کارگاه «نقش و کارکرد فیلم‌های آموزشی» دراگان میلووکیچ از کشور صربستان در حاشیه سی و پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان برگزار شد.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از ستاد خبری جشنواره، کارگاه «نقش و کارکرد فیلم‌های آموزشی» دراگان میلووکیچ از کشور صربستان سه‌شنبه ۱۸ مهر ماه در کتابخانه مرکزی اصفهان و در حاشیه سی و پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان برای دانشجویان و دانش‌آموزان علاقه‌مند به فیلمسازی، به‌صورت رایگان برگزار شد.
وی در بخشی از این کارگاه گفت: امروز می‌خواهم درباره سینما صحبت کنم؛ وقتی می‌گویم سینما یعنی فیلم و رسانه که واژه فیلم در این باره دقیق‌تر است و تمام رسانه‌های مدرن از دل فیلم به وجود آمده‌اند. کلمه «مووی» یا «فیلم» در انگلیسی به معنای تصاویر متحرک است. چیزهای زیادی برای صحبت کردن درباره سینمای کودک و نوجوان وجود دارد چراکه ۷۰ درصد مخاطبان ما را آن‌ها تشکیل می‌دهند. آیا ما برای این ۷۰ درصد مخاطب به اندازه کافی فعالیت می‌کنیم و آیا رسانه مدرن، این مسیر را برای کودکان و نوجوانان هموار می‌کند؟
میلووکیچ تاکید کرد: برخی فیلم‌های کودک و نوجوان درباره کودکان و برخی دیگر برای آن‌ها تولید می‌شود، متاسفانه بیشتر تولیدات درباره کودکان است، کارگردانان و تولیدکنندگان فیلم غالباً جوانی و کودکی خود را به یاد می‌آورند و نگاه خود را به‌عنوان یک فرد بالغ بر داستان تحمیل می‌کنند ما احتیاج داریم که افرادی را آموزش دهیم تا این فیلم‌ها را برای کودکان بسازند، از نگاه آن‌ها دنیا را بنگرند و نیازهای‌شان را تشخیص دهند. اگر در مواجهه با کودکان آن‌ها را دست کم نگیریم، می‌توانیم به این هدف برسیم.
این فیلمساز با اشاره به اینکه کودکان بسیار بیشتر از بزرگسالان می‌توانند با دنیای دیجیتال ارتباط برقرار کنند، درباره فواید این دنیا بیان کرد: وقتی می‌خواهیم در کتاب، ظاهر کسی را توصیف کنیم، بسیار پیچیده و سخت است و باید از کلمات زیادی استفاده شود، همچنین خوانندگان از ظاهر شخصیت‌های داستان، تنها تصوری در ذهن دارند پس همه چیز نسبی است. در مقابل، دوربین تصویری مطلق به ما می‌دهد و تنها باید در چند ثانیه به آن نگاه کنیم، فیلم علاوه بر جزئیات صورت، ما را با شخصیت کاراکتر هم آشنا می‌کند.
وی اظهار کرد: از شما دعوت می‌کنم که با کودکان تعامل داشته باشید چراکه آن‌ها گاهی بهتر از ما می‌بینند، معصوم و بی‌گناه هستند و تحت تاثیر اطراف قرار نمی‌گیرند. آن‌ها می‌توانند حال بد شما را بدون اینکه کلمه‌ای صحبت کنید، از حالات صورت‌تان تشخیص دهند. بچه‌ها هنوز وارد مرحله تقلید از ما نشده‌اند به همین دلیل بازیگران بهتری هستند، آن‌ها هیچ تئوری از بازیگری نمی‌دانند، دروغ نمی‌گویند و برای پول کار نمی‌کنند به همین دلیل برای اینکه فیلمی برای کودکان بسازیم، باید از خودشان استفاده کنیم.
میلووکیچ تاکید کرد: تا الان با ۲ مقوله «برای کودکان» و «درباره کودکان» در فیلم آشنا بودیم. الان مقوله دیگری به نام «همراه با کودکان» به وجود می‌آید بدین شکل که در طول ساخت اثر از آن‌ها به عنوان بازیگر و مشاور استفاده کنیم.
وی تصریح کرد: بچه‌ها دیگر کتاب نمی‌خوانند پس ترجیح می‌دهند، فیلم ببینند. این مساله اهمیت فیلم‌های اقتباسی را نشان می‌دهد. در مدارس هیچ آموزشی درباره سواد رسانه‌ای وجود ندارد که این مساله به کم شدن میزان کتابخوانی در میان کودکان منجر شده است. از طرف دیگر باید در مدارس فیلم‌هایی برای آن‌ها اکران شود و با دعوت فیلمسازان و نویسندگان، آشنایی‌شان با این مقوله افزایش یابد.
