بازیگر پیشکسوت در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستانی بستری شد

فرامرز صدیقی چند روزی است به علت مشکلات ریوی و معده در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستانی در تهران بستری و تحت درمان قرار گرفته است.

به گزارش سینمیا خانگی به نقل از روابط عمومی و اطلاع رسانی صندوق اعتباری هنر، سید مجید پوراحمدی مدیر عامل صندوق اعتباری هنر با حضور در بیمارستان محل بستری فرامرز صدیقی بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر کشورمان، ضمن ابلاغ سلام محمد مهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، در جریان روند درمانی این هنرمند پیشکسوت قرار گرفت.

رئیس هیئت مدیره صندوق اعتباری هنر در حاشیه عیادت از فرامرز صدیقی، هدف از حضور در بیمارستان را علاوه بر احوالپرسی، تاکیدی بر حضور و همراهی این صندوق در کنار هنرمندان کشور در همه ایام به ویژه دوران بستری و درمان در بیمارستان عنوان کرد.

پوراحمدی در ادامه همچنین توجه ویژه به سلامتی جسم و جان، بهبودی وضعیت درمانی تمامی اعضا به ویژه پیشکسوتان عرصه فرهنگ، هنر و رسانه را از مهمترین وظایف ذاتی و رسالت خطیر این صندوق برشمرد که با جدیت دنبال شده و از این پس نیز پیگیری و عمل خواهد کرد.

مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی همچنین با اشاره به نیاز روند درمانی این هنرمند پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون کشور، تأکید کرد: صندوق اعتباری هنر تلاش خواهد کرد تا شرایط مطلوبی را برای ادامه زندگی وی پس از ترخیص از بیمارستان را در محیطی مناسب فراهم کند.

پوراحمدی در عین حال تصریح کرد: صندوق اعتباری هنر خود را حامی و همراه همیشگی اعضای این صندوق به ویژه اساتید نامدار و پیشکسوت عرصه‌های مختلف فرهنگ، هنر و رسانه می‌داند.

مدیرعامل صندوق اعتباری ابراز امیدواری کرد تا وضعیت درمانی و جسمی استاد فرامرز صدیقی رو بهبودی کامل رفته و هرچه سریع‌تر با ترخیص از بیمارستان به آغوش گرم جامعه هنری و خانواده بازگردد.

در این دیدار، فرامرز صدیقی نیز با قدردانی از حضور مدیر عامل صندوق اعتباری هنر و هیئت همراه برای عیادت از وی، از نگاه ویژه محمد مهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی قدردانی کرد.

فرامرز صدیقی در ادامه ضمن ارائه توضیحاتی درباره روند درمانی خود از حمایت، پیگیری و حضور مستمر مسئولان صندوق اعتباری هنر نیز قدردانی کرد.

فرامرز صدیقی چند روزی است به علت مشکلات ریوی و معده در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستانی در تهران بستری و تحت درمان قرار گرفته است.

«هفته هنر انقلاب» در خدمت انقلاب است؟

امروزه و با مرور بیش از چهل سال فعالیت «حوزه هنری» می‌توان این چنین ادعا نمود که این مجموعه دارای ساختاری سرگشته می‌باشد. ساختاری که معضل نداشتن «میشن و ویژن» مشخص و در عین حال داشتن منابع مالی سرشار و بودجه و امکانات بسیار توانسته آن را به طعمه‌ای مناسب برای سوء استفاده مبدل سازد! ساختاری که در عرصه سینما به محل رفت و آمد فیلمسازانی مبدل گردیده است که با هویت مختص به خود به «حوزه هنری» می‌آیند و با همان هویت اثر دلخواه خود را تولید می‌کنند!

به گزارش سینمای خانگی از سینماپرس، برگزاری دیر هنگام نشست خبری «هفته هنر انقلاب» آن هم باعدم دعوت از رسانه‌های منتقد و اعلام برخی اسامی قابل تامل به عنوان «چهره‌ سال هنر انقلاب» از جمله موضوعاتی است که لزوم بازخوانی و مرور چند نکته مهم را ضروری می‌سازد:

۱/ «هنر انقلاب اسلامی» از جمله مفاهم و پدیده‌هایی است که به شدت نیازمند تبیین و تعریف می‌باشند. زیرا از یک سو، هم از ماهیت «بخش‌بندی هنر» و تفکیک «هنر» به دو بخش «هنر انقلاب اسلامی» و «هنر غیر انقلاب اسلامی» برخوردار است و هم دارای مشمولیت است و حوزه‌های مختلف هنری و گونه‌های مختلف هر یک از این حوزه‌ها را در بر می‌گیرد و از سوی دیگر نیز موضوعی نو و جدید است که حیطه و ضوابط آن نه تنها برای عموم جامعه و مخصوصا برای نسل جوان شفاف نیست؛ بلکه از جمله مفاهیمی است که در میان طیف هنرمندان انقلابی و مسلمان با قرائت‌های مختلفی همراه می‌باشد.



۲/ «هنر انقلاب اسلامی» از جمله موضوعاتی است که تبیین و تعریف اولیه برای آن به هیچ عنوان کفایت نمی‌کند. زیرا «هنر انقلاب اسلامی» در وابستگی کامل با موجودیت «انقلاب اسلامی» قرار دارد. موجودیتی که زنده است و به عنوان یک حقیقت زنده تولّد دارد، رشد دارد، قِوام دارد و عمر طولانی دارد و روزبه‌روز می‌تواند رشد و تکامل پیدا بکند و همین وابستگی است که سبب می‌شود تا تعریف اولیه و ابتدایی از «هنر انقلاب اسلامی» هر چند وقت یک‌بار مورد بازنگری و بازتعریف واقع شود و حیطه آن به صورت مدام و همراه با رشد و تکامل موجودیت «انقلاب اسلامی» مورد بازتبیین قرار گیرد.



۳/ «هفته هنر انقلاب» عنوان رویدادی است که به صورت سالانه و از برای گرامی ‌داشت سالروز شهادت «سید مرتضی آوینی» برگزار می‌شود. رویدادی که بنای آن در سال ۱۳۹۳ هجری‌شمسی و با تولیت «حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی» نهاده شد و این نهاد متولی برگزاری مهم‌ترین برنامه‌ این هفته، یعنی معرفی و تقدیر از «چهره‌ سال هنر انقلاب» گردید.



۴/ «چهره‌ سال هنر انقلاب» لزوما می‌بایست شخصیتی الهام ‌بخش برای جامعه هنری و مردم مسلمان ایران باشد. شخصیتی جامع که نام و یاد او و همچنین مرور آثار و تولیدات هنری‌اش تماما او را به عنوان شخصیتی در راستای اهداف انقلاب اسلامی تعریف نماید. شخصیتی که ذوب در اصول «انقلاب اسلامی» باشد و با هنر خود موجب اعتلا و گسترش و پیشرفت اهداف انقلابی شده باشد و این همان چیزی است که متاسفانه در برخی مقاطع با غفلت و بعضا با تساهل و تسامح همراه شده است و در خوش‌بینانه‌ترین حالت ممکن موجب شده تا «چهره هنر انقلاب» به چهره‌ای شاخص و وابسته به مدیران سازمانی وقت در «حوزه هنری» مبدل گردد.



۵/ اگر چه عنوان «حوزه هنری» با «انقلاب اسلامی» پیوند خورده؛ اما مع‌الاسف ساختار معیوب و بنای پُراشکال این مجموعه سبب شده تا این نهاد تولد یافته بر بستر «انقلاب اسلامی» در عرصه فرهنگ و هنر به حاشیه رفته و در طی چند دهه به یک موجودیت ناکام در ترویج و تبلیغ مبانی انقلاب اسلامی به واسطه ابزار هنر مبدل گردد. ناکامی بزرگ و تا به آن میزان دردآوری که موجب گلایه صریح «امام امت» قرار گرفت. گلایه‌هایی که در دیدار ۲۸ دی‌ماه سال ۱۴۰۱ هجری‌شمسی «امام خامنهای» با مدیران و مسئولان «سازمان تبلیغات» و «حوزه هنری» مطرح گردید و باید امیدوار بود تا متولیان امر هر چه سریع‌تر در جهت اصلاح آن برآمده و برنامه‌های اصلاحی مشخص و زمان‌مند خود را ارایه دهند.



