می‌کرد، امروزه چون توهمی بر عمر جاودانه و هزار ساله دارد به تناسب همین توهم برخی افراد از روی انسان‌های دیگر رد می‌شوند و حقوق یکدیگر را پایمال می‌کنند تا بقای خود را تثبیت ببخشند اما زهی خیال باطل.

امیدوار بودم در «مقیمان ناکجا» همان تلنگری که من خودم از خواندن نمایشنامه اشمیت خوردم را بتوانم به بقیه سلول‌های خواب‌رفته اجتماع که خودم هم بخشی از آن هستم، منتقل کنم.

پرداخت اشمیت به موقعیتی که کاراکترها در آن قرار گرفته‌اند تا حدی انتزاعی است اما این موقعیت می‌تواند در فرهنگ ما معنایی عرفانی داشته باشد. آیا در «مقیمان ناکجا» به بعد عرفانی موقعیت نیز توجه داشتید؟

وقتی که می‌خواهیم از وادی عرفان صحبت کنیم، باید بدانیم منتهای عرفان رسیدن به مفهوم مطلق عشق است. وقتی درباره عشق صحبت می‌کنیم دیگر نمی‌توانیم حد و مرز یا نژاد، قومیت یا جغرافیایی برای آن در نظر بگیریم.

عشق یک مفهوم کلی است که امانوئل اشمیت هم با خلق این اثر در تلاش بوده که آن اصالت را به عشق بدهد و زندگی را به عنوان فرصتی مطرح کند که انسان قرار است در آن کاری انجام دهد تا بتواند به نوعی سهم بودن خودش را ادا کند؛ ولو اینکه در اغما باشد.

در بعد اجتماعی اثر، اجتماعی که کاراکترهای «مقیمان ناکجا» از آن می‌آیند با اجتماعی که اشمیت قصه‌اش را در آن روایت می‌کند چه قرابت‌ها و تفاوت‌هایی دارد؟

وقتی درباره انسان صحبت می‌کنیم قرابت‌ها بیشتر و تفاوت‌ها کمتر به نظر می‌آیند و به همین دلیل امانوئل اشمیت سعی کرده به نمایندگی از کلیت اجتماع شخصیت‌هایی را در نمایشنامه داشته باشد؛ مثلاً آدم‌هایی که ثروتمند هستند یا افرادی که از دنیا بی‌بهره هستند یا افرادی که به نحوی بین زمین و آسمان زندگی می‌کنند. به طور کل اشمیت تفکر همه این افراد را در تعامل و تقابل با همدیگر قرار داده و در نهایت سعی کرده به نتیجه اصلی که همان عشق است، برسد و وقتی درباره عشق صحبت می‌کنیم دیگر تفاوتی باقی نمی‌ماند.

آیا از شرایط اکران و بازخوردها تا این لحظه رضایت دارید؟

واقعاً خدا را شکر می‌کنم که برای این فیلم شرایط اکران فراهم شد. به هر حال این فیلم با پروانه ساخت ویدئویی مجوز ساخت گرفت و همانطور که می‌دانید فیلم‌های ویدئویی سرنوشت و تقدیر مشخصی ندارند و همینقدر که این فیلم از طریق اکران در سینماها با لطف، همکاری و حمایت عزیزان در وزارت ارشاد و سینمای هنر و تجربه نمایش داده شده و توانستیم آن را در بستر جامعه ولو در یک ظرفیت محدود ارائه دهیم شاکر و سپاسگذار هستم.

فاصله سینمای غیرکمدی با سینمای کمدی در گیشه این روزها بیشتر از همیشه است. به نظر شما چرا امروز فیلم‌های غیرکمدی کمتر از همیشه مورد توجه جامعه است و آیا وضعیت شکل گرفته را خطری برای سینمای اجتماعی (یا به طور کل سینمای غیرکمدی) نمی‌دانید؟

تماشاگر به هر حال وقتی از عمر شریفش می‌گذارد و با وجود صرف هزینه‌های مالی و روانی مثل ترافیک شهری یا حتی پیدا کردن جای پارک، انتخاب می‌کند که به سینما برود و فیلم ببیند به این امید در سالن سینما می‌نشیند که از آن سالن در ازای آن دو ساعتی که خرج کرده، با دست پر بیرون بیاید. این حق طبیعی فردی است که چنین هزینه‌ای می‌کند و باید فیلم بتواند نیازی که او را به سالن سینما کشانده برطرف کند. تماشاگر وقتی وارد سینما می‌شود و فیلم کمدی می‌بیند، مشخص است که می‌خواهد ساعتی را به خنده بگذراند، اگر این اتفاق رخ دهد او دستِ پر و راضی از سالن سینما بیرون می‌آید و در غیر این صورت با حسی شبیه حس بازندگی سالن سینما را ترک می‌کند.

