وضعیت سینمای کودک در کشور ما بسیار ضعیف بوده و متاسفانه فیلمسازان به دنبال درآمد از این سینمای فقیر هستند.
به گزارش پایگاه خبری سینمای خانگی_دفتر اصفهان،مهدی شهسواری گفت: وضعیت سینمای کودک در کشور ما بسیار ضعیف بوده و متاسفانه فیلمسازان به دنبال درآمد از این سینمای فقیر هستند و مسئولین هم به دنبال یک گردهمایی و ملاقات عده ای هنرمند که به قولی مثلاً به وظیفه ی خود عمل کرده باشند.
شهسواری ادامه داد: به نظر بنده برای ارتقاء سینمای کودک باید مثل سالیان گذشته کانون های پرورش فکری کودکان را قوی کرده و از خود کودکان و نوجوانان در راستای داستان نویسی، فیلمنامه نویسی و نمایشنامه نویسی بهره برد که کارهای تولید شده هم برای کودک باشد و هم درباره کودک باشد.
این نویسنده در خصوص جایگاه سینمای کودک گفت :جایگاه سینمای کودک در استراتژی حوزه فرهنگ باید اینگونه باشد که هنرمندان فیلمساز به گونه ای استراکچر فیلم خود را پایه ریزی کنند که در آن فیلم شادی، آرامش ذهنی، تربیت اجتماعی، و از همه مهمتر صداقت برای کودک در آن فیلم به معنای واقعی دیده شود.
مهدی شهسواری ادامه داد:بنده معتقدم هستم که فیلم سینمایی باید در اولویت اول برای کودک و بعد درباره کودک باشد اما اگر یک فیلم همه ی موارد آموزشی طبق چهارچوب فرهنگی کشور را دارا باشد فیلم درباره ی کودک می باشد و همین فیلم را فیلمساز به گونه ای طراحی کند که فضاهای شاد و فانتزی کودکانه وجودداشته باشد چنین فیلمی در ژانر کودک قطعاً فیلم موفقی خواهد بود زیرا سینمایی درباره کودک و سینمایی برای کودک مکمل هم بشوند فیلم موفق و به یادماندنی خواهد شد.
وی در انتقاد به شکل برگزاری جشنواره افزود: بنده به شکل معمول جشنواره که 34 دوره گذشته بوده است انتقاداتی دارم ولی اولویت به نظر من این است که شهرداری محترم اصفهان یک گروه متخصص زیر نظر متخصصین ارشاد اسلامی تشکیل دهند و حداقل هزینه ی 3 فیلم بلند یا سینمایی را متقبل شود و گروه متخصص فراخوانی بگذارد که دوستان هنرمند فیلمنامه های خود را ارائه دهند و 3 فیلنامه انتخاب شود و هنرمندانی با سابقه کار کودک برای تولید فیلم نامه های انتخابی انتخاب بکنند قطعاً با انجام این پیشنهاد هم همه هنرمندان اصفهان به تلاش و تکاپو می افتند و هم رقابت در این جشنواره مهم به سطح عالی خواهد رسید .
سینمای کودک متاسفانه وضعیت مناسبی ندارد وبا توجه به نداشتن یا عدم اکران‌مناسب تهیه کننده و سرمایه گذار رقبتی به ساخت فیلم کودک‌ندارد.
به گزارش پایگاه خبری سینمای خانگی_دفتر اصفهان، وحیدپاکزاد کارگردان سینما گفت: سینمای کودک متاسفانه وضعیت مناسبی ندارد وبا توجه به نداشتن یا عدم اکران‌مناسب تهیه کننده و سرمایه گذار رقبتی به ساخت فیلم کودک‌نداردباید نهادها فرهنگی .بنیاد سینمایی فارابی و آموزش وپرورش در این راستا سرمایه گذاری کنند واکران آثار کودک سازمان یابد وحیدپاکزاد در ادامه گفت:متاسفانه سینمای کودک جایگاه دقیق و مناسبی ندارد و شاید دغدغه اصلی یا اولویت اصلی مسئولان نیست و همه چیز در حد شعار و برگزاری جلسه و…وبرگزاری این گونه جلسات هم بیشتر برای جنبه نمایشی آن و‌چه بسا پر کردن رزومه است برای بعضی ها‌و به مانند بیماریست هر چند وقت یکبار مسکنی به او تزریق می شودولی درد بسیار است و بیماری ناشناخته است.
کارگردان فیلم کفش های پاره در باره تقسیم بندی ژانر کودک افزود: ژانر یا گونه کودک و نوجوان به دو بخش تقسیم می‌شود فیلم کودک وفیلم نوجوان که فیلم کودک دوبخش داردفیلم کودک ودرباره کودک .که متاسفانه فیلمهای کودک در چندساله اخیر کمتر ساخته می شود یا اصلا ساخته نمی شود فیلمهایی که سرشار از امید شادی و دنیای کودکانه باشد وباعث سرخوشی و پویایی کودکان شود. هر دوحوزه برای رشد وتعالی آینده سازان کشور ضروری و پر اهمیت است یک قسم باید باعث شادی و انرژی و سرگرمی شود و بخش درباره کودک باید با تصویر کشیدن مشکلات وآسیب شناسی دنیای کودکان جامعه و والدین را آگاه کند کارگردان فیلم اشکنه در خصوص برگزاری جشنواره به همین شکل معمول در اصفهان گفت:: جواب منفی است واین حرف دل بسیار از اهالی سینمای اصفهان است در برگزاری جشنواره مخصمصا در سالهای اخیر فقط اسم میزبانی و پرداخت هزینه ها از سوی اصفهان برای سینمای اصفهان مانده است هیچ برایند مثبت و رو به جلویی برای سینمای اصفهان نداشته است شما نگاه کنید به تمامی جشنواره هرجشنواره ای در هرشهر دنیا باعث رشد فرهنگی اقتصادی وجذب توریست می شود آیا این اتفاق برای سینمای اصفهان افتاده است آیا خروجی مثبتی برای اصفهان داشته است یا فقط عکسها به یادگار مانده ومالیاتی که بایدخرج آبادانی اصفهان شود خرج یک مهمانی هفت روزه شده است مدیریت کلان و برگزاری جشنواره در تمامی بخشها بر عهده افرادی از مرکز و پادویی و خرده کاری های جز بر شانه ی بچه های نجیب و کار بلد اصفهان است.