۶/ تمرکز بر کارهای صرفا ویترینی و شکلی و تولید آثار خنثی و بدون جهت‌گیری صحیح را می‌توان خلاصه ایرادات جدی «حوزه هنری» طی چند دهه اخیر دانست که به سبب توجه افراطی به امر درآمدزایی و اتخاذ «رویکرد سودانگاری» در این مجموعه شکل گرفت و امروزه به آنچنان پدیده شوم و نهادینه شده‌ای در ساختار «حوزه هنری» مبدل گردیده که موجب تذکر جدی و گلایه «امام امت» واقع می‌شود. رویکردی که در طول زمان اسباب مضیقه و در تنگنا قرار گرفتن بیشتر هنرمندان انقلابی و متعهد را فراهم ساخت و با گسترش حضور طیف «هنرمندان کاسب» در فضای این نهاد انقلاب اسلامی همراه گردید. هنرمندانی بعضا التقاط‌اندیش که جولان‌شان در ادوار مختلف «حوزه هنری» موجب ایجاد فشار مضاعف بر طیف گسترده هنرمندان انقلابی گردید.



۷/ پُرواضح است که «نفوذ» بر بستر ساختارهای «درون حاکمیت» شکل می‌گیرد و در این میان «حوزه هنری» به عنوان یکی از ساختارهای فرهنگی بسیار کارآمد، بستری مناسب برای «نفوذ فرهنگی در نظام جمهوری اسلامی» شناخته می‌شود. زیرا «عناصر نفوذی» به خوبی می‌توانند در پوشش این مجموعه به عنوان نماد و «برند» (Brand) حک شده در ذهنیت هنر و فرهنگ جامعه ایرانی اقدام به پیگیری اهداف «پروژه نفوذ فرهنگی» در ساحت «نظام جمهوری اسلامی» مبادرت ورزند و در این میان شاید رُشد و نمو موجوداتی همچون «محسن مخملباف» و «محمد نوری‌زاد» و یا حتی «روح الله زم» و … را بتوان به عنوان مصادیقی واضح و رسانه‌ای شده از کارنامه «حوزه هنری» در عرصه «نفوذ فرهنگی» مورد ارزیابی قرار گیرد!



۸/ «حوزه هنری» اگر چه طی چهل سال حیات خود، محل رفت و آمد طیف گسترده‌ای از هنرمندان متعهد به آرمان‌های انقلاب اسلامی بوده و است؛ اما لازم می‌باشد تا هیچگاه فراموشمان نشود که ساختار معیوب «حوزه هنری» از همان بدو تاسیس به شکلی بود که بیش از هر چیز جولانگاه افرادی با «ظاهر معتقد» شد! افرادی همچون «محسن مخملباف» که اگرچه امروزه عمق تفکرات التقاطی او بر همگان آشکار شده؛ اما همین شخصیت و با همین مشی فکری در مقطع دهه ۱۳۶۰ هجری‌شمسی می‌تواند با ظاهرسازی، آنچنان عنان امور این نهاد برآمده از انقلاب اسلامی را در دست گرفته و آنچنان به اندازه همه «حوزه هنری» فعالیت ‌کند که عملا رهبری جریان «هنر انقلاب» بر عهده او گذاشته شود و به‌عنوان نماد «هنر انقلاب اسلامی» به جامعه هنری کشور معرفی گردد.



۹/ فقدان و عدم «تعریف مکتب» یکی از اصلی‌ترین و اساسی‌ترین معضلات «حوزه هنری» از بدو تاسیس تا به امروز محسوب می‌شود. معضلی که همواره نوعی منگی و گیجی در عملکرد این ساختار را به نمایش می‌گذارد و کارنامه این مهمترین نهاد فرهنگی برآمده از انقلاب اسلامی را با فهرستی بلند بالا از افراد و آثار و تولیدات گوناگون و کاملا بی‌ربط با یکدیگر مواجه ساخته است. کارنامه‌ای مبتذل که در سبد سینمایی آن همه‌جور کارگردان و همه نوع اثری یافت می‌شود و همه گونه فیلمی از «توجیه» و «مرگ دیگری» و «توبه نصوح» و «تیرباران» و «بلمی به سوی ساحل» و «مهاجر» و «گذرگاه» و… بگیر تا «یه حبه قند» و «درباره الی» و «آدم برفی» و «خواهران غریب» و «مرد عوضی» و «شوکران» و «دختری با کفشهای کتانی» و «بیست و یک روز بعد» و «مصلحت» و … مورد حمایت مادی و معنوی واقع می‌گردد.



۱۰/ امروزه و با مرور بیش از چهل سال فعالیت «حوزه هنری» می‌توان این چنین ادعا نمود که این مجموعه دارای ساختاری سرگشته می‌باشد. ساختاری که معضل نداشتن «میشن و ویژن» (mission & vision) مشخص و در عین حال داشتن منابع مالی سرشار و بودجه و امکانات بسیار توانسته آن را به طعمه‌ای مناسب برای سوء استفاده مبدل سازد! ساختاری که در عرصه سینما به محل رفت و آمد فیلمسازانی مبدل گردیده است که با هویت مختص به خود به «حوزه هنری» می‌آیند و با همان هویت اثر دلخواه خود را تولید می‌کنند! آثاری که بالاخص در دهه ۱۳۷۰ و ۱۳۸۰ هجری‌شمسی، حتی ذره‌ای از رنگ و بوی «انقلاب اسلامی» را در خود نداشت و اگر تیتراژ فیلم‌ها و شناسنامه‌ سرمایه‌گذار آن ثبت نمی‌شد، قطعا هیچ بیننده‌ای با تماشای این آثار نمی‌توانست متوجه این موضوع شود که این فیلم‌ها در کجا تولید شده‌اند!



۱۱/ سرگشتگی «حوزه هنری» در فعالیت ساختاری خود نه تنها این مجموعه را به جولانگاه طیف «هنرمندان کاسب» مبدل ساخته؛ بلکه در طول زمان ساختمان خیابان سمیه که بنای پیشین فرقه ضاله بهاییت و عمارت حظیرة‌القدس بهاییان را در تهران شامل می‌شود را به محفلی مناسب برای تبدیل وضعیت برخی «جوانان جویای صندلی مدیریت» در کشور مبدل ساخته است و جایگاه «حوزه هنری» را به «بنگاه صدور مدیر» در ساختارها و نهادهای مختلف «نظام جمهوری اسلامی» فروکاست داده است. بنگاهی که طیف متنوعی از افراد با حداقل تخصص‌های فرهنگی را در مناسب خود جذب می‌کند. افرادی که عموما با دست خالی به «حوزه هنری» می‌آیند و با دستی‌پُر و رزومه‌ای فربه از آن می‌روند و پس از آن است که به عنوان افرادی با سابقه دهان پُرکن و موجه به ساختارهای مختلف فرهنگی در کشور گسیل می‌شوند. اینگونه است که افرادی که عموما و در ابتدا تنها بر روی کاغذ از شرایط لازم برای کسب مناسب مدیریتی در «حوزه هنری» برخوردار می‌باشند و اما پس از چندی می‌توانند با استفاده از برند و نشان «حوزه هنری» خود را در مناسب مدیریتی سطح بالا در نظام جمهوری اسلامی تعریف و برای همیشه از «حوزه هنری» کوچ نمایند!



