دسته: خبرها

نشست خبری فیلم «سرهنگ ثریا» با حضور عوامل این فیلم برگزار شد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از گروه هنر و رسانه خبرگزاری فارس، نشست مطبوعاتیِ فیلم سینمایی «سرهنگ ثریا» روز جمعه ۱۴ بهمن در سانس دوم برای اصحاب رسانه و جامعه منتقدان در سینمای رسانه (پردیس سینمایی ملت) با حضور عوامل فیلم برگزار شد.

در نشست خبری فیلم سینمایی «سرهنگ ثریا»، لیلی عاج (کارگردان)، جلیل شعبانی (تهیه‌کننده)، بهزاد عبدی (آهنگساز)، آرش قاسمی (صداگذار)، مهرناز اکبری (طراح لباس)، علیرضا برازنده (مدیر فیلمبرداری) و بابک پناهی (طراحی صحنه) حضور داشتند.

لیلی عاج درباره انتخاب سوژه فیلم گفت: سال 99 از طرف مرکز هنرهای نمایشی برای چاپ کتاب دعوت شده بودم. بچه گیلان غرب هستم و پدر بزرگم عضو گروه مرصاد بود به همین دلیل از کودکی می خواستم آن را بنویسم. همان طور که درباره سازمان مجاهدین جسنجو می کردم مادری کنار سیم خوار دارها دیدم که بسیار تاثیر گذار بود. کم کم مراحل تحقیق را انجام دادم و با ثریا عبداللهی نازنین که یکی از مادرها بود آشنا شدم و فیلم سرهنگ ثریا شکل گرفت.

شعبانی گفت: زمانی که درباره فیلم نامه با خانم عاج بحث می کردیم بحث مان این بود که ممکن است این اتفاق در همه جای دنیا اتفاق بیفتد و مادر و خواهرهایی پشت درهای بسته باشند به همین دلیل فکر می کنم سوژه بین المللی است و ممکن است در هر کجای جهان اتفاق بیفتد.

کارگردان «سرهنگ ثریا» درباره موفقیت فیلم توضیح داد: موفقیت فیلم و هر نکته‌ای درباره آن در دست خداست. ربطی به هیچ‌کس ندارد.

بهزاد عبدی در ادامه توضیح داد: برای خلق اثر هنری سعی می کنیم به روح اثر نزدیک شویم و من هم آثار مختلف را دیدم و زمانی که به روح اثر نزدیک شدم تصمیم گرفتم این طور کار کنم گرچه دو جور کار انجام دادم و با مشورت خانم عاج با همان تحلیل پیش رفتم. سولوی کار بر اساس ددوک بود و صدای زنی بود که افکار را متوجه فرزندش کند.

لیلی عاج: امروز میزبان خانواده هایی هستیم که زمانی که فیلم می دیدن چشم هایشان خیس می شد. خیلی از مادران تشکر می کنم که کنار ما بودند. ما مادری را داریم که فرزندش  40 سال اسیر فرقه رجوی بوده است و امروز اینجاست و من میزبان آنان هستم و می خواهم که این مادران را تشویق کنید. 
در ادامه تمامی اهالی رسانه به تشویق مادران زندانی‌ها در فرقه رجویه پرداختد.

لیلی عاج ادامه داد: من یک گروه بسیار بی‌نظیر داشتم و خدا من را خیلی دوست داشت که همچنین گروهی در کنار من بود

مدیر امور سینماهای جشنواره بین‌المللی فیلم فجر از سانس فوق العاده برای فیلم سینمایی «کت چرمی» خبر داد.

به گزارش سینمای خانگی، محمدرضا فرجی مدیر امور سینماهایی جشنواره بین المللی فیلم فجر اعلام کرد: بنا به استقبال مخاطبان از فیلم سینمایی کت چرمی فردا ساعت ۱۵سانس فوق العاده برای این فیلم در سالن اصلی پردیس سینمایی نارسیس در نظر گرفته شده است.

کت چرمی که از تولیدات باشگاه فیلم اولی‌های بنیاد سینمایی فارابی و موسسه ایوان آفرینش است، در اولین روز از جشنواره چهل و یکم در میان صدرنشینان پیش‌فروش بلیت‌های مردمی قرار دارد.

کامران حجازی تهیه‌کننده کت چرمی سال گذشته با مرد بازنده به کارگردانی محمدحسین مهدویان در بخش مسابقه چهلمین جشنواره فیلم فجر حضور داشت و در این پروژه نیز مهدویان به عنوان مشاور کارگردان این فیلم سینمایی را همراهی کرده است.

در خلاصه داستان این فیلم سینمایی که مسعود هاشمی‌نژاد آن را به نگارش درآورده، آمده است: «گاهی وقت‌ها باید بین موندن و رفتن، مردن رو انتخاب کرد…»

جواد عزتی، صابر ابر، گلاره عباسی، با هنرمندی پانته‌آ پناهی‌ها، ستاره پسیانی، عباس جمشیدی‌فر، مائده طهماسبی، بهزاد خلج، امین میری، محمد صدیقی مهر، آیدا ماهیانی، با معرفی سارا حاتمی و با حضور افتخاری رویا تیموریان و سیامک احصایی گروه بازیگران کت چرمی را تشکیل می‌دهند.