وی ادامه داد: برگزاری جشنواره کودک و نوجوان بسیار با اهمیت ونیاز جامعه رو به پیشرفت است ولی با ریگذاری اشتباه وخارج شدن از ریل روز به روز سیاستها واهداف جشنواره رو به زوال است با نگاه به سطح کمی وکیفی فیلمهاو عدم استقبال مخاطبین از فیلمها و تولید بسیار پایین فیلم نشانگر ضعف در برکزاری جشنواره و عدم رقبت ساخت فیلم وحتی شرکت در جشنواره است در صورتی که سالهای نخستبثین برگزاری جشنواره فیلمهایی با کیفیت عالی توسط کارگرانان به نام، ساخته شد که حتی پرفروش ترین فیلم آن سالها بود پاکزاد گفت: با سیاست گذاری درست و برنامه ریزی جامع در راستای پیشبرد و سوق دادن کودکان به سمت یک جامعه ی متمدن و با فرهنگ می توان با انتصاب یک مدیر برای یک دوره حداقل پنج ساله به او فرصتی داد تا بتواند برنامه هایش را ارائه و به ثمر بنشاند وی در خصوص حمایت از بخش خصوصی گفت : بخش دولتی باید هزینه ای ویژه برای سینمای کودک اختصاص دهد اگر این مهم تحقق یابد به طور حتم بخش خصوصی هم راغب به سرمایه گذاری خواهد بود.
وی در پایان به ارائه راهکار برای برون رفت از این وضعیت پرداخت و گفت : اختصاص سالن ویژه اکران کودک در تمامی شهرها، الزام به دیدن یک فیلم در هرماه برای دانش آموزان، اختصاص بودجه ویژه برای فیلمسازان کودک و تولید حداقل تعداد مشخص فیلم کودک در یک سال، تقویت زیرساختهای آموزشی سینما در بخشی ویژه برای ساخت فیلم کودک توسط جوان‌ها، تقویت بخش بین الملل جشنواره کودک می تواند مجموعه راهکارهایی برای بهبود حال سینمای کودک باشد
برای ارتقاء سطح سینمای کودک بایستی نگاه مدیران سینمائی حرفه ای بشود
به گزارش پايگاه خبری سینمای خانگی_دفتراصفهان، محمدرضا ممتاز کارگردان موفق و محبوب اصفهانی گفت: برای ارتقاء سطح سینمای کودک بایستی نگاه مدیران سینمائی حرفه ای بشود، اکثر آثار سینمائی که در این گونه تولید می شود بصورت تله فیلم است، که این گونه سینمائی این قابلیت را دارد که از تله فیلم به آثار سینمائی تبدیل شده و تولید این گونه آثار گسترش پیدا کند که متاسفانه امسال اکثر آثار ویدیوئی هستند.
کارگردان چهار اصفهانی در بغداد در خصوص معضلات سینماگران کودک گفت:یکی از معضلاتی که همیشه فیلمسازها با آن مواجه بودند این است که ماجرای فیلم درباره کودک است یا در حاشیه کودک که هنوز هم نتوانستند یک جواب منطقی به این ماجرا بدهند، زمانی که چهارچوب سینمای کودک مشخص نشود سینمای کودک به ژانرهای دیگر سنجاق می شود و معیار مشخص ندارد.
کارگردان فیلم سینمای معجزه عشق ادامه داد:نبایستی به تولید فیلم کودک، به جهت نگاه حرفه ای سینما نگاه کودکانه داشت، بایستی سطح نگاه ها ارتقاء پیدا کنددر حوزه فرهنگ جای سینمای کودک خالیست چرا که در جشنواره فیلم فجر به سینمای کودک بها داده نمی شود
ممتاز در خصوص کیفیت میزبانی شهرداری اصفهان اظهار داشت:مدیران در آستانه جشنواره فیلم کودک به تلاطم می افتند و پس از پایان جشنواره همه چیز تمام می شودامیدوارم مدیران به این فکر بیفتند که باید به سینمای کودک حرفه ای نگاه کرد. شهرداری اصفهان در میزبانی از جشنواره فیلم کودک در زمانی که جشنواره فیلم کودک در اصفهان برگزار شده به معنای واقعی کلمه مدیران کمک کردند و بهترین خدمات از جمله استفاده از بهترین سالن های سینمایی و هتل‌ها در اختیار جشنواره بوده است، اختصاص بودجه خوب و ارائه بهترین برنامه ریزی مدیریتی در برگزاری جشنواره نشان دهنده این است که خود جشنواره با معیار حرفه ای برگزار گردد کودک باید بتواند از سینمای کودک بهره برداری کند چه برای کودک باشد چه درباره کودک برگزاری جشنواره در گسترش تعامل میان هنرمندان داخلی با مهمانان خارجی سینمای کودک نقش بسزایی دارد
این فیلمساز خوش آتیه در خصوص اطلاع رسانی جشنواره افزود:یکی از اشکالات مهمی که وجود دارد عدم گستردگی اطلاع رسانی جشنواره فیلم کودک متناسب با جایگاه این رویداد بین المللی است جشنواره ای که در سطح بالای مدیریتی به بهترین شکل برگزار می گردد بایستی متناسب و همطراز با آن اطلاع رسانی و تبلیغ گردد.
این نویسنده خوشنام سینما ادامه داد:سینمای کودک نیازمند مدیریت درست است که فیلمسازی که می خواهد در این حوزه سرمایه گذاری مادی و معنوی کند بتواند در سینمای کودک ماندگار شود در همین راستا یکی از راهکارها این است که بخش دولتی بستر حمایتی را برای ورود بخش خصوصی به سینمای کشور هموار کند. فیلمسازان در وسط میدان جنگ نرم هستند و نیازمند حمایت مدیران، اتصاف نیست هنرمندی که می تواند با تدبیر مدیران و اختصاص بودجه های فرهنگی به تولید در سینما به کشور خدمت کند گرفتار مشکلات شدید اقتصادی شود.