۱۲/ موارد فوق‌الذکر را تنها می‌توان به عنوان دلایلی بسیار کلی از برای عدم مشروعیت «حوزه هنری» در معرفی «چهره‌ سال هنر انقلاب» قلمداد نمود. دلایلی که سبب می‌شود تا زمان اصلاح روند جدی در ساختارهای این نهاد مهم انقلاب اسلامی کاملا احساس شود و در همین مسیر است که باید مجموعه‌ای در سطح و قواره‌های «شورای عالی انقلاب فرهنگی» عهده‌دار برگزاری «هفته هنر انقلاب» و معرفی «چهره‌ سال هنر انقلاب» شود و یا آنکه این عنوان به «چهره سال حوزه هنری انقلاب اسلامی» تغییر یابد!

همۀ ناگفته‌های لطیفی از «غریب»

روزنامه اعتماد با محمدحسین لطیفی کارگردان فیلم غریب مصاحبه ای را انجام داده است.

به گزارش سینمای خانگی، روزنامه اعتماد با محمدحسین لطیفی کارگردان فیلم غریب مصاحبه ای را انجام داده است که در ادامه بخشهایی از آن را می خوانید:


درباره شما نگاهی وجود دارد که ممکن است وابسته به جریان خاصی باشید. با این حال استقبال از فیلم «غریب» به گونه‌ای بود که طیف‌های فکری مختلف را به خود جذب کرد. نظر شما چیست؟
خیر، من هر دو جناح را رد می‌کنم و وابسته به هیچ جناحی نیستم. معتقدم انسان‌هایی در جامعه ما و اصلا در همه جای دنیا وجود دارند که زیر بیرق خاصی قرار می‌گیرند. حالا یا راست یا چپ و نکته‌ای که این وسط وجود دارد، این است که همه آنها به دنبال خالی کردن جیب مردم هستند و مردم را دچار توهم می‌کنند. همان‌طور که گفتم این فقط مربوط به کشور ما نیست. در ایتالیا، در امریکا و… سیاستمدارها روی موج مردم سوار می‌شوند. من نه نگاهی به جریان اصلاح‌طلب دارم و نه به اصولگرایان علقه‌ای دارم. من اعتقاد به اصالت انسان دارم. اصالت انسان است که راه خودش را پیدا می‌کند. به عنوان هنرمند نظرم این است که بیاییم با خلق هنر با هم گفت‌وگو کنیم. اصلا باب گفت‌وگو با خلق آثار هنری است که باز می‌شود و ذات هنر است که این وظیفه را به خوبی می‌تواند به عهده بگیرد. شما نگاه کنید در جشنواره‌های خارجی چقدر راحت هنرمندان در کنار هم قرار می‌گیرند و با هم گفت‌وگو می‌کنند.


اتفاقا در مورد جشنواره‌های خارجی بحث زیاد مطرح است که سیاست‌زده هستند.
اینجا من راجع به فیلمسازها صحبت می‌کنم. از آن نظر بله. شما فکر می‌کنید جشنواره کن چگونه کن شد؟ اصلا بودجه این جشنواره‌ها از کجا می‌آید؟ یا جشنواره‌های ونیز، برلین و… اتفاقا جشنواره‌های خارجی به مراتب سیاسی‌تر هم هستند، چون آدم‌های سیاستمدار و سیاستگذار را در راس کارهای‌شان قرار می‌دهند.


اینکه بعضی وقت‌ها درباره شما صحبتی مطرح می‌شود که فیلمساز سفارشی‌ساز هستید، ناشی از نگاه سیاسی است؟
سوال خوبی مطرح کردید. معتقدم ما فیلمسازها نهایتِ نهایت، سه دسته هستیم. هر حکومتی هم عوض شود این تفکر چپ و راست در ما هست. درست مثل الان که یک عده با جناح راست همسویی بیشتری دارند و عده‌ای هم نگاه چپ را می‌پسندند. ولی این وسط اگر برای فیلمی یا فیلمسازی هزینه شود انگارکه آن فیلمساز وابستگی جناحی دارد. دقیقا مثل الان من که محکوم می‌شوم به اینکه سفارشی‌ساز هستم. جوابم به آقایان این است که انگ نزنید، من سفارشی‌ساز نیستم که اگر سفارشی‌ساز بودم باید هر روز کار سفارشی می‌ساختم. من اگر کاری می‌سازم قطعا با اعتقاد است. موضوع را قبول دارم و وارد کار می‌شوم و پایش هم می‌ایستم. اگر «وفا» می‌سازم آن عشق را قبول دارم. اگر «روز سوم» می‌سازم به این روایت اعتقاد دارم؛ اما حالا یک وقتی پیش می‌آید که یک جایی پول می‌دهد و برای این فیلم‌ها هزینه می‌کند، چون نوع روایت این فیلم‌ها به گونه‌ای است که ممکن است مردم برای آن بلیت کمتری بخرند. چرا نباید اعتقاداتم را بسازم؟ به نظرم فیلم «غریب» مثل کتابی است که در تاریخ سینما هر وقت بخواهیم، می‌توانیم بیرون بیاوریم و به آن رجوع کنیم. ۲۲ روز قصه سنندج را روایت کردیم.


از مباحث سیاسی فاصله بگیریم. جناب لطیفی وقتی کارنامه شما را مرور می‌کنیم، تنوع ژانر یکی از مهم‌ترین و اساسی‌ترین خصوصیات آن است. به نظر می‌رسد علاقه شخصی به کمدی داشته باشید. موافقید؟
می‌توانم بگویم کمدی ساختن برای من ساده‌تر است. شما به کارهای جدی من نگاه کنید. حتی در صاحبدلان هم که قصه جدی داشت، آدم‌هایی بودند که لحظاتی، فضا را شاد می‌کردند. حتی در وفا هم یکسری شخصیت‌ها بودند که با روحیه شادی که داشتند کار را به واقعیت و ملموس بودن نزدیک می‌کنند. می‌خواهم با ایجاد فضای شاد خستگی از مخاطب بیرون برود. از این جهت برای من طنز کار کردن ساده‌تر است ولی وقتی کار سخت انجام می‌دهم، این باعث می‌شود سلول‌های خاکستری بیشتری بسوزانم. (می‌خندد)


با اینکه می‌گویید ساخت کارهای طنز برای شما راحت‌تر است اساسا تمایل شما به کارهایی نظیر «غریب» از کجا ناشی می‌شود میل به تجربه‌گرایی یا مباحث مالی؟
من ریسک در زندگی زیاد می‌کنم. معتقدم وقتی ریسک آگاهانه باشد باید آن را بپذیریم. ریسک‌هایی هم که می‌کنم بیشتر آگاهانه است نه ناشیانه.

علاقه شخصی باعث ساخته شدن فیلم «غریب» شد؟
خیر، علاقه و میل شخصی هم اگر داشتم ساخت فیلم «غریب» را قبول نمی‌کردم.
مباحث مالی مطرح بود؟
خیر. وقتی به من گفته می‌شود: لطیفی می‌آیی این فیلم را بسازیم، هستی؟ پاسخم قطعا این است که خیر. برای اینکه قصه به فیلم بیوگرافیکی نزدیک می‌شود و داستان معاصر بسیار کار سخت و دشواری است. من یک زمانی غیاث‌الدین جمشید کاشانی می‌سازم و با هزار اعوان و انصار طرف نیستم، فیلم درام می‌سازم و هیچ کسی نیست در آن بحثی وارد کند؛ ولی وقتی فیلم معاصر می‌سازم، راجع به شخصیت سوژه با هزار وارث غیر از خانواده همراه هستم که باید جواب همه آنها را بدهم.

چه شد که قبول کردید این فیلم را بسازید؟
این وسط یک اتفاق ویژه برایم می‌افتد و آن حضور حامد عنقاست. فقط حضور حامد عنقا و اعتمادی که به او دارم باعث شکل‌گیری این همکاری شد. برای قلم و اندیشه حامد عنقا ارزش و احترام زیادی قائلم. همین باعث شد که ۵۰ درصد مسیر حل شد و جلو آمدم. مثل بازی فوتبال که می‌دانم وقتی من سانتر خوبی بزنم، گل بشود، دروازه‌بان چیره‌دستی هم هست که جلوی گل‌های حریف را بگیرد و همین می‌شود که با هم گل‌های زیادی را به ثبت می‌رسانیم. ضمن اینکه شخصیت بروجردی هم به گونه‌ای بود که وسوسه‌کننده بود.

