برچسب: اسکار

«مارک گوستافسون» کارگردان مشترک انیمیشن برنده اسکار «پینوکیوی گیرمو دل تورو» در سن ۶۴ سالگی درگذشت.

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، «گیرمو دل‌تورو» کارگردان سرشناس مکزیکی در رسانه‌های اجتماعی در واکنش به درگذشت «مارک گوستافسون» او را ستون استاپ موشن و مردی دلسوز، حساس و بسیار شوخ توصیف کرد.

«گوستافسون» پس از یک حرفه طولانی در استاپ موشن همکاری خود را با «گیرمو دل‌تورو» آغاز کرد.

او کار خود را با عنوان انیماتور «کشمش‌های کالیفرنیا» در دهه ۱۹۸۰ میلادی آغاز کرد وسپس کارگردانی انیمیشن را در سال ۲۰۰۹ با انیمیشن «آقای فاکس شگفت‌انگیز» ساخته «وس اندرسون» کلید زد. او همچنین به عنوان رئیس انیمیشن در فیلم سه بعدی «کریسمس استثنایی هارولد و کومار» در سال ۲۰۱۱ ایفای نقش کرد.

به گزارش ورایتی، «گوستافسون» در ابتدا قصد داشت،«پینوکیو» را با «گریس گریملی» و با تهیه‌کنندگی «دل تورو» کارگردانی کند، اما در نهایت «دل تورو» تصمیم گرفت بیشتر درگیر این موضوع شود و گفت و خودش نیز یکی از کارگردانان باشد و این انیمیشن در نهایت برنده اسکار بهترین فیلم انیمیشن در سال ۲۰۲۳ و همچنین جوایز مهم دیگری شد.

«دل تورو» در صفحه اجتماعی خود نوشت: «مارک گوستافسون را تحسین می کردم، حتی قبل از اینکه او را ملاقات کنم. او ستونی انیمیشن استاپ موشن، یک هنرمند واقعی. مردی دلسوز، حساس و بسیار شوخ و دوستی الهام بخش بود و به همه اطرافیانش امید داد. امروز ما او را گرامی می داریم و دلتنگ او هستیم. او میراثی بزرگ از انیمیشن از خود به جای گذاشته است که حرفه و هنر انیماتورهای بی شماری را شکل داد.

نخستین نمایش جهانی «پینوکیوی گیرمو دل تورو» در ۱۵ اکتبر ۲۰۲۲ در جشنواره فیلم لندن بود و این انیمیشن در ۹ نوامبر ۲۰۲۲ در سینماهای منتخب اکران شد و در ۹ دسامبر از طریق نتفلیکس پخش شد. این انیمیشن فانتزی موزیکال مورد تحسین منتقدان قرار گرفت که کارگردانی «دل تورو» و «گوستافسون»، انیمیشن، موسیقی متن و صداپیشگی آن را تحسین کردند. این فیلم در مراسم گلدن گلوب نامزد نیز دریافت سه جایزه شد و جایزه بهترین انیمشن را از آن خود کرد.

 این روزها «آلن دلون» ۸۸ ساله احوال خوبی ندارد و وارثان این ابرستاره سینمای فرانسه و جهان برای میراث عظیمی که از وی برجا خواهد ماند یک جدال حقوقی را آغاز کرده‌اند و شاید پیش بینی چنین روزی بود که گفته بود «از این زمانه متنفرم و آماده مرگ هستم.»

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، چندی پیش انتشار عکسی، آلن دلون را خندان در کنار «آنتونی دلون» و «فابیان دلون» دو پسر و نوه های خود در مراسم شام شب کریسمس ۲۰۲۴ نشان می داد، اما این آرامش قبل از طوفان بود.

اواسط دی ماه بود که رسانه ها از شکایت آلن دلون و «آنوشکا دلون» تنها دخترش از آنتونی دلون فرزند بزرگ وی خبر دادند. ماجرا به سال ۲۰۱۹ باز می گردد، زمانی که آنتونی دلون در مصاحبه با رسانه ها، تصویری توام با ضعف از پدر خود ارائه کرد و گفته بود وی پیر شده و در حال مرگ است.