ابتدا باید توسط متخصصین سینما، جامعه شناسی و روانشناسی کودک و نوجوان، کارگروه هایی تشکیل بشود
به گزارش پايگاه خبری سینمای خانگی_دفتر اصفهان، ساسان حبیبی سینماگر اصفهانی گفت:به نظر بنده برای احیاء سینمای کودک، ابتدا باید توسط متخصصین سینما، جامعه شناسی و روانشناسی کودک و نوجوان، کارگروه هایی تشکیل بشود،آسیب شناسی و تحقیق درست و فارغ از هرگونه جهت دهی و خط دهی های پروپوگاندا انجام شودبعد نتیجه این تحقیقات با تعدادی فیلمساز و سینماگر که دغدغه ی کار کودک و نوجوان دارند به اشتراک گذاشته شود تا انها طرحها و ایده هایی خلق کرده و به مراحل ساخت برسانند.
این فیلمساز باتجربه در ادامه گفت:مسئله بعد هیئت انتخاب جشنواره هست که ما فیلمسازان نمیدانیم سلیقه یا رویکرد و ایده آل آنها چیست اینجانب واقعا معترض هستم به هیئت انتخاب چراکه فیلمی ۷۵ دقیقه ای ساخته ام و ارسال نموده اما من علت اینکه این فیلم در جشنواره حضور ندارد را نمی دانم حداقل فیلمساز را توجیح کنند که برای تولیدات بعدی سلایق دوستان را بداند و بتواند فیلمی تولید کند که به جشنواره راه بیابد.
ساسان حبیبی ادامه داد:فیلمهای سینما با کودک و برای کودک باید درکنار هم باشدکودکان جامعه ی آینده ی کشور هستندو اگر اکنون بسترسازی فرهنگی درستی انجام نشود آینده خیلی نمیتوان از آنها انتظاری داشت.
وی افزود:عصر ارتباطات است و کودک و نوجوان به شدت جذب سینمای بدون مرز دنیا شده است برای رقابت، کل سیستم جشنواره ها باید تخصصی شود با کارها و نظرات سلیقه ای و سیستمی و محدود نمیتوان با دنیا رقابت کرد و کودک ما فرهنگ خود را از جای دیگر میگیرد
یکی از بهترین فضاهای موجود در سینمای دنیا سینمای کودک هست و سینمای کودک بستر ی بسیار مناسبی هست برای رشد و ارتقائ مخاطبین آن که کودکان هستند
به گزارش پایگاه خبری سینمای خانگی-دفتر اصفهان،محمدرضانریمانی سینماگرمحبوب اصفهانی گفت:
یکی از بهترین فضاهای موجود در سینمای دنیا سینمای کودک هست .سینمای کودک بستری بسیار مناسبی هست برای رشد و ارتقای مخاطبین آن که کودکان هستند.فضایی برای انتقال مفاهیم تربیتی به صورت غیر مستقیم و رشد و تعالی ذهن کودکان از آنجا که کودکان از بالاترین قوه تخیل و رویا پردازی برخوردارند بسیاری از موضوعات مورد نیاز کودک را از همین راه میتوان انتقال داد.
وی درخصوص وضعیت سینمای کودک گفت:وضعیت سینمای کودک با نگاه تقویمی شرایط رو به جلویی نداشته به ساخت فیلمهای دهه ۶۰ و هفتاد و کمی بیشتر که نگاه کنیم متوجه این پس رفت میشویم، اگر درست و علمی و منطقی برخورد کرده بودیم الان وضعیت مان خیلی بهتر بود البته فیلم ساخته شده .پول و وقت و انرژی به کار رفته ولی نسبت به ۳۴ سال کار و فعالیت سینمایی موفقیت چندانی حاصل نشده پیشنهاد می کنم بنیاد سینمائی فارابی حداقل هرساله بیلان جشنواره را در خصوص محتوی…تکنیک…اثرگذاری…نقد و بررسی با ارایه نظر و ارائه به مخاطبین در چندین برنامه کارشناسی شده به معرض نمایش بگذارد تا مسیر رو به رشدی ایجاد شود.
این بازیگر پیشکسوت در ادامه گفت:
ما سالهای خوبی را از دست دادیم فکر نمی‌کردیم روزگاری بیاید که هر کودکی یک سینمای کوچک در اختیار داشته باشد امروز به روزترین و آنی ترین ساخته های سینمایی از دورترین نقاط دنیا چه مثبت و چه منفی در کمترین زمان در اختیار کودک و نوجوان ما قرار میگیرد اینکه ما بخواهیم در مقابل خوراک آماده شده برای کودک و نوجوان در فضای مجازی و رسانه های مختلف خوراکی تازه و بهتر داشته باشیم موضوع مهمی ست که باید در باره آن فکر کرد ودرآخر اینکه وقتی در رابطه با کودک و محتوای آن فیلم میسازیم هم برای کودک و هم در باره کودک باید اندیشه کرد.