و بسیار حساس.
دقیقا. او پدر معنوی و معلم بسیاری از شهدای بعد از خودش بود. کسی بود که مسیح‌گونه به اطرافش نگاه می‌کرد. واقعا شهید بروجردی را با تمام وجودم دوست دارم و اصلا هم برای ساخت این فیلم مباحث مالی مطرح نبود. اگر مباحث مالی مطرح بود که باید بگویم آنقدر در سال به من به عنوان کارگردان پیشنهاد ساخت فیلم و سریال با مبالغ مالی بالا داده می‌شود… ورای تمام این مسائل، کار بسیار سختی بود. روز سوم هم در زمان خودش کار بسیار سختی بود، اما فیلم شهید بروجردی خیلی کار سختی برایم بود. به سن من نگاه کنید! جوان ۳۵ ساله که نیستم! ۶۰ سال سن دارم. به همین دلیل قاطعانه می‌توانم بگویم که انگیزه مالی اصلا در این فیلم برای من دخیل نبوده است.

از ماحصل کارتان رضایت دارید؟ چون نظرهای متفاوتی پیرامون فیلم «غریب» خواندم. به عنوان نمونه یکی از کامنت‌ها این بود که «لطیفی بهتر است فیلم‌های درام بسازد، نه تاریخی.» نظر شما چیست؟
با تمام احترامی که برای مخاطبانم قائلم، اما در جواب‌شان می‌گویم بیان این صحبت‌ها و جملات خیلی کار ساده‌ای است. از دور بنشینید و ببینید و قضاوت کنید ساده‌ترین کار است. به همین راحتی نیست که هر چه دل‌مان می‌خواهد بگوییم و از کنار ماجرا رد شویم. ۲۴ دقیقه از فیلم برای اکران عمومی حذف شد و به من گفتند فیلمت کسل‌ کننده است. ۲۴ دقیقه حذف شد و قطعا زمان انتشار فیلم در شبکه نمایش خانگی با ۲۴ دقیقه خواهد بود، اما من اعتقاد دارم که این ۲۴ دقیقه کاملا اندازه فیلم است. تمام مباحث مطرح شده در جشنواره را کنار بگذاریم واقعا ساخت فیلم «غریب» کار ساده‌ای نبود. این فیلم را با شرایطی ساختم که فیلمبرداری زیر ۱۱۰ جلسه بود. حتی حق شلیک نداشتیم. به دلیل شرایط ناامنی که در کشور حاکم بود و برای حفظ امنیت اجازه حمل اسلحه به ما ندادند. اجازه جابه‌جایی اسلحه نداشتیم و اصلا به ما مجوز نمی‌دادند. ما نمی‌توانستیم حتی انفجار ساده برای فیلم داشته باشیم. این‌طور نبود که ما در شرایط بسیار عالی و باغ سبز کار کنیم. خیلی سختی برای این فیلم تحمل کردم.

انتخاب بابک حمیدیان برای این نقش چطور صورت گرفت؟ این سوال را از این جهت پرسیدم که درباره اوضاع دستمزد بازیگران حرف‌های زیادی مطرح می‌شود. آیا بابک حمیدیان با نقش شهید بروجردی همدلی داشت که این شخصیت را بازی کرد یا مباحث ملی برای او بیشتر مطرح بود؟ شنیده شده که گوشی‌اش را زمان برگزاری جشنواره خاموش کرده بود که برای حضور در جشنواره به او دسترسی نداشته باشند. البته به بازی او، هم نقدهایی وارد کرده‌اند و هم از آن تعریف‌های زیادی شده.
ببینید، در جشنواره امسال فشار و حاشیه زیادی روی همه بازیگران بود؛ برای بابک حمیدیان هم همین‌گونه بود، برای اینکه بازیگران در جشنواره نباشند، می‌دانم خیلی اذیت‌شان کردند؛ اما صادقانه بگویم که بابک حمیدیان، شهید بروجردی را عاشقانه دوست دارد و می‌دانم با علاقه شخصی این نقش را بازی کرده است. آنهایی که به بازی او نقد دارند، پیشنهاد می‌کنم یک دوره کلاس بازیگری بروند تا یاد بگیرند بازی حمیدیان را نقد کنند. به جرات می‌توانم بگویم از ۱۰۰ درصد او ۹۰ درصد اکت و بازی خوبی داشت. شک نکنید.

از همان ابتدای نگارش فیلمنامه حمیدیان در ذهن شما بود؟
همان ابتدا به او فکر می‌کردم. اصلا چه کسی را می‌توان جای او قرار داد؟ بابک حمیدیان برای فیلم «غریب» است. همان‌طور که دیدید حتی دختر شهید بروجردی هم جایزه را به بابک حمیدیان تقدیم کرد.

با این علاقه‌ای که شما از آن صحبت می‌کنید، عجیب است که در جشنواره حاضر نشد.
قطعا به خاطر جو روانی که بر همه بازیگران بود.

به نظر شما چرا کاندیدا هم نشد؟
به نظرم این سوال را از هیات داوران جشنواره بپرسید.

با خانواده شهید به اختلاف نظر نخوردید؟
وقتی فیلم کاملا آماده شد، به خانواده شهید نشان دادیم. این نکته را بگویم که خیلی‌ها پیش خانواده شهید بدگویی ما را کردند. با این جملات که این فیلم مشکل دارد و… اما خوشحالم که نظر خانواده شهید همان‌طور که همه دیدیم مثبت بود.

اینکه تا زمان آماده شدن فیلم، صحنه‌های آماده شده را به خانواده شهید نشان ندادید، ریسک نبود؟
اگر کوچک‌ترین ناراحتی یا نگرانی از آنها می‌دیدم قطعا فیلم را منتشر نمی‌کردیم؛ اما خوشبختانه استقبال خوبی شد. سمیه خانم، دختر شهید، روزهای ابتدایی سر صحنه حاضر شد و به صورت افتخاری کار صدابرداری یک صحنه را انجام داد.

فیلم ساختن درباره چنین شخصیت‌هایی که دیدگاه‌ها و نکات زیادی راجع به آنها وجود دارد، همان‌طور که گفتید دشوار است. شما برای نشان دادن تصویر واقعی شهید بروجردی با سانسور مواجه نشدید؟
بله، شهید بروجردی ابعاد شخصیتی متفاوتی دارد و برای او اتفاقات عجیب و غریب زیادی افتاده ولی ما با فیلمنامه‌نویس سعی می‌کردیم به تعادل برسیم. به آن صورت حاد خیر، اصلا خودمان وارد بخش‌هایی که ممکن بود با سانسور مواجه شود، نشدیم. به نظرم اگر شهید امروز هم زنده بود با این ویژگی‌هایی که در فیلم بیان کردیم، توفیری نداشت.
اشاره کردید به اتفاقاتی که در چند وقت اخیر در سطح کشور رخ داد. به نظر شما اگر شهید بروجردی زنده بود درباره وضعیت امروز چه نظری داشت؟ از این جهت پرسیدم که فیلم، پلان بحث‌برانگیزی دارد که کاملا با وقایع روز جامعه همخوانی دارد.
به نظر من سکوت نمی‌کرد و صریح انتقاد می‌کرد. در فیلم هم می‌بینیم که بعضی فرماندهان علیه او گزارش رد می‌کردند، اما او کار خودش را می‌کرد.

همه ما آدم‌ها مجموعه‌ای از صفات خوب و بد داریم، اما شما در فیلم «غریب» شأن و شخصیت شهید بروجردی را مقدس نشان دادید. چرا؟

باور کنید من در حق شهید اجحاف کردم. او همینی بوده که در فیلم می‌بینید. کل زندگی‌اش چنین شخصیت مومنی داشته. ما با آدم بسیار عجیب و غریبی طرف بودیم که روایت‌های متفاوتی درباره او وجود دارد، اما ما در فیلم تمام ابعاد او را نشان دادیم، گاهی نعره می‌زند و برای دیگران دوندگی می‌کند و گاهی هم آدم‌های اطرافش را به صبوری دعوت می‌کند.


