حمیدی مقدم یار مورد اعتماد خزاعی، بار دیگر بر کرسی دبیری جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت»

محمد حمیدی مقدم که تاکنون به عنوان یکی از بی حاشیه ترین و کارآمدترین مدیران مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی، و پویانمایی به کار خویش از دولت گذشته در این مسند ادامه داده، بار دیگر سکان هفدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» را برای برگزاری در آذرماه ۱۴۰۲ به دست گرفت.

به اعتقاد محمد خزاعی رییس سازمان سینمایی کشور، او دارای شناخت، تعهد و تجربه ارزشمند در برگزاری دوره‌های گذشته بوده و به همین خاطر مجددا این مسئولیت را به او در جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران (سینماحقیقت) می سپارد. سلوک رفتار، ادب و متانت، صورت متبسم، و اظهار علاقه به راه انداختن کارها از ویژگی های بارز اوست که علاوه بر نکات مثبت او در حوزه مدیریت و سوابق طولانی مدتش در این امر، او را از دیگران متمایز می کند. شاید همین توانایی ها و ویژگی های قابل ذکر، اعتماد محمد خزاعی را نسبت به او برانگیخته است. چرا که خزاعی به عنوان رییس سازمان سینمایی کشور در تبیین اهداف و مأموریت های مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی، و پویانمایی؛ اندیشه‌ورزی، دغدغه مندی فرهنگی، و نوآوری را ضرورت ارتقای جایگاه سینمای مستند بر شمرده و تغییر و تحول محسوس در این سینما را لازمه این حرکت قلمداد می کند، حال در نگاه او، به نظر می رسد این مسیر با مدیریت محمد حمیدی مقدم به خوبی طی خواهد شد و توقع اهتمام و تأکید بر شعار «اخلاق، آگاهی، امید» که از اهداف و اولویت‌های سازمان سینمایی در دوره اخیر می باشد، از وی دور از انتظار نیست.

پس از برگزاری شانزدهمین دوره جشنواره «سینما حقیقت» در سال گذشته که استقبال شایانی از آن صورت گرفت و به شکل زایدالوصفی نظر مسئولان سازمان سینمایی کشور و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را به سوی خود جلب کرد، مسلم است که می بایست در دوره هفدهم نیز در ارتقای اهداف خود بکوشد و با ایجاد بسترهای مناسب برای تقویت حضور جریان‌ساز سینمای مستند در عرصه‌های مختلف فرهنگی و اجتماعی، و توجه ویژه به آثار متنوع و ارزشمند این عرصه در جهت نمایش تاریخ و فرهنگ جامعه ایرانی اسلامی، همسو با گام دوم انقلاب اسلامی گام بردارد و با نگاهی عدالت محور در مسیر پاسداشت هویت ملی دینی از راه ترسیم وضعیت امروز و چشم‌انداز آینده ایران و جهان پیش برود و حضور بیش از پیش جوانان مستعد و توانمند کشور را در این زمینه مورد توجه قرار دهد و میتنی بر سیاست‌های فرهنگی دولت سیزدهم به رونق، اثربخشی و تعامل با کشورهای دیگر بیندیشد.

سردبیر

50 فیلم برتر قرن را بشناسید

نشریه هالیوود ریپورتر به تازگی فهرستی از ۵۰ فیلم برتر قرن منتشر کرده که حاوی نکات جالب توجهی است و در عین ناباوری جای بسیاری از بزرگان سینما در آن خالی است.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایسنا، فهرست جدید نشریه هالیوود ریپورتر که حاصل همکاری شش منتقد سینمایی و معرفی برترین‌های سینمای جهان از سال ۲۰۰۰ میلادی تاکنون پرداخته در حالی منتشر شده که هیچ اثری از سینماگران بزرگی چون «کلینت ایستوود»، «استیون اسپیلبرگ»، «مارتین اسکورسیزی»، «ترنس مالیک»، «اسپایک لی»، «گاس ون سنت»، «ژان لوک گدار»، «دیوید کراننبرگ»، «مایکل مان»، «کوئنتین تارانتینو»، «استیون سودربرگ»، «الکساندر پین»، «جیم جارموش»، «جیمز گری»، «جیا ژانگ‌که»، عباس کیارستمی ، جعفر پناهی، اصغر فرهادی، «آپیچاتپونگ ویراستاکول» و «هو شیائو شین»، «وودی آلن»، «رومن پولانسکی» و «لارس فون تریه» در آن دیده نمی‌شود.

البته این منتقدان در توضیح عدم حضور فیلم‌هایی از «ژان لوک گدار»، «اسکورسیزی» و «اسپایک لی» توضیح داده‌اند که از نظر جمعی آنها برترین آثار این سینماگران متعلق به قرن پیش بوده است و درباره آثار «استیون اسپیلبرگ» نیز در هیچ موردی همه شش منتقد تهیه‌کننده این فهرست توافق نظر نداشته‌اند.

این فهرست حاوی نکات دیگری نیز هست که در زیرآمده است:

  • ۱۸ فیلم غیر انگلیسی: ۴ فیلم فرانسوی، ۳ ژاپنی، ۲ کره ای، ۲ رومانیایی، ۲ مکزیکی، ۱ اسپانیایی، ۱ تایوانی، ۱ هنگ کنگ، ۱ روسی، ۱ موریتانی
  • ۱۱ فیلم به کارگردانی زنان
  • ۹ فیلم به کارگردانی فیلمسازان سیاه پوست
  • ۶ مستند
  • ۲ فیلم انیمیشن
  • ۴ فیلم اول از کارگردانان
  • ۵ کارگردان با چندین فیلم در لیست: جین کمپیون (۲)، برادران کوئن (۲)، آلفونسو کوارون (۲)، دیوید فینچر (۲)، ریچارد لینکلیتر (۲)
  • ۲ برنده اسکار بهترین فیلم (مهتاب و اَنگل)
  • ۳ برنده نخل طلای کن (۴ ماه، ۳ هفته و ۲ روز؛ دزدان فروشگاه؛ اَنگل)
  • ۲ برنده شیر طلایی ونیز (بازگشت و کوهستان بروکبک)
  • سال‌هایی با بیشترین تعداد فیلم: ۲۰۱۶ و ۲۰۱۸ (هر کدام ۴)
  • بازیگرانی که بیشترین فیلم را در فهرست دارند: کریستن دانست (۳)، میشل ویلیامز (۳)

در ادامه فهرست ۵۰ فیلم برتر قرن ۲۱ به انتخاب هالیوود ریپورتر آمده است:

۱.« یی یی» ساخته ادوارد یانگ ۲۰۰۰ از ژاپن

۲.« درون لوین دیویس» برادران کوئن ۲۰۱۳

۳. «خوشه‌چین‌ها و من» انیس واردا ۲۰۰۰ فیلم مستند فرانسوی

۴. «زودیاک» دیوید فینچر ۲۰۰۷

۵. «جاده مالهالند» دیوید لینچ ۲۰۰۱

۶. «شهر اشباح» ساخته هایائو میازاکی ۲۰۰۱ انیمه ژاپنی

۷. «کوهستان بروکبک» ساخته آنگ لی ۲۰۰۵

۸. «در حال و هوای عشق» وونگ کار وای ۲۰۰۰ هنگ کنگ

۹. «۴ ماه، ۳ هفته و ۲ روز» کریستیان مونجیو ۲۰۰۷ رومانی

۱۰. «برو بیرون» جردن پیل ۲۰۱۷

۱۱. «پسرانگی» ریچارد لینکلیتر ۲۰۱۴

۱۲. «مهتاب» بری جنکینز ۲۰۱۶

۱۳. «سوزاندن» لی چانگ دونگ ۲۰۱۸. فیلم کره‌ای

۱۴. «وال ای» اندرو استتون ۲۰۰۸ انیمیشن

۱۵. «قدرت سگ» جین کمپیون ۲۰۲۱

۱۶. «درخشش ابدی یک ذهن پاک» میشل گوندری ۲۰۰۴

۱۷. «با او حرف بزن» پدرو آلمادوار ۲۰۰۲. اسپانیا

۱۸. «دزدان فروشگاه» هیروکازو کورئیدا ۲۰۱۸ ژاپن

۱۹. «ماشین منو بران» ریوسوکی هاماگوچی ۲۰۲۱ ژاپن

۲۰. «دور از بهشت» تاد هینز ۲۰۰۲

۲۱. «اَنگل» بونگ جون هو ۲۰۱۹. کره

۲۲. «پیش از غروب» ریچارد لینکلیتر ۲۰۰۴

۲۳. «۳۵ پیک رام» کلر دنی ۲۰۰۸ فرانسه

۲۴. «تیمبوکتو» عبدالرحمان سیساکو ۲۰۱۴ فرانسه / موریتانی

۲۵. «مرا به نام خودت صدا کن» لوکا گوادانینو ۲۰۱۷

۲۶. «و همچنین مادرت» آلفونسو کوارون ۲۰۰۱ مکزیک

۲۷. «در برکلی» فردریک وایزمن ۲۰۱۳

۲۸. «یک مرد جدی» جوئل و ایتن کوئن ۲۰۰۹

۲۹. «مرگ آقای لازارسکو» کریستی پویو ۲۰۰۵ رومانی

۳۰. «ماری آنتوانت» سوفیا کاپولا ۲۰۰۶

۳۱. «منچستر در کنار دریا» کنت لونرگان ۲۰۱۶

۳۲. «بازگشت» آندری زویاگینتسف ۲۰۰۳ روسیه

۳۳. «پرتره یک بانو کنار آتش» سلین سیامان ۲۰۱۹ فرانسه

۳۴. «شبکه اجتماعی» دیوید فینچر ۲۰۱۰

۳۵. «سوگلی» یورگوس لانتیموس ۲۰۱۸ بریتانیا

۳۶. «لاورز راک» استیو مک‌کویین ۲۰۲۰ بریتانیا

۳۷. «وندی و لوسی» کلی رایکارد ۲۰۰۸

۳۸. «فرزندان انسان» آلفونسو کوارون ۲۰۰۶ آمریکا / بریتانیا

۳۹. «کاکا سیاه تو نیستم» رائول پیک ۲۰۱۶ مستند

۴۰. «تابستان روح» احمر کستلاو تامپسون ۲۰۲۱ مستند

۴۱. «هزارتوی پن» گی‌یرمو دل تورو ۲۰۰۶

۴۲. «هرگز به‌ندرت گاهی همیشه» الیزا هیتمن ۲۰۲۰ آمریکا / بریتانیا

۴۳. «گریزلی من» ورنر هرتسوگ ۲۰۰۵ مستند

۴۴. «آنچه در پیش است» میا هانسن لووه ۲۰۱۶ فرانسه

۴۵. «ساقدوش‌ها» پاول فیگ ۲۰۱۱

۴۶. «پاریا» دی رییس ۲۰۱۱

۴۷. «ستاره فروزان» جین کمپیون ۲۰۰۹ بریتانیا / استرالیا

۴۸. «زمان» گرت بردلی ۲۰۲۰ مستند

۴۹. «پلنگ سیاه» رایان کوگلر ۲۰۱۸

۵۰. «آخر هفته» اندرو هیگ ۲۰۱۱ بریتانیا

«هفته هنر انقلاب» در خدمت انقلاب است؟

امروزه و با مرور بیش از چهل سال فعالیت «حوزه هنری» می‌توان این چنین ادعا نمود که این مجموعه دارای ساختاری سرگشته می‌باشد. ساختاری که معضل نداشتن «میشن و ویژن» مشخص و در عین حال داشتن منابع مالی سرشار و بودجه و امکانات بسیار توانسته آن را به طعمه‌ای مناسب برای سوء استفاده مبدل سازد! ساختاری که در عرصه سینما به محل رفت و آمد فیلمسازانی مبدل گردیده است که با هویت مختص به خود به «حوزه هنری» می‌آیند و با همان هویت اثر دلخواه خود را تولید می‌کنند!