متأسفانه می‌توان گفت که ما به هیچ عنوان کمدی‌های عمیق یا تأمل برانگیز هم در حال حاضر نداریم ولی درباره سینمای غیرکمدی به نظرم این اتفاق برای مخاطب بارها رخ می‌دهد که به سالن سینما می‌رود و دست خالی سینما را ترک می‌کند. مخاطب شاهد انواع خوش رقصی‌ها و بزک کردن‌های ما روی پرده سینما هست درحالیکه هیچ کدام از اینها جانش را سیراب نمی‌کند. وقتی چنین اتفاقی رخ می‌دهد، مطمئناً مخاطب هنگام خروج از سالن سینما با خودش قرار می‌گذارد که دیگر فیلم مزخرفی که در انتقال پیامش ابتر و ناتوان مانده را انتخاب نکند و حداقل اگر می‌خواهد این هزینه را بر خودش و زندگی‌اش تحمیل کند سینمای کمدی را انتخاب کند و دقایقی بخندد. ماجرای سینمای ما این است که دوستان غیرکمدی‌ساز هنوز درباره اینکه چطور باید روی جامعه تأثیر بگذارند و اساساً اصل دغدغه‌شان چه بوده به سر منزل مشخصی نرسیده‌اند و به خاطر همین هم غیر آماده وارد عرصه فیلمسازی می‌شوند و در نهایت فیلمشان هم به قول مولانا شیر بی یال و دم و اِشکَم از آب در می‌آید.

رسانه سینمای خانگی- رقابت اسکار بین‌المللی آغاز شد

با معرفی نماینده سوئیس به عنوان اولین کشور، رقابت شاخه بهترین فیلم بین‌المللی نود و ششمین دوره جوایز سینمایی اسکار رسما آغاز شد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ورایتی، سوئیس اولین فیلم بلندساخته «کارمن ژاکی‌یر» با عنوان «تندر» را به عنوان فیلم ارسالی خود برای شاخه بهترین فیلم بلند بین‌المللی جوایز اسکار ۲۰۲۴ انتخاب کرد.

این انتخاب روز جمعه در یک کنفرانس مطبوعاتی که در جشنواره فیلم لوکارنو برگزار شد، اعلام شد.

اولین فیلم سینمایی «ژاکی‌یر» در حال وهوای سال ۱۹۰۰ در مناظر کوهستانی باشکوه و روستایی سوئیس روایت می شود و داستان دختر نوجوانی (لیلیت گراسموگ) می‌پردازد که می‌خواهد به عنوان راهبه وارد صومعه شود، اما وقتی خواهر بزرگترش در شرایطی مرموز می‌میرد، مجبور می‌شود به خانه بازگردد. او که مجبور است زندگی خود را رها کند، باید در کار طاقت فرسا در مزرعه خانوادگی خود کمک کند و به تحقیق درباره مرگ خواهرش و محک‌ آزادی های خود در برابر محدودیت‌های خانواده و جامعه روستایی می‌پردازد. 

فیلم سینمایی تندر 

فیلم سینمایی «تندر» نخستین بار در جشنواره بین المللی فیلم تورنتو رونمایی شد و پس از آن نمایش موفقی در جشنواره بین‌المللی داشت و جوایز متعددی از جمله دو جایزه فیلم سوئیس، یک جایزه استعدادهای نوظهور سوئیس را از جشنواره زوریخ و جایزه ویژه هیات داوران جشنواره رُم و جایزه بهترین کارگردانی جشنواره فیلم مراکش را از آن خود کرده است. 

بر اساس جدیدترین قوانین اسکار، فیلم‌ها برای داشتن شرایط رقابت در شاخه فیلم بین‌المللی باید در فاصله زمانی اول دسامبر ۲۰۲۲ (۱۰ آذر ۱۴۰۱) تا ۳۱ اکتبر ۲۰۲۳ (۹ آبان ۱۴۰۲) حداقل هفت روز اکران پیاپی تجاری همراه با بلیت فروشی داشته باشند.

برای اینکه فیلم‌ها راحت‌تر الزامات آکادمی را برآورده کنند، آکادمی اجازه واجد شرایط شدن فیلم‌ها با اکران در خارج از کشور مبدا (کشور معرفی کننده) را نیز می‌دهد، مشروط بر اینکه فیلم در خارج از ایالات متحده و قلمروهای آن برای حداقل هفت روز متوالی در یک سینمای تجاری همراه با بلیت فروشی اکران شود.