چهل‌ویکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر ۱۲ تا ۲۲ بهمن ۱۴۰۱ به دبیری مجتبی امینی در دو پردیس سینمایی ملت و برج میلاد برگزار می‌شود. امسال ۲۴ فیلم در بخش سودای سیمرغ در جشنواره فیلم فجر به رقابت می‌پردازند.

تعدادی از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور در ارتباط با چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر که پس از سال ها قرار است به صورت بین المللی برگزار شود در خصوص الزامات برگزاری جشنواره در تراز بین المللی متذکر شدند: جشنواره فجر باید محلی برای مبارزه با استکبار جهانی باشد؛ جشنواره فجر انقلاب اسلامی نباید محلی برای ترویج معیارهای فراماسونرها باشد؛ چه از نظر ساختاری و اجرایی و چه از نظر مضمون و محتوای فیلم ها ما باید جشنواره ای در تراز اهداف و آرمان های ارزشمند انقلاب اسلامی برگزار کنیم.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از سینماپرس، چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر قرار است پس از سال ها فترت و دو شقه شدن در دولت حسن روحانی امسال مجدداً به صورت بین المللی برگزار شود؛ بی تردید برگزاری هر جشنواره بین المللی در دنیا بر اساس پارامترهای سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و… کشور برگزارکننده است؛ این اتفاق باعث شد تا پیش از برگزاری این رویداد سینمایی در خصوص الزامات برگزاری جشنواره در تراز بین المللی اندیشه کنیم؛ در همین راستا با ۱۲ تن از سینماگران و کارشناسان مطرح فرهنگی کشور آقایان: جهانگیر الماسی، اکبر حر، ماشاالله شاهمرادی زاده، حسین مسافرآستانه، شفیع آقامحمدیان، محمد متوسلانی، اصغر رفیعی جم، داود بیدل، محمدرضا اسلاملو، محمدصادق کوشکی و علیرضا سبط احمدی و سرکار خانم: روح انگیز شمس گفتگو کردیم که ماحصل نظرات ایشان برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی سینماپرس در ذیل نقل شده است.

جهانگیر الماسی بازیگر و کارگردان سینما در آستانه برگزاری چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر که پس از سال ها قرار است به صورت بین المللی برگزار شود در خصوص الزامات برگزاری جشنواره در تراز بین المللی گفت: مدیران سینمایی باید به نظم فکری انسانی و اسلامی مسلح باشند تا بتوانند طرح و برنامه و استراتژی درستی را برای جشنواره فجر انقلاب تبیین کنند؛ مدیران باید کاری کنند که عموم دست اندرکاران سینما رو به جلو گام بردارند؛ مهمترین نکته این است که هیچ اهداف عجیب و غریبی نباید برای جشنواره فجر انقلاب وجود داشته باشد و ما تنها باید تلاش کنیم که سینمایی پاک و انسانی را بسط و گسترش دهیم. این رویداد متعلق به جمهوری اسلامی ایران است و باید در آن اهداف و آرمان های نظام و انقلاب اسلامی نهادینه شود و نباید به شعار دادن بسنده کنیم! از این رو مدیران فرهنگی و سینمایی از هم اکنون باید در پی تأسیس یک مرکز مطالعاتی برای بررسی موضوعات و محتوای مناسب برای فیلم های جشنواره فجر انقلاب باشند تا ان شاالله در سال های پیش رو بتوانیم جشنواره ای بر اساس اهداف و آرمان های نظام و انقلاب را شاهد باشیم.

اکبر حر کارگردان سینما نیز در این باره خاطرنشان کرد: آنچه بسیار مهم است و متأسفانه سال های سال مورد غفلت مسئولان فرهنگی و سینمایی کشور قرار گرفته این است که جشنواره فجر باید محلی برای مبارزه با استکبار جهانی باشد؛ حالا که بحمدالله پس از سال ها فترت این جشنواره قرار است مجدداً به صورت بین المللی برگزار شود ما باید مبارزه با دشمنان اسلام و انقلاب اسلامی را در رأس کارهای این رویداد سینمایی قرار داده و اهداف و آرمان های انقلاب اسلامی را از طریق این جشنواره به دنیا اشاعه دهیم. حضور سلبریتی های اغتشاش گر و آشوب طلب و برگزاری مراسم هایی مانند فرش قرمز با عنوان «فجر انقلاب» در تضاد است؛ مدیران سینمایی و دست اندرکاران برگزاری جشنواره باید مراقب نفوذ فرهنگی بیگانگان باشند و با هر کاری که مشابه جشنواره های غربی است مخالفت کنند.

ماشاالله شاهمرادی زاده بازیگر و کارگردان سینما در گفتگو با سینماپرس اظهار داشت: جشنواره فجر انقلاب اسلامی نباید محلی برای ترویج معیارهای فراماسونرها باشد؛ چه از نظر ساختاری و اجرایی و چه از نظر مضمون و محتوای فیلم ها ما باید جشنواره ای در تراز اهداف و آرمان های ارزشمند انقلاب اسلامی برگزار کنیم و هیچ چیز این جشنواره نباید مشابه رویدادهای سینمایی غربی باشد. معیارهای فراماسونرها مسائلی مانند ترویج همجنسگرایی، ازدواج با حیوانات، سکس و خشونت، ازدواج سفید و بی بندوباری، شراب خواری و بی حیایی و… است و این قبیل موضوعات و مضامین هرگز نباید جایی در فیلم های ما و جشنواره فجر انقلاب داشته باشند.