به گزارش سینمای خانگی از سینماپرس، برگزاری دیر هنگام نشست خبری «هفته هنر انقلاب» آن هم باعدم دعوت از رسانه‌های منتقد و اعلام برخی اسامی قابل تامل به عنوان «چهره‌ سال هنر انقلاب» از جمله موضوعاتی است که لزوم بازخوانی و مرور چند نکته مهم را ضروری می‌سازد:

۱/ «هنر انقلاب اسلامی» از جمله مفاهم و پدیده‌هایی است که به شدت نیازمند تبیین و تعریف می‌باشند. زیرا از یک سو، هم از ماهیت «بخش‌بندی هنر» و تفکیک «هنر» به دو بخش «هنر انقلاب اسلامی» و «هنر غیر انقلاب اسلامی» برخوردار است و هم دارای مشمولیت است و حوزه‌های مختلف هنری و گونه‌های مختلف هر یک از این حوزه‌ها را در بر می‌گیرد و از سوی دیگر نیز موضوعی نو و جدید است که حیطه و ضوابط آن نه تنها برای عموم جامعه و مخصوصا برای نسل جوان شفاف نیست؛ بلکه از جمله مفاهیمی است که در میان طیف هنرمندان انقلابی و مسلمان با قرائت‌های مختلفی همراه می‌باشد.



۲/ «هنر انقلاب اسلامی» از جمله موضوعاتی است که تبیین و تعریف اولیه برای آن به هیچ عنوان کفایت نمی‌کند. زیرا «هنر انقلاب اسلامی» در وابستگی کامل با موجودیت «انقلاب اسلامی» قرار دارد. موجودیتی که زنده است و به عنوان یک حقیقت زنده تولّد دارد، رشد دارد، قِوام دارد و عمر طولانی دارد و روزبه‌روز می‌تواند رشد و تکامل پیدا بکند و همین وابستگی است که سبب می‌شود تا تعریف اولیه و ابتدایی از «هنر انقلاب اسلامی» هر چند وقت یک‌بار مورد بازنگری و بازتعریف واقع شود و حیطه آن به صورت مدام و همراه با رشد و تکامل موجودیت «انقلاب اسلامی» مورد بازتبیین قرار گیرد.



۳/ «هفته هنر انقلاب» عنوان رویدادی است که به صورت سالانه و از برای گرامی ‌داشت سالروز شهادت «سید مرتضی آوینی» برگزار می‌شود. رویدادی که بنای آن در سال ۱۳۹۳ هجری‌شمسی و با تولیت «حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی» نهاده شد و این نهاد متولی برگزاری مهم‌ترین برنامه‌ این هفته، یعنی معرفی و تقدیر از «چهره‌ سال هنر انقلاب» گردید.



۴/ «چهره‌ سال هنر انقلاب» لزوما می‌بایست شخصیتی الهام ‌بخش برای جامعه هنری و مردم مسلمان ایران باشد. شخصیتی جامع که نام و یاد او و همچنین مرور آثار و تولیدات هنری‌اش تماما او را به عنوان شخصیتی در راستای اهداف انقلاب اسلامی تعریف نماید. شخصیتی که ذوب در اصول «انقلاب اسلامی» باشد و با هنر خود موجب اعتلا و گسترش و پیشرفت اهداف انقلابی شده باشد و این همان چیزی است که متاسفانه در برخی مقاطع با غفلت و بعضا با تساهل و تسامح همراه شده است و در خوش‌بینانه‌ترین حالت ممکن موجب شده تا «چهره هنر انقلاب» به چهره‌ای شاخص و وابسته به مدیران سازمانی وقت در «حوزه هنری» مبدل گردد.



۵/ اگر چه عنوان «حوزه هنری» با «انقلاب اسلامی» پیوند خورده؛ اما مع‌الاسف ساختار معیوب و بنای پُراشکال این مجموعه سبب شده تا این نهاد تولد یافته بر بستر «انقلاب اسلامی» در عرصه فرهنگ و هنر به حاشیه رفته و در طی چند دهه به یک موجودیت ناکام در ترویج و تبلیغ مبانی انقلاب اسلامی به واسطه ابزار هنر مبدل گردد. ناکامی بزرگ و تا به آن میزان دردآوری که موجب گلایه صریح «امام امت» قرار گرفت. گلایه‌هایی که در دیدار ۲۸ دی‌ماه سال ۱۴۰۱ هجری‌شمسی «امام خامنهای» با مدیران و مسئولان «سازمان تبلیغات» و «حوزه هنری» مطرح گردید و باید امیدوار بود تا متولیان امر هر چه سریع‌تر در جهت اصلاح آن برآمده و برنامه‌های اصلاحی مشخص و زمان‌مند خود را ارایه دهند.



۶/ تمرکز بر کارهای صرفا ویترینی و شکلی و تولید آثار خنثی و بدون جهت‌گیری صحیح را می‌توان خلاصه ایرادات جدی «حوزه هنری» طی چند دهه اخیر دانست که به سبب توجه افراطی به امر درآمدزایی و اتخاذ «رویکرد سودانگاری» در این مجموعه شکل گرفت و امروزه به آنچنان پدیده شوم و نهادینه شده‌ای در ساختار «حوزه هنری» مبدل گردیده که موجب تذکر جدی و گلایه «امام امت» واقع می‌شود. رویکردی که در طول زمان اسباب مضیقه و در تنگنا قرار گرفتن بیشتر هنرمندان انقلابی و متعهد را فراهم ساخت و با گسترش حضور طیف «هنرمندان کاسب» در فضای این نهاد انقلاب اسلامی همراه گردید. هنرمندانی بعضا التقاط‌اندیش که جولان‌شان در ادوار مختلف «حوزه هنری» موجب ایجاد فشار مضاعف بر طیف گسترده هنرمندان انقلابی گردید.



۷/ پُرواضح است که «نفوذ» بر بستر ساختارهای «درون حاکمیت» شکل می‌گیرد و در این میان «حوزه هنری» به عنوان یکی از ساختارهای فرهنگی بسیار کارآمد، بستری مناسب برای «نفوذ فرهنگی در نظام جمهوری اسلامی» شناخته می‌شود. زیرا «عناصر نفوذی» به خوبی می‌توانند در پوشش این مجموعه به عنوان نماد و «برند» (Brand) حک شده در ذهنیت هنر و فرهنگ جامعه ایرانی اقدام به پیگیری اهداف «پروژه نفوذ فرهنگی» در ساحت «نظام جمهوری اسلامی» مبادرت ورزند و در این میان شاید رُشد و نمو موجوداتی همچون «محسن مخملباف» و «محمد نوری‌زاد» و یا حتی «روح الله زم» و … را بتوان به عنوان مصادیقی واضح و رسانه‌ای شده از کارنامه «حوزه هنری» در عرصه «نفوذ فرهنگی» مورد ارزیابی قرار گیرد!



۸/ «حوزه هنری» اگر چه طی چهل سال حیات خود، محل رفت و آمد طیف گسترده‌ای از هنرمندان متعهد به آرمان‌های انقلاب اسلامی بوده و است؛ اما لازم می‌باشد تا هیچگاه فراموشمان نشود که ساختار معیوب «حوزه هنری» از همان بدو تاسیس به شکلی بود که بیش از هر چیز جولانگاه افرادی با «ظاهر معتقد» شد! افرادی همچون «محسن مخملباف» که اگرچه امروزه عمق تفکرات التقاطی او بر همگان آشکار شده؛ اما همین شخصیت و با همین مشی فکری در مقطع دهه ۱۳۶۰ هجری‌شمسی می‌تواند با ظاهرسازی، آنچنان عنان امور این نهاد برآمده از انقلاب اسلامی را در دست گرفته و آنچنان به اندازه همه «حوزه هنری» فعالیت ‌کند که عملا رهبری جریان «هنر انقلاب» بر عهده او گذاشته شود و به‌عنوان نماد «هنر انقلاب اسلامی» به جامعه هنری کشور معرفی گردد.



۹/ فقدان و عدم «تعریف مکتب» یکی از اصلی‌ترین و اساسی‌ترین معضلات «حوزه هنری» از بدو تاسیس تا به امروز محسوب می‌شود. معضلی که همواره نوعی منگی و گیجی در عملکرد این ساختار را به نمایش می‌گذارد و کارنامه این مهمترین نهاد فرهنگی برآمده از انقلاب اسلامی را با فهرستی بلند بالا از افراد و آثار و تولیدات گوناگون و کاملا بی‌ربط با یکدیگر مواجه ساخته است. کارنامه‌ای مبتذل که در سبد سینمایی آن همه‌جور کارگردان و همه نوع اثری یافت می‌شود و همه گونه فیلمی از «توجیه» و «مرگ دیگری» و «توبه نصوح» و «تیرباران» و «بلمی به سوی ساحل» و «مهاجر» و «گذرگاه» و… بگیر تا «یه حبه قند» و «درباره الی» و «آدم برفی» و «خواهران غریب» و «مرد عوضی» و «شوکران» و «دختری با کفشهای کتانی» و «بیست و یک روز بعد» و «مصلحت» و … مورد حمایت مادی و معنوی واقع می‌گردد.



۱۰/ امروزه و با مرور بیش از چهل سال فعالیت «حوزه هنری» می‌توان این چنین ادعا نمود که این مجموعه دارای ساختاری سرگشته می‌باشد. ساختاری که معضل نداشتن «میشن و ویژن» (mission & vision) مشخص و در عین حال داشتن منابع مالی سرشار و بودجه و امکانات بسیار توانسته آن را به طعمه‌ای مناسب برای سوء استفاده مبدل سازد! ساختاری که در عرصه سینما به محل رفت و آمد فیلمسازانی مبدل گردیده است که با هویت مختص به خود به «حوزه هنری» می‌آیند و با همان هویت اثر دلخواه خود را تولید می‌کنند! آثاری که بالاخص در دهه ۱۳۷۰ و ۱۳۸۰ هجری‌شمسی، حتی ذره‌ای از رنگ و بوی «انقلاب اسلامی» را در خود نداشت و اگر تیتراژ فیلم‌ها و شناسنامه‌ سرمایه‌گذار آن ثبت نمی‌شد، قطعا هیچ بیننده‌ای با تماشای این آثار نمی‌توانست متوجه این موضوع شود که این فیلم‌ها در کجا تولید شده‌اند!



۱۱/ سرگشتگی «حوزه هنری» در فعالیت ساختاری خود نه تنها این مجموعه را به جولانگاه طیف «هنرمندان کاسب» مبدل ساخته؛ بلکه در طول زمان ساختمان خیابان سمیه که بنای پیشین فرقه ضاله بهاییت و عمارت حظیرة‌القدس بهاییان را در تهران شامل می‌شود را به محفلی مناسب برای تبدیل وضعیت برخی «جوانان جویای صندلی مدیریت» در کشور مبدل ساخته است و جایگاه «حوزه هنری» را به «بنگاه صدور مدیر» در ساختارها و نهادهای مختلف «نظام جمهوری اسلامی» فروکاست داده است. بنگاهی که طیف متنوعی از افراد با حداقل تخصص‌های فرهنگی را در مناسب خود جذب می‌کند. افرادی که عموما با دست خالی به «حوزه هنری» می‌آیند و با دستی‌پُر و رزومه‌ای فربه از آن می‌روند و پس از آن است که به عنوان افرادی با سابقه دهان پُرکن و موجه به ساختارهای مختلف فرهنگی در کشور گسیل می‌شوند. اینگونه است که افرادی که عموما و در ابتدا تنها بر روی کاغذ از شرایط لازم برای کسب مناسب مدیریتی در «حوزه هنری» برخوردار می‌باشند و اما پس از چندی می‌توانند با استفاده از برند و نشان «حوزه هنری» خود را در مناسب مدیریتی سطح بالا در نظام جمهوری اسلامی تعریف و برای همیشه از «حوزه هنری» کوچ نمایند!



۱۲/ موارد فوق‌الذکر را تنها می‌توان به عنوان دلایلی بسیار کلی از برای عدم مشروعیت «حوزه هنری» در معرفی «چهره‌ سال هنر انقلاب» قلمداد نمود. دلایلی که سبب می‌شود تا زمان اصلاح روند جدی در ساختارهای این نهاد مهم انقلاب اسلامی کاملا احساس شود و در همین مسیر است که باید مجموعه‌ای در سطح و قواره‌های «شورای عالی انقلاب فرهنگی» عهده‌دار برگزاری «هفته هنر انقلاب» و معرفی «چهره‌ سال هنر انقلاب» شود و یا آنکه این عنوان به «چهره سال حوزه هنری انقلاب اسلامی» تغییر یابد!

