انیمیشن یکی از راه های نجات سینمای ایران است/ آثار انیمیشن ما با تراز دنیا فاصله دارد اما به لحاظ محتوا ما حرف های جدی و جدیدی برای خانواده ها و کودکان داریم

تهیه کننده انیمیشن سینمایی «لوپتو» که جدیداً به چرخه اکران اضافه شده گفت: بی تردید انیمیشن یکی از راه های نجات سینمای ایران است چرا که مخاطبان جدیدی را با خود به سالن های سینما می آورد که فیلم های بزرگسال و رئال نمی توانند آن ها را به سمت سالن های سینما هدایت کنند.


به گزارش سینمای خانگی محمد صادقی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس، افزود: از آنجا که اکثریت مخاطبان آثار انیمیشن کودکان و نوجوانان هستند و سینمای کودک و نوجوان چندان در کشور ما قدرتمند نیست این آثار می توانند در گیشه حرف های جدی برای گفتن داشته باشند.
این سینماگر یادآور شد: تجربه سال های اخیر ثابت کرده که انیمیشن ها اغلب موفق تر از آثار رئال و بزرگسال بوده اند چرا که قشر وسیعی از جامعه که کودکان و نوجوانان هستند را به سالن های سینما کشاندند و به نوعی باعث رونق گیشه و نجات اکران از وضعیت رخوت و رکود شدند.
صادقی سپس با بیان اینکه مسئولان سازمان سینمایی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید برای رونق گیشه توجه جدی به تولیدات انیمیشن داشته باشند اظهار داشت: مسئولان اگر در پی آن هستند که امید را در سینمای کشور زنده نگه دارند و گیشه سینماها را از رکود خارج کنند باید به تولیدکنندگان آثار انیمیشن توجه ویژه تری داشته باشند.
این تهیه کننده سپس در پاسخ به این سوأل که به عقیده شما آثار انیمیشن سینمای ایران تا چه میزان می توانند با آثار انیمیشن جهانی رقابت کنند گفت: آثار انیمیشن ما با تراز دنیا فاصله زیادی دارد اما به لحاظ محتوا ما حرف های جدی و جدیدی برای خانواده ها و کودکان داریم که مختص فرهنگ غنی و ارزشمند خودمان است و به همین علت می توانیم طیف وسیعی از مردم را ترغیب به تماشای این آثار کنیم.
وی ادامه داد: اگر آثار انیمیشن به صورت مداوم تولید و اکران شوند ما در یک بازه زمانی ۵ تا ۱۰ ساله می توانیم با دنیا تز لحاظ کیفیت رقابت جدی داشته باشیم اما این امر نیاز به سرمایه گذاری ویژه از سوی دولت دارد که به کمک تهیه کنندگان و استودیوهای تولید انیمیشن برود و تجهیزات به روز برای تولید این آثار را وارد کشور کند.
صادقی در بخش دیگری از این گفتگو به شرایط خاص این روزهای گیشه سینماها اشاره کرد و در همین راستا متذکر شد: همه می دانیم که این روزها شرایط خاصی بر گیشه سینماهای کشور حاکم شده اما از آنجا که معتقدیم «لوپتو» مخاطبان خاص خود را دارد و برای شادی و نشاط و ایجاد فضای مفرح تولید شده، ضمن آنکه هیچ پیش بینی در مورد وضعیت گیشه نمی توانیم داشته باشیم امیدوارم که فرزندان ایران اسلامی از آن استقبال کنند و لذت ببرند.
وی در پایان این گفتگو افزود: مسئولان رسانه ملی وعده داده اند تیزهای «لوپتو» را به صورت گسترده پخش کنند و امیدواریم که مردم به این وسیله از اکران این اثر آگاه شوند و بتوانند ساعتی با فرزندان شان به سینما آمده و ضمن سرگرم شدن از فضای شاد و مفرح این اثر لذت ببرند.

سلبریتی‌پروری در نظام ما نباید اتفاق بیفتد

امیرحسین شریفی؛ تهیه کننده سینما و تلویزیون در مورد خطای سلبریتی پروری در رسانه ها گفت: ما سال ها است با سیاست های غلط در مواجه هستیم؛ باعث تأسف است که رسانه به افراد بی ریشه و بی هنر که در حد هنرور هم نیستند بها می دهد و بودجه های بیت المال را صرف آن ها می کند و از سوی دیگر هنرمندان متعهد، کاربلد، اصیل و انقلابی سال های متمادی است بیکار و خانه نشین هستند و هیچ مدیری هم به فکر آنها نیست.