هفته دفاع مقدس بواقع پاسداشت دوران طلائی ظهور و بروز بصیرت در فرزندان ملتی است که صدها سال طعم حکومت داری عصر بی کفایت پهلوی وخاندان فاسد آنان را چشیده بودند و برای حفظ پرچم، استقلال و شرف خویش با دستان خالی،سلاح ایمان و با عشق به ولایت فقیه به میدان آمدند، میدان نبردی که سینماگران هم با حضور در آن رشادتهای رزمندگان اسلام را با دوربینهای خود به ثبت رساندند تا به عنوان فرزندان خلف خمینی کبیر نامشان در تاریخ دفاع مقدس جاودانه بماند…این ایام فرصتی است تا به بررسی سینما در دوران دفاع مقدس بپردازیم
یادداشت مهدی سرتاج/دفتراصفهان
شروع جنگ تحمیلی و تبلور فرهنگی مکتب امام خمینی
با شروع جنگ تحمیلی طبیعی بود که هنرمندان سینما همپای دیگر رزمندگان برای ثبت لحظات جنگ در این میدان نبرد حضورداشته باشند، در یکی از این روزهای جنگ ،دوربین مستند ساز آرام آرام به رزمنده ای که یک دست نداشت و در دل خاکریز نشسته بود، نزدیک می شود… گزارشگر میگوید خودتون را معرفی کنید.او خود را این چنین معرفی می کند: «سرباز اسلام حسین خرازی…»! حسین خرازی همان فرمانده نامدار و با اخلاص که به سربازانش می‌گفت کار باید برای رضای خدا باشد و خود را نه یک فرمانده که یک سرباز اسلام معرفی می‌کرد. این بیان سرشار از خضوع و گمنانی توسط یک فرمانده بزرگ ، درست همان نقطه ای است که سینما را وارد یک گونه جدید از فیلمسازی می‌کند و در آن گونه، تکنیک جای خود را به مفاهیم انسانی و اخلاقی میدهد که در هیچ جنگی تا کنون تجربه نشده، مفاهیم جدید انسانی که فرزندان مکتب خمینی کبیرآن را به ظهور و بروز رسانده بودند سینمائی که براساس فرمایشات راهگشا و روشن گرایانه‌ی حضرت امام(ره) که فرمودند «ما با سینما مخالف نیستیم ما با فحشا مخالفیم…»، در سالهای بعد از انقلاب، اجازه‌ی ظهور و بروز پیدا کرده بود، و حالا با ورود فیلمسازان آماتور و نیمه حرفه‌ای، در روزهای آغازین جنگ به جبهه‌ها توانست رسالت خود که ثبت مستندات وقایع جبهه‌های حق علیه باطل بود را به انجام برساند.
شکل گیری ژانر سینمای دفاع مقدس
دوران هشت ساله دفاع مقدس و مقاومت رزمندگان اسلام در صحنه های نبرد، تداعی کننده یکی از زیباترین جلوه های تمدن بشر بود که در آن، ایثار، گذشت، جهاد و شهادت، جلوه گر بود. این ویژگی‌های ارزشمند رفتاری، موجب شکل گیری فرهنگ دفاع مقدس شد تا در نهایت ژانری که می توانست سینمای جنگ نامیده شود به واسطه بروز رفتارهای خارق العاده انسانی رزمندگانش به سینمای دفاع مقدس مبدل شود، سینمائی که گونه منحصر بفرد سینمای ایران نام گرفت. ژانر دفاع مقدس با پرداختن به روحیات رزمندگان، باورها و اعتقادات آنها براساس وجوه شخصیتی رزمندگان به تدریج به اوج خود رسید و موجب ارتقای سطح کیفی سینمای دفاع مقدس شد.در این میان، نگاه و رویکرد مسئولین و فیلمسازان به دفاع مقدس در فرایند شکل گیری این گونه سینمائی و ارتقاء سطح آن موثر بوده است که آن را می توان از دومنظر مورد واکاوی قرارداد. رویکرد اول: رویکرد الهی، ارزشی و حماسی است که از بدو انقلاب، ظهور و بروز یافته است و شهید سید مرتضی آوینی را می توان از اصلی‌ترین چهره‌هائی نام برد که در توسعه این فکرموثر بوده است. رویکرد دیگر- که بسیاری از تولیدات سینمای دفاع مقدس و به ویژه تولیدات پس از جنگ را شامل می‌شود- رویکرد انتقادی یا نقادانه به موضوع جنگ است. در این رویکرد، فیلمساز، سراغ معضلات و آسیب هایی می‌رود که زیر خاکسترها و غبارهای جنگ پنهان مانده و عمدتا با پایان جنگ و کنار رفتن غبارها، دوربین سینما به سمت آنها تغییر جهت میدهد.
فراز و فرود سینمای دفاع مقدس در سایه سوء مدیریت
آنچه که در بررسی وضعیت تولید فیلمهای دفاع مقدس طی 4 دهه پس از انقلاب، نشان میدهد این است که تولید آثار سینمایی و دفاع مقدس با افت و خیزهای فراوانی روبرو بوده است. این ژانر سینمائی به دلیل بی برنامگی، به جای رشد و بالندگی، در مسیر افول حرکت کرده وطی سالهای گذشته به لحاظ کمی و کیفی- مسیر قهقرا را طی کرده است. با نگاهی به چهار دهه فعالیتهای فرهنگی- به ویژه در حوزة سینمای دفاع مقدس- درمی‌یابیم که تاکنون، رویکردهای مختلفی در تولیدات سینمای دفاع مقدس وجود داشته است. هدف همه این رویکردها، بازیابی فرهنگ و ارزشهای نهفته در دفاع مقدس و انتقال آن به نسلهای آینده بوده است ولی رسیدن به این هدف و آرزوی شیرین، مقدماتی را می طلبد که در سایه سوء مدیریت و استراتژی غلط مدیران فرهنگی تحقق پیدا نکرد.
مروری بر تاریخ تولیدات سینمای دفاع مقدس
در سالهای اولیه جنگ، نداشتن تجربه در ساخت فیلم جنگی و فقدان شناخت از حال و هوای حاکم بر جبهه‌ها باعث شد تا نخستین نمونه‌های این ژانر، آثار قابل‌قبولی از کار درنیایند؛ سال‌هایی که هنوز سینمای جنگ هویت نیافته بود. هرچند از دل همین تجربه‌ها و همین فیلمها، سینمایی قهرمان‌محور پدید آمد که در دهه ۶۰ تماشاگران بسیار داشت. در بررسی سینمای جنگ نقش و اهمیت فیلمهایی، چون «عقاب‌ها»، «گذرگاه»، «بلمی به‌سوی ساحل» و «کانی‌مانگا» را نباید فراموش کرد؛ فیلمهایی که به جای شخصیت بیشتر به حادثه اهمیت می‌دادند و به گیشه سینماها رونق می‌بخشیدند. آنچه از آن به‌عنوان سینمای دفاع‌مقدس یاد می‌شود با فیلم «دیار عاشقان» آغاز شد، با «پرواز در شب» ادامه یافت و با «دیده‌بان» و «مهاجر» اوج گرفت. در این میان اما باید سهمی ویژه برای مجموعه «روایت فتح» قائل شد. کاری که مرتضی آوینی و گروهش انجام دادند ارائه تصویری بی‌واسطه از فضای حاکم بر جبهه‌ها بود. با تصاویری که اغلب به شیوه دوربین روی دست فیلمبرداری شده بود و با گفتار متن‌هایی که آوینی خود می‌نوشت و می‌خواند، شیوه تازه و بدیعی در مستند‌های جنگی شکل گرفت که بعد‌ها مستند اشراقی نامیده شد؛ مستند‌هایی که سینمای دفاع‌مقدس را وارد فضایی تازه کرد.