سینما و بدهکاری آن به فکه!

رئیس سازمان سینمایی کشور به مناسبت سی امین سالگرد شهادت سید شهدای اهل قلم سید مرتضی آوینی و آغاز هفته هنر انقلاب اسلامی یادداشتی در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد.

به گزارش سینمای خانگی از اداره‌کل روابط عمومی سازمان سینمایی، متن یادداشت محمد خزاعی به این شرح است: در پس ذهن من همیشه صدایی است که هیچوقت نمی خواهم از دست برود یا فراموش شود، آوای دل انگیز و محزونی که عجیب در بستر خاطرات نوجوانی ام خانه کرده است.
آن صدا، مرغ سرکنده ای را می ماند که دل از آرامش آشیانه کنده و شوق پرواز دارد، غریبانه بی قرار و دلخون است اما طنینش ابدیت را نشانه رفته است.
گاه از خود میپرسم آیا پژواک حزن آلود آن صدا بود که روایت فتح را در ذهنمان جاودانه کرد یا آنکه جاماندن در ایستگاه گلگون فکه، آن بغض نشکسته و آن آه به بار نشسته را در تار و پود سیما و صدای راوی فتح به ودیعه گذاشته بود تا برایمان از کربلای ایران روایت کند.
آقا سید مرتضی سلام
این روزها چند باری است که گاه و بی گاه به تقویم نگاه می کنم.
به واقع سی سال از رفتنت گذشت!
سی سال، گاه شمار یک نسل است. عددی است برای نقل گذشت یک عمر.
به واقع سی سال از شهادتت گذشت !
فصلها از پس هم آمدند و رفتند و سالها نو شدند و حال در کمال ناباوری سی سال است که رفته ای…
آن زمان نوجوانی بودیم و حالا رد زمان شمایلمان را با گرد سپید آراسته است اما همچنان به تو، به روایت فتح، به قاب همیشه ملتهب دوربینت، به صدای آسمانیت و به همه لاله های واژگون دشت پرخون فکه مدیونیم…
چه صحیح و دقیق گفتی
که «شهدا مانده اند و روزمرگی زمانه ما را با خود برده است»
چه خوب دریافته بودی این رمز و راز را…
آن روز اگر چه تو درگیر روزمرگی زمان خود نبودی،اما خوب این بلیه را رصد کرده و میشناختی و حالا، تو در صف و زمره شهدا جاودان مانده ای و روزمرگی، ما را با خود برده است.
آقا سید مرتضی
در این ماه مبارک و شب های قدر که مقارن سی امین سالگرد شهادتت است، ما را دعا کن تا همانطور که زنهار داده بودی از صف « قبرستان نشینان عادت سخیف» بیرون آئیم و به وظایف تاریخی خویش عمل کنیم.
ای سید شهید
تو که به قبیله عشق پیوستی و انشاا… از سفره منور امیرالمومنین(ع) متنعمی، دعایمان کن که در اهتمام به عهدی که – تو می دانی – صادقانه، در دل بستیم استوار بمانیم.
یاریمان بده تا در کوچه پس کوچه های مصلحت اندیشی های سرشار از حقارت و در مواجهه با کم فروشان سوداگر دین و فرهنگ مردم، عهد و پیمانمان را با شهدا فراموش نکنیم و زرق و برق هیاهوی بسیار برای هیچ ما را نفریبد. دعایمان کن تا شرمنده تو، رفقای شهیدت و مردمان این سرزمین نشویم.
پرده نقره ای در این سرزمین حالا حالاها به انعکاس حماسه، به نقل قصه قهرمانانی چون تو، به امواج نور همرزمانت، به صداقت ریگهای فکه و به دلیرمردان منتظر در ایستگاه شهادت بدهکار است.

از اینجا تا سینمای انقلابی چقدر فاصله است؟

حمید بهمنی کارگردان سینما همزمان با هفته هنر انقلاب در خصوص نسبت سینما با هویت انقلابی گفت: جریان نفوذ و انحرافی باعث شده نگاه مان به سینما مشابه دوران طاغوت باشد این اتفاق در حالی است که ما بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی توقع داشتیم رویکرد فرهنگی در اشکال مختلف شکل بگیرد اما آنچه ما از نظر هویتی انتظار داشتیم رخ نداده و همچنان همان نگاه های نشأت گرفته از دوران طاغوت در هنر هفتم وجود دارد.

به گزارش سینمای خانگی، کارگردان فیلم های سینمایی «آخرین نبرد» و «گام های شیدایی» در گفتگو با سینماپرس، افزود: نکته ای که بسیار مهم است که این قرابت و نزدیکی سینما با انقلاب اسلامی پیچیده و سردرگم نیست و اتفاقاً بسیار واضح و روشن است. انقلاب ما تنها انقلاب فرهنگی در دنیا بوده؛ تنها انقلابی بوده که برای سرنگونی یک گروه سیاسی و جایگزینی گروه سیاسی دیگر رخ نداده و نگاه فرهنگی و مذهبی در وقوع آن نقش کلیدی و اساسی داشته است.

وی ادامه داد: دین مبین اسلام نیز دینی بسیار پیشرو، پیش برانه و روشنگرانه است؛ برخی فکر می کنند ما وقتی از سینمای دینی و انقلابی صحبت می کنیم مدنظرمان این است که مثلاً در سینما تنها در مورد مقوله هایی همچون حجاب و نماز و عبادت فیلم بسازیم در صورتی که این گونه نیست و دین اسلام به تمام وجوه زندگی توجه اساسی و کلیدی دارد.

بهمنی سپس با تأکید بر اینکه کم کاری و عقب ماندگی ما در این حوزه باید جبران شود اظهار داشت: ما باید به شاخصه های اواخر دهه ۵۰ و دهه ۶۰ برسیم؛ اگر به این شاخصه ها دست پیدا کنیم دوباره می توانیم مدعی داشتن سینمای انقلابی و سینمایی فرهنگی شویم در غیر این صورت هرچقدر حرف بزنیم و شعار بدهیم و وعده بدهیم به این سینمای ارزشمند نخواهیم رسید.

این سینماگر خاطرنشان کرد: ما باید اتحاد و دوستی و مهربانی و ولایت پذیری و… را به عنوان مفاهیم انسانی و اسلامی در سینما پیاده سازی کنیم. ما از این مفاهیم بزرگ و ارزشمند به شدت فاصله گرفته ایم؛ البته کارهای خوبی در این خصوص داریم اما این کارها کافی نیستند و به همین علت باید بگویم ما با سینمای انقلابی و فرهنگی فاصله نجومی داریم!

کارگردان فیلم های سینمایی «گلوگاه شیطان» و «آن مرد آمد» در خاتمه این گفتگو افزود: شهدا مسیر را برای رسیدن به مفاهیم فرهنگی باز کردند اما ما ماندیم و آن ها رفتند. ما اسیر زمان شدیم و نتوانستیم دستاوردهای ارزشمند نظام و انقلاب اسلامی و دین مبین اسلام را آنطور که باید در سینما به تصویر بکشیم. این اتفاق بسیار ناراحت کننده است و من امیدوارم روزی برسد که این سینمای ارزشمند مجدداً با تلاش یکایک دست اندرکاران سینما احیاء شود.

نمایش تلویزیونی فیلم‌های سینمایی، اکران را نابود می‌کند؟

چندی است اکران تلویزیونی آثار سینمایی رونقی جدی گرفته و فیلم‌های جدید دوره اخیر جشنواره فیلم فجر هم وارد کنداکتور سیما شدند، اما باید دید که آیا این اتفاق که رد پای بنیاد سینمایی فارابی را با خود به همراه دارد برای سینما مفید است یا مضر!

سالیان گذشته تولید فیلم‌ها به دودسته تولید آثار تلویزیونی و سینمایی تقسیم می‌شد، به‌طوری‌که برخی فیلم‌ها برای مدیوم تلویزیون و برخی دیگر برای مدیوم سینما تولید می‌شدند هرچند امکان پخش تلویزیونی برخی آثار سینمایی بعد از اکرانش در سینما وجود داشت.

*شروع مسیر ورود آثار سینمایی به تلویزیون

اما نوروز سال گذشته برای اولین‌بار بدعتی در این چرخه ایجاد شد، دو فیلم «تک‌تیرانداز» ساخته بنیاد فرهنگی روایت فتح و «یدو» ساخته مشترک بنیاد سینمایی فارابی و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان قبل از اکران سینمایی وارد کنداکتور نوروزی سیما شدند.

این اتفاق در آن زمان به بهانه شیوع ویروس کرونا و استقبال کم مردم از سینماها به دلیل خطر بیماری بود، اتفاقی که در شرایط دوری مردم از پرده نقره‌ای مورد تحسین واقع شد.

همان سال سعید خانی پخش‌کننده سینما و مدیر مؤسسه پخش خانه‌فیلم در واکنش به پخش تلویزیونی دو فیلم مذکور گفته بود: «پخش فیلم‌های جدید از طریق تلویزیون سبب انتشار نسخه قاچاق فیلم می‌شود و البته می‌دانیم که فیلم‌ها خودشان را فدای شرایط کرده‌اند.»

این پخش‌کننده ادامه داد: این کار فقط به شرطی می‌تواند خوب باشد که تلویزیون آن قدر پول خرید پخش را بدهد که ۸۰ درصد هزینه‌های تولید فیلم جبران شود، چون با آنچه تاکنون در این بخش وجود داشته ۱۰۰ درصد به ضرر صاحبان فیلم‌ها خواهد بود و سینما به مخاطره می‌افتد.

*حضور سینمایی‌ها در تلویزیون ادامه دار شد

بعد از انجام این کار در سال گذشته ظاهراً این اقدام معنای خود را ازدست‌داده است؛ چراکه نوروز ۱۴۰۲ هم با پخش تلویزیونی چند فیلم سینمایی قبل از اکران سینمایی‌شان همراه بود تا این کار مجدداً اتفاق افتاده و فیلم‌های «هوک»، «های‌پاور» و «شماره ۱۰» در ایام نوروز از تلویزیون پخش شوند.

اگر نیم‌نگاهی به نام آثار پخش شده از قاب تلویزیون و پیشینه آن‌ها داشته باشید به یک نام مشترک در تمامی آثار می‌رسید؛ بنیاد سینمایی فارابی مالک تمامی این آثار است.

شاید فکر کنید که این فداکاری فارابی به نفع مخاطب باشد؛ اما در حقیقت این بنیاد سینمایی با فروش فیلم‌ها به صداوسیما بخشی از ضرر مالی خود از ساخت آن هارا جبران کرده و فیلم هایی را که امیدی به جبران هزینه‌های آن در گیشه سینما ندارد را به سیما سپرده است.

*نظر سازندگان با فارابی مشابه است؟

عظیمی: شخصاً اصولاً موافق پخش تلویزیونی فیلم سینمایی قبل از اکران عمومی آن نیستم، شاید مالک بر اساس منافع اقتصادی و یا برخی ملاحظات دیگر دست به چنین تصمیمی بزند

در نگاه اول این موضوع می‌تواند برای فارابی اقدامی مثبت جلوه کند؛ اما سینماگران و سازنده‌های فیلم‌ها نظر دیگری دارند، و ابعاد پنهان ماجرا نشان می‌دهد که در واقع پول بیت‌المال صرف آثاری شده‌است که کیفیت چندانی ندارند.

محمدرضا شرف الدین (تهیه کننده) در این باره می‌گوید: اینکه ما روی فیلم هایی سرمایه گذاری کنیم که مصرف کننده شان هم خود دولت است کاری است که بنده موافق آن نیستم. فیلم باید با حفظ ارزش‌های دینی و انقلابی در پسند مخاطبان باشد.