به گزارش سینما خانگی، تهیه کننده فیلم‌های سینمایی «مستأجر» و «آوازهای سرزمین من» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ما قطعاً در شرایط فعلی نیازمند تدبیر عاجل مدیران رسانه ملی و تغییر رویکرد در سیاست های غلط گذشته شان هستیم. باید کسانی در تلویزیون جمهوری اسلامی ایران فعالیت داشته باشند که دغدغه اعتلای فرهنگ و هنر و حراست و صیانت از نظام و انقلاب را داشته باشند.
شریفی ادامه داد: ما تا چه زمانی باید شاهد حضور افرادی در قامت بازیگر، مجری، کارگردان و… در رسانه ملی باشیم که از بودجه این نظام ارتزاق می کنند و تا کوچکترین آشوبی در کشور رخ می دهد چهره عوض می کنند و علیه کشور و علیه رسانه ملی قیام می کنند؟ بی تردید اگر افراد با ریشه و متعهد در رسانه ملی حضور داشته باشند هرگز چنین اتفاقی رخ نخواهد داد چرا که افراد با ریشه و انقلابی هرگز آب به آسیاب دشمن نمی ریزند.
این سینماگر تصریح کرد: رسانه ملی در این سال ها روی افرادی سرمایه گذاری کرده که گنجایش این همه توجه را نداشته اند؛ رسانه ملی سال های متمادی است روی آثاری سرمایه گذاری کرده که بسیاری از آن ها پیش پاافتاده و نازل و فاقد ارزش هنری بوده اند و قطعاً این روش و منش نیاز به اصلاح اساسی دارد.
وی در پایان این گفتگو افزود: سلبریتی پروری در نظام ما نباید اتفاق بیفتد و نه تنها در رسانه ملی که در سینما هم باید شاهد تغییر رویکرد مدیران وزارت ارشاد و سازمان سینمایی باشیم؛ سلبریتی در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران باید هنرمندان متعهد و انقلابی باشند که دلشان برای رشد و توسعه و ارتقای این کشور می تپد.

مجری مراسم اسکار 2023 معرفی شد

آکادمی علوم و هنرهای سینمایی اسکار «جیم کیمل» را به عنوان مجری مراسم اعطای جوایز اسکار ۲۰۲۳ انتخاب کرد.


به گزارش سینمای خانگی به نقل از گاردین، «جیمی کیمل» که پیش از این دو بار در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ مجری این مراسم بوده است، برای سومین بار اجرای مراسم اعطای جوایز اسکار را بر عهده خواهد داشت.
آکادمی اسکار در ۲۰۲۲، سه مجری زن شامل «امی شومر»، «واندا سایکس» و «رجینا هال» را برای مراسم معرفی کرد، در حالی که برای سه سال قبل از آن یعنی بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱، مراسم اسکار بدون هیچ مجری رسمی برگزار می‌شد. 
این مجری و کمدین که اجرای برنامه «زنده با جیمی کیمل» در شبکه ABC را بر عهده دارد، در بیانیه‌ای گفت: «دعوت شدن برای سومین بار برای میزبانی اسکار افتخار بزرگی است یا یک دام. در هر صورت، من از آکادمی سپاسگزارم که بعد از اینکه همه جواب منفی دادند، اینقدر سریع از من دعوت کرد». 
آکادمی اسکار در تلاش است آمار فاجعه‌بار بازدیدکننده تلویزیونی این رویداد را در سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ جبران کند. در سال ۲۰۲۱ مراسم اسکار با ۱۰.۴ میلیون بیننده ،بدترین رکورد تاریخ خود را ثبت کرد و در سال ۲۰۲۲ با ۵۸٪ بهبود تنها به ۱۵.۴ میلیون نفر رسید. این در حالی است که در سال ۲۰۱۸ که «جیمی کیمل» هم اجرای مراسم را بر عهده داشت در مجموع ۲۶.۶ میلیون بیننده، جوایز اسکار را تماشا کردند. 
مدیران آکادمی همچنان در حال بررسی راهکارهایی برای افزایش مخاطبان پخش زنده تلویزیونی هستند که از آن جمله می‌توان به تصمیم جنجالی برای لغو نمایش تلویزیونی اعطای جوایز اسکار بخش‌های فنی در اسکار ۲۰۲۲ برای کوتاه کردن برنامه اشاره کرد. همچنین به نظر می رسد آکادمی در تلاش برای افزایش بخش فرش قرمز جوایز اسکار است. 
نود و پنجمین دوره جوایز سینمایی اسکار روز ۱۲ مارس ۲۰۲۳ (۲۱ اسفند) برگزار می‌شود. 