حسین مسافرآستانه کارشناس فرهنگی و استاد دانشگاه متذکر شد: آنچه که مدیران فرهنگی و سینمایی و دست اندرکاران برگزاری جشنواره فیلم فجر باید به آن توجه داشته باشند این است که جشنواره فجر انقلاب با ظاهرگرایی و تجمل و تقلید از جشنواره های غربی و مراسم هایی مانند فرش قرمز بین المللی نمی شود و اتفاقاً ما باید از انجام این کارهای مقلدانه به شدت پرهیز کنیم و طرحی نو دراندازیم. ما با داشتن چند فیلم یا مهمان خارجی نمی توانیم داعیه دار برگزاری رویدادی بین المللی باشیم و رویداد بین المللی زمانی محقق می شود که اهداف و آرمان های ما در سطح بین الملل گسترش یابد و ما بتوانیم مراودات فرهنگی خوبی به نفع کشورمان در فضای بین المللی به وجود آوریم.

شفیع آقامحمدیان کارگردان سینما و مدیرعامل سابق مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در آستانه برگزاری چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر که پس از سال ها قرار است به صورت بین المللی برگزار شود در خصوص الزامات برگزاری جشنواره در تراز بین المللی گفت: تمامی جشنواره های سینمایی در دنیا بر اساس سیاست ها و اهداف حکومت های خود برگزار می شوند و از این رو نیاز است که ما نیز در جمهوری اسلامی ایران بر اساس سیاست، اهداف و آرمان های نظام مقدس مان مبادرت به برگزاری جشنواره کنیم؛ بی تردید اگر به تعریف عنوان «فجر انقلاب» بازگردیم و برای برگزاری این رویداد استراتژی داشته باشیم قطعاً از انجام کارهای مقلدانه ای مانند برگزاری فرش قرمز و… حذر خواهیم کرد و من امیدوارم دست اندرکاران این دوره جشنواره فجر دست به انجام چنین کارهایی نزنند. ما باید از هرگونه کار مقلدانه بری باشیم؛ جشنواره فجر انقلاب اسلامی باید باعث گسترش تمدن اسلامی و رونق ارتباطات اسلامی در دنیا شود و اگر غیر از این باشد همان بهتر که جشنواره را به صورت ملی برگزار کنیم و از واژه هایی نظیر بین المللی دست بکشیم.

محمد متوسلانی بازیگر، تهیه کننده و کارگردان سینما در این خصوص به سینماپرس گفت: ما باید برای پیشرفت و تقویت سینمای کشورمان بدون تعارف با یکدیگر صحبت کنیم! آنچه مهم است اینکه ما به واقع از نظر استاندارهای بین المللی جشنواره بین المللی نداریم و مدیران نباید دلشان را به عنوان پرطمطراق بین المللی خوش کنند! متأسفانه برخی سیاست گذاران و مدیران ما به اصول اساسی یک جشنواره بین المللی توجه نمی کنند و همینطور عنوان می کنند که ما یک جشنواره بین المللی داریم؛ گویا برخی افراد با یکدیگر رودربایستی دارند و نمی خواهند قبول کنند که زیرساخت های سینما در کشور ما دچار مشکلات عدیده است و تا زیرساخت های سینما اصلاح نشود ما نمی توانیم حتی جشنواره درجه یک ملی برگزار کنیم چرا که انجام هر کاری نیاز به فونداسیون و پی ریزی قوی دارد.

اصغر رفیعی جم تهیه کننده و فیلمبردار پیشکسوت سینما خاطرنشان کرد: مدیران تدبیری اندیشه کنند تا عنوان بین المللی جشنواره به واسطه حضور فیلم های کم رمق و سطحی مایه آبروریزی نشود چرا که در تمامی جشنواره های مطرح بین المللی این سطح کیفی آثار و میزان مشارکت کشورهای مطرح صاحب صنعت سینما است که برای آن رویدادها اعتبار به همراه می آورد. مدیران باید بدانند شرایط فیلم های موجود در جشنواره از نظر کیفی تعیین کننده اصلی استاندارد و بین المللی بودن یک رویداد سینمایی است؛ حدود ۲-۳ دهه قبل فیلم های با کیفیتی در سینمای ما تولید می شد که می توانست با آثار جهانی رقابت کند، آن زمان ما می توانستیم مدعی برگزاری جشنواره سینمایی بین المللی باشیم اما اینکه آیا امروز چنین ادعایی را می توانیم مطرح کنیم یا خیر نکته ای است که با توجه به کیفیت آثار مدیران باید پاسخگوی آن باشند.

روح انگیز شمس کارگردان سینما متذکر شد: نکته مهمی که شاید سال ها است فراموش شده باشد این است که ما زمانی می توانیم پیروز میدان باشیم که فرهنگ ملی خودمان را از طریق هنر سینما به دنیا اشاعه دهیم؛ اینکه ما بخواهیم جشنواره ای بین المللی برگزار کنیم اما فقط فرهنگ خارجی را وارد کشور کنیم و هیچ تلاشی برای صدور فرهنگ ملی و ارزشمند خودمان به دنیا نداشته باشیم هیچ فایده ای برای فرهنگ و هنر کشورمان نخواهد داشت. نکته ای که مدیران باید به آن توجه داشته باشند این است که فیلم های خارجی حاضر در جشنواره های ما باید در قیاس با فیلم های ایرانی یک سر و گردن بالاتر باشند تا بتوانند فیلمسازان ایرانی را تشویق به پیشرفت در کار خود و تولید آثار در تراز استانداردهای جهانی بکنند.