مهدی عظیمی میرآبادی تهیه‌کننده «های‌پاور» بعد از اعلام خبر پخش تلویزیونی این فیلم در مصاحبه‌ای گفته بود:« علی‌القاعده وقتی فیلمی در فرمت سینمایی تولید می‌شود، این‌گونه نیست که به دنبال اکران عمومی آن نباشند. شخصاً هم اصولاً موافق پخش تلویزیونی فیلم سینمایی قبل از اکران عمومی آن نیستم. زمانی هست که این قاعده گذاشته می‌شود که برخی از تولیدات سینمایی مستقیماً برای پخش از تلویزیون ساخته پخش می‌شود، اما معمولاً این‌گونه نیست. من سال گذشته هم با پخش تلویزیونی فیلم «تک‌تیرانداز» موافق نبودم و تمام تلاشم را هم کردم که دوستان بنیاد روایت را قانع کنم این کار را نکنند، اما چون مالک فیلم تصمیمش را گرفته بود، در نهایت نتوانستم جلویش را بگیرم. در این موارد تصمیم‌گیر اصلی مالک فیلم است. شاید مالک بر اساس منافع اقتصادی و یا برخی ملاحظات دیگر دست به چنین تصمیمی بزند.»

مهدی عظیمی میرآبادی در این باره گفت: همانطور که پخش تلویزیونی فیلم «تک‌تیرانداز» به اکران سینمایی آن آسیب زد، تکرار این کار برای فیلم‌های دیگر هم مناسب نیست چرا که هزینه تبلیغات اکران در سینما را غیرقابل توجیه می‌کند. البته به طور کلی معتقدم این روش درستی نیست که تلویزیون تلاش می‌کند کاستی‌های خود را از طریق پخش فیلم‌های رونمایی شده در جشنواره فجر که هنوز به اکران عمومی نرسیده‌اند جبران کند

هوک یکی دیگر از تولیدات بنیاد سینمایی فارابی بود که بدون آنکه اکران عمومی شود به تلویزیون واگذار شد. علی آشتیانی‌پور (تهیه‌کننده فیلم هوک)دراین باره می‌گوید: تصور دوستان فارابی این است که با توجه به دو نوبت نمایش محدود فیلم در تلویزیون و وضعیتی که این روزها تلویزیون از نظر مخاطب دارد، لطمه‌ای به اکران عمومی فیلم وارد نخواهد شد و ما هم امیدواریم همین‌گونه باشد. اعتقاد من این است که فیلم لطمه خواهد خورد اما این تصمیم مربوط به حقوق مالکانه فیلم می‌شود که در اختیار فارابی است و بنده اطلاعی از جزییات آن ندارم. اگر توانستید از دوستان بپرسید تا پاسخ بدهند.

یکی دیگر از آثاری که  برخلاف نظر سازنده‌اش وارد پخش تلویزیونی شده بود «شماره 10» ساخته ابراهیم زرگرنژاد و با تهیه‌کنندگی ابراهیم اصغری است، تهیه‌کننده‌ای که پیش‌ازاین و در سال گذشته هم تجربه پخش تلویزیونی فیلم «تک‌تیرانداز» را به‌عنوان تهیه‌کننده این اثر داشته است، فیلمی که بعد از پخش از تلویزیون وارد چرخه اکران سینمایی هم شد و البته با شکست قبل پیش‌بینی‌ای هم مواجه شد.

اصغری هم مانند تهیه‌کننده «های‌پاور» به این اتفاق واکنش نشان داد؛ اما در مصاحبه خود انتقادات و مطالب جدیدی را مطرح کرد.

اصغری پیش از پخش فیلمش از صداوسیما نامه‌ای به رئیس این سازمان نوشت و خواستار عقب افتادن پخش تلویزیونی «شماره ۱۰» شد.

اصغری: شاید تصور می‌کنند با این کار می‌توانند مخاطب خود را افزایش دهند، درحالی‌که اساساً چنین کاری ابتدا به ضرر سینمای دفاع مقدس و بعد هم خود سینماست

وی پس از عدم پذیرفتن درخواستش از طرف سیما و پخش این فیلم در مصاحبه‌ای گفت: «به‌هرحال مالک فیلم، بنیاد سینمایی فارابی است و طبق تصمیم بنیاد، فیلم جهت پخش به سازمان صداوسیما واگذار شده بود.

انتقاد من بیشتر به همین سازمان است که از دو، سه سال قبل اقدام به خریداری حق پخش فیلم‌های سینمایی اکران نشده به‌ویژه فیلم‌های دفاع مقدسی می‌کند. من این تجربه را برای فیلم «تک‌تیرانداز» هم داشتم و هرچه پیگیری کردیم که فیلم پیش از اکران پخش نشود، موفق نشدیم. این رویه اشتباه در دوره قبلی مدیریت صداوسیما شروع شد و هنوز هم ادامه دارد چرا که شاید تصور می‌کنند با این کار می‌توانند مخاطب خود را افزایش دهند، درحالی‌که اساساً چنین کاری ابتدا به ضرر سینمای دفاع مقدس و بعد هم خود سینماست.»

اصغری از نفع صداوسیما گفت و البته ناگفته هم پیداست که این کار به میزان مخاطبین رسانه ملی خواهد افزود و شاید به جهت تأمین مالی برای فارابی نیز، برای این دو نهاد حاکمیتی دوسر برد باشد. هرچند با این همه بازهم پرسش‌های بسیاری بی‌پاسخ می‌ماند.

اما مطابق با گفته‌های این دو تهیه‌کننده تداوم این اتفاق برای سینما و اهالی‌اش اتفاق ایده‌آلی نبوده و تنها گوشه‌ای ضرر مالی فارابی را تأمین می‌کند، اما سؤال اینجاست که بنیاد ملی سینمای ایران که وظیفه پربار کردن سینما ارتقا سطح آن را دارد چرا چند وقتی است به‌جای مدیوم تخصصی خود فیلم را برای تلویزیون تولید می‌کند.

رضا منتظری روزنامه‌نگار و منتقد سینما درباره پخش آثار سینمایی که هنوز روی پرده سینما نرفته‌اند اما روی آنتن شبکه‌های تلویزیون آمدند، عنوان کرد: 

منتظری: این اتفاق بسیار متاثر کننده است، اولا چه علتی دارد که ما در سینما با بودجه سینما، آثار تلویزیونی تولید کنیم و این همان بحثی که سال‌هاست مطرح می‌شود

«این اتفاق بسیار متاثر کننده است، اولا چه علتی دارد که ما در سینما با بودجه سینما، آثار تلویزیونی تولید کنیم و این همان بحثی که سال‌هاست مطرح می‌شود. کشور فیلم‌هایی نازل از نظر ساختاری و محتوایی که در قالب تله‌فیلم می‌گنجند، تولید می‌کند و نهادهای سینمایی از بودجه سیستماتیک برای تولید این آثار استفاده می‌کنند. معتقدم که اگر یک مقدار درایت و تدبیر بیشتری در مدیران سینمایی صورت بگیرد و نگاه جدی‌تری به پدیده هنر هفتم وجود داشته باشد، اوضاع کمی سامان پیدا می‌کند.»

*یک اتفاق عجیب؛ پخش تلویزیونی یک فیلم در حال اکران

اما عجیب‌تر دررابطه‌با پخش تلویزیونی آثار سینمایی اتفاقی بود که چندی پیش رخ داد و البته باز هم پای اثری از بنیاد سینمایی فارابی در میان بود.

سینمایی «بچه‌های طوفان» ساخته بنیاد سینمایی فارابی است که در حال حاضر اکران شکست‌خورده‌ای را روی پرده سینما تجربه می‌کند و تا کنون مطابق با آمار سمفا تنها ۴۷۶ مخاطب را روانه سالن‌های سینما کرده است.

این فیلم به‌صورت ناگهانی و در اتفاقی بی‌سابقه روز ۱۲ فروردین‌ماه در کنداکتور پخش شبکه امید قرار گرفت تا هم‌زمان با اکران در سینما پخش تلویزیونی را نیز تجربه کند.

البته این اتفاق با تلاش کارگردان به سرانجام نرسید و البته صادق دقیقی مشارکت فارابی را هم در ساخت «بچه‌های طوفان» رد کرد و گفت این بنیاد تنها ۲۰۰ میلیون تومان به این فیلم کمک کرده است.

طبیعتاً فارابی با این مقدار مشارکت توانایی تصمیم‌گیری برای پخش تلویزیونی فیلم را نداشته و این گونه ساخته صادق صادق دقیقی از پخش تلویزیونی هم‌زمان با اکران در سینما نجات پیدا کرد.

*جمع‌بندی

در میان تمامی این گزاره‌ها نباید فراموش کرد که این روزها، اصلی‌ترین دغدغه سازمان سینمایی و نهادهای مرتبط با سینما  باید معطوف به سمت و سوی رونق‌گرفتن دوباره سینمای کشور باشد. اکران فیلم‌ها در سالن‌های سینما، می‌تواند فرصت خوبی برای سینمای کشور به وجود آورد. هرچه فیلم‌ها قبل از اکران از طریق مدیوم‌های دیگر پخش شوند، سبد سینما از وجود این فیلم‌ها خالی می‌شود.

در آخر اینکه بسیاری از منتقدان این موضوع را پدیده‌ای شوم برای سینمای کشور می‌دانند. منتظری در همین باره اظهار کرد: متاسفانه نه تنها شاهد سامان این اتفاق نیستیم بلکه همچنان اتفاقات عجیب و غریب‌تری را شاهد هستیم و جالب است که قبل از اکران یک فیلم، تلویزیون آن اثر را خریداری می‌کند تا آن را پخش کند. همچنین علاوه بر اهمال مدیران سینمایی، این شرایط نشان دهنده کاسب بودن تهیه کنندگان فعال سینما است و معلوم می‌شود این افراد چقدر به فکر تجارت هستند. هم بودجه دولت را برای تولید فیلم می‌گیرند و هم منتظر اکران نمی‌مانند و آن اثر را به تلویزیون می‌فروشند.

در تحلیل نهایی اگرچه پخش فیلم‌های سینمایی از تلویزیون به سود این رسانه است، ولی به اقتصاد سینما ضربه می‌زند. چراکه اکران این فیلم‌ها پس از پخش در تلویزیون، دیگر امکان‌پذیر نیست و اگر هم اتفاق بیفتد باتجربه‌ای مشابه با فیلم «تک‌تیرانداز» مواجه خواهد شد و کسی خواهان دیدنشان در سینما نخواهد بود.

کودکان یا سینما؛ کدام یکی، دیگری را دوست ندارد؟

متاسفانه در سال های اخیر روند فیلمسازی در ژانر کودک و نوجوان در ایران کاهش چشمگیری پیدا کرده است و توجه لازم در این زمینه صورت نمی گیرد. شاید این مسئله را بتوانیم بر گردن اقتصاد ناموفق سینمای کودک بیاندازیم، اما همین امر موجب شده تا کودکان به سراغ تولیدات خارجی و یا فیلم هایی خارج از محدوده سنی خودشانبروند که می تواند نتایج جبران ناپذیری داشته باشد.

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر برنا؛ فاصله گرفتن از تولیدات جذاب در حوزه کودک و نوجوان، چه در سینما و چه در تلویزیون آسیبی است که در آینده نتیجه آن را خواهیم دید؛ اینکه این روز ها فرزندان ما آثار مدنظرشان را در تولیدات خارجی پیدا می کنند، باید دغدغه مسئولین و فعالان این حوزه باشد.

با بررسی آمار سینماها در حوزه کودک و نوجوان و در مقایسه با ایده عالی که می تواند ناجی این ماجرا باشد، به این نتیجه می رسیم که سینمای کودک برای پر و بال گرفتن به حمایت احتیاج دارد و طبیعی است که بایستی نگاه بیزینسی و بازگشت گیشه را در این حوزه فراموش کنیم.

1.پسر دلفینی/ محمد خیراندیش/ 1401

خلاصه: این انیمیشن داستان پسربچه‌ای است که طی یک سانحه هوایی بعد از سقوط هواپیما به دریا پرتاب می‌شود و زندگی جدیدی را با دلفین‌ها و حیوانات آبزی شروع می‌کند اما بعد از گذشت زمان از دریا وارد جزیره‌ای در جنوب کشور ایران می‌شود و به دنبال مادرش می‌گردد.

2.لوپتو/ عباس عسکری/ 1401

خلاصه: لوپتو داستانِ اسباب‌بازی‌هایی است که به دست بیماران یک آسایشگاه روانی ساخته می‌شوند. معروف شدن اسباب‌بازی‌های لوپتو برای آقای کمالی که مسئول آسایشگاه و مدیر پروژه‌ی ساخت لوپتو است، مشکل‌ساز می‌شود. اما پسر آقای کمالی و فرشته‌ی نجاتی که همیشه در مواقع سختی در کنارش بوده، با امید و تلاش فراوان او و آسایشگاه روانی را از مخمصه‌ای که گرفتارش شده نجات می‌دهند.