درد دل‌های سازنده «کار و اندیشه» از یک فیلم ناتمام و…

ابوالفضل رازانی؛ کارگردان باسابقه انیمشین اگرچه بیش از ۵۰ سال کار و فعالیتش در انیمیشین‌سازی را برای خودش اقناع‌کننده می‌داند اما هنوز براین باور است که بهترین اثرش را نساخته است. او تاکید دارد که انیمیشن امروز ایران به یک تشکیلات اساسی احتیاج دارد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایسنا، ابوالفضل رازانی نظام العلمایی ۷۵ ساله، بیش از نیم قرن است که در عرصه تولید انیمیشن مشغول است و آثار ماندگاری را خلق کرده است. یکی از معروفترین ساخته‌های او مجموعه «کار و اندیشه» است که برای دهه شصتی‌ها اثری نوستالژیک محسوب می‌شود.  
این هنرمند با وجود سال‌ها سابقه کار و تدریس، حدود ۶ سال است که دیگر نه در دانشگاه درس می‌دهد و نه انیمیشنی تولید کرده در حالی‌که خودش معتقد است هنوز بهترین کارش را تولید نکرده و آن را تقریبا نیمه‌کاره رها کرده است.
 او چندی قبل گواهینامه درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گرفت و به همین بهانه در گفت‌وگویی با ایسنا از دغدغه‌هایش برای سازماندهی فعالان عرصه انیمیشن (پویانمایی) گفت.
رازانی در ابتدای این مصاحبه درباره آخرین وضعیت فیلم سینمایی «تیز تن» که قرار بود به صورت انیمیشن – رئال ساخته شود، بیان کرد:‌ این پروژه راکد مانده چون شرایط آن خیلی پیچیده بود و بودجه کلانی هم احتیاج داشت. من این کار را ابتدا با مرکز پویانمایی صبا شروع کردم و قرار بود شراکتی کار کنیم ولی این شرکت گویا با کمبود بودجه مواجه شد و پولی پرداخت نشد و تولید پروژه رها شد.
او گفت: این اثر پروسه پیچیده‌ای داشته و من برای اینکه متن آن را بنویسم حدود سه هزار قصه ایرانی را زیر و رو کردم تا با انتخاب تمام لحظات جاندار قصه‌ها به یک خط اقتباسی برسم. همچنین به لحاظ تکنیکی هم کار ویژگی‌های خاصی دارد که در آخر نتوانستیم بدون بودجه‌ی خوب آن را بسازیم.
رازانی درباره اینکه آیا با مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی که اکنون مسئولیت ساخت پروژه‌های انیمیشنی را بر عهده دارد مذاکره‌ای صورت گرفته است یا خیر؟ گفت: واقعیت این است که من دیگر حال و حوصله ساخت فیلمی را که حدود پنج سال پیش پیگیری می‌کردم ندارم و نمی‌دانم اگر شرایط فراهم شود می‌توانم خودم را محک بزنم که سراغ تولیدش بروم یا خیر! چون چهار، پنج سال است که دیگر هیچ کاری انجام نداده‌ام و بعد از «بازی‌های سنتی ایرانی» که برای تلویزیون ساختم دیگر کارم را کنار گذاشتم و چند سالی است که تدریس هم نمی‌کنم. فکر می‌کنم دیگر بس است و فعلا در خانه مشغول کار کردن روی اجسام و فیلم‌ها و آرشیو کردن هستم؛ کارهایی که نمی‌دانم چه زمانی به درد خواهند خورد.  
وی درباره شرایط امروز کار در حوزه انیمیشین در مقایسه با گذشته نیز بیان کرد: شرایط خیلی متفاوت شده و الان سلیقه سفارش‌دهنده تغییر کرده است. آن روزها هنرمندان زیادی در انیمیشن کار نمی‌کردند و تعداد افراد خیلی محدود بود اما الان توان ما به لحاظ نیروی انسانی بسیار خوب شده و راحت‌تر می‌توان کار کرد. فقط اشکال کار در عدم ساماندهی پرسنل فعال در حوزه انیمیشن است، یعنی همه چیز خیلی درهم و برهم است. مثلاً ما فردی را می‌خواهیم که طراحی شخصیت انجام دهد، باید کلی بگردیم یک نفر را پیدا کنیم از او تست بگیریم، بعد این تست بررسی شود که در درجه اول بدانیم کپی نیست. ما در این زمینه با مشکلاتی مواجه هستیم چون چند سال قبل در یکی از جشنواره‌ها یکی از فیلم‌ها کپی شده از یک هنرمند مطرح خارجی بود که داورها نمی‌دانستند و به او جایزه هم دادند، بعد معلوم شد که صاحب اثر فرد دیگری است به هرحال این حرکات غیراخلاقی و غیرحرفه‌ای بازتاب خوبی ندارد.  
این هنرمند ادامه داد:‌ در همین راستا ضروری است که فعالان این عرصه سازماندهی شوند تا تشکیلاتی با یک بانک اطلاعاتی از افراد ایجاد شود و دستمزدهایی را هم برای آن‌ها در نظر بگیرند. در این صورت می‌توان امیدوار بود که شرایط برای کار و تولید بهتر شود چون بسیاری از بچه‌ها در این سال‌ها بدون گرفتن دستمزد کار کردند و پناهی نداشتند تا به دنبال دستمزد آن‌ها باشد. علاوه براین‌ها مهم است که این سازماندهی به دانشگاه وصل شود.
ابوالفضل رازانی در پایان اظهار کرد:‌ من در تمام این سال‌ها به کارهای متفاوتی که انجام دادم افتخار می‌کنم که بعضی از آن‌ها برای مردم نوستالژیک شده است. وقتی «کار و اندیشه» را می‌ساختم جنگ عراق و ایران اتفاق افتاده بود و در شرایطی که حتی یک بار شیشه‌های دفتر ما زیر بمباران شکسته بود، کار می‌کردیم.
آن روزها فقط عشق و علاقه بود که سبب انجام کار می‌شد ولی امروز با مرور آن‌ها فکر می‌کنم دوست داشتم کارهای دیگری بسازم که آن‌ها بهترین اثرم باشند در واقع به نظرم هنوز بهترین کار خودم را نساخته‌ام و فکر هم نمی‌کنم که دیگر فرصت ساخت آن پیش بیاید. با این حال با کارهایم اقناع شده‌ام، چون هر کاری را که توانستم تاکنون انجام داده‌ام.