داود بیدل کارگردان سینما با طرح یک پرسش به سینماپرس گفت: پرسش مهمی که یکایک مدیران فرهنگی باید از خود بپرسند این است که آیا توانسته ایم با برگزاری جشنواره فجر مانیفست انقلاب اسلامی را به دنیا صادر کنیم؟ چرا این جشنواره در برخی دوره ها حتی برخلاف مانیفست انقلاب فیلم هایی را به نمایش گذاشته؟ چرا ارزیابی درستی در مورد کارکرد جشنواره فجر صورت نگرفته؟ این ها نکات و مسائل بسیار مهمی است که باید به آن توجه شود. وقتی به همه جشنواره های معتبر دنیا در اروپا، آمریکا، آسیا و… نگاه می کنیم متوجه می شویم که همه آن ها بر اساس مانیفست و موضوعات خاصی برگزار می شوند. برخی از آن ها نگاه مذهبی دارند، برخی نگاه سیاسی و برخی نگاه صرفا هنری! ما باید خودمان را با این جشنواره ها قیاس کنیم تا متوجه شویم آیا در اهداف و عملکردهای مان درست پیش رفته ایم یا خیر!؟

محمدرضا اسلاملو کارگردان سینما تصریح کرد: بنده صریحاً از یکایک مدیران سینمایی و دست اندرکاران جشنواره می خواهم لطفا شعار ندهند و در عمل جشنواره فجر انقلاب اسلامی را به ویترین فرهنگ و هنر ایران اسلامی بدل کنند؛ این جشنواره در ظاهر و باطن باید تماما بر اساس ارزش های انقلاب و فرهنگ ایرانی-اسلامی باشد و همین حالا موقعش است که تغییرات بنیادین در این جشنواره ایجاد شود و مراسم هایی مانند «فرش قرمز» که تقلیدی از جشنواره های غربی است برای همیشه از این رویداد برچیده شود. ما نباید نگاه غرب زده داشته باشیم وقتی خودمان سرشار از فرهنگ و تمدن غنی هستیم؛ متأسفانه طی سال های اخیر که جشنواره فجر به دو شقه ملی و جهانی تقسیم شده بود و در پردیس سینمایی چارسو برگزار می شد رسما انگار ما در جشنواره ای مانند لوکارنو حضور داشتیم! هیچ چیز این جشنواره شباهتی با فرهنگ و تمدن ایرانی-اسلامی نداشت و متعلق به کشور عزیز ما نبود.

محمدصادق کوشکی عضو هیأت علمی دانشگاه تهران و کارشناس فرهنگی در آستانه برگزاری چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر که پس از سال ها قرار است به صورت بین المللی برگزار شود در خصوص الزامات برگزاری جشنواره در تراز بین المللی گفت: متأسفانه آنچه تا امروز در جشنواره فجر انقلاب شاهد بودیم شناسایی و ترویج و تقدیر آثار سینمای انقلاب نبوده و حتی در برخی مواقع به واسطه حضور برخی فیلم های ناشایست ارزش های انقلاب اسلامی نیز در این جشنواره زیر سوأل رفته است از این رو پرسش مهمی که مطرح می شود این است که کسانی که در حال حاضر بر اریکه وزارت ارشاد تکیه زدند مقصودشان از بین المللی بودن جشنواره چیست؛ یک بخش تزئینی و حاشیه ای و یا ترویج گفتمان و ارزش های انقلاب اسلامی؟ بی تردید یکی از الزامات برگزاری جشنواره بین المللی که در تراز انقلاب اسلامی باشد این است که بخش بین الملل این رویداد دکوری و حاشیه ای نباشد؛ این مهم است که بخش بین الملل به عنوان محلل سایر بخش های نامناسب در این رویداد گنجانده نشوند و مدیران و سیاست گذاران سینمایی ولو اینکه فیلم هایی به تعداد اندک در جشنواره شرکت کنند باید گزینش شان بر اساس ارزش های انقلاب اسلامی باشد.

علیرضا سبط احمدی تهیه کننده سینما خاطرنشان کرد: سینما در کشور ما محدود به طیف و تفکر خاصی شده که حتی مخاطب داخلی هم ندارد و از این رو عنوان بین المللی شدن جشنواره ها یک شعار پوچ و توخالی است که برخی افراد برای آنکه بتوانند بودجه اضافی دریافت کنند و هزینه کردهای بیشتری در جشنواره داشته باشند این واژه پرطمطراق را اضافه می کنند تا از سفره پهن شده بیشتر ذی نفع شوند! بدیهی است که سینمای ایران سال های سال است منحصر به فضای داخلی کشور خودمان شده و در عرصه جهانی چندان جایگاهی ندارد؛ در این سال ها فیلم هایی که از ایران به جشنواره های جهانی رفته بیش از آنکه بتواند منافعی را برای فرهنگ و هنر کشور در پی داشته باشد نوعی تبلیغات برای خارجی ها بوده و آن ها توانسته اند از این فیلم ها به نفع سیاست های خود بهره برداری کنند.