در صورتی که هر نسخه‌ای از فیلم قبل از اکران عمومی، نمایش داده شود، این فیلم دیگر واجد شرایط برای رقابت در شاخه فیلم بین‌المللی جوایز اسکار نخواهد بود. اکران غیرسینمایی شامل نمایش فیلم در سامانه‌های نمایش آنلاین (پلتفرم‌های آنلاین)، عرضه از طریق دی‌وی‌دی و یا نمایش در بستر اینترنت و حتی نمایش در خطوط هوایی می‌شود.

همچنین آثار انیمیشن و مستند بلند نیز می‌توانند در این شاخه به عنوان نماینده رسمی کشورها به آکادمی معرفی شوند و حداقل ۵۰ درصد از دیالوگ‌های فیلم باید به زبان غیرانگلیسی (زبان کشور مبدا) باشد و اضافه کردن زیرنویس انگلیسی ضروری است.

چنانچه فیلمی بخواهد نماینده رسمی سینمای یک کشور در جوایز اسکار باشد، باید کنترل هنری بر آن فیلم به عهده اتباع آن کشور باشد (یعنی بخشی عمده‌ای از عوامل اصلی فیلم از کشور معرفی کننده باشند).

دوره گذشته در ابتدا ۹۳ کشور فیلم نماینده خود را برای رقابت در شاخه بهترین فیلم بین‌المللی به آکادمی معرفی کردند. طی مرحله نخست ۱۵ فیلم به عنوان نامزدهای اولیه و در نهایت ۵ فیلم به عنوان نامزدهای نهایی این شاخه از طریق رای‌گیری از اعضای آکادمی انتخاب شدند و سرانجام در مراسم اعطای جوایز فیلم «در جبهه غرب خبری نیست» ساخته «ادوارد برگر» از آلمان برنده اسکار بهترین فیلم خارجی سال شد.

سینمای ایران نیز فیلم «جنگ جهانی سوم» ساخته هومن سیدی را به عنوان نماینده رسمی خود در اسکار ۲۰۲۳ برگزیده بود.

نود و ششمین دوره جوایز سینمایی اسکار روز ۱۰ مارس (۲۰ اسفند ۱۴۰۲) برگزار خواهد شد. 

رسانه سینمای خانگی- چرا «باربی» در کره جنوبی دیده نشد؟

در حالی که «باربی» همچنان به اکران موفق در سراسر جهان ادامه می‌دهد، عملکرد این فیلم در کره جنوبی ضعیف بوده است و منتقدان دلیل آن را بی‌میلی برای پذیرش یک فیلم خارجی با مضمون فمینیستی می‌دانند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از گاردین، بنابر اعلام شورای فیلم کره، فیلم سینمایی «باربی» از زمان آغاز اکران در  ۱۹ جولای تنها ۴۶۰ هزار بلیت فروخته و اکران افتتاحیه این فیلم تنها ۸ درصد از کل درآمد گیشه را به خود اختصاص داده و این سهم در هفته دوم به ۳.۹ درصد نیز کاهش یافته است. 

در مقایسه، فیلم «ماموریت غیرممکن: روزشمار مرگ قسمت اول» بیش از ۳.۶ میلیون بلیت از زمان انتشار در ۱۲ جولای فروخته و انیمیشن «اِلمنتال»محصول استودیو پیکسار بیش از ۵.۸ میلیون فروخته و موفق‌ترین فیلم خارجی سال در کره جنوبی بوده است. 

«هاین شیم» فعال حقوق زنان کره جنوبی، معتقد است که مضامین فیلم ممکن است تماشاگران سینما را ناامید کند. او در این باره می‌گوید: «فکر می‌کنم باربی بدون شک این واقعیت را برجسته می‌کند که یک فیلم زن محور با طنز فمینیستی هنوز به عنوان یک موضوع تابو در کره جنوبی در نظر گرفته می‌شود. زنان ممکن است برای تماشای فیلم مردد باشند چرا که ترس از برچسب زدن به عنوان فمینیست در کره جنوبی واقعی است». 

او همچنین عنوان کرد: «واژه فمینیسم برای بسیاری از افراد در کره به واژه‌ای کثیف تبدیل شده است و مردم از رویارویی با مردسالاری عمیقاً ریشه‌داری که برای مدت طولانی در جامعه وجود داشته، احساس خوبی ندارند». 