آلن دلون نیز این اظهارات را پرخاشگری نسبت به خود تلقی و اعلام کرد به شدت از جو رسانه‌ای که توسط پسرش سازماندهی شده شوکه شده و نمی‌تواند پرخاشگری آنتونی را که مدام به او می‌گوید سالخورده است، تحمل کند.

این فوق ستاره سینمای فرانسه اکنون به همراه دخترش شکایتی را به اتهام افترا و آزار علیه آنتونی دلون تنظیم کرده است.

آنوشکا دلون چندی پیش در گفت وگوی تلویزیونی در مورد وضعیت آلن دلون گفت، او وضعیت خوبی ندارد و از اینکه می بیند زندگی خصوصیش جلوی چشم همه افتاده از درون شکسته شده است.

آنتونی دلون هم برای جا نماندن از خواهر خود در مصاحبه ای گفت: من دارم برای او(آلن دلون) می جنگم. جنگ من برای پول ارث و میراث نیست؛ من می جنگم تا خواسته او برآورده شود. تکلیف ارث پدر روشن شده است. واضح بگویم سهم خواهرم (آنوشکا) از دارایی پدر ۵۰ درصد و سهم و من و برادرم(فابیان) ۵۰ درصد است، یعنی ۲۵ درصد من، ۲۵ درصد فابیان.

وی افزود: اما یک موضوع وجود دارد و اینکه پدر می خواهد در شهر «دوشی» زندگی و همان جا هم فوت کند اما خواهرم می خواهد او را با خود به سوئیس ببرد؛ نگرانی وکیل و خواهرم از چیست؟ اینکه که پدر مجددا شهروند فرانسه به حساب بیاید به ضرر من و برادرم است. ما شهروندی فرانسه را داریم یعنی باید ۴۵ درصد مالیات بدهیم اما او(آنوشکا) شهروندی سوئیس را دارد ساکن شهر ژنو است و مالیات او صفر خواهد بود. اما ما می خواهیم خواسته پدر انجام شود به این خاطر مهم نیست که مشمول مالیات شویم اما خواهرم نمی خواهد این پول را بدهد.

در حالیکه در دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی ستارگان آمریکایی نظیر «استیو مک کوئین»، «مارلون براندو»، «پل نیومن» و «رابرت ردفورد» نگاه مخاطبان سینما را به تسخیر خود در آورده بودند، بازیگری فرانسوی به نام آلن دلون در سینمای اروپا ظهور کرد که به نمادی جاودان از ضد قهرمانی جذاب و تنها تبدیل شد.

«آلَن فابیَن موریس مارسِل دُلون» معروف به آل دلون هشتم نوامبر ۱۹۳۵ در روستایی حوالی پاریس چشم گشود. در پی جدایی پدر و مادر آلن دلون، سرپرستی او به یک خانواده واگذار شد اما مرگ نابهنگام این خانواده سرپرست، آلن دلون را مجبور کرد که نزد مادر خود بازگردد.

در نوجوانی سر پر شر و شوری داشت و پس از ترک تحصیل، ترک خانه را به کار در قصابی ناپدری ترجیح داد و به ارتش ملحق شد.

آلن دلون در یگان تفنگداران دریایی به‌ عنوان چترباز به خدمت درآمد و پس از تجربه حضور در جنگ اول هندوچین در سال ۱۹۵۴، سال ۱۹۵۶ از خدمت در ارتش مرحض شد.

پس از طی دوران خدمت، برای کسب درآمد ثابت و مستقل از خانواده، پس از مدتی فعالیت به عنوان باربر، پیش‌ خدمت یکی از کافه‌های پاریس شد و اما شانس دوستی با «ژان کلود بریالی» بازیگر سینما، سرنوشت او را برای همیشه تغییر داد.