«جنگل پرتقال» عنوان یکی از فیلم‌های حاضر در «بخش سوادای سیمرغ چهل و یکمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر» است. اثری که در قالب «سینمای اجتماعی» تولید و به ارایه محتوایی در تعارض با «سبک زندگی اسلامی و ایرانی» مبادرت می‌ورزد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از سینماپرس، عنوان یکی از فیلم‌های حاضر در «بخش سودای سیمرغ چهل و یکمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر» است. اثری که در قالب «سینمای اجتماعی» تولید و به ارایه محتوایی در تعارض با «سبک زندگی اسلامی و ایرانی» مبادرت می‌ورزد. فیلمی سینمایی که خواسته یا ناخواسته به دنبال حقنه تعالیم و دستورالعمل‌های ابلاغی نظام لیبرالیسم در قالب سندهایی همچون «سند ۲۰۳۰ یونسکو» با عنوان رسمی «دگرگون ساختن جهان ما: دستور کارش ۲۰۳۰ برای توسعه پایا» (Transforming our world: the ۲۰۳۰ Agenda for Sustainable Development) به مخاطب سینمایی خود می‌باشد.

فیلم سینمایی «جنگل پرتقال» داستان معلمی به نام «علی بهاریان» و با نام هنری «سهراب بهاریان» است که در رشته نمایشنامه‌نویسی تحصیل کرده و حالا پس از سال‌ها بی‌کاری به تازگی در یک مدرسه به عنوان معلم ادبیات مشغول به کار شده است. معلمی آنچنان سختگیر که در عرض سه روز ۵ نفر را از کلاس اخراج می‌کند و حالا از طرف مدیر تهدید می‌شود که اگر تا دو روز دیگر مدرک تحصیلی‌اش را تحویل ندهد عذرش را از مدرسه می‌خواهند! اینگونه است که آقای معلم علی‌رغم میل خود به شهر محل تحصیلش در «تنکابن» می‌رود و به این ترتیب فیلم بر بستر روایت‌گری این سفر پیگیری شده و با شکافت شخصیت فرهیخته و معلم ادبیات خود به ارایه شخصیتی از او مبادرت می‌ورزد که سال‌ها پیش در دانشگاه دختری عاشق‌پیشه را مورد آزار و اذیت روانی قرار داده است و … این دانشجوی بازیگری را دچار سرخوردگی و بی‌آبرویی اجتماعی ساخته است و …

فیلم سینمایی «جنگل پرتقال» می‌توانست به عنوان «عاشقانه کلاسیک» ظاهر شود؛ اما ترجیح می‌دهد تا با فرار از این گونه روایتگری به سراغ تمرکز بر منحنی تحول شخصیتِ محوری خود و در کالبد «آقا معلم» برود و آنچنان بنای خود بر آموزش تعالیم مندرج در «سند ۲۰۳۰» بگذارد که حتی از خواندن بیانیه‌های مطول نیز ابایی نکرده و با کم آوردن وقت، به جمع و جور کردن این سیر تحول و به «راستی رسیدن» با «یک شب مستی» و البته پس از سال‌ها «دائم‌الخمر بودن» بسنده کند!

«جنگل پرتقال» اثری برخوردار از فُرم سینمایی مناسب است که با بازی استاندارد بازیگران خود و همچنین با چاشنی مناسب طنز و استفاده از نماهای زیبا و قاب‌های جذاب بصری و … می‌تواند بر روی همراهی ۹۰ دقیقه‌ای مخاطب با خود، حساب باز کند.

«جنگل پرتقال» در مسیر آموزه‌های «سند ۲۰۳۰» و مواجهه خود با «سبک زندگی اسلامی و ایرانی» اگر چه به شیوه همیشگی و متداولی همچون بازنمایی میزانسن «فقر و زجر» و «فقر و فلاکت» متمسک نمی‌شود و سعی نمی‌کند تا چشم خود را بر «لوکیشن واقعی ایران» با تمام طراوت‌ها و شادابی‌هایش ببندد؛ اما به وضوح تمام تلاش و همت خود را معطوف ترسیم گذشته شوم و حال ناقص و آینده مبهمی می‌سازد که «انسان ایرانی» با پیگیری چنین شیوه‌ای از زندگی به آن مبتلا گردیده است. این همه در حالی است که از منظر نمادین و لایه‌گون «جنگل پرتقال» می‌تواند در بردارنده معانی ویژه‌ای باشد که همچون تصویرسازی از «مانیفست فمینیسم» مبتنی بر آموزه‌های «موج سوم» (Third-wave feminism) و … سهوا و یا تعمدا و البته به صورتی الکن و بعضا دُم بریده درآمده و در این راستا نمادهایی همچون پدربزرگ خلبان جنگ و قاب گرفته شده در کنار جنگنده فانتوم و یا بازگشت آقا معلم از مسیر الموت به کلان شهر تهران و مهاجرت «مریم» برای همیشه از ایران و فروش «جنگل پرتقال» به عمو و … از آن جمله می‌باشد.