اشاره کردید که برای ساخت این فیلم با سختی زیادی همراه بودید. خیلی از فیلمسازانی که در این حیطه کار می‌کنند چنین نظری دارند. اگر دوباره ساخت چنین فیلمی به شما پیشنهاد شود، قبول می‌کنید؟
خیلی خسته‌ام. بخشی از خستگی هم به این دلیل است که نهادها و ارگان‌هایی که باید حمایت کنند، حامی نیستند. زمان جشنواره حمایت می‌کنند ولی زمان اکران اصلا… خودمان هستیم و فیلم که اکران شده. فعلا که خیلی خسته‌ام.

جشنوارۀ مسکو میزبان کدام آثار ایرانی است؟

مستند «خونه مامان شکوه» و فیلم کوتاه «از اینجا باز شود» به ترتیب به بخش مسابقه آثار مستند و کوتاه جشنواره فیلم مسکو ۲۰۲۳ راه یافتند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایسنا، مستند بلند «خونه مامان شکوه» به کارگردانی مهدی بخشی مقدم که به بخش مسابقه مستند چهل و پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم  مسکو در کشور روسیه راه یافته، روایتی از زنانی است که روزهای پس از ترک اعتیاد را در فضایی مشترک می‌گذرانند.

«خونه مامان شکوه» در شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» نمایش داده شد و در اختتامیه جشنواره، جایزه ویژه هیات داوران به مهدی بخشی مقدم و مهدی شامحمدی تعلق گرفت. این فیلم همچنین جایزه بهترین صداگذاری (محمدحسین ابراهیمی) را دریافت کرد. «خونه مامان شکوه» تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی و تهیه‌کننده آن مهدی شامحمدی است.

چهل و پنجمین جشنواره فیلم مسکو به دبیری «نیکیتا میخالکوف» از ۳۱ فروردین  تا ۷ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲ برگزار می‌شود. این جشنواره سال‌های گذشته میزبان چهره‌های معتبر سینمای جهان از جمله «فدریکو فلینی»، «آکیرا کوروساوا»، «کریستوف کیشلوفسکی»، «سوفیا لورن»،‌ «الیزابت تیلور»، «رابرت دنیرو»، اصغر فرهادی، رضا میرکریمی، «برد پیت»، «کوئنتین تارانتینو»، «تیم برتون»، «شان پن» و «جک نیکلسون» بوده است.

فهرست فیلم‌های جشنواره مسکو در بخش‌های غیررقابتی هنوز کامل نشده است اما تاکنون فیلم کوتاه «از اینجا باز شود» ساخته امیرحسین طالبی و محسن اصدق‌پور نیز به بخش مسابقه فیلم‌های کوتاه راه یافته است.

در این فیلم مهدیه آگاهی فیلمبردار، بهرام عمرانی تدوینگر، امین جعفری صدابردار و عبدالرضا حیدری به عنوان صداگذار حضور داشته‌اند و همچنین بهنام عمران طراحی موسیقی، ساچلین مهدی‌لو طراحی گریم، محمدامین غضنفری طراحی جلوه های ویژه، فائزه محمدی و پویان باغنده طراحی صحنه و ملینا باغنده طراحی لباس آن را برعهده داشته اند.

در خلاصه داستان این فیلم که سیاوش چراغی‌پور، بهراد سلاح‌ورزی، مهدی رضایی، علی رحیمی در آن بازی کرده‌اند و در شهر تهران ساخته شده، آمده است: «از روزی که تُنگ دکمه‌های شانس به خیاطی «ابرام» می‌رسد، زندگی جادو می‌شود. حالا او، به هم‌دستی گربه‌اش «حمیرا»، در روند عدالت جهان نقش دارند».

کدام فیلم‌های ایرانی به جشنواره ترنتو راه یافتند؟

هفتاد و یکمین جشنواره فیلم ترنتو ایتالیا که یکی از قدیمی‌ترین جشنواره‌های سینمایی جهان است امسال میزبان نمایش دو فیلم کوتاه داستانی و مستند از سینمای ایران خواهد بود.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایسنا، فیلم «گوزن» به کارگردانی هادی بابایی‌فر نماینده سینمای ایران در بخش رقابتی آثار کوتاه جشنواره فیلم ترنتو ایتالیا خواهد بود و مستند «رویای یک اسب» به کارگردانی مرجان خسروی بالدی هم در بخش «سرزمین‌های بلند» این رویداد سینمایی به روی پرده خواهد رفت.

مستند «رویای یک اسب» به کارگردانی مرجان خسروی بالدی و تهیه کنندگی ساجده سرائی و میلاد خسروی بالدی، داستان دختر ۱۵ساله عشایری را روایت می‌کند که به ‌دور از فضای مدرن شهری در اندیشه آرزوهای بزرگی است، آرزوهایی فراتر از کوه‌هایی که او را احاطه کرده‌اند.

این مستند کوتاه که ششمین ساخته مرجان خسروی بالدی است پیش‌از این موفق به کسب جایزه بهترین فیلم مستند از جشنواره فیلم جنایت و مکافات ترکیه و جایزه بهترین کارگردان جوان از جشنواره فیلم‌های کوهستانی تگرنزی آلمان شده و تا کنون در ۱۷ جشنواره معتبر جهانی از جمله بیگ اسکای، کراکف لهستان، نانسی فرانسه، سائوپائولوی برزیل، بلگراد صربستان، شارجه امارات، مذهب امروز ایتالیا و… حضور داشته است.

فیلم کوتاه «گوزن» نیز که پیش از این به جشنواره برلین راه یافته بود و جایزه ویژه بهترین فیلم بخش نسل این رویداد سینمایی را به خود اختصاص داده بود، درباره احسان پسر نه ساله ای است که با خانواده اش در روستایی دور در شمال ایران زندگی می کند. برادر کوچکتر او یک بیماری جدی دارد که توسط پزشکان قابل درمان نیست. خانواده او تمام تلاش خود را می‌کنند تا به فرزندشان کمک کنند اما نتیجه نمی‌دهد و او هر روز قدم به قدم بدتر می‌شود. خانواده احسان به او اطلاعی از سلامتی برادرش نمی‌دهند و خودش متوجه می‌شود که چه اتفاقی در حال روی دادن است.

جشنواره فیلم ترنتو، از سال ۱۹۵۲ آغاز به کارکرده و از جشنواره‌های معتبر و قدیمی بین‌المللی است که هر ساله بهترین مستندها، آثار داستانی و فیلم‌های کوتاه را با موضوع کوه‌ها، ماجراجویی و اکتشاف در سراسر جهان را گردهم می‌آورد و به بازگویی رابطه پیچیده و جذاب انسان و طبیعت می‌پردازد.
 

هفتادویکمین دوره این رویداد سینمایی امسال از ۲۸ آپریل تا ۷ می (۸ الی ۱۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲) به میزبانی شهر ترنتو در کشور ایتالیا برگزار خواهد شد.

«تست» چه زمانی نمایش داده می‌شود؟

فیلم کوتاه «تست» به کارگردانی میکائیل دیانی بعد از پایان مراحل فنی آماده نمایش شد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی پروژه، فیلم کوتاه «تست» به کارگردانی میکائیل دیانی بعد از پایان مراحل فنی با پذیرش در شصت و ششمین جشنواره منطقه‌ای انجمن سینمای جوانان ایران، اولین نمایش خود را در برابر مخاطبان تجربه می‌کند.

این فیلم کوتاه با بازی گیتی قاسمی، ساناز آقایی، پیمان فهیمی، بهرام برخورداری، علی اعتمادی‌فر، رضا قرائی، محیا نظری و سامان نوری داستان کودک کاری به نام علی را روایت می‌کند که می‌خواهد در تست استعدادیابی فوتبال شرکت کند.