کره جنوبی عمیقاً مردسالار است و امتیازات ضعیفی برای برابری جنسیتی در میان کشورهای پیشرفته کسب کرده است. این کشور بدترین شکاف دستمزد جنسیتی را در میان کشورهای سازمان همکاری و توسعه اقتصادی دارد و همواره در رتبه آخر در شاخص سقف شیشه‌ای اکونومیست (موانع نامرئی بر سر راه پیشرفت زنان و اقلیت‌ها) قرار دارد که نشان می‌دهد زنان کمترین شانس را برای رفتار برابر در محل کار دارند.

این گزارش همچنین مدعی شده که زنان اغلب با فشارهای شدید اجتماعی برای دست کشیدن از شغل خود پس از زایمان در کره جنوبی مواجه می شوند و جرایم جنسی علیه زنان در سیستم عدالت کیفری که اغلب به نظر می رسد مجازات های خفیفی برای مجرمان صادر می کند، بیداد می‌کند.

«یون سونگ یون» منتقد سینما می‌گوید: «کره جنوبی ممکن است با اصل برابری جنسیتی موافق باشد، اما جناح‌هایی در جامعه محافظه کار وجود دارند که به شدت با آنچه به عنوان فمینیسم افراطی تصور می‌کنند مخالف هستند.  آموزش برابری جنسیتی «گرتا گرویگ» در فیلم «باربی» چندان جذاب نیست. از آنجایی که این فیلم قرار است یک اثر سرگرم کننده باشد، ارائه چنین مضامین حساس و به طور برجسته ممکن است طنین انداز خوبی نداشته باشد». 

کره جنوبی در فهرست جهانی شکاف جنسیتی مجمع جهانی اقتصاد در سال ۲۰۲۲ از میان ۱۴۶ کشور در رتبه ۹۹ قرار گرفت.

«باربی» ساخته «گرتا گرویگ» با نقش‌آفرینی «مارگو رابی» و «رایان گاسلینگ» یکی از موفق‌ترین فیلم‌های گیشه سینما در مقطع کنونی است و در ۱۰ روز نخست اکران نزدیک به ۸۰۰ میلیون دلار در سراسر جهان فروخته است. 

رسانه سینمای خانگی- وقتی سینمای عربستان، هالیوود را پس زد

فیلم‌های هالیوودی در حالی در گیشه سینمای عربستان با استقبال چندانی رو به رو نمی‌شوند که تولیدات منطقه‌ای و عرب زبان گیشه را به دست گرفته‌اند و سهم فیلم‌های آمریکایی از این بازار نوظهور هر روز کمتر می‌شود.

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، سینمای عربستان که از سال ۲۰۱۸  پس از ۳۵ سال درهای خود را به روی مخاطبان گشود، حالا نه تنها به بزرگترین بازار سینمایی خاورمیانه تبدیل شده است بلکه از حیث رشد فروش سینما در رتبه نخست جهان قرار گرفته است. 

اوایل سال جاری میلادی بود که «ستار»، کمدی خانوادگی درباره مردی افسرده که رویاهایش برای قهرمان شدن در کشتی آزاد را دنبال می کند، رکوردهای گیشه را شکست و در ۱۲ روز اول اکرانش ۲.۲ میلیون دلار به دست آورد تا خیلی زود به پرفروش‌ترین فیلم سعودی در تمام دوران تبدیل شود.

این در حالی است که صنعت سینمای داخلی به معنای واقعی تا همین چند سال پیش در عربستان وجود نداشت و سینماها تنها در اوایل سال ۲۰۱۸ افتتاح شدند. 

فیلم سینمایی«ستار» را «عبدالله الاراک» کارگردان کویتی و «ابراهیم الحجاج» بازیگر و استندآپ کمدین محبوب سعودی نقش اصلی آن را ایفا کرده است. این فیلم که با استقبال گسترده مخاطبان رو به رو شده بود از نظر تعداد فروش بلیت بیش از ۴۰ درصد از دنباله جدید فیلم «آواتار» ساخته «جیمز کامرون» که در اوایل سال سکان دار گیشه جهان بود پیشی گرفته و در هفته دوم اکران تنها ۱۱ درصد از فروش آن کاسته شده است. 

حالا پس از گذشت ۷ ماه از اکران این کمدی، فروش آن به ۱۰.۷ میلیون دلار رسیده است.

موفقیت این فیلم زنگ خطری برای مدیران استودیوهای هالیوود به صدا درآورده که شاید تصور می کردند سهم حداکثری را از بزرگترین بازار سینمایی خاورمیانه (درآمد ۲۴۲ میلیون دلار در سال ۲۰۲۲) کسب کنند، بازاری که در سال ۲۰۲۱ در رتبه پانزدهم بزرگترین بازارهای سینمایی جهان قرار گرفت و در سال گذشته علی رغم بهبود فروش سینماهای دیگر کشورها پس از بحران کرونا توانست این جایگاه را حفظ کند. 