نگاهی به فیلم سینمایی یادگار جنوب در چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر

مرتضی گازرانی-سینمای خانگی؛ امروزه سطح سواد عمومی به عنوان یکی از مؤلفه های پیشرفت جوامع ابعاد گستره تری پیدا کرده و از صرف سواد خواندن و نوشتن فراتر رفته است. سواد رسانه ای، سواد حقوقی، سواد رایانه ای و سواد بصری از الزامات داشته های بشر امروز است. به نظر می رسد تنها سوادی که خیلی اکتسابی نیست و مردم برای مطالعة آن وقت نمی گذارند، سواد بصری است. اما سؤال این جاست که مردم این سواد را از چه منابعی کسب می کنند. اگر دقت کنیم، هر از یک ازما در تمام 24 ساعت شبانه روز به نوعی با انبوه تصاویر گوناگون مواجهیم. از تابلوهای تبلیغاتی خیابان ها و صفحات مجلات و روزنامه ها گرفته تا مجسمه ها و دیوارنگاره ها و از برنامه های تلویزیونی وفیلم های سینمایی تا صفحات وب و گوشی های تلفن همراه،  همه و همه حتی خواب هایی را هم که می بینیم همگی به نوعی سواد بصری ما را می سازند. سینما و تلویزیون بر خلاف بسیاری از این پدیده های بصری که ایستا و مکانی هستند، پدیده بصری و پویا بوده و در زمان جریان دارد، لذا تأثیرگذاری آن بر سواد بصری جامعه بیش از سایر پدیده هاست. از این رو بخش اعظمی از این سواد در سینما شکل می گیرد. از سوی دیگر ساخت فیلم برای مخاطب امروز که از سطح سواد بصری بالایی برخوردار می باشد دشوار به نظر می رسد. دراین تأثیرگذاری متقابل بین مخاطب و سینماگر گاهی سینماگران سعی می کنند مؤلفه های آشنایی زدایی و ساختار شکنی سواد بصری مخاطب را تحت تأثیر قرار دهند.

فیلم سینمایی «یادگار جنوب» ساخته مشترک پدرام پورامیری و حسین دوماری از آن دسته فیلم هایی است که فرض را بر این نهاده تا سواد بصری مخاطب اش را دست کم نگیرد. او می خواهد سفره ای رنگین با خوراکی هایی هایی از طعم های متفاوت سر سفرة میهمانش بگذارد، اما غافل از این که عسل و خربزه را کنار هم گذاشته است. این تصمیم فیلمسازان به خصوص در تدوین، مصداق همان عسل و خربزه است. ربط نماهای بی ربط و گاه آزاردهنده که ایده درخشان فیلم را قربانی می کند. سازندگان فیلم گویا چنان شیفته ایدة درخشان خود شده اند که با عبور از اصول بدیهی بازیگری و تدوین و حتی کارگردانی و در پیچاپیچ تدوینی که خود برای خود ایجاد کرده اند، از ورودی یادگار جنوب رد می شوند و مسیر را گم می کنند. به نظر می رسد پیش از اکر ان عمومی باید دنده عقب بگیرند و با تدوین دوباره فیلم وارد یادگار جنوب شوند.

ابتدای جشنواره عموما زمان می‌برد تا سالن‌ها گرم شود ولی در سرمایی که پایتخت را گرفته، سری که به سینماهای جشنواره بزنید باز مخاطبان خاصی را می‌بینید که بی علقه جناحی می آیند و فیلم می بینند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایرنا، اول. چرخی عمیق که بزنیم، همه جور مخاطبی هم هست، از میانسالانی که اگر کل سال هم سینما نروند باز فجر را از دست نمی‌دهند تا دهه هفتاد و دهه هشتادی هایی که قبل و بعد از نمایش فیلم در لابی یا خروجی سینماها با صدای بلند افکار خود را خواسته یا ناخواسته با بقیه به اشتراک می‌گذارند.

دوم. جشنواره فجر در روزهای ابتدایی دوربین هم زیاد دیده و به جز بازار سلفی، بازار تصویربرداران و عکسبرداران رسمی هم داغ است تا بیایند و شکاری کنند برای رسانه یا پیج و کانال. فودکورت؟ سالن پرتر است یا فودکورت؟ ساعت به ساعت تفاوت دارد. گرانی و کمبود شارژ هم که مزید علت فودکورت‌بازان! سینمابازان که به همان چای قندپهلو راضی اند و با هر کیفیتی، دست برنمی‌دارند از نقد و زدن پنبه.

چه کسی گفته مخاطب نیست؟ جشنواره فجر تنها جشنواره ای است که نه کرونا تعطیلش کرد و نه جنگ تحمیلی و نه جدایی بین‌الملل. جشنواره فجر هست چون سینما در ایران ولو نازک، ریشه کرده در خانه ها

سوم. چه کسی گفته مخاطب نیست؟ جشنواره فجر تنها جشنواره ای است که نه کرونا تعطیلش کرد و نه جنگ تحمیلی و نه جدایی بین‌الملل. جشنواره فجر هست چون سینما در ایران ولو نازک، ریشه کرده در خانه ها. پس چرا مخاطب نیست؟ مخاطب سینما حتی اگر به سینما نیاید باز در پلتفرم ها فیلم‌ها را دنبال می‌کند. بماند که داون شدن برخی سامانه های پیش فروش بلیت از همان دقایق ابتدایی، معنایی ندارد جز وجود پتانسیل لازم برای آثار جشنواره. اینکه کیفیت آثار امسال و پارسال نسبت به یک دهه قبل بهتر یا بدتر شده، بحثی است جدا.