«تست» در ۱۵ دقیقه با گونه درام در باشگاه رویاد سازمان هنری رسانه‌ای اوج تولید شده و تمام لوکیشن‌های فیلم در تهران انجام شده است که با پایان مراحل فنی آماده سازی، اولین نمایش رسمی آن در شصت و ششمین جشنواره منطقه‌ای فیلم کوتاه خلیج فارس انجمن سینمای جوانان ایران در بوشهر خواهد بود

میکائیل دیانی که پیشتر در حوزه مستندسازی اجتماعی فعال بوده، اولین فیلم کوتاه را با برداشتی از خرده‌روایت‌های آخرین مستندش به نام «بچه‌های زمین خاکی» ساخته است.

فیلم کوتاه «تست» که به تهیه کنندگی کاظم دانشی ساخته شده، محصول باشگاه رویاد سازمان هنری رسانه‌ای اوج است.

عوامل دست اندرکار تولید این فیلم عبارتند از نویسنده و کارگردان: میکائیل دیانی، مشاور فیلمنامه: مریم اسمی‌خانی، مشاور کارگردان: سعید نجاتی، مدیر فیلمبرداری: محسن نجفی مهری، مدیر تولید: مینا سنگ‌سفیدی، تدوین: پگاه احمدی، موسیقی: پیام آزادی، طراح صحنه و لباس: ساناز هاشم پور، صدابردار: مجید نجاتی، صداگذاری و میکس: محمدحسین ابراهیمی، طراح گریم: مونا جعفری، عکس: لاله عباسی، دستیار کارگردان و برنامه ریز: سمیرا شکوری، تصحیح رنگ و نور: آرش کاظم زاده، دستیار کارگردان: سیدمحمد موسویان، گرافیک و طراحی پوستر: علی اکبر گودرزی

اسامی شصت‌ و ششمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان بوشهر– خلیج فارس اعلام شد

عناوین فیلم‌های داستانی، مستند، پویانمایی و تجربی راه‌یافته به شصت‌ و ششمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان بوشهر– خلیج فارس اعلام شد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط‌عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، عناوین فیلم‌های راه‌یافته در چهار بخش «داستانی»، «تجربی»، «پویانمایی» و «مستند» شصت‌ و ششمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان بوشهر– خلیج فارس به ترتیب حروف الفبا و به شرح زیر است:

بخش داستانی

«آلاگارسون» به کارگردانی مصطفی کشاورز و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران_دفتر لاهیجان و مصطفی کشاورز از لاهیجان

«آواها در موج‌ها» به کارگردانی نوید زارع و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران -دفتر سنندج و نوید زارع از سنندج

«آیناز» به کارگردانی مهدی شاداب و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر اردبیل

«از کار افتاده» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی سید حمید کرمانی از زنجان

«اضافه خدمت» به کارگردانی مهدی یزدانی و تهیه‌کنندگی مهناز آریایی و میلاد سلوکی از تهران

«بابردوو» به کارگردانی سیاوش ساعدپناه و امید غریبی و تهیه‌کنندگی سیاوش ساعدپناه از سنندج

«برف نو» به کارگردانی مصطفی ربانی و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر تهران و مصطفی ربانی از تهران

«برفک» به کارگردانی پگاه انصاری و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر تهران

«بعد از نیمه شب» به کارگردانی محمد باقری و تهیه‌کنندگی سیدمحمدهادی آقاجانی از تهران

«بمبئی» به کارگردانی آمین صحرایی و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران-دفتر تهران و آمین صحرایی از تهران

«به رنگ بی رنگ» به کارگردانی ابوالفضل ساعی مهربانی و تهیه‌کنندگی گروه هنری کات از تهران

«پاسپورت بریتانیایی» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی محمود پوینده از تهران

«پرنسس» به کارگردانی محمدحسین عباسی طاهری و تهیه‌کنندگی حامد یامین پور از تهران

«پل» به کارگردانی رضا رادجو و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر ساری و رضا رادجو از ساری

«ترال» به کارگردانی اهورا بارانی و میثم فرهومند تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر بوشهر و اهورا بارانی از بوشهر

«تست» به کارگردانی میکائیل دیانی و تهیه‌کنندگی کاظم دانشی از تهران

«چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم» به کارگردانی نیما عبدالعظیمی و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر سنندج و نیما عبدالعظیمی از سنندج

«چه دنیای قشنگی!» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی مهدی علی محمدخانی از تهران

«دالتونا» به کارگردانی نسترن برزگر زنوز و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران و نسترن برزگر زنوز از تهران

«درخت انار» به کارگردانی سیاوش ساعدپناه و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر سنندج و سیاوش ساعدپناه از سنندج

«دروازه‌بان هانوفر» به کارگردانی مهری رحیم‌زاده و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر قزوین، هادی ابراهیم زاده و مهری رحیم‌زاده از قزوین

«دوئل» به کارگردانی اعظم مرادی و تهیه‌کنندگی یوسف ترابی نژاد از تهران

«دیگری» به کارگردانی محترم نساوند و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر بوشهر و عابدین رمضانی از بوشهر

«زیر ۱۰» به کارگردانی حسین فلاح‌آبادی و تهیه‌کنندگی حسین فلاح‌آبادی و علیرضا خدادایان از کرج

«ژابیز» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی مهدی باقری از تهران

«سرمای سرد» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی فرهان بهپور از اردبیل

«شب‌بخیر ملیکا» به کارگردانی البرز پورصیاد و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر تالش و دانیال شفیعی از تالش

«شریک من، زرافه» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی صلاح الدین نوری از تهران

«صونا» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی زهرا ترکمنلو از تبریز

«صیاد» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی مهدی زمانپور کیاسری و منان جانبراری از ساری

«کا» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی محمد مقیم پوربیژنی از بابل

«کمپانی» به کارگردانی ایل‌ناز خیرخواه و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر قزوین و ایل‌ناز خیرخواه از قزوین

«مارمالادی» به کارگردانی حسین جمشیدی و تهیه‌کنندگی گروه هنری کات از تهران

«ماهی» به کارگردانی حدیث جان‌بزرگی و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران و حدیث جان‌بزرگی از تهران

«مرحومه» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی مهدی ایل‌بیگی از تهران

«مرگ غم‌انگیز پری دریایی» به کارگردانی سیدهادی مهدوی و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران و سید هادی مهدوی از تهران

«نشنیدن» به کارگردانی احمد صمیمی و تهیه‌کنندگی نسا کربلایی علی از تهران

«نفس» به کارگردانی مرسده فلاح نژاد و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر ساری

«نقره‌ای» به کارگردانی حمید صابری و تهیه‌کنندگی نوید رفیعی و حمید صابری از تهران

«نیمکت‌ها تنها هستند» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی امید نیکرو از سقز

«یادگار دوست» به کارگردانی میثم فرهومند، ژیلا نمرودی، ابوالفضل میرزا، شیوا بافهم و ودیان زویداوی و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر بوشهر

بخش مستند

«آب، باد، خاک، نان» به کارگردانی مهدی زمانپور کیاسری و تهیه‌کنندگی مهدی زمانپور کیاسری و سمیه زراعت‌کار از تهران

«باغ آلبالو» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی سیاوش دولت سرائی از کرج

«تمام خاطرات من» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی مهدی رجبیان از ساری

«در میان دیوارها» به کارگردانی محمدحسین صفری و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر گرگان

«دمام» به کارگردانی عابدین رمضانی و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر بوشهر و محسن نساوند از بوشهر

«دیوار درباره فیلم کمپولونی» به کارگردانی الهه محمدی باغملایی و تهیه‌کنندگی حجت‌اله رئیسی از بوشهر

«سامورایی‌ها در کردستان» به کارگردانی سرکوت نیکدل و مصعب عباسی و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران -دفتر سنندج، سرکوت نیکدل و مصعب عباسی از سنندج

«مانلی» به کارگردانی جابر قربانی و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر ساری