نمایش مستندی فوتبالی همزمان با جام جهانی

مستند سینمایی «ملوانان تنها به دریا نمی‌روند» به کارگردانی الله ‌کرم رضائی‌زاده ازروز چهارشنبه ۱۸ آبان در گروه سینمایی «هنر و تجربه» اکران می‌شود.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی گروه سینمایی هنر و تجربه، درآستانه جام جهانی فوتبال، جدول نمایش گروه سینمایی هنر و تجربه نیز تغییر کرده و رنگ فوتبال گرفته است و قرار است فیلم مستند «ملوانان تنها به دریا نمی‌روند» به تهیه کنندگی و کارگردانی الله کرم رضایی از روز چهارشنبه ۱۸ آبان در سینمایی هنر و تجربه اکران شود.

مستند «ملوانان تنها به دریا نمی‌روند»با اشاره به افتخارات تیم فوتبال ملوان بندرانزلی در طول تاریخ فوتبال ایران، روایتگر دلبستگی و همدلی کم‌نظیر مردم شهر بندرانزلی از هر قشر و شغلی به این تیم محبوب و ریشه‌داراست.
مستند «ملوانان تنها به دریا نمی‌روند» تاکنون جوایز مختلفی از جشنواره‌های سینمایی همچون سی و نهمین دوره جشنواره فیلمهای ورزشی، سومین جشنواره فیلمهای ورزشی کنیا، جشنواره فیلم شهر، جشنواره فیلم وارش، جشنواره فیلم فجر فجربدست آورده است
عوامل مستند ملوانان تنها به دریا نمی‌روند عبارتند از: تحقیـق و پـژوهـش: الله کـرم رضائـی زاده، همـایـون رضائـی زاده، تهیـه کننـده: الله کرم رضائـی زاده، دستیـار کارگـردان: شهریـار رضائـی زاده، مدیـر تولیـد: همایون رضائـی زاده، صـداگذاری و تـرکیب صـدا: عرفـان ابراهیمـی، گفتـار متـن: محمدرضا فتحـی، مدیـر تصـویربـرداری: صادق سـوری، صـدابـردار: پارسـا کریمـی، تـدوین: حمیـد نجفـی راد، طراح پوستر: میدیـا واثقـی.

مهمترین جایزه جشنواره‌های فیلم کوتاه «جایزه فیلمنامه» است/پیشنهادم این است که جایزه فیلمنامه از همه جایزه‌ها سنگین‌تر باشد

هادی مقدم‌دوست؛ کارگردان سینما معتقد است برای بعضی فیلم‌ها ۱۰۰ ثانیه هم زیاد است و او فیلم‌هایی را دیده است که حتی ممکن بود حوصله مخاطب از همان صد ثانیه‌شان هم سر برود!