داستان از اینجا آغاز شد که ژان کلود بریالی و آلن دلون سال ۱۹۵۷ تصمیم گرفتند به جشنواره کن بروند، آلن دلون که لباس مناسبی برای حضور در جشنواره نداشت، یک دست لباس کرایه کرد و همان شب قد و بالایی مناسب، صورت بی عیب و نقص، چشمان آبی و موهای با فرق یک ور آلن دلون نظر بسیاری از سینماگران حاضر در جشنواره را به خود جلب کرد و از این به بعد بود، آلن دلون دیگر آلن دلون سابق نبود و یک شبه به یک ابرستاره سینما تبدیل شد.

آل دلون سال ۱۹۷۰ و زمانی که برای مدتی در آمریکا به سر می برد، در گفت وگوی تلویزیونی ضمن تایید این داستان گفت:‌ آن موقع خیلی جوان و تازه از ارتش برگشته بودم. قرار نبود بازیگر شوم. در کل اصلا نمی دانستم می خواهم چه کاری کنم.

و در پاسخ مجری که پرسید که این درست است که در جشنواره کن کشف شدی و کت وشلوار اجاره ای پوشیده بودید، افزود: بله درسته، هنوم هم بعضی وقت ها کت و شلوار قرض می گیرم.

آلن دلون سال ۱۹۵۷ بدون اینکه حتی آموزش یا دوره بازیگری دیده باشد، به دعوت ایو آلگره در فیلم سینمایی «وقتی زنی دخالت می‌کند» بازی کرد.

سال های پایانی دهه ۶۰ برای آلن دلون با بازی در «زیبا باش اما خفه» و «کریستین»(۱۹۵۸) و «زنان ضعیف هستند» و «راه جوانی» (۱۹۵۹) با پایان رسید.

سال ۱۹۶۰ آلن دلون با بازی در فیلم ماندگار «روکو و برادرانش» ساخته لوکینو ویسکونتی به شهرت فراوانی رسید.

آلن دلون در این فیلم نقش «روکو» فرزند خانواده سیسیلی را بازی می کند که برای یافتن کار به شهر میلان روی آورده‌اند اما مصایب جامعه شهری باعث کشمکش های فراوانی برای اعضا خانواده بویژه روکو و دیگر برادران او «چیرو» و «سیمون» می شود.

آلن دلون در «روکو و برادرانش» یکی از ماندگارترین بازی های خود را ارائه داد و آن چهره جوان، زیبا و معصوم را در خدمت ایفای نقش روکو جور کش خانواده در آورد.

فیلم «کسوف»(۱۹۶۲) به کارگردانی میکل‌ آنجلو آنتونیونی یکی دیگر از فیلم های مطرح آلن دلون است. وی در این فیلم در نقش یک دلال بورس با مونیکا ویتی همبازی شد.

سال ۱۹۶۳ با بازی در فیلم درام تاریخی «یوزپلنگ» دومین همکاری لوکینو ویسکونتی را رقم زد. این فیلم برنده جایزه نخل طلای جشنواره فیلم کن ۱۹۶۳ و همچنین نامزد اسکار بهترین طراحی لباس در سال ۱۹۶۴ شد.

ژان پیر ملویل سال ۱۹۶۷ محبوب ترین نقش سینما را در فیلم تحسین شده «سامورایی» به آلن دلون واگذار کرد.
«سامورایی» از جمله آثار برجسته «موج نو» سینمای فرانسه محسوب می شود و داستان آدمکشی به نام «جف کاستلو» است که در ازای گرفتن پول، سفارش قتل افراد را می پذیرد اما یک شب پس از قتل رییس یک کارباره، بطور تصادفی با زنی(والری) که نوازنده پیانو است برخورد می کند. نوازنده یکی از شاهدان قتل است اما در اداره پلیس از شهادت علیه قاتل خودداری می کند … .

ژان پیر ملویل با ساخت صورتی سنگی و بی احساس از چهره زیبایی آلن دلون، به نحوی استادانه جف کاستلو خود را خلق کرد و آلن دلون نیز یکی از بهترین انتخاب های خود را ثبت کرد. سامورایی الهام بخش بود و نزد منتقدان جایگاه ویژه ای دارد اما آنچه که این اثر را در ذهن ها ماندگار کرد، شمایل جف کاستلو است که در آلن دلون با آن نگاه خیره، سرد، سکوت و نیز کلاه و بارانی خوش قواره تجلی یافته است.