«وداع در تپه نقره‌ای» به کارگردانی مهدی صاحبدل و یاشار کمیزی و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر گرگان و مهدی صاحبدل از گرگان

بخش پویانمایی

«اولگن» به کارگردانی فاطمه قدیمی سرند و تهیه‌کنندگی امیر گلشنی از هریس

«پژواک» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی برزان رستمی از سنندج

«جادوی عشق» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی جعفر صیادی از زنجان

«جنگ و رنگ» به کارگردانی عدنان زندی و تهیه‌کنندگی انجمن سینمایی جوانان ایران –دفتر سنندج و عدنان زندی از سنندج

«سولان» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی حسین بیگ زاده از تبریز

بخش تجربی

«در قاب» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی احسان میرزائی از قزوین

«رسم ۲۱» به کارگردانی عیسی بابایی رحیم آبادی و تهیه‌کنندگی عیسی بابایی رحیم آبادی و طاهره ملایی کندلوس از رودسر

«سقوط خاموش» به کارگردانی حسن وحدانی و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر تبریز و حسن وحدانی از تبریز

«قفس» به کارگردانی سهیل عرب و تهیه‌کنندگی آموزشگاه آزاد سینمایی خانه هنر از بوشهر

«مکعب قرمز» به کارگردانی فرهان بهپور و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر مشگین شهر و فرهان بهپور از مشگین‌شهر

«نیمکت» به کارگردانی مانا پاک‌سرشت و تهیه‌کنندگی ابراهیم تهیدست از رشت

در مجموع ۶۱ فیلم کوتاه در شصت‌وششمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان بوشهر– خلیج فارس رقابت خواهند کرد که این آثار به تفکیک بخش‌های «داستانی»، «مستند»، «پویانمایی» و «تجربی» به ترتیب ۴۱، ۹، ۵ و ۶ اثر بوده‌اند.

شصت‌ و ششمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان بوشهر– خلیج فارس ۵ تا ۸ اردیبهشت‌ ۱۴۰۲ به میزبانی انجمن سینمای جوانان ایران–دفتر بوشهر و به دبیری عبدالرحیم افروغ در شهر بوشهر برگزار می‌شود

مستند ایرانی در جشنوارۀ مسکو موفق می‌شود؟

مستند «خونه مامان شکوه» ساخته مهدی بخشی مقدم تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی به بخش مسابقه جشنواره مسکو راه پیدا کرد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، مستند بلند «خونه مامان شکوه» به کارگردانی مهدی بخشی مقدم، روایتی از زنانی است که روزهای پس از ترک اعتیاد را در فضایی مشترک می‌گذرانند. این فیلم به بخش مسابقه مستند چهل و پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم مسکو در کشور روسیه راه یافته است.

جشنواره مسکو به دبیری نیکیتا میخالکوف از ۳۱ فروردین تا ۷ اردیبهشت‌ ۱۴۰۲ برگزار می‌شود. این جشنواره سال‌های گذشته میزبان چهره‌های معتبر سینمای جهان از جمله فدریکو فلینی، آکیرا کوروساوا، کریستوف کیشلوفسکی، سوفیا لورن، الیزابت تیلور، رابرت دنیرو، اصغر فرهادی، رضا میرکریمی، برد پیت، کوئنتین تارانتینو، تیم برتون، شان پن و جک نیکلسون بوده است. در اولین دوره جشنواره مسکو، سرگئی آیزنشتاین رئیس هیات داوران بود.

«خونه مامان شکوه» در شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» نمایش داده شد و در اختتامیه جشنواره، جایزه ویژه هیات داوران به مهدی بخشی مقدم و مهدی شامحمدی تعلق گرفت. این فیلم همچنین جایزه بهترین صداگذاری (محمدحسین ابراهیمی) را دریافت کرد. «خونه مامان شکوه» تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی و تهیه‌کننده آن مهدی شامحمدی است.

سال گذشته ۲ مستند «گلوله باران» (خارج از مسابقه) و «هجده هزارپا» در بخش مسابقه جشنواره فیلم مسکو نمایش داده شدند.

«عروس خیابان فرشته» سلقۀ شریفی‌نیاست؟

مهدی خسروی کارگردان فیلم «عروس خیابان فرشته» با اشاره به اینکه از ابتدا قصد ساخت فیلم دیگری را داشته تأکید کرد که سلیقه محمدرضا شریفی‌نیا در فضای کلی این فیلم غالب بوده است.

به گزارش سینمای خانگی، مهدی خسروی کارگردان فیلم سینمایی «عروس خیابان فرشته» از فیلم‌های اکران نوروز ۱۴۰۲ سینماهای کشور در گفتگو با مهر، درباره میزان رضایت خود از فروش این فیلم گفت: واقعیت این است که هم راضی هستم و هم نیستم. بالاخره با توجه به فروش فیلم‌های دیگری مانند «غریب»، «بخارست» و «ملاقات خصوصی» که همزمان با این فیلم روی پرده بوده‌اند فیلم ما فروش بدی نداشته است اما شخصاً معتقدم که این فیلم پتانسیل فروش بسیار بالاتری را هم داشت و می‌توانست بیش از این‌ها فروش داشته باشد.

این کارگردان درباره دلایل فروش پایین‌تر از حد انتظار فیلم گفت: هم ماجرای تبلیغات و هم روندی که برای ورود فیلم به چرخه اکران طی شد، بالاخره روی میزان فروش فیلم تأثیر می‌گذارد. ما کمی با تأخیر متوجه اکران فیلم شدیم و این‌ها فاکتورهای مختلفی است که تأثیر مستقیم بر فروش یک فیلم می‌گذارد. زمانی شاید بتوانیم با جزییات بیشتر درباره این فاکتورها صحبت کنیم و ترجیح می‌دهم بعد از اتمام اکران فیلم درباره آن‌ها صحبت کنم.

وی با تأکید بر رضایت خود برای اکران این فیلم در نوروز امسال به‌رغم همزمانی با ماه مبارک رمضان تأکید کرد: به نظرم از این بابت مشکلی متوجه فیلم ما نیست. حتی برخی این سوال را مطرح می‌کنند که چرا این فیلم را همزمان با فیلمی مثل «فسیل» اکران کرده‌ایم؟ به نظر شخصی من اگر کسی ادعای دوندگی دارد باید خود را در میدان عرضه کند. فیلم ما هم با تمام این تفاسیر تا به امروز روی پای خودش ایستاده است و خداراشکر فروش بدی هم نداشته است. در عین اینکه می‌گوییم ایده‌آلی که برای این فیلم در نظر داشتیم اتفاق نیفتاده است.

خسروی در تشریح ایده‌آل‌هایی که برای فیلم «عروس خیابان فرشته» اتفاق نیفتاده است گفت: بالاخره وقتی ترکیب فیلم‌ها برای اکران عمومی اعلام می‌شود هر فیلمی شرایط متفاوتی برای ورود به چرخه اکران دارد. به‌عنوان نمونه بسیاری از سینماداران می‌گویند از دو روز قبل از آغاز اکران نوروزی، همه مواد تبلیغاتی فیلم «فسیل‌» را در اختیار داشته‌اند اما مواد تبلیغاتی فیلم ما به دلایلی با چند روز تعطیل به سینماها رسید و عملاً روزهای ابتدایی را از دست دادیم. بالاخره همین مواد تبلیغاتی به خصوص در محیط سینماهاست که روی انتخاب مخاطبان هم تأثیر می‌گذارد. در زمینه تبلیغات ما می‌توانستیم بهتر عمل کنیم.