به گزارش سینمای خانگی به نقل از سینماپرس، هادی مقدم‌دوست کارگردان سینما در آستانه برگزاری مجدد جشنواره فیلم‌های صد ثانیه‌ای، در گفتگو با مهر درباره فیلم کوتاه گفت: برای بعضی فیلم‌ها ۱۰۰ ثانیه هم زیاد است، شاید باور نکنید اما فیلم‌هایی را دیدم که حتی ممکن بود حوصله آدم از همان فیلم صد ثانیه‌ای هم سر برود. می‌خواهم بگویم صد ثانیه یک فرصت برای کشف استفاده از زمان است. زمان‌بندی فیلم‌های کوتاه و بلند غالباً محدودیتی ندارد. مثلاً شما می‌توانید فیلم ۱۰ دقیقه‌ای و یا ۲۵ دقیقه‌ای بسازید و فیلم‌تان را به جشنواره‌های فیلم کوتاه ارائه دهید. در فیلم بلند هم همینطور است فیلم‌تان می‌تواند ۸۰ دقیقه و یا ۹۰ و ۱۲۰ و حتی بیشتر باشد. یعنی آنجا برای زمان محدودیت زیادی وجود ندارد اما فیلم صد ثانیه‌ای تجربه فهم وقت است. مثل یک خنثی‌کننده بمب که باید در صد ثانیه با تمرکز بالا کار انجام دهد. او از زمان نهایت استفاده می‌کند؛ با قدرت ذهنی خارق‌العاده. فیلم صد ثانیه‌ای محل بروز قدرت خارق‌العاده ذهن برای انجام یک کار کاملاً ظریف مثل مینیاتور است.
کارگردان سریال تلویزیونی «سرباز» در پاسخ به این سوال که ساخت فیلم کوتاه چه کمکی به فیلمسازان در ابتدای راه فیلمسازی‌شان می‌کند، گفت: جواب‌های نو و تکراری برای این پرسش تاکنون زیاد بوده، از اهمیت تجربه کردن و آموختن و ایجاز و کشف قواعد و سیاق‌های فیلمسازی برای یک علاقه‌مند. حالا باید یک حرفی بزنم که به زعم خودم به خواندنش بیارزد و هم باعث شوق خواننده شود و هم حرف واقعی باشد؛ «فیلم ساختن جرأت می‌خواهد». این را در خیلی از افراد دیده‌ام که جرأت فیلم ساختن ندارند اما عاشق فیلم ساختن هستند؛ شاید یکی بگوید این دیگر چه مرضی است؟ اما واقعیت دارد و خیلی هم فراوانی دارد.
فیلمسازی برای یک فیلمساز، شفابخش است
مقدم‌دوست افزود: به عقیده بنده فیلم کوتاه ساختن به فیلمساز جرأت می‌دهد. فیلمسازی برای فیلمساز اصولاً امری شفابخش است و فیلم کوتاه و به ویژه فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای که ساخت آن دنگ و فنگ کمتری دارد و می‌شود سالانه چند تا از آن را ساخت، باعث بهبود حال روحی فیلمساز نسبت به فیلمسازی می‌شود. جمله خلاصه شده من این است؛ هر وقت از فیلم ساختن ترسیدید یک فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای بسازید. مطمئن باشید فیلم درجه یکی از آب در می‌آید.
هادی مقدم‌دوست در ادامه در پاسخ به سوالی درباره تأثیر جشنواره‌های فیلم کوتاه و حضور در آنها در ادامه مسیر فیلمسازان، با بیان این نکته که جشنواره بر خلاف نظر خیلی‌ها که گمان می‌کنند یک امر زینتی و یا یک اسراف‌کاری محض است یک نیاز واقعی برای فیلمسازان است، اظهار کرد: این واقعاً نیاز به توضیح ندارد که یک فیلمساز لازم است که اسم و رسمی به هم بزند. شاید گفتن این حرف به صراحت قدری باعث سرخ شدن لپ آدم و خجالت‌شان بشود، اما فیلمساز برای موفق شدن نیاز دارد معروف باشد. این سرشت فیلمسازی و عرصه نمایش است. متأسفانه نمی‌شود در این کار از گمنامی لذت برد. فیلمسازی احتیاج به شهرت دارد و جشنواره‌ها این کمک را تا حد زیادی به فیلمسازان می‌کنند. اصطلاح رسمی‌تر این شهرت‌بخشی، واژه معرفی کردن است. اگر مایل باشیم می‌توانیم از لفظ معرفی کردن هم استفاده کنیم. فیلمسازان در جشنواره‌ها معرفی می‌شوند و جایزه، سند با استعداد بودن آنها و باعث اعتبارشان است.
کارگردان فیلم سینمایی «عطرآلود» در ادامه با اشاره به این نکته که امروز در سینمای ایران بیشتر از همیشه مشکل فیلمنامه دارد خودش را نشان می‌دهد گفت: فیلم‌های کوتاه بسیاری را دیده‌ام که از حیث تکنیک و فیلمبرداری درجه یک هستند و این حاصل تکنولوژی جدید در امر فنی تصویر و صدا و جلوه‌های ویژه است. یعنی فیلم‌ها سر و وضع مرتب و شیک و خوبی دارند، خیلی هم خوش‌ساخت هستند، اما داخل فیلم و در داستان فیلم خبر چندانی نیست. از قضا قبل‌ترها که فیلم‌ها آماتوری‌تر بودند، فیلمنامه‌ها قوی‌تر بود. به نظرم مهمترین جایزه جشنواره‌های فیلم کوتاه، جایزه فیلمنامه است، حتی از کارگردانی هم مهم‌تر. واقعاً پیشنهادم این است که جایزه فیلمنامه از همه جایزه‌ها سنگین‌تر باشد.
گفتگو در احترام و امنیت شکل می‌گیرد
مقدم دوست که سابقه حضور در کارگاه‌های آموزشی جشنواره فیلم ۱۰۰ به عنوان استاد در دوره‌های مختلف را داراست در ادامه در پاسخ به این سوال که آیا می‌توان فیلم کوتاه را به عنوان مدیومی برای گفتگو در نظر گرفت گفت: گفتگو اشکال و زیرمجموعه‌های متعددی دارد، یکی از این زیرمجموعه‌ها مفاهمه و یکی دیگر پرسش و یکی حتی درددل است و… واگر فیلم بخواهد گفتگو باشد باید حائز شرایط گفتگو باشد؛ مثلاً تخریب و پرخاش با اینکه از حیث ظاهر شبیه به گفتگوست و از ساختار یک زبان قابل گفتگو تشکیل شده، اما شرایط گفتگو را ندارد، گفتگو در احترام و امنیت باید اتفاق بیفتد. نمی‌شود افراد به هم حمله و بی‌حرمتی کنند و بعد بگویند ما داشتیم گفتگو می‌کردیم. این مقدمه را عرض کردم تا بتوانم پاسخ شما را قدری دقیق‌تر بدهم. فیلم، چه کوتاه صدثانیه‌ای و چه بلند، برای اینکه بتواند یک گفتگو محسوب شود باید بیانی امن داشته باشد، حتی تذکر و بیم دادن هم می‌تواند امن باشد اما اگر فیلمی بیانی امن و حرمت نگه‌دار نداشته باشد نمی‌شود آن را گفتگو حساب کرد. بله! فیلم و فیلم کوتاه می‌تواند مدیومی برای گفتگو محسوب شود اما با بیانی امن و محترمانه.
این کارگردان همچنین درباره اینکه اگر بخواهد فیلم کوتاه ۱۰۰ ثانیه‌ای بسازد چه سوژه‌ای را انتخاب می‌کند گفت: چه سوال شیرین و شوق‌انگیزی! باید خیلی به جواب این سوال فکر کنم، اما چیزی که بلافاصله می‌توانم بگویم این است که دوست دارم لحن کلی آن فیلم: «طنز محزون» باشد.