سینمای دفاع مقدس در دهه 60 و 70
بهترین فیلمهای دفاع‌مقدس اغلب پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ ساخته شدند. از «مهاجر» و «هور در آتش» گرفته تا «سفر به چزابه» که همگی در انتهای دهه ۶۰ یا نیمه اول دهه ۷۰ ساخته شدند و جایگاهی تثبیت شده به‌عنوان بهترین‌های سینمای دفاع‌مقدس دارند؛ سینمایی که از نیمه دوم دهه ۷۰ دچار بحران شد. بهترین فیلمسازان این عرصه ترجیح دادند به جای فیلم دشوار جنگی، سراغ گونه‌های دیگر بروند. بیشتر فیلمسازان شاخص سینمای جنگ در دهه ۷۰ سراغ سینمای اجتماعی رفتند. هرچه زمان گذشت، ساخت فیلم جنگی دشوارتر و پرهزینه‌تر شد. خروجی نهاد‌هایی که متولی سینمای دفاع‌مقدس محسوب می‌شدند در اغلب موارد قابل‌قبول نبود و در مواردی به‌نظر می‌رسید فیلمسازان جوان از فیلم جنگی به‌عنوان سکویی برای ورود به سینمای حرفه‌ای استفاده می‌کنند.
دهه هشتاد برای سینمای دفاع مقدس
سینمای دفاع‌مقدس نتوانست از این گنجینه بی انتهای دفاع مقدس بهره ببرد و در ورطه تکرار افتاد و آثاری جلوی دوربین رفتند که اغلب فاقد ارزشهای سینمایی و بدون حداقل جذابیت برای جذب مخاطب بودند. از نیمه دوم دهه ۸۰ با ورود ده‌نمکی به عرصه و ساخته شدن سری فیلمهای «اخراجی‌ها» بعد از سالها فیلمهایی از سینمای دفاع‌مقدس با اقبال عمومی مواجه شدند.
دهه 90 و سینمای دفاع مقدس
در دهه ۹۰ به‌نظر می‌رسید سینمای دفاع‌مقدس نیازمند تنفس در فضایی تازه است. این اتفاق گاهی با آثاری، چون «ایستاده در غبار» رخ داد و امید‌هایی برانگیخته شد، ولی رویکرد کلی این سینما همچنان با آنچه در دوران طلایی ژانر (در انتهای دهه ۶۰ و ابتدای دهه ۷۰) شاهدش بودیم فاصله بسیار دارد؛ آن هم در شرایطی که هنوز حکایت‌های زیادی از ۸ سال دفاع‌مقدس ناگفته مانده است؛ حکایت‌هایی که نیاز به راویانی خوش قریحه و خلاق و تازه نفس دارد تا مهم‌ترین ژانر سینمای ایران در ۴ دهه اخیر که تولدش را مدیون انقلاب و جنگ است، همچنان رهروانی استوار داشته باشد.
توجه به قهرمانان دفاع مقدس در استانها
مروری کوتاه بر سینمای دفاع‌مقدس نشان میدهد مهم‌ترین و هیجان انگیز‌ترین اتفاق‌های سینمای جنگی ایران به سالهای دور بازمی‌گردد و هر چه به دوران متاخر نزدیک‌تر میشویم، سینمای دفاع‌مقدس کمتر توانسته آثاری جالب توجه خلق کند که این مهم، خبر از فقدان اتاق فکری منسجم و کارآمد در این حوزه می دهد. واقعیتی که بدان بایستی اشاره کرد این است که از آنجا که در طول هشت سال دفاع مقدس همه مردم ایران و اقوام ایرانی در این سالها با غیرت و از جان گذشتگی نقش بسزائی در دفاع از این آب و خاک داشتند سینمای دفاع مقدس هم باالطبع بایستی از محوریت تهران خارج شده و گستره تولید خود را به استانها ببرد .استانی همچون اصفهان که با تقدیم 21807شهید در صدر همه استانها بوده و نام آوران زیادی همچون شهید خرازی ،شهید همت،شهید کاظمی،شهیدزرین و… را در دل خود پرورش داده در سینمای ایران نادیده گرفته شده که همین نگاه مغفول مانده از قهرمانان واقعی جنگ سبب فاصله میان تماشاگر و سیاستگذاران سینمای دفاع مقدس و به قهقرا رفتن این گونه سینمائی می شود.در این میان بنیاد فرهنگی روایت فتح در دوره جدید مدیریتی خود با حضور دکتر سید یاشار نادری با راه اندازی معاونت استانها و ساخت فیلم سینمائی تک تیرانداز که برشی از زندگی شهید زرین تک تیرانداز افسانه ای ایران وجهان است نشان داد نگاه جدی به شهدای شاخص استانها دارد انشاء الله این نگاه ارزشمند منجر به تولید آثاری فاخر ازشهدای گرانقدر استانها که همچون ستارگانی بر آسمان ایران می درخشند شود. انشاءالله
به گزارش پایگاه خبری سینمای خانگی به نقل از سینماپرس؛ در اولین بخش برنامه «نقد سینما» که در برنامه اخیر به میز سینمای ایران اختصاص داشت، قادر آشنا دبیر دومین دوره جشن مهر سینمای ایران مهمان این بخش بود.