«دسته سیسیلی ها»(۱۹۶۹) دومین همکاری آلن دلون و آنری ورنوی پس از «هر شماره‌ای می‌تواند برنده باشد» است. «دسته سیسیلی ها» اثری حادثه ای است که در بستر ماجرای یک سرقت بزرگ، کشمکش درون گروه های مافیایی و جدال آنها را با پلیس روایت می کند.

ژاک دری سال ۱۹۷۰ آلن دلون و ژان پل بلموندو دو ابرستاره سینمای فرانسه را در فیلم گانگستری مافیایی «بورسالینو» به بازی گرفت.

پس از موفقیت «سامورایی»، ژان پیر ملویل برای ساخت فیلم پلیسی حادثه ای «دایره سرخ» به سراغ آلن دلون رفت و شمایلی دیگر از ضدقهرمان تنها را ارائه داد.

آل دلون که سال ۱۹۶۶ با بازی در وسترن «تگزاس آن‌سوی رودخانه» تجربه حضور در هالیوود را پشت سر گذاشته بود، سال ۱۹۷۱ در وسترن «آفتاب سرخ» به کارگردانی ترنس یانگ ایفای نقش کرد.

دهه ۷۰ میلادی را با بازی در تعدادی فیلم از جمله «اولین شب آرامش»، «معالجه»، «اسلحه بزرگ»، «عقرب»، «دو مرد در شهر»، «زورو»، «آقای کلاین» و «کنکورد» سپری کرد.

دهه ۸۰ میلادی، آلن دلون دست به کارگردانی زد و فیلم های «برای پنهان کردن یک پلیس»(۱۹۸۱) و «ضارب»(۱۹۸۱) را ساخت و خود نیز در آنها ایفای نقش کرد.

«موج نو»(۱۹۹۰) عنوان فیلمی به کارگردانی ژان لوک گدار است و آلن دلون جلوی دوربین مطرح ترین کارگردان موج نو سینمای فرانسه قرار گرفت.

دهه ۹۰ میلادی به جز یکی دو مورد از جمله «بازگشت کازنووا»(۱۹۹۲) و نیمه شانس(۱۹۹۸) اثر برجسته ای ندارد.

تنها نقطه برجسته حرفه ای آلن دلون پس از سال ۲۰۰۰ نیز بازی در نقش «فرانک ریوا» مامور پلیس مبارزه با مواد مخدر در سریالی پلیسی جنایی به همین نام به کارگردانی فیلیپ ستبون بود که در دو فصل پخش شد و سرانجام بازنشستگی خود را اعلام کرد.

آلون دلون در دوران حرفه ای خود با کارگردانان نامداری همکاری داشته و در کنار بازیگران بزرگی از جمله آنتونی کوئین، برت لانکستر، چارلز برانسون، ژان گابن، لینو ونتورا، دین مارتین، جان ماریا ولونته، ایو مونتان، کلودیو کاردیناله، ریچاد برتون، اینگرید برگمان، عمر شریف، جین فوندا، ریچارد برتون و توشیرو میفونه ایفای نقش کرده است.

وی طی فعالیت در سینما جوایز متعددی نیز کسب کرده است. آلون دلون سال ۱۹۸۵ جایزه سزار بهترین بازیگر مرد را برای بازی در فیلم «داستان ما»(۱۹۸۴) دریافت کرد و در چهل و پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین برنده خرس طلایی افتخاری شد و در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۹ جایزه نخل طلای افتخاری را بدست آورد.

آلن دلون در سال های ابتدای فعالیت در سینما با رمی اشنایدر آشنا شد و در چند فیلم با یکدیگر بازی کردند اما این آشنایی هیچگاه به ازدواج ختم نشد. آلن دلون سه بار ازدواج کرده و «آنتونی»، «آنوشکا» و «فابیان» محصول این ازدواج ها هستند.

آلن دلون سال ۱۹۶۸ در پی کشف جسد «استفن مارکوویچ» محافظ سابق خود در گاراژ یک خانه، گرفتار پرونده جنایی اما از آن تبرئه شد.