«ملت» میزبان شانزدهمین «سینماحقیقت» می‌شود

پردیس سینمایی «ملت» خانه شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» می‌شود.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، پردیس سینمایی «ملت» به عنوان محل برگزاری شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» انتخاب شد.
نمایش فیلم‌های این دوره، کارگاه‌های آموزشی، آیین‌های نکوداشت و مراسم ویژه هر بخش از این رویداد در پردیس «ملت» برگزار خواهد شد.
نمایندگان رسانه‌ها، صاحبان آثار و فعالان حوزه مستند می‌توانند در پردیس «ملت» به تماشای فیلم‌های بخش‌های مختلف این دوره بنشینند.
شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» به دبیری محمد حمیدی مقدم اواخر آذرماه ۱۴۰۱ برگزار می‌شود.

هفتمین حضور انیمیشن ایرانی در جشنواره‌های اسکاری؛ پوتین در شیکاگو رقابت می‌کند

انیمیشن کوتاه پوتین به کارگردانی سیدمحسن پورمحسنی شکیب و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران – دفتر رشت توانست در بخش رقابتی سی و نهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم کودکان شیکاگو (آمریکا) حضور یابد.
 
به گزارش سینمای خانگی و به نقل از روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، این رویداد، اولین جشنواره کودکان مورد تایید آکادمی اسکار بوده که از سال 1984 با هدف حمایت از کودکان و در اولویت قرار دادن حقوق انسانی آنها آغاز به کار کرده است و آثاری در این جشنواره حضور می‌یابند که علاوه بر استاندارد‌های بالای سمعی و بصری و خلاقیت لازم در روایت و داستان‌گویی، در صدد ارتقای سطح آثار کودکان و نوجوانان برآیند.
این هفتمین حضور انیمیشن پوتین در جشنواره‌های مورد تایید آکادمی اسکار بوده و پیش از این در بخش مسابقه اصلی جشنواره‌های اسکاری لِبو (شیلی)، انیمایو (اسپانیا)، گوادالاخارا (مکزیک)، اسپارک انیمیشن (کانادا) و فیلم کوتاه تهران به نمایش درآمده و به عنوان اولین انیمیشن تولید شده در ایران، پس از حضور در لیست مقدماتی چهل و نهمین دوره «اسکار دانشجویی»، توانست برای اولین بار در تاریخ انیمیشن و فیلم کوتاه ایران به عنوان فینالیست در لیست نامزدهای بخش دانشجویی آکادمی اسکار قرار بگیرد.
در خلاصه این انیمیشن آمده است که: «پرنده‌ای در شهری جنگ‌زده که در آن چیزی جز اجساد مرده نیست، به دنبال غذا می‌گردد تا به جوجه‌هایش غذا بدهد …»
از عوامل سازنده انیمیشن پوتین می‌توان به نویسنده و کارگردان: سید محسن پورمحسنی شکیب، کارگردان هنری: پژمان ماله‌میر، تهیه‌کنندگان: انجمن سینمای جوانان ایران – دفتر رشت و سیدمحسن پورمحسنی شکیب، انیمیشن و استوری‌بورد آرتیست: پژمان ماله‌میر، طراح کاراکتر و پس زمینه: پژمان ماله‌میر، رنگ آمیزی: مریم جعفری، طراحی و ترکیب صدا: محمد زمان‌ثانی، فولی افکت: مریم یعقوبی و پخش کننده: درگاه فیلم ایران (علیمحمد اقبالدار) اشاره کرد.
جشنواره بین المللی کودکان شیکاگو در تاریخ 4 تا 20 نوامبر 2022 برابر با  13 تا 29 آبان 1401 برگزار می‌شود.