3.فیلشاه/ هادی محمدیان/ 1397

خلاصه: فیلشاه انیمیشنی طنز و کودکانه روایتی از داستانِ قرآنیِ اصحاب فیل و لشکرکشی ابرهه به مکه جهت تخریب خانه کعبه است. این داستان با ورود به دنیای حیوانات، این روایت قرآنی را با تاکید بر روحیه حق­‌طلبی و پیروزی حق بر باطل به تصویر می­کشد.


4.منطقه پرواز ممنوع/ امیر داسارگر/ 1398

خلاصه: محمدمهدی و دوستانش برای مسابقه پهپادها آماده می‌شوند. آن‌ها با تلاش خود هواپیمایی بدون سرنشین ساخته‌اند که با کنترل از راه دور هدایت می‌شود. این مسابقه برای آن‌ها بسیار مهم است وهر روز تمرین می‌کنند تا پیروز میدان باشند اما در یکی از این تمرین‌ها، هواپیمای آن‌ها به منطقه‌ای ناشناخته سقوط می‌کند. منطقه‌ای که عده‌ای با تفنگ‌های شکاری‌شان آن‌جا را قرق کرده‌اند و ادعا می‌کنند یوزهای ایرانی در آن بخش رفت‌وآمد دارند.

5.بنیامین/ امیرحسین ترابی/ 1398

خلاصه: بنیامین نام پسر شجاعی است که برای آزادی مادرش از زندان­های فرعون، به سفری پرخطر می‌رود تا مادرش را نجات دهد و پدرش را که زندانی فرعون است، ملاقات کند. در این جریان پدرش فوت می‌کند و بنیامین متوجه می­شود عمویش، جاسوس فرعون بوده است. به علت جدایی بنیامین از والدینش و خشونت خاصی که سربازان فرعون در مقابل برده‌ها اِعمال می‌کنند، تماشای این انیمیشن برای کودکان کم‌سن‌تر توصیه نشده است.
 

6.شهر گربه ها/ سید جواد هاشمی/ 1400

خلاصه:  گربه های گربستان به طمع رسیدن به آرزوهای خود قصد دارند با شرکت در مسابقه ای که دسیسه مشاور حاکم شهر گربه هاست، شرکت و به شهر گربه ها عزیمت کنند، غافل از اینکه حاکم به کمک تحقیقات و کشفیات گرفسور تصمیم دارد عمر آن ها را گرفته و به خودش اضافه کند حاکم شهر گربه ها با این کار بیشتر از همه گربه ها عمر خواهد کرد، اما شنگول و گربه های دیگر با نقشه ای به کمک گرفسور که تحت فشارهای حاکم خسته شده است، می آیند تا…
7.پیشونی سفید 2/ سید جواد هاشمی/ 1397

خلاصه: این فیلم داستانی ایرانی درباره‌ی آهویی پیشانی سفید است که برای نجات دیگر آهوان، به سوی قلعه می‌رود و آهوها و سالار را که در بند بله‌بله اسیر شده‌اند نجات می‌دهد. فیلم حاوی خشونت‌های از نوع کلامی، تندی، توهین و تهدیدِ پیشونی سفید از سوی سالار است. همچنین تیراندازی با تیروکمان و استفاده از طلسم و جادو نیز از صحنه‌های این فیلم است.
 

8.پیشونی سفید 3/سید جواد هاشمی/ 1398

خلاصه: این داستان درباره‌ی آهوی مهربان و شجاعی است که اختاپوس قصد دارد شیره‌ی جانش را به‌دست بیاورد. او مادر و پدر پیشونی‌سفید را طلسم می‌کند تا از آن‌ها برای به‌دست‌آوردن آهو استفاده کند؛ اما پیشونی‌سفید که متوجه این موضوع می‌شود، خودش را تسلیم اختاپوس می‌کند تا مادر و پدرش را از طلسم او نجات دهد.
 

9.پاستاریونی/ سهیل موفق/ 1397

خلاصه: داستان پسربچه‌ای باهوش و زرنگ است که با کمک پدر و عمه‌اش، رستوران ورشکسته‌ی خود را دوباره راه می‌اندازند. از نکات مثبت این فیلم، اعتمادبه‌نفس بالا و زرنگ‌بودن شخصیت اصلی است.

10. بازیووو/ امیرحسین قهرایی/ 1401

خلاصه: بازیووو داستانی درباره سرزمین بازی‌ها است. سیلوس غول مرحله آخر این بازی است و از اینکه باید از بچه‌ها شکست بخورد ناراضی است. او قصد دارد ارتشی از بازیکنان تشکیل بدهد تا با بچه‌هایی که قصد شکست او را دارند، مبارزه کند. 
11.خاله قورباغه/افشین هاشمی/ 1397

خلاصه: خاله قورباغه همچنان همان کاراکتر مهربان را دارد که عاشق معاشرت با همسایه‌هایش و دیگران است. خاله قورباغه ۹۸ بچه دارد اما از همه‌شان دور افتاده و حالا دلتنگی اذیتش می‌کند. خواهر دوقلویش آبجی باجی، همسایه خلافکار و حریص‌اش سمسارباشی و دوست قدیمی‌اش نخودی و نوه‌هایش به دیدنش می‌آیند و در این بین داستان‌هایی رقم می‌خورد.
12.بام بالا/ سید جمال سید حاتمی/ 1401

خلاصه:داستان درباره یک خواهر و برادر دوقلو است که شب تولدشان متوجه اختلاف موجود میان پدر و مادرشان می شوند که نگرانی هایی را در آن ها به وجود می آورد. این ۲ کودک به سهم خود تلاش می کنند که اخلافات موجود را حل کنند و پدر و مادرشان را در کنار یکدیگر قرار دهند که در این میان با عروسک فانتزی بام بالا آشنا می شوند…

اعداد و ارقام فوق نشان می دهد شیب فروش در حوزه کودک و نوجوان روندی رو به صعود داشته و امیدوار کننده است بگوییم برخی از فیلمسازان با نزدیک شدن به سلیقه نوجوانان در سال های اخیر، آمادگی ورود جدی تر به این ژانر تخصصی را دارند.

رشد تولیدات سینمایی با سینمای رانتی چه ارتباطی دارد؟

محمدرضا شرف الدین در پی نامگذاری سال ۱۴۰۲ به عنوان «مهار تورم و رشد تولید» در خصوص استراتژی «رشد تولید» در سینما گفت: رشد تولید در سینما می تواند باعث رونق سفره سینماگران و خانواده های شان شود! حضرت آقا هم بی تردید آنچه در نظر داشتند و به صورت استراتژی به دولت و نهادها و سازمان ها اعلام کردند همین است که به سفره مردم توجه ویژه ای صورت گیرد و از آنجا که بخشی از جامعه کشور هم سینماگران و خانواده های شان هستند و با گرمی تولید سینما سفره شان پر محتوا خواهد شد.

به گزارش سینمای خانگی، مدیرعامل سابق انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس و تهیه کننده فیلم های سینمایی «سه و نیم» و «فرزند صبح» در گفتگو با سینماپرس، گفت: بنده با سینمای رانتی و نفتی به شدت مخالفم و معتقدم وقتی بحث افزایش تولید پیش می آید نباید این گونه برداشت شود که فقط فارابی یا سایر نهادها و ارگان هایی که بودجه دولتی دارند به میدان بیایند و روی فیلم ها سرمایه گذاری کنند.

وی ادامه داد: قطعاً برای برخی موضوعات خاص و استراتژیک لازم است حکومت روی فیلم هایی که باید در تاریخ بمانند سرمایه گذاری کند. حضرت آقا هم در این باره فرموده اند که هر اتفاقی برای ماندگاری باید با هنر عجین شود؛ اما اینکه ما روی فیلم هایی سرمایه گذاری کنیم که مصرف کننده شان هم خود دولت است کاری است که بنده موافق آن نیستم. فیلم باید با حفظ ارزش های دینی و انقلابی در پسند مخاطبان باشد.

شرف الدین خاطرنشان کرد: زیرساخت های یک تولید موفق و یک تولید با برنامه ریزی که بتواند هزینه کردش را برگرداند و سود مناسب هم داشته باشد در سینمای ما وجود ندارد. هیچ یک از دولت ها سعی نکردند این زیرساخت ها را به وجود آورند و این مسأله یکی از مهمترین موضوعاتی است که باید به آن رسیدگی فوری و جدی شود.

این سینماگر با بیان اینکه ما باید در دیپلماسی فرهنگی نیز موفق باشیم و سینما را به عنوان عنصر درآمدزا و اقتصادی جا بیندازیم متذکر شد: پرسش این است که چرا سینما در مناسبات دیپلماتیک خاموش است؟ چرا کاردارها و رایزن های فرهنگی در کشورهای خارجی توجیه نیستند؟ این وظیفه سازمان سینمایی است که با وزارت امور خارجه بیشتر تعامل داشته باشد و از رایزن های فرهنگی بخواهند برای فیلم های ایرانی تبلیغات کنند و سالن بگیرند.

وی در پایان این گفتگو افزود: سازمان سینمایی باید زیرساخت تولید را درست کند و سپس مبادرت به افزایش تولید نماید؛ باید نخبگان و صاحب نظران بنشینند و تدبیری اندیشه کنند تا کمبودها و نقصان ها جبران شود و امید که بتوانیم شاهد چنین اتفاقی باشیم.

پشت پرده اتفاقات اخیر در جامعه‌ی سینمایی، خانه‌سینما، و قاچاق فیلم‌ها

مدیرکل دفتر نظارت بر مراکز، مشاغل و مجامع سازمان سینمایی با اشاره به اینکه ثبت صنوف سینمایی در وزارت کار غیر قانونی است که در دوره‌های قبل با مشورت غلط برخی مدیران صورت گرفته، تأکید کرد: اصناف خانه سینما باید برای رسیدگی به مطالبات خود در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شوند.

به گزارش رسانه سینمای خانگی به نقل از خبرگزاری ایلنا، سال گذشته سینمای ایران درگیر حواشی بسیاری بود که این حواشی بعضاً به شرایط اجتماعی و سیاسی کشور نیز مربوط می‌شد تاجایی‌که به طور کل سینمای ایران را در سالی که گذشت در شرایطی ملتهب قرار داد و به همین دلیل از این پس هر تصمیم و اقدام سازمان سینمایی برای رسیدگی به مشکلات ایجاد شده، بسیار مهم و تأثیرگذار در آینده سینمای ایران خواهد بود. اینکه این تصمیمات چه خواهد بود و کدام محورهای اصلی سینمای ایران را هدفگذاری خواهد کرد را با حسین طلابیگی (مدیرکل دفتر نظارت بر مراکز، مشاغل و مجامع سازمان سینمایی) در میان گذاشتیم. در ادامه مشروح این گفتگو را می‌خوانید:

در سالی که گذشت سینما با فراز و فرودهای فراوانی همراه بود که بخشی از آن درباره به خطر افتادن معیشت سینماگران بود. قطعاً فعالیت موسسات سینمایی، غیر سینمایی، موسسات پخش داخلی و بین‌المللی نیز به امرار معاش قشری از سینماگران مربوط می‌شود. به اعتقاد شما این مراکز چه اقداماتی را به عنوان راهکارهای اصلی مورد توجه قرار دادند؟

سال ۱۴۰۱ با حواشی متعددی شروع شد، یکی از این حواشی که در ادامه سال‌های گذشته بود به بحث بیماری کرونا و تعطیلی بعضی از مراکز و مؤسساتی مربوط می‌شد که تأثیر بسزایی بر مرحله تولید و سرمایه‌گذاری در سینمای ایران داشته است، مسئله بعدی متأسفانه اغتشاشاتی است که باز باعث جنجال‌آفرینی‌هایی در حوزه هنر به‌ویژه سینما شد و باعث کند شدن روندی بود که تقریباً بعد از مهار بیماری کرونا توسط دولت اتفاق افتاده بود و این اغتشاشات یک برنامه هدفمند بود که اقتصاد کشور و به تبع آن اقتصاد سینما را نشانه گرفته بود و اینها در حوزه مخصوصاً فرهنگ و سینما باعث رکود دوباره تولید و فعالیت برخی از مؤسسات سینمایی شد. البته بخشی از این اغتشاشات و در اصل بروزهای بیرونی‌اش بیشتر نمایشی بود یعنی بخشی از بدنه سینما همچنان به کار خودشان ادامه دادند، آنها فعالیت‌هایی را انجام داده و می‌دهند که سال‌های گذشته به دلیل شیوع کرونا انجام نشده بودند و همچنین در سال جدید پیگیر برنامه‌های تولیدی‌شان شده‌اند چراکه دیگر مشکل کرونا وجود ندارد که بخواهد تعطیلی ایجاد کند. در آن زمان به واسطه دستورالعمل‌هایی که باید در تولیدات رعایت می‌شد و همچنین در حوزه نمایش فیلم، سینماها با چالش مواجه شده بودند به طوری که باید فاصله اجتماعی رعایت می‌شد یا در ساعاتی باید سالن‌ها تعطیل می‌شدند، مسایلی به وجود آمده بود اما ظاهراً برخلاف فضایی که ایجاد شده بود، تولیدات با اطلاعات کمتر یا به صورت چراغ خاموش برای بی‌حاشیه‌تر کردن فرایند تولید برای جلوگیری از شکل‌گیری حاشیه برای عوامل جریان تولید فعال بود. 