وی افزون بر بازیگری، با راه اندازی کمپانی فیلمسازی و نیز تاسیس یک شرکت هواپیمایی ثروت هنگفتی به دست آورد.

آلن دلون همچنین دستی بر پرورش اسب های مسابقه دارد و کلکسیون آثار هنری و عتیقه، او را صاحب گنجینه بی نظیری کرده است.

همچنین محصولات تجاری مانند سیگار و عطر با برند «آلن دلون» تحت پوشش شرکت وی در سراسر جهان به فروش می رسد.

این در حالیست که آلن دلون در مصاحبه ای تلویزیونی گفته بود، از تجارت و بیزنسن هیچ سر رشته ای ندارد و کارهای تجاری او را وکلا وی انجام می دهند.

آلن دلون نقش های آمیخته با تنهایی فراوانی دارد و سالها پیش در مصاحبه ای وقتی از او پرسیده شد که چرا شخصیت های تنها را دوست دارد و احتمال دارد که از درون تنها باشد، پاسخ داد: فکر می کنم همه افراد در سطوح مختلف و به نسبت های مختلف تنها هستند، مطمئن هستم که من هم تنها هستم و این تنهایی را در خود پیدا کردم.

معروف و مشهودترین نقطه تمایز آلون دلون با سایر بازیگران زیبایی او بود، و وی سالها پیش در گفت وگوی خود را شبیه مادرش توصیف کرد و گفت، زیبایی خود را از مادر به ارث برده است.

آلن دلون اواخر سال ۱۳۹۶ در گفت وگوی عنوان کرد دنیا برایم دیگر بسیار تنگ شده و همه‌ چیز مهیاست، آماده مرگ هستم.

وی در این مصاحبه گفت: از این زمانه متنفرم، حالم را به هم می زند. همه چیز تحریف شده و اشتباه است… می دانم بدون هیچ تاسف و افسوسی این دنیا را ترک خواهم کرد. همه چیز آماده است حتی گورم که در معبدی انتظارم را می کشد.

آلن دلون همچنین بر عشق و علاقه خود به بازیگری صحه گذاشت و گفت:‌ چه در سینما و چه در تئاتر همواره سعی کرده ام به طبیعی ترین شکل ممکن بازی کنم. در واقع هرگز بازی نکرده ام بلکه (همه لحظه های جلوی دوربین و تماشاگر را) زندگی کرده ام.

وی همچنین در این مصاحبه پرده از حقایق تلخ زندگی خود برداشت: وقتی به خود آمدم، دیدم انگار بچه یتیمی هستم که در دل یک خانواده میزبان زندگی می کنم. هرگز ندیدم که پدر و مادرم با هم باشند. پدر گوشه ای بود و مادر گوشه دیگر. هریک از آنها بر روی رودخانه ای و من میان دو رود بر روی جزیره.

آلن دلون در این مصاحبه از «تنهایی» خود یاد می کند: خلاء‌هایی در زندگی هست که هرگز پر نمی شود. حتی زمانی که با زنی می زیستم، وقتی زنی را دوست داشتم باز هم احساس تنهایی می کردم این حس همیشه با من است.

در این اوضاع و احوال روحی، درگذشت ژان پل بلموندو همقطار قدیمی وی، اثر عمیقی بر آلن دلون گذاشت. آلن دلون طی ۶۰ سال بازیگری، با بازیگران متعددی همکاری کرده اما با ژان پل بلموندو صمیمت بیشتری داشت.

ژان پل بلموندو ۶ سپتامبر ۲۰۲۱ درگذشت و آلن دلون در واکنش به این خبر غمگین گفت: ویران شدم، او دوستی بود که از دست دادم و همکاری بود که بیش از ۶ دهه یکدیگر را می‌شناختیم.

آلن دلون ژوئن ۲۰۱۹ دچار سکته مغزی شد اما از مرگ رهایی یافت اما اوایل سال ۲۰۲۲ میلادی بود که رسانه ها از تصمیم آلن دلون برای مرگ خودخواسته(اتانازی) خبر دادند.