چهارم. ترافیک سنگین حول و حوش خانه رسانه و خانه جشنواره نیز باز جشنواره‌بازان را منصرف نکرد از پیگیری و دو فیلم افتتاحیه استاد و شماره ده با سالن هایی تقریبا پر اکران رفتند. آه سرد با اینکه یک فرمال هنروتجربه‌ای است باز مخاطبان خود را داشت و اتفاقا برخی آن را تکلیف روشن‌تر دانستند تا یادگار جنوب که معلق بود بین سایکودرام و ملودرام و معما و بازی در بازی. این وسط یک جنگل پرتقال بود که ساده و بی پیرایه و به سبک پاورقی های ر.اعتمادی، داستانش را تعریف کرد و ادای دین ش به ویگن ددریان را به انتها رساند. حالا اینکه مدتهاست به جای جنگل های پرتقال، ویلا سبز شده به ماند برای بعد.

پنجم. سینماهای مردمی را که دور می‌زنی مخاطب هست ولی اثری از ویژه‌نامه‌های جشنواره‌ای رسانه‌ها نیست. فارغ از کیفیت رسانه‌هایی که ویژه نامه کاغذی برای جشنواره منتشر کرده اند، بد نیست دوستان کمی زحمت را بیشتر کنند و روزانه تعدادی از ویژه نامه ها را در سالن‌های مردمی توزیع کنند. این طوری هم از محدوده محدود سالن رسانه خارج می‌شوند و نبضی می‌گیرند از کف جشنواره و هم شاید مخاطبان تازه ای برای رسانه خود این بار در دل مخاطب عام یافتند.

نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس شورای اسلامی معتقد است: «جنگل پرتقال» از منظر پرداختن به تنوع اقلیمی فیلمی حائز اهمیت است.

به گزارش ایرنا، سمیه رفیعی بعد از تماشای فیلم سینمایی «جنگل پرتقال» در خانه رسانه چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر گفت: این فیلم به لحاظ ساخت فیلم قابل تاملی است. همچنین از نظر انتخاب لوکیشن، بهره گیری از مناظر طبیعی از نکات جالب توجه این اثر است.

این فعال و سیاست‌پژوه حوزه‌ محیط زیست افزود: یک نکته مهم مورد اشاره در «جنگل پرتقال» این است که افراد باید مسوولیت اعمال خود را بپذیرند و این فیلم به درستی بر چنین موضوعی دست گذاشته است؛ اینکه افراد باید تبعات اعمال و عملکرد خود را بپذیرند و با آن مواجه شوند.

رفیعی درباره اهمیت خارج شدن و تمرکززدایی فیلم‌های فارابی از پایتخت و برخورداری از تنوع اقلیمی در این آثار گفت: این که فیلم‌ها با توجه به برخورداری کشورمان از تنوع اقلیمی در این دوره جشنواره، از لوکیشن های محدود خارج شده اند، بسیار خوب است. ای کاش به این موضوع بیشتر فکر شود.

به عقیده وی، «جنگل پرتقال» از این نظر فیلمی حائز اهمیت است، چراکه کلیت داستان فیلم در شهر تنکابن می‌گذرد و به نقاطی دیدنی در این شهر در طول داستان فیلم اشاره می‌شود؛ مناطقی که از مناظر طبیعی است و امیدوارم که در سایر آثار نیز این روند ادامه دار باشد.

وی گفت: به نظرم با توجه به تنوع اقلیمی که در کشور داریم، سال‌ها می‌توان فیلم‌هایی در جغرافیای غیر از پایتخت تولید کرد.

«جنگل پرتقال» به تهیه کنندگی رسول صدرعاملی از تولیدات باشگاه فیلم اولی‌های بنیاد سینمایی فارابی تا ۲۲ بهمن در چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر نمایش داده شد.

مسئول پخش و جریان سازی جشنواره مردمی فیلم عمار گفت: رساندن و اکران فیلم‌ها برای آحاد مردم از رسالت‌های اصلی جشنواره مردمی فیلم عمار است که محدودیت‌ها را مرتفع می‌کند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از مهر، حجت غیب‌الله زاده در نشست هم‌اندیشی اعضا و نمایندگان اکران جشنواره مردمی فیلم عمار استان اصفهان اظهار داشت: علت شکل‌گیری جشنواره مردمی عمار در اصل رفع محدودیت‌های زمانی، مکانی، امکانات و هزینه اکران فیلم در مناطق مختلف کشور است.

وی افزود: نزدیک به ۳۰ نقطه در کشور فیلم‌های تولیدی عمار را اکران کردند که در واقع در مسیر مؤلفه اصلی آن یعنی اکران مردمی قدم برداشته است.

غیب‌الله زاده با بیان اینکه این جشنواره به عنوان یک پیوست فرهنگی برای بدنه اصلی متولیان فرهنگی و بازوی کمکی آنها فعالیت می‌کرد، گفت: امروزه در کنار اکران حمایت و ایجاد زمینه برای فیلم‌سازی ویژه این جشنواره فراهم شده است.

وی افزود: همه اقدامات اکران به صورت رایگان برای مخاطبان و محلات کم برخوردار انجام می‌شود و این جشنواره یک فضای واکنشی ندارد بلکه کُنشی عمل می‌کند.

مسئول پخش و جریان سازی جشنواره مردمی فیلم عمار خاطر نشان کرد: به عبارتی مانند بازی فوتبال که گفته می‌شود بهترین حمله دفاع است، این جشنواره نیز سعی کرده تا از دل بحران ایجاد فرصت کند و بهانه‌ای برای ایجاد یک پاتوق فرهنگی باشد و بر اساس نیاز جامعه پیش رود.