در حوزه اغتشاشات و واکنش‌های سیاسی نیز سال گذشته جشنواره فیلم فجر نشان داد که علی‌رغم فضاسازی‌های فراوان برای به تعطیلی کشاندن جشنواره توسط بدخواهان سینما، این رویداد با رونق برگزار شد و حتی دو فیلم بیشتر از سال ۱۴۰۰ یا سال‌های گذشته که با ۲۲ فیلم برگزار می‌شد، به دلیل ترافیک فیلم‌ها در بخش انتخاب به جدول بخش مسابقه اضافه و این دوره از جشنواره با ۲۴ فیلم داوری شد و همچنین حواشی کمتری نسبت‌ به سال‌های گذشته اتفاقا افتاد. درنهایت درباره جشنواره در سالی که گذشت، خوشبختانه می‌توان گفت فیلم‌ها خیلی حواشی اساسی نداشتند و با حضور مردم جشنواره پرشوری را شاهد بودیم.

در حوزه تولیدات غیر سینمایی هم جشنواره فیلم کوتاه را داشتیم که به اذعان کارشناسان خیلی خوب برگزار شد. جشنواره سینما حقیقت که تولیدات مستند در آن‌جا به نمایش درمی‌آید، هم به‌خوبی برگزار شد. فیلم‌های بسیاری هم در جشنواره‌ها حضور داشتند که نشان‌دهنده فعالیت خوب موسسات تولید آثار سینمایی و غیرسینمایی است. بنابراین شاید خیلی بروز آنچنانی در حوزه درونی سینما نداشتیم ولی مشکلی که موثرتر از این حواشی بود، بحث افزایش هزینه‌های تولید و اجاره‌ی مکان و لوکیشن بود که متأسفانه چالش‌هایی را برای مؤسسات، به خصوص موسسات تولید مستند و آثار غیر سینمایی ایجاد کرد. بنابراین با هدف کمک به این موسسات، دولت سیزدهم در ابتدای شروع به کارش یکی از برنامه‌هایی که در دستور کار خودش قرار داد، کمک به رفع موانع تولید برای ایجاد بنگاه‌های تولیدی توسط بخش خصوصی بود که با توجه به کارگروه رفع موانع تولید که در وزارت اقتصاد فعال شده، خیلی از مشکلاتی که در حوزه مجوزها بود را برطرف کردند و با همکاری‌هایی که در وزارتخانه‌ها و مجموعه‌های مختلف دولتی اتفاق افتاد و هم‌افزایی یکسری سامانه‌ها که برخی از آن‌ها پیش‌تر نیز فعال بودند و متصل کردن آن‌ها به درگاه ملی مجوزها، سرعت صدور مجوز به‌سرعت بالا رفت و با سرعت بیشتری مجوز برای اشخاص صادر شد. درنهایت در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مخصوصاً در سازمان سینمایی نیز سامانه صدور مجوزهای این سازمان به سامانه درگاه ملی مجوزهای دولت متصل شد و سرعت صدور مجوز به‌ صورت قابل توجهی افزایش پیدا کرد.

یکی از اقدامات دیگری که در این حوزه انجام شد، این بود که ما از طریق برگزاری سمینارهایی با مراکز استان‌ها که صدور مجوز در مراحل اولیه‌اش در این مراکز شکل می‌گیرد، توجیهات کامل برای مدیران کلی که به تازگی در دولت مستقر شده‌اند را ارائه دادیم و به کارشناسان آموزش‌های لازم داده شد تا بتوانند با این سامانه همراهی کنند تا کار صدور مجوز برای ارباب‌رجوع به‌سرعت اتفاق بیفتد و خوشبختانه با ایجاد ارتباط از طریق سامانه پیام‌رسان‌های داخلی که با استان‌ها برقرار است در حال حاضر اگر مشکلی در استان برای یکی از  ارباب‌رجوع‌ها و مراجعه‌کننده‌ها پیش بیاید بلافاصله با کارگروهی که در سازمان سینمایی در مجموعه دفتر نظارت بر مراکز و مشاغل فعال است، در میان گذاشته می‌شود و مشکل پیگیری و رفع خواهد شد.

می‌توان گفت برای اولین‌بار است که چنین ارتباطی را به‌ صورت گسترده در سطح کشور و مراکز استان‌ها صورت داده‌ایم. از طرفی مجوزهایی که  تمدید می‌شوند، مجوزهایی هستند که به‌صورت دائمی صادر می‌شود و بخش خصوصی دیگر نیاز ندارد هر سال یا چند سال یک‌بار برای تمدید آن مراجعه کند. بر این اساس در سال ۱۴۰۱ در کل کشور برای ۳۸ مؤسسه تولید اعم از غیر سینمایی، سینمایی و پخش و پخش بین‌الملل مجوز صادر شد و برای ۴۸ مؤسسه هم در حوزه‌های مختلف که عرض شد، مجوز تمدید صادر شده که این تمدیدها دائمی‌ست و نیاز به مراجعه مجدد هم ندارد.

این آمار نشان از رشد تعداد مؤسسات دارای مجوز  در حوزه سینما است و از طرفی ما برای نظارت بر فعالیت این مؤسسات هم برنامه‌هایی را طرح ریزی کرده‌ایم که بر اساس آن از این مؤسسات بازدید می‌شود و بر چگونگی و نحوه فعالیت آنها نظارت خواهد شد. در عین‌حال موسسات هم مشکلاتشان را مطرح می‌کنند تا اگر این مشکلات از طرف ما قابل‌حل باشد، به سرعت پیگیری شود. ما سعی می‌کنیم راه‌حلی برای مشکلات در نظر بگیریم که منجر به حل آنها شود. در اصل این بازرسی‌ها صرفاً جهت نظارت بر فعالیت موسسات نیست بلکه بحث برطرف کردن مشکلات مؤسسات را در این بازدیدها در نظر می‌گیریم.

بحث ارزشیابی هنرمندان به چه مرحله‌ای رسید و این ارزشیابی بر چه اساسی صورت می‌گیرد و چه کارکردی برای سینمای ایران دارد؟

معیار ارزشیابی براساس مصوبه شورایعالی انقلاب فرهنگی در رابطه با ارزشیابی هنرمندان است. در آن مصوبه شرایط و ضوابط این ارزشیابی تعریف‌ شده است. یک کمیته تخصصی در معاونت‌های مربوطه تشکیل می‌شود که در حوزه سازمان سینمایی و معاون سینمایی، کمیته تخصصی سینما با حضور سه نفر از کارشناسان حوزه سینما که باید حداقل دارای درجه یک هنری یا مدرک دکترای هنر در رشته سینما باشند، تشکیل می‌شود و رئیس آن کمیته هم رئیس سازمان سینمایی است و مدیرکل دفتر نظارت بر مراکز و مشاغل، دبیر آن شورا است.

این کمیته تخصصی در اصل یک کمیته مشورتی است. پس از این‌که ارزشیابی هنرمندان براساس معیارهایی که در مصوبه شورایعالی انقلاب فرهنگی مشخص شده، انجام شد این نتایج به شورای ارزشیابی هنرمندان مستقر در وزارت ارشاد ارسال خواهد شد و در آن‌جا هم شورایی با حضور رئیس و دبیر کمیته تشکیل می‌شود که مباحث طرح‌ شده در  کمیته تخصصی مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت و آثار هنرمندان بررسی می‌شود و بر اساس آن تصمیم نهایی برای پیشنهاد ارائه شده توسط کمیته تخصصی در درجه‌های مختلف و هنری از جمله درجه ۱ ، ۲ ، ۳ ،۴ و ۵ گرفته خواهد شد. آن‌چه مسلم است در این شورا ارزش هنری آثار هنرمندان بررسی می‌شود که به یکی از این درجات گفته‌ شده، ختم خواهد شد. درنهایت براساس این درجات، هنرمندان قضاوت می‌شوند. درجه‌بندی‌ها در اصل مزیت‌هایی هم برای هنرمند دارد که یکی از این مزیت‌ها این است که درجه هنری ارائه شده معادل مدرک تحصیلی محاسبه می‌شوند. درجات هنری ۱ معادل دکترا درجه ۲ معادل کارشناسی ارشد، درجه ۳ معادل کارشناسی، درجه ۴ معادل فوق‌دیپلم و ۵ معادله دیپلم محاسبه خواهد شد. البته این به‌معنای آن نیست که درجه‌بندی هنرمندان صرفا برای معادل‌سازی درجه با مدرک تحصیلی باشد و این تنها یکی از مزیت‌های این مورد است و یکی دیگر از مزیت‌هایش این است که  هنرمندان درجه ۱ و ۲ می‌توانند در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی در رشته‌های مختلف که  مدرک هنری آن را دریافت کرده‌اند، مبادرت به تدریس کنند و در جشنواره‌ها یا در شوراهای تخصصی و شوراهای هنری مثل کمیته تخصصی به‌عنوان مشاور از ظرفیت هنری این‌ عزیزان استفاده خواهد شد.

البته کسانی که درجه یک هنری دریافت می‌کنند در مجموعه پیشکسوتان وزارت ارشاد هم عضویت خواهند داشت و مزیت‌های دیگری هم به اهتمام رئیس سازمان در این حوزه پیش‌بینی شده که در صورت تصویب اطلاع‌رسانی خواهد شد.

 سال گذشته برخی سینماگران با مشکلات قضایی مواجه شدند و این یکی از پر رنگ‌ترین حواشی سال ۱۴۰۱ در سینمای ایران بود. برای رسیدگی به این موضوع چه تعاملاتی با قوه قضاییه صورت گرفته است؟

رفع مسائل و مشکلات سینماگران یکی از دغدغه‌های سازمان سینمایی به‌عنوان متولی سینمای ایران است البته این مشکلات صرفاً مربوط به سال ۱۴۰۱ نبود سال‌های گذشته هم مباحث و مشکلاتی برای هنرمندان پیش آمده که به‌عنوان مرجع رسیدگی به امور سینماگران، دفتر نظارت بر مراکز و مشاغل به آن‌ها رسیدگی می‌کند. از ابتدای سال گذشته نیز مشکلات حقوقی و قضایی که برای مستندسازان پیش آمده بود در تعامل با مراکز امنیتی و مخصوصا با توجه ویژه دادستان محترم کل کشور، معاونین محترم ایشان مخصوصا معاون حقوق عامه و پیشگیری از وقوع جرم و مشاور محترم دادستانی این مشکلات پیگیری و حل شد.