حتی پیش از اکران فیلم سینمایی «ستار»، فیلم‌های منطقه‌ای با بودجه کم با استقبال بیشتری در مقایسه با فیلم‌های پرهزینه و استودیویی هالیوود رو به رو می‌شدند. فیلم «ایندیانا جونز: روزشمار سرنوشت» نیز در عربستان حتی در فهرست سه فیلم پرفروش نیز قرار نگرفت و پائین‌تر از چند فیلم کمدی مصری قرار گفت. قسمت جدید «ایندیانا جونز» در هفته سوم اکران در سینمای عربستان به رتبه سیزدهم فروش سقوط کرد و در نهایت به فروش ناامیدکننده حدود یک میلیون دلاری دست یافت. 

قسمت سوم فیلم ابرقهرمانی «نگهبانان کهکشان» نیز گرچه در گیشه جهانی به فروش چشمگیر ۸۴۵ میلیون دلار رسید اما در عربستان در مجموع دو میلیون دلار هم نفروخت. 

فروش سینمای عربستان در شش ماه نخست سال ۲۰۲۳ عدد ۱۳۲.۲ میلیون دلار را ثبت کرده و پیش‌بینی می‌شود ارزش بازار سینمای عربستان تا سال ۲۰۳۰ به یک میلیارد دلار برسد. 

رسانه سینمای خانگی- این فیلم را همه نبینند

شهرام اسدزاده کارگردان فیلم سینمایی «کارزار» ضمن اشاره به صدور پروانه نمایش برای این فیلم با محدودیت سنی بالای ۱۵ سال، به ارائه توضیحاتی درباره این تجربه پرداخت.

به گزارش سینمای خانگی، شهرام اسدزاده نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی «کارزار» که به تازگی پروانه نمایش خود را از سازمان سینمایی دریافت کرده است، در گفتگو با مهر، با درباره شرایط این فیلم سینمایی توضیح داد: تولید این فیلم نزدیک سه سال درگیر کرونا شد. یعنی تولید فیلم تا جایی پیش رفته بود اما وقتی با شرایط کرونایی مواجه شدیم، نتوانستیم فیلم را به موقع تمام کنیم. خیلی از دوستان فیلمسازی که در آن مقطع فیلم می‌ساختند هم همین وضعیت را داشتند و برخی حتی دل‌ودماغ نداشتند که فیلم‌شان را تمام کنند!

وی ادامه داد: بعد از دو سال که کار را به دلایلی متوقف کرده بودیم، تدوین و صداگذاری را از سر گرفتیم و مراحل فنی فیلم را به پایان رساندیم. قصه فیلم اما هنوز تازه است و به‌نظرم هنوز می‌تواند برای مخاطب جذاب باشد.

اسدزاده گفت: سال گذشته به دلیل شرایطی که در کشور وجود داشت هم احساس کردیم شرایط مناسبی برای اکران فیلم نیست. خیلی از فیلمسازان حتی باسابقه دیگر هم هستند که چون جزو سوگلی‌های اکران نیستند، فیلم‌هایشان در صف باقی مانده و وضعیت اینگونه است که امثال ما هر بار هم که برای اکران فیلم خود دورخیز می‌کنیم، با اتفاقات عجیب و غریب مواجه می‌شویم. تجربه هم نشان داده که در پی هر اتفاقی، معمولاً ضربه اصلی را عرصه فرهنگ و هنر می‌خورد. با توجه به جمیع این موارد، فکر می‌کنم فصل پاییز همین امسال زمان مناسبی برای اکران فیلم باشد.

کارگردان «کارزار» درباره صدور مجوز نمایش این فیلم با محدودیت سنی ۱۵ سال برای اکران عمومی، گفت: فیلم قبلی من «طاقباز» که یک سکانس پلان ۱۲۰ دقیقه‌ای بود و اتفاقاً در جشنواره‌های بین‌المللی حضور موفقی هم داشت و بازیگران آن هم جوایزی را گرفتند. مجوز آن فیلم هم با محدودیت سنی ۱۵ سال صادر شد و حالا فیلم «کارزار» هم چنین محدودیتی دارد. البته نمی‌دانم شرایط اعمال این محدودیت در اکران عمومی چگونه است!