قادر آشنا، دبیر دومین دوره جشن مهر سینمای ایرانبیان کرد: ۲۱ شهریورماه روز ملی سینماست و ما به دنبال این بودیم که این روز را برجسته کنیم چراکه برایمان دارای اهمیت است. در خانه سینما جشنی برای صنوف مختلف برپا می‌شد، اما ما از سال گذشته با نگاه به استانها به دنبال این بودیم که جشنی جامع برگزار کنیم تا از همه هنرمندان کشور تجلیل کنیم.
وی ادامه داد: جشن‌های متعددی وجود دارد که از هنرمندان در شاخه‌های مختلف از جمله بازیگر، کارگردان و… تجلیل می‌شود، اما عده‌ای مانند سینماداران و پژوهشگران بودند کمتر مورد توجه قرار می‌گرفتند. ما تصمیم داشتیم که در هر استان متناسب با بافت و فرهنگش این کار را انجام دهیم تا به شعار عدالت فرهنگی که دولت وعده‌اش را داده بود برسیم؛ پس تصمیم گرفتیم در راستای توسعه فرهنگی جشنی را برپا کنیم که سال گذشته این جشن را در ۲۲ استان برگزار و از ۳۵۰ هنرمند تجلیل کردیم.
قادرآشنا یادآور شد: امسال دومین جلسه شورای عالی سینما در روز ملی سینما و به ریاست معاونت اول رئیس جمهور برگزار شد. همچنین فراخوان جشنواره فجر در همین روز منتشر شد. باید بگویم دولت به دنبال تنظیم سازوکاری برای تجهیز سینما در شهرهای بالای ۵۰ هزار نفر است. در حال حاضر ۱۸۸ شهر در ایران فاقد سینما هستند. با تصمیم شورای عالی سینما و به دستور معاون اول رئیس‌جمهور شورای سینما در استانها به ریاست استاندار تشکیل شد.
وی تصریح کرد: با توجه به مدیریتم در استان‌های مختلف، معتقدم که اساسا سینما در استانها مدیریت و اداره متناسب نداشت و این برای عنصر تاثیرگذاری مانند سینما کافی نبود. ما بر این باوریم که سینما به لحاظ ساختاری و جشن‌فراگیری باید در استانها نظام‌مند شود.
وی در ادامه برنامه «نقد سینما» درباره ششمین جایزه پژوهش سال سینمای ایران که دبیری آن را برعهده دارد، نیز گفت: هر فعالیتی که مبنای پژوهشی نداشته باشد، احتمال از یاد رفتنش زیاد است. اهمیت به مساله پژوهش رسالت ذاتی سینماست. آثاری که تاکنون بدست ما رسیده است، در مرحله بررسی است.
این مدیر سینمایی درباره دسترسی به پژوهش‌های انجام شده در حوزه سینما یادآور شد: همه پژوهش‌هایی که از سال ۹۵ صورت گرفته است، در سایت معاونت توسعه فناوری و مطالعات سینمایی بارگذاری شده است و از استادان دانشگاه و دانشجویان خواهش دارم به این پژوهش‌ها مراجعه کنند چراکه با تحقیقات بسیار خوبی مواجه می‌شوند.
معاون توسعه فناوری و مطالعات سینمایی درباره زیر ساخت‌ها مطرح کرد: ۵۹۰ سالن نمایش در ابتدای کار دولت سیزدهم داشتیم. تاکنون رئیس سازمان سینمایی ۲۲ سفر استانی برای بررسی سینماها داشتند و پیگیر ساخت و ساز سینما در شهرها بودند. در حال حاضر ۷۵۶ سالن نمایش به بهره‌برداری رسیده است و تا پایان سال نیز ۱۰۰ سالن دیگر به ناوگان سینمایی اضافه خواهد شد. وعده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای هزار سالنه شدن تا پایان دولت با اهتمامی که وجود دارد، دست‌یافتنی است.
وی در پایان درباره فرآیند مجوز گرفتن آموزشگاه‌ها خاطرنشان کرد: در سال ۱۴۰۲، ۲۰۲ آموزشگاه داشتیم، اما اکنون ۳۵۹ آموزشگاه آزاد سینمایی در سراسر ایران داریم که ۱۰۷ آموزشگاه در تهران و مابقی در سایر استانها فعالیت می‌کنند. علاوه بر توسعه آموزشگاه، سه کار قانونی دیگر از جمله تعیین کارت صلاحیت تدریس، رتبه‌بندی سینماها و آموزشگاه‌ها و همچنین تایید سرفصل‌هایی که تدریس می‌شوند، انجام گرفته است.