بازیگران فیلم نمی‌خواستند یا نمی‌توانستند برای آن تبلیغ کنند

وی بااشاره به از بین رفتن ظرفیت‌های تبلیغاتی‌ای مانند اکران‌های مردمی برای فیلم‌های روی پرده هم گفت: بالاخره بازیگران فیلم ما هر یک به دلایلی که شاید بخشی از آن‌ها شخصی هم باشند نمی‌خواستند یا نمی‌توانستند برای فیلم تبلیغ کنند. بالاخره بازیگران ما در کنار یکدیگر تعداد قابل‌توجهی فالوور و دنبال‌کننده در فضای مجازی دارند و سکوت آن‌ها می‌تواند این حس بد را در مخاطب به‌وجود بیاورد که بازیگر با فیلمی که بازی کرده است همراه نیست. که البته این موضوع درباره فیلم ما صادق نیست. از طرف دیگر هر یک از این بازیگران طرفدارانی دارند که می‌توانند از طریق همین صفحات مجازی از اکران فیلم‌ها با خبر شوند اما ما این ظرفیت را هم از دست دادیم.

کارگردان «عروس خیابان فرشته» ادامه داد: من فکر می‌کنم ما چیزی در حدود دو برابر رقم فروش فعلی فیلم در گیشه را به دلیل همین مواردی که به آن‌ها اشاره کردم از دست داده‌ایم. از نظر من این فیلم در همین شرایط می‌تواند ۱۳ تا ۱۴ میلیارد تومان فروش داشته باشد که این رقم محقق نشده است. در حال حاضر از نظر میزان فروش فیلم‌ها شکافی میان فیلم «فسیل» و دیگر فیلم‌های روی پرده وجود دارد که فیلم ما می‌توانست تا حدود زیادی این شکاف را پر کند.

خسروی درباره تبلیغات ماهواره‌ای فیلم «عروس خیابان فرشته» هم گفت: حتماً این تبلیغات روی فروش فیلم ما تأثیر داشته و مختص فیلم ما هم نیست. دیگر فیلم‌های اکران هم از این ظرفیت استفاده می‌کنند. اساساً هر یک از فیلم‌ها راه‌های مختلفی برای تبلیغ دارند که باید به یک انسجام برسد. شرکت‌های پخش بزرگ مانند فیلمیران می‌توانند این شرایط منسجم را برای فیلم مانند «فسیل» ایجاد کنند. ما در این زمینه اما کاملاً غریب بودیم!

بابت تبلیغات ماهواره‌ای تذکری نگرفته‌ایم

وی درباره ممنوعیت قانونی تبلیغ فیلم‌ها در ماهواره هم توضیح داد: واقعاً در جریان جزییات فرآیند تبلیغ فیلم‌ها در این فضا نیستم و نمی‌خواهم هم اطلاعی از این موارد داشته باشم! خود من علاقه‌مند به تبلیغ فیلمم در تلویزیون بودم اما وقتی فضای مناسبی در اختیار ما نیست و نمی‌توانیم تلویزیون خودمان را به‌واسطه هزینه‌های سنگینی که اعلام می‌شود در اختیار داشته باشیم، طبیعتاً سراغ راه‌های دیگر می‌رویم. فیلم قبلی من یعنی «هفت معکوس» از تبلیغات تلویزیونی رایگان بهره‌مند بود و ما هم به‌صورت گسترده از آن استفاده کردیم. در حال حاضر هم مسئولیت تبلیغات و پخش فیلم برعهده دفتر پخش است و تا امروز چیزی درباره تذکر قانونی بابت استفاده از این تبلیغات درباره فیلم خودمان نشنیده‌ام.

کارگردان «عروس خیابان فرشته» درباره شباهت تیزرهای تبلیغاتی این فیلم به برخی از فیلم‌های بفروش و گیشه‌پسند دهه‌های گذشته در سینما، توضیح داد: من در مقام کارگردان بسیار تلاش کردم تا این فیلم شبیه آن طیف فیلم‌هایی که شما مدنظر دارید و خود من هم دوست‌شان ندارم، نشود. فیلم قبلی من هم ثابت می‌کند که نمی‌خواهم به سمت این مدل از سینما بروم. اما فاکتورهایی وجود داشت که ما را به سمت این فیلم سوق داد. در عین اینکه موافق هم نیستم که دوره این جنس فیلم‌ها گذشته است. من با فیلم‌هایی که زمانی به فیلم‌های گیشه‌پسند معروف بودند کاری ندارم بلکه یک سری فاکتورهای مشخص را مدنظر دارم و معتقدم سینمایی که قرار است در آن گردش پول اتفاق بیفتد، باید سلیقه مخاطب عام را هم به‌صورت جدی مدنظر قرار دهد. این جنس سینما باید به نیازهای مخاطب مانند موسیقی و ترانه در فیلم هم توجه داشته باشد.

وی درباره تأثیر محمدرضا شریفی‌نیا در ایجاد فضای فعلی در فیلم «عروس خیابان فرشته» هم گفت: بالاخره تجربه ایشان در سینما و فیلمسازی بسیار بیشتر از بنده است. ما از ابتدا قرار بود فیلم دیگری را بسازیم اما بعدها که جلساتی با سرمایه‌گذار فیلم و آقای شریفی‌نیا و آقای مجتبی متولی داشتیم، شرایط تغییر کرد. البته قصه فیلم را واقعاً دوست داشتم اما تأثیر سلیقه و تجربه آقای شریفی‌نیا بر خروجی فیلم، مشهود است. در جزییات سعی کردم تفاوت‌هایی را به‌وجود بیاورم اما اینکه چقدر موفق بوده‌ام یا نبوده‌ام را مخاطبان باید بگویند. وقتی فیلمی در طول ۳ هفته اکران نزدیک ۴ میلیارد تومان می‌فروشد، مشخص است که مخاطب خود را پیدا کرده است و نمی‌توانیم منکر این موضوع شویم.

خسروی درباره اینکه آیا فیلم خود را یک فیلم کمدی می‌داند یا خیر هم گفت: بالاخره فیلمی که در بخش‌های مختلف سعی می‌کند از مخاطب خنده بگیرد، می‌تواند جزو فیلم‌های کمدی هم قرار بگیرد اما فیلم ما، تکیه اصلی‌اش بر پایه یک قصه است. ما خیلی جاها می‌توانستیم خنده‌های بیشتری هم از مخاطب بگیریم اما برنامه‌مان از ابتدا این نبود. ما به قصه‌ای متعهد بودیم که سعی کردیم همان را به خوبی بپرورانیم در عین اینکه به برخی آسیب‌های اجتماعی هم در قالب آن پرداخته‌ایم.

جایزۀ «شب، انتظر روز است» از برزیل

فیلم بلند «شب، انتظار روز است» به نویسندگی و کارگردانی معین هاشمی‌نسب برنده‌ جایزه‌ بهترین فیلم بلند سال در جشنواره‌ برزیل شد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایرنا، فیلم بلند «شب، انتظار روز است» به نویسندگی و کارگردانی معین هاشمی‌نسب برنده‌ جایزه‌ بهترین فیلم بلند سال ۲۰۲۲ در جشنواره‌ برزیل و نامزد بهترین فیلم بلند موزیکال در سال ۲۰۲۲ در جشنواره‌ فیلم تورنتوی کانادا شد.

این فیلم همچنین به هفتاد و ششمین دوره‌ جشنواره‌ فیلم سالرنوی ایتالیا نیز راه پیدا کرد. ایمان اصفهانی، سایه سدیفی، مصطفی پروین، نرگس حسن‌زاده و فرهاد هراتی بازیگران این فیلم بلند هستند.

فیلم «شب، انتظار روز است» که یک ساعت و بیست و سه دقیقه به طول می‌انجامد، توانسته به یازده فستیوال معتبر دیگر فیلم در سراسر دنیا راه یابد.

در فیلم «شب، انتظار روز است» به آهنگسازی فرهاد هراتی، صدابرداری توسط پویان عبدلی، همچنین میکس و مسترینگ توسط امید نیک‌بین انجام گرفته است. طراحی و اجرای گریم بر عهده حانیه هوشمند بوده است.

در این فیلم بلند، معین هاشمی‌نسب علاوه بر نویسندگی و کارگردانی؛ تهیه‌کنندگی، فیلمبرداری، نورپردازی، بخشی از صداگذاری و تدوین این فیلم را نیز به عهده داشته است.

خروج از نسخه موبایل