وی افزود: فیلم البته لحظاتی دارد که بابت همان لحظات، من هم موافقم که مربوط به بزرگ‌ترهاست و بازگویی آن برای کودکان درست نیست. از لحاظ اخلاقی در همه کشورهای دنیا هم این قبیل محدودیت‌ها مدنظر قرار می‌گیرد و اینگونه نیست که هر محصولی را بتوانند استفاده کنند. از این منظر، حالا نه برای ۱۵ سال اما خودم هم موافق نیستم که بچه‌های کمتر از ۱۲ سال به تماشای فیلم من بنشینند. نسل جدیدی که ما با آن‌ها رو به رو هستیم، واقعاً جور دیگری فکر می‌کنند و حتی دانسته‌های این نسل با نسل ما متفاوت است. فیلم ما بدون اصلاحیه خاصی صرفاً با اعمال این محدودیت سنی، پروانه نمایش دریافت کرده است.

اسدزاده درباره تغییر نام این فیلم از «گواهی امضا» به «کارزار» هم توضیح داد: به دلیل تشابه اسم این فیلم با فیلم دیگری در زمان ساخت که اتفاقاً بازیگر نقش اصلی هر دو هم امیر آقایی بود، تصمیم به تغییر نام فیلم گرفتیم. نام «کارزار» هم که برای این فیلم انتخاب کرده‌ایم چند معنی دارد که هم معنای تقابل و رویارویی می‌دهد و هم به معنای زار بودن کار کسی می‌تواند معنا دهد.

این کارگردان درباره تازه‌ترین فعالیت‌های خود هم گفت: در حال حاضر به دنبال مراحل اخذ پروانه ساخت برای فیلم تازه خود با عنوان «اصالت» هستم که حال و هوایی هیجانی و جنگی دارد و قصد داریم آن را در خارج ایران و در کشور ترکیه بسازیم. در تلاشیم بتوانیم به زودی آن را به تولید برسانیم.

رسانه سینمای خانگی- «چپ، راست»، یک کمدی سیاسی ناموفق

کمدی سیاسی «چپ،‌ راست» ساخته حامد محمدی است،‌ فیلمی که بعد از 3 سال از زمان ساخت به اکران رسید و بعد از اکران هم نتوانست رضایت مخاطب را جلب کند،‌ همچنین پویشی در سامانه فارس من در اعتراض به اخذ مجوز این فیلم ثبت شده است.

به گزارش سینمای خانگی از خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس، سینمایی «چپ،‌ راست» ساخته حامد محمدی و به تهیه‌کنندگی منوچهر محمدی در ژانر کمدی سیاسی است،‌ فیلمی که سال ۱۳۹۸ تولید و در سال ۱۴۰۱ اکران شد تا پروسه‌ای ۳ ساله را برای رسیدن به پرده نقره‌ای طی کند.

این فیلم داستانی طنز را از تضاد سیاسی دو خانواده روایت می‌کند تا اختلافات آنها را دستمایه کمدی خود قرار دهد، کمدی که البته به‌نظر برای مخاطب ایرانی قدیمی شده و حتی با دیالوگ‌ها و شعارهای رنگ و رو رفته روایت می‌شود.

صحنه ابتدایی فیلم که با مناظره سیاسی بشیر کشاورز (رامبد جوان) و اصلان دهقان (پیمان قاسم‌خانی) آغاز می‌شود؛ شروعی مناسب و گیرا برای یک کمدی سیاسی است، البته ریتم کوبنده این میزگرد در همه‌ اثر به یکسان وجود ندارد اما حتی این بخش از فیلم هم که شاید از کیفیت بهتری نسبت به باقی سکانس‌ها برخوردار باشد دچار کلیشه‌های قدیمی سیاست است.

در پی چالش‌های سال‌های گذشته بین دو جناح چپ و راست، فیلم سه سال پیش به اتمام رسید ولی در حال و هوای امروز که این تضادها به کمترین میزان خود در عرصه سیاست رسیده است، روی پرده رفت تا نتواند تأثیری را که در جستجوی آن بود، کسب کند. هرچند اگر نگاهی به شرایط فیلم داشته باشید و آن را با این روزهای سیاست ایران بسنجید به این نظر خواهید رسید که فیلم حتی در زمان ساختش هم حرفی از کرسی افتاده را بیان می‌کند.

عدم موفقیت فیلم تنها در انتشار دیر و دور از بستر واقعی خود خلاصه نمی‌شود، بلکه اغراق در پوشش و طرز تفکر و بیان بازیگران نیز تا حد زیادی باورناپذیر بوده و بر ملال بیننده می‌افزاید؛ برای مثال، حضور در توالت درحال مصاحبه یا ترشی درست کردن مرد درحالی که همسرش نماینده مجلس است سکانس‌های اغراق‌آمیزی است که پذیرش داستان را برای مخاطب سخت می‌کند.