به گزارش پایگاه خبری سینمای خانگی به نقل از ستاد اطلاع‌رسانی و ارتباطات رسانه‌ای سی و پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلمهای کودکان و نوجوانان، «مرضیه برومند» با اشاره به جایگاه «جشنواره فیلم کودک» در ارتقای سینمای کودک و نوجوان گفت: من از اولین دوره‌های جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان اصفهان، با آن همراه بودم. رویدادی که پرشور و پر بار، حیات خود را آغاز کرد و همه تلاش ما و دست‌اندرکاران سینما باید به سمت احیای مجدد دوران پرشکوه جشنواره و سینمای کودک برویم، چرا که سینمای کودک به شکوه جشنواره زنده است. او تصریح کرد: این یک واقعیت است که بچه‌ها نیاز به فیلم دیدن و سینما رفتن دارند. درست است که الان همه در خانه‌های‌شان فیلم و سریال می‌بینند اما سینما رفتن، «آیین باهم تجربه کردن» است. فضایی برای با هم خندیدن، گریه کردن و با هم داد زدن و هیجان‌گروهی. در واقع سینما به نزدیک شدن بچه‌ها به هم کمک می‌کند و جای این تجربه مشترک را هیچ چیزی نمی‌تواند پر کند. کارگردان فیلم «شهر موش‌ها» با اشاره به این نکته که سینمای کودک نیازمند حمایت است، ادامه داد: مخاطبان سینمای کودک، تنها سه تا چهار ماه در سال در اختیار خانواده‌ها هستند که در حال حاضر با توجه به وضعیت اقتصادی، اولین چیزی که از سبد خانوار حذف می‌شود، سینماست پس ما باید آگاهانه عمل کنیم تا رابطه بین مخاطبان کودک و نوجوان با سینما قطع نشود. برومند عنوان کرد: باید محصولات مخصوص کودکان و نوجوان امروز را به گونه‌ای تولید کنیم که ضمن سرگرم‌کنندگی، محتوایش هم کنترل شده باشد. از همین رو بهترین شیوه، روزآمدی ضوابط موجود در سینمای کودک برای مخاطبی است که نسبت به نسل گذشته، تغییر کرده است و با موضوعات متفاوت‌تری ارتباط برقرار می‌کند. کارگردان فیلم «مربای شیرین» تأکید کرد: باید مراقب زبان و ادبیات کودک بود و در فیلمهای مناسب این مخاطب، از کلمات زشت که در برخی فیلمها شنیده می‌شود، دوری کرد. بچه‌ها را باید با ابزار فیلم و سینما، با زندگی سالم خانوادگی، دوستی در مدرسه و محله آشنا کرد و به آنها آموخت که با یکدیگر بودن بهتر از تنهایی‌ست. او افزود: سینما در هر کشوری برای جذب حداکثری مخاطب، نیازمند گونه‌های مختلف سینمایی است که یکی از آنها سینمای کودک است. سینمای کودک و خانواده می‌توانند در کنار یکدیگر رشد کنند. ما باید کاری کنیم که سینمای خانواده، جدی گرفته شود. سینمایی که اعضای خانواده با یکدیگر در سالن سینما فیلم ببینند و از دیدن فیلم لذت ببرند. کارگردان «الو الو من جوجوام» در ادامه گفت: خوشبختانه فیلم‌هایم تماشاگرانی از همه سنین داشته است. من کارهای بسیاری ساخته‌ام که برخی از آنها نیز مخاطب بزرگسال دارند اما همیشه در همه آثارم یک بچه حضور دارد، به بچه‌ها تعلق خاطر بسیاری دارم چراکه کودک و نوجوان یکی از اعضای اصلی خانواده محسوب می‌شوند و تمرکز آثار من نیز بیشتر بر بستر خانواده و شهر استوار بوده است. سی و پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلمهای کودکان و نوجوان اصفهان با دبیری مجید زین‌العابدین و با مشارکت سازمان سینمایی، بنیاد سینمایی فارابی و شهرداری اصفهان از پانزدهم تا بیستم مهرماه سال جاری (۷ تا ۱۲ اکتبر ۲۰۲۳) در اصفهان برگزار می‌شود.
محمد احمدی تهیه‌کننده فیلم سینمایی «میان صخره‌ها» ضمن گلایه از شرایط اکران عمومی این گونه از فیلمهای سینمایی تأکید کرد، مسئولان هم دغدغه گیشه و فروش پیدا کرده‌اند!
به گزارش سینمای خانگی از مهر، محمد احمدی تهیه‌کننده فیلم سینمایی «میان صخره‌ها» به کارگردانی مختار عبدالهی که این روزها روی پرده سینماهاست در گفتگو با مهر درباره فرآیند ساخت این فیلم گفت: فیلمنامه مختار عبداللهی نویسنده و کارگردان فیلم در مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی مصوب شده بود و همان زمان یکی از دوستان من یعنی آقای فریدون نجفی کارگردان سینما که اتفاقا از همشهریان آقای عبداللهی است، وی را به من معرفی کرد. فیلمنامه را خواندم و آن را دوست داشتم و تصمیم گرفتم برای تهیه این فیلم اقدام کنم.
وی با اشاره به اینکه «میان صخره‌ها» فیلمی در حوزه نوجوانان است، اظهار کرد: به نظرم این فیلم بیشتر مختص نوجوانان، برای آنها و درباره آنها است. بالاخره فیلم را چند نوجوان می‌بینند و می‌توانند خود را در کاراکتر فیلم ببینند و مشکلاتی را که کاراکتر فیلم درگیر آنها می‌شود، درک کنند. این حس امید و اعتماد به نفسی که در فیلم وجود دارد، همچنین رشد فکری که کاراکتر فیلم آن را تجربه می‌کند، به نظرم می‌تواند برای نوجوانان ما مفید باشد.
این تهیه‌کننده با بیان اینکه این فیلم در بستر عشایر روایت می‌شود، توضیح داد: به نظرم «میان صخره‌ها» جدا از نوجوانان، برای خانواده‌ها هم جذاب است، البته من به مخاطبان این‌طور نگاه نمی‌کنم؛ یعنی اثر ما برای همه نوجوانان است. نوجوانی که در شهر زندگی می‌کند بدش نمی‌آید با مشکلات و فضایی که یک نوجوان در روستا دارد، آشنا شود و می‌تواند با آن هم‌ذات‌پنداری و با همه اینها ارتباط برقرار کند. دایره این مخاطبان خیلی گسترده‌تر است.
استقبال لر زبانان اصفهان از «میان صخره‌ها»
احمدی با اشاره به اینکه این فیلم پیش‌تر در جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان بازخورد خوبی گرفته است، عنوان کرد: در جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان، مخاطبان فیلم را دوست داشتند و به‌نوعی چون لرزبانان زیادی در اصفهان ساکن هستند، این فیلم به ساکنان آنجا نزدیک است. نوجوانان فیلم را دوست داشتند و استقبال خوبی از آن شد. در نمایش‌هایی که داشت سالن پر می‌شد و فیلم موفق شد از هیات داوری فیلم ۲ جایزه پروانه زرین بهترین فیلمنامه و بهترین بازیگران خردسال را کسب کند.
این تهیه‌کننده درباره استفاده از طبیعت به‌عنوان یک المان اصلی در روند پیشبرد اثر گفت: این موضوع روی فیلم ما تأثیر مثبتی داشت و به طور کلی به نظرم اتفاقی است که مبنای داستان محسوب می‌شود و آن را پیش می‌برد. ضمن اینکه واقعیت این است من تهیه‌کننده حدود ۲۰ فیلم بوده‌ام و نمی‌توانم بگویم که به این اثر نزدیک بوده‌اند؛ ولی در مجموع سلیقه من همین نوع آثار هستند.