نیمکت راهی اسپانیا شد

فیلم کوتاه «نیمکت» در جشنواره اسپانیایی به رقابت می‌پردازد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، فیلم کوتاه «نیمکت» ساخته مانا پاک‌سرشت منتخب جشنواره  One Shot Terrassa City of Film اسپانیا شد. یازدهمین دوره این جشنواره ۲۲ تا ۲۶ نوامبر در بارسلونا اسپانیا برگزار می‌شود.
«نیمکت» پیش‌تر در جشنواره‌های زیر حضور داشته است:
جشنواره iranian film festival san francisco فیلمهای ایرانی سانفرانسیسکو
فستیوال Cyprus international film Cyiff یونان
فستیوال femfimlfest زنان فیلمساز مستقل در انگلیس
جشنواره Festival de Cine Austral  آرژانتین
جشنواره Black Cat Award International film festival آمریکا
در خلاصه داستان این فیلم کوتاه آمده است: “پیری نزدیک و تنهایی نزدیک‌تره…”
برخی از عوامل تولید «نیمکت» عبارتند از:
نویسنده و کارگردان: مانا پاک‌سرشت
مشاور هنری: البرز پورصیاد
برنامه ریز: بهنام بروجردی
تصویر: حسن صیاد
دستیار کارگردان: مریم پورصفر
دستیار صحنه: احمدرضا محمدی
طراح صحنه و لباس: مانا پاک‌سرشت
مدیر تولید: رضا گلچین
دستیار تولید: امیرحسین عباسی
طراحی و ترکیب صدا: سحر جامع
مسئول هنروران: ابوذر آستانی
بازیگران: مسعود بدرطالعی، سیامک حسین‌پور، شهاب گلچین، امیرحسین عباسی، ویهان ذره‌بین، محیا ذره‌بین، اشکان گلچین، آبتین گلچین، حسین پورصیاد و منوچهر خوشرو.
تهیه کننده: محمد ابراهیم تهیدست

جامعه ما نیاز به سندسازی در بستر تاریخ دارد

کارگردان فیلم «سوری» گفت: تا امروز تنها مستندسازی کرده‌ام و آن‌قدر دغدغه ذهنی‌ام مستند شده است که فکر نمی‌کنم تا مدت‌ها به دنبال فیلم داستانی کوتاه و بلند بروم چراکه جامعه ما نیاز به سندسازی در بستر تاریخ دارد.