افشین علیار منتقد سینما در رابطه با این فیلم نوشته است: «برای نوشتن درباره فیلم «چپ راست» باید از تیتراژ پایانی شروع کرد، جایی که تماشاگران محدود داخل سالن با چهره‌های در هم از بی‌کیفیت بودن فیلم و تلف‌شدن وقت و بهای بلیت سینما معترضند، بله درست است. «چپ راست» به شدت بی‌کیفیت و غیرقابل‌باور است. مخاطب به انگیزه کمدی بودن فیلم بلیت تهیه می‌کند، اما دریغ از یک موقعیت که حتی صدای خنده یک نفر به گوش برسد!

حامد محمدی که نابلدی در کارگردانی را فریاد می‌زند، (نمونه‌اش سریال ناتمام قبله عالم) در «چپ راست» فکر کرده برای مخاطب چندین دهه گذشته فیلم ساخته‌است! شوخی‌های لوس و بی‌مزه که اساساً به طنز هم نمی‌رسند. فیلم نه کمدی است، نه سیاسی فقط اشاره‌ای الکن به دو تحلیلگر مسائل سیاسی دارد، یکی اصلاح‌طلب و دیگری اصولگرای تندرو.»

جدای از تمامی این موارد نشان دادن یک خانواده مذهبی با ویژگی‌های غیر حقیقی هم نکته دیگری است که باید بررسی شود؛ در همین رابطه پویشی در سامانه فارس من خبرگزاری فارس تشکیل شده که به چرایی اخذ مجوز این فیلم با وجود محتوای آن اشاره دارد.

در بخشی از متن این پویش آمده است:‌‌ «فیلم چپ راست فیلمی سخیف که چهره افراد مذهبی را افرادی خشن و سراسر نفاق نشان داده است. حال سؤال این است که چرا به چنین فیلم‌هایی مجوز قانونی از طرف وزارت ارشاد داده می‌شود، چنانچه پاسخ داده شود همه آزاد هستند فیلم بسازند، باید این سؤال را پرسید که همه آزادند به هم دیگر توهین کنند و عقاید همدیگر را به سخره بگیرند؟ آن هم در کشوری که اکثریت مسلمان هستند باید تمسخر اسلام صورت گیرد؟»

قطعاً آثار سینمایی می‌توانند بر رفتار افراد مختلف جامعه مؤثر باشند. به همین دلیل است که باید نظارت و دقت بیشتری در محتوای چنین آثاری انجام شود.

رسانه سینمای خانگی- «مغز استخوان» در شبکه خانگی

فیلم سینمایی «مغز استخوان» به کارگردانی حمیدرضا قربانی و تهیه کنندگی حسین پورمحمدی از چهارشنبه، ۴ مرداد، در پردیس دو پلتفرم، اکران می‌شود.

به گزارش سینمای خانگی از سینماپرس، فیلم سینمایی «مغز استخوان» یک درام پرکشش است که پریناز ایزدیار، بابک حمیدیان، جواد عزتی، نوید پورفرج، بهروز شعیبی و علیرضا میرسالاری در آن به ایفای نقش پرداختند.

در خلاصه داستان آماده است: پس از آنکه بهار در می‌یابد که هیچ راهی برای درمان تنها پسرش پیام جز استفاده از بانک خون بند ناف وجود ندارد، علیرغم میل باطنی همسر فعلی‌اش حسین، ناچار به پا گذاشتن در مسیر انتخابی سخت می‌شود و…

فیلم سینمایی «مغز استخوان» علاوه بر جلب نظر مخاطبان در سی و هشتمین دوره جشنواره فجر، در جوامع بین‌المللی مختلف نیز مورد توجه قرار گرفت و در جشنواره فیلم هانوی ویتنام جایزه بهترین کارگردانی را از آن خود کرد.

علاقمندان می‌توانند از چهارشنبه ۴ام مرداد ماه، ساعت ۲۰، فیلم سینمایی «مغز استخوان» را به صورت آنلاین از پردیس نماوا و فیلیمو تماشا کنند.

رسانه سینمای خانگی- کارگردانی که حاضر به اکران فیلمش نیست

فرشاد گل‌سفیدی کارگردان فیلم سینمایی‌ «هفت بهار نارنج»‌ با نقش‌آفرینی علی نصیریان تأکید کرد دوست ندارد فیلمش در کنار کمدی‌های لوده این ماه‌های سینمای ایران اکران شود!

به گزارش سینمای خانگی، فرشاد گل‌سفیدی کارگردان فیلم سینمایی «هفت بهارنارنج» در گفتگو با مهر، درباره سرنوشت اکران عمومی این فیلم پس از دریافت پروانه نمایشی که سال گذشته برای آن صادر شده بود، توضیح داد: در حال حاضر بیشتر روی حضور فیلم در جشنواره‌های خارجی فکر می‌کنیم و برنامه‌ای برای اکران داخلی فیلم نداریم. معتقدم در حال حاضر این فیلم شرایط مناسبی برای اکران عمومی ندارد.