سال گذشته شاهد شرایطی در حوزه مسائل سیاسی و اغتشاشات بودیم که متأسفانه نقش هنرمندان در این مورد بیشتر از همیشه بود. دشمنان خارجی و داخلی که از ظرفیت و جایگاه بالای هنرمندان، به‌خصوص هنرمندان سینما به خوبی آگاه هستند و می‌دانند که آنان در بین مردم جایگاه اجتماعی بالایی دارند، سعی کردند با برانگیختن احساسات این عزیزان، آن‌ها را درگیر حواشی و مسائل سیاسی کنند که متأسفانه باتوجه به اینکه هنرمندان ما در زمینه سیاسی تخصصی ندارند، بیشترشان تحت تأثیر احساسات هستند و همین افراد مورد سوءاستفاده در موج‌سواری رسانه‌ای دشمنان قرار گرفته و درگیر حواشی شدند. تعداد زیادی از این افراد نیز از روی ناآگاهی مباحثی را طرح کردند که واقعیت نداشته و در شأن آن‌ها نبود که اینگونه اعتبار خود را خرج مطامع دشمن کنند و فضای کاذبی ایجاد کنند اما متأسفانه برخی از طریق تحریک عواطف جوانان موجب بروز مشکلاتی در جامعه و درگیری‌هایی در سطح کشور شدند که مردم را هم دچار مشکل کردند.

سازمان سینمایی برای پیگیری این مسئله و حل مشکلات، برنامه‌های مختلفی را طرح‌ریزی کرد و با تعداد زیادی از این هنرمندان از طریق تماس تلفنی یا حضوری گفتگو شد تا این عزیزان از مباحث پشت پرده سوءاستفاده‌های شبکه‌های معاند در فضای مجازی یا شبکه‌های ماهواره‌ای آگاه شوند. حتی جلساتی متعدد در سازمان سینمایی یا موسسات تابعه تشکیل شد و این دوستان دعوت شدند و با حضور کارشناسان و مسئولان مجموعه امنیتی، انتظامی و قضایی وقایع و اتفاقاتی که منجر به آشوب‌ها شد برای آنها تشریح و تعداد زیادی از این دوستان توجیه شدند اما با وجود توجیهات صورت گرفته و عدم همراهی تعداد زیادی از این دوستان با این شبکه‌ها، دشمن به تحریک احساسات هنرمندان و هنردوستان ادامه می‌داد و هنوز آن‌ها درگیر این فضای ملتهب می‌شدند و به جهت اینکه روال قانونی و توجیهی برای این دوستان طی شده بود و گفتگوهای زیادی هم علی‌رغم ادعای اینکه نظام جمهوری اسلامی اهل گفتگو نیست، صورت گرفت، بازهم برخی دوستان و هنرمندان عزیز روی احساسات و عواطف درگیر ماجراهایی شدند و درنهایت برای این افراد پرونده‌هایی در مراجع قضایی تشکیل شد و برخی از این پرونده‌ها به محکومیت‌هایی منجر شد. در این مرحله و حتی پس از تشکیل پرونده باز هم با مراجع قضایی صحبت شد و در گفتگو با هنرمندان و تعاملاتی که شکل گرفته بود، بار دیگر بخشی از این مسائل برطرف شد. در این مورد مراجع قضایی و به خصوص دادستانی محترم همراهی بسیاری با ما داشتند و حتی در برخی موارد قاضی پرونده با افراد صحبت کرد، شرایط تشریح شد و بخشی از این تعاملات به بازنگری در پرونده‌ها منجر شد که در نهایت شاهد بودیم با درخواست رئیس قوه قضاییه و با عفو پدرانه رهبر معظم انقلاب به همه کسانی که در این اغتشاشات درگیر بودند، پرونده‌هایی که برای این افراد تشکیل شده، بدون درج سوءپیشینه همه پاک شد. خوشبختانه با تعاملاتی که ایجاد شد همه این مسائل برطرف شد اما متأسفانه برخی از این افراد هنوز بعد از این همه عطوفت نظام باز به کار خودشان ادامه دادند و طبق قانون دوباره فراخوانده شدند و با آن‌ها گفتگو شد. در حال حاضر نیز محرومیت‌هایی که باقی‌مانده‌ای از ماجراهای اخیر بوده در حال رفع شدن است.

البته باید بگویم فعالیت‌های صورت گرفته از سوی سازمان سینمایی از موضع جایگاه اقتدار نظام بود و اینگونه نبود که موقعیت ضعفی به دلیل شرایط، ایجاد شده باشد. تعامل با هنرمندان یک  امر دوسویه بود که  باید اتفاق می‌افتاد؛ در اصل این اقدامات نوعی آگاهی‌رسانی به هنرمندان بود که آن‌ها را متوجه شرایط کنیم. به هر حال ما با هنرمندان سال‌ها فعالیت کردیم و خودمان بخشی از این هنرمندان هستیم. مدیرانی که درحال‌حاضر در سازمان سینمایی فعالیت می‌کنند جدای از این عزیزان نیستند و سال‌ها با این دوستان در فعالیت‌های سینمایی همکار بوده‌اند و شرایط آن‌‌ها را می‌دانند و مطلع هستند که هر کدام از این دوستان چه روحیاتی دارند. همواره نیز سعی شده با تعامل و گفتگو مسأیل و مشکلات برطرف شود.

یکی از مطالبات سینماگران در سال‌های اخیر ارتباط بهتر سازمان سینمایی با خانه سینما و صنوف است، چه اقداماتی در بهبودی این ارتباط صورت گرفته است؟

در این دولت مدیران سازمان سینمایی در بالاترین سطح که آقای خزاعی رئیس سازمان سینمایی هستند و تعداد زیادی از دیگر مدیران از جمله خودِ بنده، آقای سهرابی و… عضوی از خانواده سینما هستیم و هر کدام از ما در صنوف سینمایی عضو هستیم بنابراین با شروع این دولت، برنامه سازمان سینمایی تعامل با صنوف سینمایی و خانه سینما بوده است.

متأسفانه از حدود ۵ هزار سینماگری که در صنوف مختلف سازمان در خانه سینما فعالیت می‌کنند حدود ۴ تا ۵ درصد از افراد همیشه دنبال مباحث شخصی خودشان و یا مطالبات سیاسی بوده‌اند و جریان خانه سینما را در سال‌های گذشته که مربوط به این دوره هم نمی‌شود، همیشه به انحراف کشیده‌اند. وظیفه ذاتی خانه سینما رسیدگی به مشکلات سینماگران و مطالبات معیشتی آن‌ها است اما کسانی که به دنبال مسائل دیگری غیر از وظایف‌ صنفی بوده‌اند و خارج از قاعده رفتار کرده‌اند، در دوره‌های مختلف خانه سینما را با مشکلاتی مواجه کرده‌اند.

متأسفانه در دوره‌ای هم با اشتباهاتی که از سوی حتی برخی از مدیران سازمان سینمایی اتفاق افتاده و راهنمایی‌های نادرست آن‌ها، صنوف سینمایی به وزارت کار معرفی شدند تا از آنجا مجوز صنف کارگری دریافت کنند درحالیکه طبق مصوبه شورایعالی انقلاب فرهنگی، مجموعه‌هایی که در حوزه فرهنگ و هنر و خصوصاً سینما و تئاتر فعالیت می‌کنند باید مجوز فعالیت خودشان را از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت کنند، اما صنوف سینمایی به بخش ثبت شرکت‌ها برای صنوف کارگری معرفی شده، شناسه ملی دریافت کرده‌اند و این در حالی است که صنوفی که مجوز فعالیت از وزارت کار دریافت کرده‌اند در خانه سینمایی که مجوز فعالیت از وزارت ارشاد دریافت کرده، قرار دارند. همه این مسائل ما و مدیران خانه سینما را دچار مشکل کرده است. بنابراین برای حل این مشکل تمام این عزیزان باید مجوز فعالیتشان  را به‌عنوان اصناف هنری از وزارت ارشاد و سازمان سینمایی دریافت کنند.

درحال حاضر مشکلات اساسنامه‌ای و حقوقی که بهانه عدم تشکیل صنوف در وزارت ارشاد بود هم توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رفع شده است و صنوفی که از وزارت کار مجوز فعالیت دریافت کرده‌اند، نمی‌توانند برای تشکیل خانه سینما از وزارت ارشاد مجوز بگیرند و طبق مصوبه وزارت کار هم صنوف کارگری و کارفرمایی با هم نمی‌توانند یک  اتحادیه یا تشکل ایجاد کنند و به همین دلیل تهیه‌کنندگان و کارگردانان و عرضه‌کنندگان یا پخش‌کننده‌های فیلم که خودشان را به ‌عنوان مجموعه کارفرمایی ثبت کرده‌اند، نمی‌توانند با صنوف دیگری که به‌ عنوان صنوف کارگری ثبت شده‌اند، یک‌جا اتحادیه یا خانه سینما تشکیل بدهند و بر همین اساس دوباره دچار مشکل شده‌اند.

در بین برخی صنوف چنددستگی وجود دارد و حتی در صنف تهیه‌کنندگان که از چهار تشکل، اتحادیه تهیه‌کنندگان تشکیل شده اختلافاتی وجود دارد. سازمان سینمایی برای رفع این اختلافات چه اقداماتی داشته است؟

خیلی از هنرمندان صنوف مختلف حاضر نبودند که صنف خود را به عنوان یک صنف کارگری در وزارت کار ثبت کنند و فشارهایی که از طرف خانه سینما به این صنوف برای ثبت در وزارت کار وارد شد، انشقاقی بین هنرمندان ایجاد کرد که نمونه آن بین چهار تشکل تهیه‌کنندگان سینما دیده می‌شود. یکی از مشکلات این است که تشکل‌های تهیه‌کنندگان نتوانستند به یک تشکل واحد تبدیل شوند. یکی از این تشکل‌ها که قانوناً مجوز خودش را از وزارت ارشاد گرفته از مجموعه خانه سینما اخراج شده و الان هم به این وضعیت اعتراض دارد و البته این تنها مربوط به صنف تهیه‌کنندگان نمی‌شود و صنوف دیگری هم هستند که به این وضعیت خانه سینما اعتراض دارند. این مشکلات در سال‌های گذشته و در طول سالیان متمادی پیش آمده و نباید توقع رفع فوری آن‌ها را داشته باشیم، حل این مسئله نیاز به زمان دارد. ما درحال‌ رایزنی با مدیران خانه سینما هستیم که بتوانیم مشکلات را با همفکری هم حل کنیم که البته درحال‌حاضر خیلی از مباحث سینماگران از طریق خانه سینما و در تعامل با وزارت ارشاد در حال حل شدن و برطرف شدن است.

بخشی از تعاملاتی که با خانه سینما در حال حاضر وجود دارد بحث معرفی سینماگران به سازمان امور مالیاتی برای بخشودگی مالیاتی، مباحث داوری‌های خانه سینما، رسیدگی به مسائلی چون شورای حل اختلافی که به اختلافات سینماگران در حوزه قراردادها و فعالیت‌هایشان رسیدگی می‌کند و موارد دیگر است. در کنار آن مباحث معرفی این عزیزان به صندوق اعتباری هنر هم در حال انجام است و همچنین معرفی بیمه‌ای این عزیزان، پیگیری بیمه تکمیلی و مباحث این‌چنینی نیز در حال حاضر درحال انجام است و ما معتقدیم که نباید اختلافاتی که امروز وجود دارد سینماگران را دچار مشکل کند.

در پایان این بحث باید به این نکته اشاره کنم، در حوزه اختیارات حاکمیتی که عرض شد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مخصوصاً سازمان سینمایی باید پاسخ‌گوی مسائل مرتبط با سینما به مراجع مختلف از جمله مراجع نظارتی مثل مجلس شورای اسلامی، قوه قضاییه، مراجع امنیتی و غیره باشد؛ بنابراین بخش زیادی از این مسائل که متأسفانه ازسوی برخی از سینماگران درباره آن دقتی صورت نمی‌گیرد متوجه سازمان سینمایی است، سازمان باید پاسخ‌گوی وظایف تعریف شده در قوانین باشد. موضع‌گیری‌های سیاسی خانه سینما در ماجراهای اغتشاشات اخیر مشکلات موجود را پیچیده‌تر و کمک به هنرمندان این حوزه را سخت‌تر می‌کند. امیدواریم در سال جدید با تعاملی که بین خانه سینما و سازمان سینمایی صورت خواهد گرفت، مشکلات برطرف شده و خانه به ریل قانونی برگردد.