این خبر را آنتونی دلون در گفت‌ وگو با شبکه RTL آلمان فاش کرد و گفت، که پدرش از او خواسته علاوه‌ بر اجرای اتانازی، تا آخرین دقیقه در کنارش بماند اما او نپذیرفته و از همین رو، خواهرش آنوشکا پایان دادن به زندگی پدرشان را بر عهده گرفته است.

اما فابیان دلون چندی بعد این خبر را تکذیب کرد و آن را جعلی دانست.

آلن دلون از سرشناس ترین بازیگر اروپایی و جهان نزد ایرانیان است و اکثر فیلم های وی در ایران به نمایش درآمده است. وی پیش از انقلاب اسلامی نیز سفری به ایران داشت.

اما مهمترین عامل که باعث شهرت آلن دلون در ایران شد، صدای خسرو خسروشاهی بود که در دوبله بر چهره این ابرستاره سینما می نشست و فیلم های آلون دلون را تماشایی می کرد.

به هر روی آلن دلون بازیگری است که طی ۶۰ ساله گذشته تاثیر فراوانی بر سینما و مخاطبان وسیع آن گذاشته، و شمایل محبوب، تنها و بی همتای «ضدقهرمان» برجا مانده از او، کار هر بازیگری را برای کسب جایگاه این ابرستاره سینما بسیار سخت و شاید بعید کرده است.

نامزدهای چهل و چهارمین دوره جوایز تمشک طلایی برای معرفی بدترین‌های سال هالیوود در حالی اعلام شد که چهره‌های سرشناسی در میان نامزدها حضور دارند.

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، در آستانه اعلام نامزدهای اسکار ۲۰۲۴ برای معرفی موفق‌ترین فیلم‌های سال هالیوود،‌ نامزدهای چهل و چهارمین دوره جوایز تمشک طلایی ویژه بدترین‌های سینمای آمریکا نیز اعلام شد و فیلم «بی‌مصرف‌ها ۴» در ۷ رشته نامزد دریافت جایزه شد.

دو فیلم «جن گیر: معتقد» و «وینی پو: خون و عسل» نیز هر کدام در ۵ رشته نامزد جایزه تمشک طلایی شدند. دو فیلم پرهزینه ابرقهرمانی شامل «شزم: خشم خدایان» و «مرد مورچه‌ای و زنبورک: شیدایی کوانتومی» هم هر کدام در ۴ رشته نامزد کسب جایزه شدند.

از مهم‌ترین نامزدهای امسال جوایز تمشک طلایی می‌توان به راسل کرو، هلن میرن، وین دیزل، جیسون استتهام، جنیفر لوپز، مل گیبسون، فرانکو نرو، بیل موری و سیلوستر استالونه اشاره کرد.

سال گذشته فیلم «بلوند» ساخته «اندرو دومنیک» که در ۸ شاخه نامزد این جوایز شده بود در نهایت تمشک طلایی بدترین فیلم سال هالیوود را از آن خود کرد.
 

فهرست نامزدهای جایزه تمشک طلایی ۲۰۲۴:

بدترین فیلم
جن گیر: معتقد
بی مصرف‌ها ۴
مگ ۲: گودال
شزم! خشم خدایان
وینی پو: خون و عسل

بدترین بازیگر مرد
راسل کرو / جن گیر پاپ
وین دیزل / سریع و خشن ۱۰
کریس ایوانز / ورح شده
جیسون استاتهام / مگ ۲: گودال
جان وویت / بخشش

بدترین بازیگر زن
آنا د آرماس / روح شده
مگان فاکس / جانی و کلاید
سلما هایک / آخرین رقص مایک جادویی
جنیفر لوپز / مادر
هلن میرن / شزم! خشم خدایان

بدترین بازیگر نقش مکمل زن
کیم کاترال / درباره پدرم
مگان فاکس / بی‌مصرف‌ها۴
بای لینگ / جانی و کلاید
لوسی لیو / شزم! خشم خدایان
مری استوارت مسترسون / پنج شب با فردی