وی افزود: علاقه‌ای ندارم فیلمم در شرایطی اکران شود که برخی از فیلم‌های کمدی روی پرده هستند. کار اصلی من در سینما و تلویزیون تصویربرداری بوده و تجربه کارهای کمدی هم در کارنامه‌ام داشته‌ام اما معتقدم وقتی قرار است ما فرهنگ‌سازی کنیم، باید به پیام فیلم خودمان هم فکر کنیم. هر فیلمی در هر ژانری اگر پیامی برای مخاطب خود نداشته باشد، عملاً ساخت آن، دور ریختن بودجه است!

گویی همه برای فروش یک فیلم بسیج شده‌اند!

این کارگردان سینما تأکید کرد: نمی‌گویم فیلمم باید در شرایطی اکران شود که هیچ فیلم کمدی‌ای روی پرده نباشد اما شرایطی که در ماه‌های گذشته شاهد بودیم به‌گونه‌ای بود که گویی همه برای فروش یک فیلم بسیج شده بودند! همه در تلاش برای جابه‌جایی رکوردها هستند. طبیعی است که در این شرایط دلم نمی‌خواهد فیلمم اکران شود. موضع مالک فیلمم هم همین است.

وی افزود: دوست دارم فیلمم در شرایط معقول‌تری اکران شود. اصلاً هم مشکلی با اکران فیلم‌های کمدی ندارم، اما قطعاً نمی‌خواهم فیلمم همزمان با فیلم‌های کمدی لوده اکران شود. به همین دلیل از پخش‌کننده فیلم هم خواسته‌ام که فیلم کمی دیرتر اکران شود تا در این شرایط روی پرده نرود.

گل‌سفیدی تأکید کرد: اصلاً اینگونه نیست که نخواهم فیلمم اکران شود و قطعاً آن را تا پایان همین امسال اکران می‌کنیم. با این حال باید شرایط حضور فیلم در جشنواره‌های خارجی را هم مدنظر داشته باشم که بخش عمده‌ای از آن‌ها شرط‌شان برای قبول فیلم‌ها، اکران نشدن است. برخلاف جشن اسکار که شرط اکران شدن فیلم در کشور مبدأ را دارد، باقی رویدادهای بین‌المللی غالباً فیلم‌های اکران‌نشده را می‌پذیرند. از این منظر، نفس حضور فیلمم در جشنواره فجر هم شاید یک خودزنی بود اما من علاقه داشتم که فیلمم برای مردم خودم اکران شود. به همین دلیل فیلم را به جشنواره فجر دادم، در عین حال شرایط فعلی را هم برای اکران عمومی فیلمم مهیا نمی‌دانم.

وی افزود: شاید کمی که زمان بگذرد و مثلاً مدرسه‌ها و دانشگاه‌ها هم باز شوند، شاید شرایط مساعدتری برای اکران «هفت بهار نارنج» فراهم بیاید. شخصاً معتقدم حوالی زمستان می‌تواند زمان مناسبی برای اکران فیلم باشد.

حتی یک پلان از «هفت بهار نارنج» ممیزی نشد

کارگردان «هفت بهار نارنج» درباره اعمال اصلاحات در فیلم پس از رونمایی در جشنواره فجر هم گفت: حتی به اندازه یک پلان هم اصلاحیه نداشتیم و همان نسخه جشنواره موفق به دریافت پروانه نمایش شد. خیلی هم زود پروانه نمایش فیلم را صادر کردند.

گل‌سفیدی درباره فعالیت‌های آتی خود هم توضیح داد: من همچنان تمایل اصلی‌ام به کار در حوزه تصویربرداری در سینماست مگر آنکه قصه جذابی به دستم برسد. اگر کسی بخواهد در این عرصه پیشرفت کند و بالا برود، باید زمان بگذارد. شاید من بتوانم سالی چهار فیلم هم بسازم، اما چرا باید بسازم؟ در حوزه فیلمبرداری سرعت کارم بالا بود اما نگاهم به کارگردانی اینگونه نیست. برای فیلم اولم هم بسیار وقت گذاشتم. برای فیلم دوم هم فیلمنامه‌ای به دستم رسیده که قصه‌ای زنانه هم دارد و قهرمان آن یک زن است. معتقدم برای روایت درست این فیلمنامه هم باید کمی بیشتر صبر و تأمل کنم تا به شاکله درست خودش برسد.

خروج از نسخه موبایل