وی اکران فیلم‌ها را متناسب با نیاز مخاطب عنوان کرد و افزود: فیلم‌ها بر اساس موضوع و یا مخاطب دسته‌بندی شده‌اند و اکران‌های مردمی ناظر به داشتن مکان خاصی نیست و هرجایی که دسترسی به مخاطب وجود دارد قابل اکران است.

غیب‌الله زاده بیان داشت: رساندن فیلم‌ها به آحاد مردم از مهم‌ترین رسالت جشنواره است و برگزار کنندگان می‌توانند از طریق سامانه اکران مردمی و سایت عماریار با پلتفرم آنلاین فیلم‌ها را دریافت و اکران کنند.

وی افزود: البته به لطف نرم افزار سینما مردم محدودیت اکران برداشته شده و با حد فاصله زمانی کوتاهی فیلم‌ها پس از اکران در تهران به سایر شهرستان‌ها می‌رسد.

مسئول پخش و جریان سازی جشنواره مردمی فیلم عمار خاطر نشان کرد: فیلم‌ها اغلب بر اساس محتوا گلچین و ارائه می‌شود تا منجر به یک نقد درون‌گفتمانی و شناخت اطراف شود.

وی بسته ویژه کودک ونوجوان، سبک زندگی و خانواده، اتفاقات مهم تاریخی و … را از دیگر بسته‌های فرهنگی اکران فیلم در سایت عماریار برشمرد و گفت: در واقع با اکران مردمی فیلم عمار در کل کشور به صورت خودجوش سعی شده تا عدالت فرهنگی و اجتماعی در مکان‌هایی که سینما ندارند برقرار می‌شود.

غیب‌الله زاده با اشاره به برگزاری این نشست گفت: برای اکران بهتر و فراگیرتر نیازمند همفکری هستیم که نقاط ضعف و قوت شناسایی و جریان توزیع مدیریت شود.

‌

 اولین ویژه برنامه «نقد سینما» با اجرای امیررضا مافی شب گذشته از شبکه چهارم سیما پخش شد؛ سیدرضا منتظری دبیر تحریریه خبرگزاری سینماپرس در این برنامه اظهار داشت: اگر این جشنواره بین المللی است در کلام و واژه نباید بین المللی باشد ودر عمل باید وجهه بین المللی بودن آن را شاهد باشیم.  چرا در پردیس سینمایی ملت به عنوان خانه جشنواره برنامه ای برای نمایش فیلم های بخش بین الملل وجود ندارد؟   

به گزارش سینمای خانگی به نقل از سینماپرس، آرش فهیم دبیر فرهنگی روزنامه «کیهان» در ابتدای این برنامه گفت: طی چند هفته اخیر جشنواره فیلم فجر درست مانند جشنواره تئاتر فجر درگیر یک سری حواشی بود؛ کلید واژه تحریم را در این دوره بسیار شنیدیم اما روز اول شاهد بودیم فیلمسازان و عوامل فیلم ها در جشنواره شرکت کردند.

سپس امیررضا مافی از منتظری سوأل کرد آیا سینمای ایران در حال پوست اندازی است؟ که وی‌در پاسخ گفت: نه فقط سینمای ایران که کلا حوزه فرهنگ و هنر در حال پوست اندازی و دگردیسی است؛ پوست اندازی ناخودآگاه در طول تاریخ اتفاق می افتد و فقط هم به سینما و کشور ما محدود نمی شود و اتفاقا می تواند بسیار خوب و مثبت هم باشد به شرط آنکه سیاست گذاران، ریل گذاران و مدیران فرهنگی بتوانند درست از این فرصت و شرایط بهره برداری کنند.

منتظری ادامه داد: به عنوان نمونه امروز اولین روز برگزاری چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر بود من به عنوان یک فرد رسانه ای هیچ برنامه ای در رابطه با سینمای بین الملل ندارم! نمی دانیم فیلم های بین الملل کجا پخش می شود؟ چه زمانی پخش می شود؟ چه فیلمهایی هست؟ کدام مهمانان از کشورهای خارجی به ایران آمدند؟ اگر این جشنواره بین المللی است در کلام و واژه نباید بین المللی باشد ودر عمل باید وجهه بین المللی بودن آن را شاهد باشیم. چرا در پردیس سینمایی ملت به عنوان خانه جشنواره برنامه ای برای نمایش فیلمهای بخش بین الملل وجود ندارد؟

فهیم نیز در راستای نکات مطرح شده توسط منتظری گفت: تجمیع بخش های ملی و جهانی اتفاق خوبی بود اما استفاده لازم از این ظرفیت نشد. ما نیازمند آن هستیم که در مقابله با جشنواره های سینمایی جهان تدبیری اندیشه کنیم و بر اساس اهداف خودمان جشنواره را جلو ببریم.

منتظری نیز خاطرنشان کرد: دوپاره کردن هنرمندان و خبرنگاران از یکدیگر کار درستی نیست! چرا یک عده باید در برج میلاد فیلم ببینند و یک عده در پردیس ملت؟ این جداسازی اصلا درست نیست؛ کجای دنیا چنین رسمی است که افراد را از هم جدا کنند؟ توجه به همان مسائل به ظاهر جزئی است که می تواند به یک جشنواره اعتبار ببخشد یا اعتبارش را خدشه دار کند. ما باید با اقتدار جلو برویم و این مسأله ای است که باید به آن توجه شود.