به گزارش سینمای خانگی، سولماز علیزاده؛ مستندساز کشورمان که در جشنواره سی و نهم فیلم کوتاه تهران با مستند «سوری» حضور داشت در گفت‌وگو با سوره سینما، در مورد سوژه این مستند صحبت کرد و گفت: موضوع فیلم «سوری» یک درام اجتماعی در مورد خانمی است که سال‌ها قبل از انقلاب در شهر الموت قزوین عاشق یک سرباز معلم اردبیلی می‌شود. همین عشق او را به اردبیل می‌کشاند و سال‌ها دنبال این عشق بی‌سرانجام می‌رود. من این مستند را از باب اجتماعی ساخته‌ام تا اینکه بخواهم به‌عنوان یک درام عاشقانه به آن نگاه کنم.
وی ادامه داد: من در سال‌های نوجوانی شعر”جهنمده بیتن گول” ازاستاد عاصم اردبیلی خواندم، شعری بود که در جهت توصیف ماجرای سوری سروده شده بود و من را تحت تأثیر قرار داد. آن زمان خیال می‌کردم این شعر ممکن است در قالب اشعاری چون لیلی و مجنون باشد اما بعدها دیدم که این خانم که نامش «سوری» است در اردبیل زندگی می‌کند و همچنان هم زنده است. او را پیدا کردم و به گفتگو در کنارش نشستم. سوری امروز پیرزنی ۷۰ ساله است که خداروشکر سرحال و سالم زندگی می‌کند.
علیزاده اضافه کرد: در مدتی که با خانم سوری رفت‌وآمد می‌کردم دوستی عمیقی با او پیدا کردم اما در مستند دوست داشتم که بیشتر مردم شهر از حال‌وروز او برای مخاطب بگویند. سوری ۴۰ سال است بدون پشتوانه مالی و خانواده و تنها در اردبیل زندگی می‌کند و مردم اردبیل حامی او بوده‌اند. اکنون هم او را عزیز می‌دانند و حتی برای او خانه خریده‌اند و خرج زندگی او را می‌دهند.خواستم به همراه قصه این زن دلباخته مردمانی را به تصویر بکشم که سالها با سوری عاشقی کردند تا حرمت عشق را به سان کوه همیشه استوارمان ساوالان جاودانه سازند .مردمانی که هر کجا باشند ،می دانی که کسی آنجاست .کسی که آرمان ،عشق و آرزو را می شناسد .
وی درخصوص سرنوشت معشوق سوری نیز گفت: مردی که سوری عاشق او بود و البته این عشق شاید درزمانی دور دوطرفه هم بوده است اما بنا به شرایط خانوادگی، عشق آن‌ها نافرجام مانده بود، در همان سال‌های جوانی ازدواج می‌کند و صاحب خانه و زندگی می‌شود. من در این مستند دوست داشتم کاری کنم که این بار سنگین سال‌های زیاد از روی دوش مرد هم برداشته شود و اگر عشقی هم در میان بوده و در بستر اجتماعی به سرانجام نرسیده، چرایی و چگونی آن برای مخاطب معین شود.
سولماز علیزاده بیان کرد: «سوری» ششمین فیلم من است. اصلاً اهل شرکت در جشنواره نبوده‌ام و همیشه دلی کار می‌کنم و ده سال است که به صورت مستقل کار کرده‌ام و از جایی حمایت مالی نشده‌ام. امسال به هر دلیلی به پیشنهاد دوستان شرکت کردم و جایزه تحقیق و پژوهش در فیلم مستند را دریافت کردم.
وی افزود: تا امروز تنها مستندسازی کرده‌ام و این‌قدر دغدغه ذهنی‌ام مستند شده است که فکر نمی‌کنم تا مدت‌ها به دنبال فیلم  داستانی کوتاه و بلند بروم چرا که جامعه ما نیاز به سندسازی دارد.
این مستندساز در خصوص آینده کاری خود توضیح داد: هیچ‌وقت به آینده نگاه نمی‌کنم چراکه مشخص نیست در آینده چه اتفاقی قرار است رخ دهد. همیشه از مسیر لذت می‌برم چون حال خوبی به من می‌دهد. برایم مهم است که به‌عنوان یک شهروند و نه یک هنرمند، بتوانم در این دنیا چیزی از خود به‌جای بگذارم. هیچ‌گاه به دوردست‌ها نگاه نمی‌کنم.
وی ادامه داد: بااینکه سوژه برای تولید فیلم‌های بلند فراوان است و من هم دوست دارم آن‌ها را بسازم اما نه موقعیت مالی آن فراهم است و نه هنوز رسالت من در تولید مستند تمام شده که بخواهم به سینمای داستانی بلند روی آورم.
علیزاده در خصوص ساخت مستند جدید خود گفت: مستند بعدی که در دستور کار خود قرار داده‌ام یک مستند تاریخی و اجتماعی است. در مورد زنی است که در اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی می‌زیسته و «خان» یک منطقه‌ای در اردبیل بوده است. این ماجرا برایم جالب بود از آن حیث که چطور می‌شود در دوره‌ای که خانم‌ها هیچ جایگاه اجتماعی نمی‌توانستند داشته باشند اما این خانم که نامش عظمت خانم فولادلو  بوده است، توانسته خان یک منطقه مهم باشد وحتی در جریان نهضت میرزا کوچک خان جنگلی سهم بسزایی داشته باشد .
وی در پایان در مورد جشنواره امسال فیلم کوتاه گفت: هیچ‌کدام از ما دوست نداشتیم در این شرایط بحرانی جشنواره داشته باشیم. دوست داشتیم مخاطب بیشتری فیلم‌های ما را تماشا می‌کرد اما چون از ماه‌ها قبل ثبت‌نام کرده بودیم و ماه‌ها بعد از ثبت‌نام ما این اتفاقات در جامعه رخ داد نتوانستیم کاری کنیم ضمن اینکه یکی از بندهای فرم ثبت‌نام این است که بعد از ثبت‌نام نمی‌توانیم فیلم را از جشنواره خارج کنیم.

خروج از نسخه موبایل