برخی سینماگران معتقد هستند که در انتخابات خانه سینما تخلفاتی صورت گرفته است که بعضاً از سازمان سینمایی نیز خواستار رسیدگی به این تخلفات شده‌اند. سازمان سینمایی چه اقداماتی در این مورد داشته است؟

مجوز فعالیت خانه سینما طبق قانون و مصوبه شورایعالی انقلاب فرهنگی توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صادر می‌شود و سازمان سینمایی به‌عنوان بازوی مشورتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مشورت تخصصی ارائه خواهد داد. در خصوص برگزاری انتخابات خانه سینما نماینده‌ای از وزارت ارشاد در انتخابات خانه سینما حضور پیدا کرد و انتخابات با اختلافاتی که در مجموعه آن جلسات بود، برگزار شد و چند صنف از جمله یک نفر از صنف تهیه‌کنندگان هم به نحوه برگزاری انتخابات اعتراض داشتند که اعتراض خودشان را به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارائه دادند. سازمان سینمایی هم نظر کارشناسی خودش را به دبیرخانه هیأت رسیدگی به امور مراکز فرهنگی ارائه داد و با توجه به این‌که مرجع رسیدگی به این مسائل دبیرخانه هیأت رسیدگی به امور مراکز فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است؛ آنچه آن‌ها تصمیم بگیرند مرجعیت قانونی دارد و سازمان سینمایی در این خصوص مسئولیتی ندارد.

با جدی‌تر شدن اکران آنلاین در سینمای ایران، چه اقدامات تازه‌ای جهت جلوگیری از قاچاق فیلم‌های سینمایی صورت گرفته است و دفتر نظارت بر مراکز، مشاغل و مجامع چه برنامه‌ای برای سال آینده دارد؟

خوشبختانه در سازمان سینمایی مخصوصاً مؤسسه سینما شهر اقدامات خوب و قابل‌توجهی پیش‌بینی‌شده است. چه به‌لحاظ سخت‌افزاری و چه نرم‌افزاری امکاناتی در نظر گرفته شده که بخش زیادی از این مشکلات را برطرف خواهد کرد. ان‌شاءالله بزودی آن دستاوردها هم توسط مؤسسه سینما شهر رونمایی خواهد شد و توضیحات مبسوط و گوناگون ارائه خواهد شد. با توجه به اتفاقاتی که درحوزه قاچاق فیلم‌ها رخ داده و نگرانی‌هایی که ایجاد شده است مشکلات موجود رصد شده و انشا‌الله بخش قابل توجهی از آن هم برطرف خواهد شد. البته مجموعه صیانت از آثار فرهنگی و هنری که در سازمان سینمایی فعالیت می‌کند با توجه به شیوه‌های جدید قاچاق و مسائل این‌چنینی در حال بروز رسانی دستورالعمل‌های لازم با نگاه کارشناسی است و بر اساس آن اطلاع‌رسانی به‌موقع انجام خواهد گرفت.

در شرایط اقتصادی حاضر آیا برای معرفی سینماگران کم‌بضاعت به صندوق اعتباری هنر اقداماتی صورت گرفته است؟

با توجه به محدودیت منابعی که در صندوق اعتباری هنر وجود دارد و متأسفانه وضعیتی که در ۲ تا۳ سال گذشته در رابطه با کرونا و ایجاد مشکلاتی در معیشت سینماگران به وجود آمد، تعداد زیادی از سینماگران جهت مشکلات معیشتی و همچنین مباحث مربوط به بیمه و بیمه تکمیلی به سازمان سینمایی مراجعه کرده‌اند و به صندوق اعتباری هنر معرفی شده‌اند. دفتر نظارت بر مراکز، مشاغل و مجامع به‌عنوان مجموعه کارشناسی سازمان سینمایی در شناسایی و رصد این افراد برای معرفی به صندوق اعتباری شیوه‌نامه‌ای را تدوین کرد و در حال حاضر در حال بررسی و گذراندن مراحل نهایی است که برطبق آن شیوه‌نامه و معرفی این عزیزان به صندوق اتفاقات خوبی خواهد افتاد که هر چه بیشتر بتواند عدالت را در این خصوص برقرار کند و حقوق کسی پایمال نشود.

و در پایان؛ اولویت‌های دفتر نظارت بر مراکز، مشاغل و مجامع برای سال جدید چیست؟

دفتر نظارت بر مراکز، مشاغل و مجامع، برای سال جدید موارد ذیل را مدنظر قرار داده است:

۱- به‌روز آوری آیین‌نامه‌ها و دستورالعمل‌های حوزه فعالیت این دفتر

۲- طراحی سامانه صدور معرفی‌نامه به صندوق اعتباری هنر

۳- راه‌اندازی سامانه ارزشیابی هنرمندان برای سهولت طی این مراحل توسط هنرمندان سینما

۴-طراحی و اجرای بانک جامع اطلاعات سینماگران ایران

۵- روز آمد سازی شرح وظایف دفتر

۶- رفع مشکلات صدور مجوز مؤسسات سینمایی

۷- برنامه ریزی مدون برای آموزش کارشناسان ادارات کل استانها برای نظارت هدفمند بر سالن‌های سینما و مؤسسات دارای مجوز

۸- پیگیری مشکلات معیشتی و کمک به رفع گرفتاری هنرمندان و دست اندرکاران سینما در مراجع قضایی و حقوقی

۹-سایر وظایف مرتبط با حوزه اختیارات دفتر​

۱۰- تعامل هرچه بیشتر با ادارات کل استانها برای رفع مشکلات سینماگران استان‌ها و شهر‌های مختلف کشور

یک تهیه‌کننده پاسخ می‌دهد/ در سینمای ایران سود در تولید است یا گیشه؟

یک تهیه کننده سینما می‌گوید که تا زمانی که سود در تولید باشد نمی‌توان چشم‌انداز خوبی از نظر جذب مخاطبین در سینمای کشور داشت. خصوصا در سال جاری که هزینه‌های تولید به شدت بالا رفته است.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از تسنیم، در سال جدید تولیدات سینمایی هنوز کلید نخورده‌اند؛ چیزی که علت اصلی آن را می‌توان در گرانی و مشکلات اقتصادی سینمای کشور دانست.

آنچه که عموماً‌ در رسانه‌ها و در میان عموم علاقمندان سینما گفته می‌شود این است که ساخت یک فیلم سینمایی، نزدیک به 20 میلیارد تومان تمام می‌شود اما چه کسی حاضر می‌شود که برای ساخت فیلمی 20 میلیارد هزینه کند که می‌داند در بهترین حالت، هزینه آن جبران می‌شود.

حسن کلامی تهیه‌کننده فیلم آبادان یاده 60 و کودک و فرشته در این باره می‌گوید که با این اوضاع واقعاً‌ کار کردن سخت است. هزینه‌ها به حدی بالا رفته که سرمایه‌گذاران دیگر به سختی پای کار می‌آیند. دولتی‌ها نیز مانند گذشته کار نمی‌کنند و در کل چرخه تولید سینما به سختی می‌چرخد.

با کلامی درباره هزینه‌های بخش‌های گوناگون تولید یک فیلم صحبت کردیم؛ او بازیگری را بخش به شدت گران سینما توصیف کرد که در حال حاضر از 1 بازیگر تا 3 نفر آن حدقل 5 تا 6 میلیارد دستمزد آنها می‌شود: فیلمی که خود من آن را تولید کردم، کارگردانش 250 میلیون تومان گرفت اما بازیگرش 300 میلیون تومان. این موضوع در فیلم‌های گوناگون رواج دارد.

وی ادامه داد: بعد از این گروه فیلمبرداری هزینه بالایی دارد. البته هزینه تمام عوامل بستگی به سوابق کاری و جایگاه‌شان دارد. یک نفر هزینه کمتر و یک نفر هزینه بیشتری می‌گیرد. درهر حال یک مدیر فیلمبرداری ماهیانه نزدیک به 300 میلیون تومان می گیرد. عوامل همراه آن نیز به قدری هزینه دارند که یک ماه هزینه گروه فیلمبرداری 500 میلیون تومان می‌شود. البته این هزینه بدون در نظر گرفتن هزینه اجاره وسایل است. اگر هزینه اجاره‌ها را نیز در نظر بگیریم، چیزی نزدیک به 1 میلیارد هزینه گروه فیلمبرداری در ماه می‌شود. هزینه گروه‌ نور و کارگردانی و… نیز هرکدام به قدری است که مبلغ 20 میلیارد تومان بسیار سریع پر می‌شود.

این سینماگر گفت که یکی از بخش‌های بسیار پرهزینه‌ که ثانیه‌ای حساب می‌شود، جلوه‌های ویژه رایانه‌ای است. سال گذشته آخرین رقمی که خاطرم هست این بود که برای جلوه‌های رایانه‌ای ثانیه‌ای 200 میلیون تومان می‌گرفتند و در نتیجه 10 ثانیه جلوه‌ رایانه‌ای 1 میلیارد تومان به راحتی تمام می‌شود.

کلامی گفت: بخش خصوصی به سختی حاضر می‌شود که کاری تولید کند. سال گذشته باز وضعیت بهتری بود اما الان دیگر تصمیم‌گیری در این مورد بسیار سخت شده است. اما بخش دولتی باز به سمت تولید می‌رود که آن هم علتش به بودجه‌ای که از محل درآمد دولت برمی‌گردد است. بخشی مانند فارابی متولی این کار می‌شود اما دیگر نهادها مانند بنیاد شهید یا وزارت نفت که برای گل‌های باوارده هزینه می‌کند، هر سال آن هم برای چند فیلم که دست به چنین کاری نمی‌زند.

این تهیه کننده سینما در پاسخ به این سؤال که چگونه سرمایه‌گذاری که فیلمش فروش قابل قبولی نداشته حاضر است برای فیلم دیگری سرمایه‌گذاری کند، جواب داد: واقعاً این تصمیم غیرمنطقی است که سرمایه‌گذاری با این اوصاف برای کار دیگری سرمایه‌گذاری کند، اما باید دانست که این سرمایه‌گذاران برای اهداف گوناگونی به سینما می‌آیند که یکی از آنان درآمد است. دیدار با هنرمندان حتی در این حد که با آنها چندتا عکس داشته باشند و گپی بزنند نیز باعث می‌شود که با وجود ضرر باز هم در سینما سرمایه‌گذاری کنند.

کلامی بیان کرد که هیچ چیز به اندازه کار در پلتفرم‌ها و نمایش خانگی خواهان ندارد. بعد از کرونا مردم دیگر عادتشان بر حضور در خانه و دیدن فیلم در منازل‌شان است. همین موضوع در کم شدن میزان مخاطبین سینما اثرگذار بود و حالا نمایش خانگی اصلی‌ترین محل سرگرمی مردم شده است.

مجری طرح مرد عوضی در بخش دیگری از صحبت‌های خود از معضل سود در تولید سینمای ما گفت: امروز سود در تولید است. به نظر شما چرا پروانه‌های ساخت فراوان توزیع می‌شود؟ چون اینگونه عوامل می‌توانند از کاری به کار دیگر بروند و درآمد بیشتر داشته باشند. تهیه‌کننده نیز تلاش می‌کند تا با کسر کردن هزینه‌ها و اتمام زودهنگام پروژه‌، بخشی از سرمایه را بردارد.از سویی هرچقدر که کار به طول بیانجامد، عوامل دستمزد بیشتری می‌گیرند. اینگونه است که سود به جای آنکه در اکران باشد، در تولید است. زمانی اگر مدت زمان پروژه بیشتر می‌شد، بازیگر یا عوامل هیچ چیز نمی‌گفتند اما امروز اگر تنها یک روز به مدت زمان کارشان اضافه شود، حتماً حساب می‌کنند.

او در پایان گفت که همین می‌شود که شاهد فیلم‌هایی هستیم که از کیفیت و جذابیت برخوردار نیستند برای آنکه اساسا برای آن ساخته نشدند که مخاطبین خود را به سینما بیاورند و فروش کنند بلکه برای این است که در دل تولید هزینه خود را به دست بیاورند. من به شخصه برای رفع این اوضاع در تولید سینما راه کار خاصی به نظرم نمی‌رسد. امیدوارم که با بهتر شدن شرایط اقتصادی بتوان روزهای بهتری را برای تولید در سینمای کشور در نظر گرفت.

خروج از نسخه موبایل