بدترین بازیگر نقش مکمل
مایکل داگلاس / مرد مورچه‌ای و زنبورک: شیدایی کوانتومی
مل گیبسون / خبرچین سری
بیل موری / مرد مورچه‌ای و زنبورک: شیدایی کوانتومی
فرانکو نرو /جن گیر پاپ
سیلوستر استالونه / بی‌مصرف‌ها ۴

بدترین کارگردان
ریس فریک-واترفیلد / وینی پو: خون و عسل
دیوید گوردون گرین / جن گیر: معتقد
پیتون رید / مرد مورچه‌ای و زنبورک: شیدایی کوانتومی
اسکات واو / بی‌مصرف‌ها ۴
بن ویتلی / مگ ۲: گودال

بدترین فیلمنامه
جن گیر: معدقد
بی‌مصرف‌ها ۴
ایندیانا جونز وگردانه سرنوشت
شزم! خشم خدایان
وینی پو: خون و عسل

برندگان نهایی جوایز تمشک طلایی روز نهم مارس (۱۹ اسفند) اعلام می‌شوند.

«نورمن جویسون» کارگردان کانادایی فیلم برنده اسکار «در گرمای شب» در سن ۹۷ سالگی درگذشت.

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو که در سال ۲۰۱۱ برنامه بزرگداشت و مرور آثار «نورمن جویسون» را برگزار کرده بود، در شبکه اجتماعی خود نوشت تأثیر این فیلمساز بر چشم‌انداز وسیع‌تر سینما ماندگار خواهد بود و او الهام‌بخش نسل‌های آینده فیلم‌سازان و مخاطبان برای سال‌های آینده خواهد بود.

جویسون در ۲۱ ژوئیه ۱۹۲۶ در تورنتو به دنیا آمد و در نیروی دریایی کانادا خدمت کرد. او پس از جنگ در کالج ویکتوریا تورنتو تحصیل کرد، جایی که قبل از ورود به صنعت سرگرمی، مدرک خود را در رشته هنرهای عمومی دریافت کرد و سپس به عنوان کارگردان برای شبکه «CBC» در تورنتو مشغول به کار شد.

فیلم‌های او نشان‌دهنده وجدان اجتماعی قوی و نگرانی عمیق برای حقوق شهروندی بود. فیلم «در گرمای شب» به کارگردانی او با بازی «سیدنی پوآتیه» زمانی که برای اولین بار در سال ۱۹۶۷ و مدت کوتاهی پس از خشونت نژادی در سراسر ایالات متحده اکران شد، موجی به راه انداخت و اسکار بهترین فیلم و چهار جایزه دیگر را از آن خود کرد.

به گزارش اسکرین، «جویسون» خودش هیچگاه برنده اسکار نشد گرچه هفت بار نامزد شد و فیلم‌هایش ۴۶ نامزدی کسب کردند. اولین فیلم او با عنوان «۴۰ پوند دردسر» با بازی «تونی کورتیس» در سال ۱۹۶۲ اکران شد و او سه سال بعد فیلم «بچه سینسیناتی» را با بازی «استیو مک کوئین» کارگردانی کرد.

از دیگر فیلم‌های «نورن جویسون» می‌توان به «مسیح سوپراستار» «ویولن زن روی بام»، «ماجرای توماس کراون»، «رولربال»، «روس‌ها می‌آیند» و «توفان» اشاره کرد.

او در سال ۱۹۸۶ مرکز فیلم کانادا را در تورنتو تأسیس کرد و جایزه بهترین کارگردانی جشنواره فیلم برلین را برای فیلم «ماه‌زده» در سال ۱۹۸۸ و همچنین جایزه دیوید دی دوناتلو ایتالیا را برای فیلم «مسیح سوپراستار» در سال ۱۹۷۴ کسب کرد و در سال ۱۹۸۸ نیز جایزه دستاورد ویژه آکادمی فیلم کانادا را دریافت کرد.

این سینماگر در سال ۱۹۹۹ جایزه یادبود ایروینگ جی تالبرگ آمریکا را دریافت کرد و در ژانویه ۲۰۱۰ نیز با کسب جایزه یک عمر دستاورد سینمایی از انجمن کارگردانان آمریکا مورد تقدیر قرار گرفت.