وی تأکید کرد: ترجیح می‌دهم روی فیلمهایی با چنین نگاهی کار کنم. قطعاً این نوع سینما را می‌پسندم و دوست دارم روزبه‌روز بیشتر پا و جان بگیرد؛ ولی با توجه به وضعیتی که وجود دارد متأسفانه این نوع سینما آب می‌رود. وظیفه من و امثال من این است که تلاش کنیم تا سرپا بماند و رشد کند. با این حال من احساس می‌کنم خیلی تلاشی برای حمایت از این نوع سینما مخصوصاً سینمای کودک و نوجوان نمی‌شود و این سینما خیلی دغدغه مسئولان نیست. دغدغه مسئولان بیشتر سینمای به‌اصطلاح «بفروش» و «کمدی» است. شاید دوست دارند آمار مخاطب و فروش بالا برود تا آخر سال بگویند گیشه موفقی داشتیم در حالی‌که با این نوع نگاه، سینمای کودک و نوجوان کم‌کم نابود می‌شود.
سینمای گیشه نیازی به حمایت خاص ندارد!
وی ادامه داد: معتقدم همه ژانرهای سینمایی باید در سینما وجود داشته باشند تا مخاطب حق انتخاب داشته باشد و در ضمن درباره آنها باید درست اطلاع‌رسانی شود. با توجه به این موضوع که سینمای گیشه و فیلمهای کمدی راه خود را می‌روند، اصلاً نیازی به حمایت‌های خاص ندارند؛ چون اتفاقاً این آثار حق‌وحقوق بقیه فیلمها را له می‌کنند. وقتی تماشاگر زیادی به سینما می‌کشانند سینمادارها و سالن‌دارها دوست دارند این فیلمها را نمایش دهند درحالی‌که باید سیاست به شکلی باشد که از این نوع سینما (کودک و نوجوان) حمایت کنند تا مردم از تولید و اکران آنها مطلع شوند.
این تهیه‌کننده افزود: حتی اطلاع‌رسانی‌ها و اختلافی که بین سینما و تلویزیون هست و فاصله‌ای که وجود دارد، ضربه بزرگی به این جنس از سینما می‌زند، حمایت نکردن در تبلیغات و معرفی‌نکردن آثار مخصوصا به فیلمهای کودک و نوجوان، لطمه می‌زند! زمانی در برنامه کودک و نوجوان بازیگر و عوامل یک فیلم دعوت می‌شدند و تماشاگر و بیننده تلویزیون می‌فهمید چنین فیلمی وجود دارد و خانواده‌ها برای دیدن آن می‌رفتند، الان چنین چیزی هم دیگر نیست. همه چیز دست‌به‌دست هم داده تا فیلمها به‌خوبی معرفی نشوند و خیلی از تماشاگرها از اکران این فیلمها آگاهی پیدا نمی‌کنند.
احمدی در پایان گفت: من سه سال پیش فیلمی در اکران داشتم و با چند نفر تماس گرفتم، ولی آنها اصلا نمی‌دانستند که فیلمم اکران شده است. ممکن است مخاطب یک‌سری فیلمها را در ویترین سینما ببیند؛ ولی چون نمی‌شناسد و چیزی از آنها ندیده سراغ فیلمهایی می‌رود که مخاطب‌پسندتر و کمدی هستند. در شرایط اقتصادی فعلی هم البته این نوع فیلمها برای مردم بهتر است که البته این مسائل در اکران تأثیرگذار هستند.
فیلم کوتاه «نسبتاً خوشبخت» اولین ساخته مهران حیدری، پس از ۸ جلسه فیلمبرداری به مرحله تدوین رسید.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از مشاور رسانه‌ای پروژه، تولید فیلم کوتاه «نسبتاً خوشبخت» به نویسندگی و کارگردانی مهران حیدری و تهیه‌کنندگی پریسا پورمشکی، پس از ۸ جلسه فیلمبرداری در تهران و با مدیریت کیوان محسنی به پایان رسید و هم‌اکنون مراحل پس تولید را پشت سر می‌گذارد.عطا مجابی نویسنده و کارگردان سینما، به عنوان مشاور کارگردان و طراح تولید، همراه این فیلم کوتاه بود که قصه «نسبتاً خوشبخت» در فضایی فانتزی روایت می‌شود.این فیلم کوتاه، اولین تجربه کارگرانی مهران حیدری است که اقتباسی آزاد از داستان کوتاه «یک جور زندگی» به نویسندگی فرناندو سورنتینو است.حسین حسینیان، در این فیلم کوتاه نقش آفرینی کرده است و ترکیب سایر بازیگران «نسبتاً خوشبخت» را پوریا احمدی، محمد کول آبادی و بهروز رئیس پور تشکیل داده‌اند.عوامل فیلم کوتاه «نسبتاً خوشبخت» عبارتند از نویسنده و کارگردان: مهران حیدری، تهیه کننده: پریسا پورمشکی، مشاور کارگران و طراح تولید: عطا مجابی، برنامه‌ریز: علی زارعی، منشی صحنه: غزال غلامی، مدیر فیلمبرداری: کیوان محسنی، طراح صحنه و لباس: حمیده رسولی، صدابردار: ایمان اصفهانی، طراح و مجری گریم: جلال امیری مرند، دستیار اول فیلمبردار: ستار گودرزی، دستیاران تصویر: حسین شباهنگ، آریا یزدی و یوسف جوان، دستیار صحنه: نوید آقاجان پور، دستیار صحنه و لباس: آرین حسین‌زاده، گروه کارگردانی: احمد صمیمی و پوریا احمدی، جلوه‌های ویژه میدانی: حمید بیاتی، فیلمبردار پشت صحنه: علی شعبانی، عکاس: عرفان دادخواه، تدارکات: فرزاد نباتی، مدیر تولید: حسین شاهیوند و مشاور رسانه‌ای: محمد کفیلی.مهران حیدری دیپلم خود را در رشته هنرهای نمایشی گرفته و در رشته تلویزیون و هنرهای دیجیتال در مقطع کارشناسی تحصیل کرده است.
