هادی مقدم دوست که به عنوان منتور، دانش و تجارب سینمایی خود را با نوجوانان راه‌یافته به ششمین المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران به اشتراک می‌گذارد، در یادداشتی سینما را شبیه به اردویی توصیف کرد که هیچ‌وقت به پایان نمی‌رسد.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایسنا، این نویسنده و کارگردان سینما و منتور ششمین المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران در آستانه برگزاری این رویداد در یادداشتی خاطرات نوجوانی خود و اولین علاقه‌مندهایش به سینما را مرور کرد.
در متن یادداشت این سینماگر آمده است: «حیاط دبیرستان ما مثل یک باغ بود. پر بود از درخت و نیمکت و دانش‌آموز. یک رفیق داشتم که با او توی حیاط و لابه‌لای جمعیت درباره سینما حرف می‌زدم. در ساعت پیش از شروع کلاس‌ها و ساعت ناهار و ساعاتی بعد از تعطیلی مدرسه، با او توی حیاط می‌چرخیدم و هرچه از سینما را بلد شده بودم، به او می‌گفتم. او با صبوری حرفهای مرا گوش می‌کرد و گاهی سعی می‌کرد مثل من از رشته مورد علاقه خودش یعنی ریاضیات بگوید. اما کم کم از لابه‌لای حرفهای من فهمیدن سینما در ذهنش کلید خورد و فیلم دید و با من همزبان شد و شروع به کشف سینما کرد و حرفهای او درباره سینما خیلی زود برایم آموزنده شد. حالا دیگر نه فقط در مدرسه که در پارک و خیابان و کوه و جاده با او حرف سینما می‌زدم.
دنیای آن مدرسه و خیابان و پارک‌ها و جاده‌ها – در آن چهارده تا هفده سالگی – برایم مثل یک اردوی طولانی بود، به طوری‌که وقتی به دلیل پایین بودن نمرات و تجدیدی و مردودی عذرم را از آن دبیرستان خواستند و دیگر کنار دوستم نبودم، انگار اردو به پایان رسید. اما ما ول نکردیم. باز هم بقیه سینما را برای خودمان کردیم اردو … در زندگی با دوستان و یاران موافق و علاقه‌مند سینما و بعداً سر صحنه فیلم‌ها در شهرهای مختلف همه جا اردو می‌زدیم و اردو می‌ساختیم برای حرف زدن درباره سینما، تا دیر وقت بیدار می‌ماندیم و زود بلند می‌شدیم چون پای سینما وسط بود. پای یاد گرفتن سینما. حالا دوباره نوجوان‌ها قرار است بیایند در اردو با هم سینما یاد بگیرند و به هم سینما یاد بدهند. بنده هم به این اردو دعوتم. قرار است با هم دوباره از هم سینما یاد بگیریم. ششمین المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران به همت بنیاد سینمایی فارابی ۳۰ دی تا ۳ بهمن با حضور نوجوانانی از سراسر کشور برگزار می‌شود.
نوجوانان راه‌یافته به ششمین المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران معرفی شدند.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی، نوجوانان صاحب ایده و فیلم‌های منتخب و راه‌یافتگان به ششمین المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران معرفی شدند. فهرست این نوجوانان که از سراسر کشور و بعد از دو سال برگزاری غیرحضوری در المپیاد ششم حضور خواهند یافت، بدون اولویت به شرح زیر اعلام می‌شود:
*فیلم‌های داستانی:
زهرا حلوایی کارگردان فیلم کوتاه «من سیبم را خوردم» از لاهیجان
آیلین محمودزاده هریس کارگردان فیلم کوتاه «تحفه» از مراغه
دانیال نجفی کارگردان فیلم کوتاه «غبار» از یزد
عسل خجندی‌راد کارگردان فیلم کوتاه «آزاد» از لاهیجان
امیرحسین قاسمی کارگردان فیلم کوتاه «باور سرخ» از میبد
سیدمحمد باقرحسنی کارگردان فیلم کوتاه «اعلامیه» از قم
سیدابوالفضل کاظمی کارگردان فیلم کوتاه «حسرت» از زاهدان
ابوالفضل حیدری کارگردان فیلم کوتاه «غول چراغ جادو» از یزد
بنیامین خدابنده کارگردان فیلم کوتاه «آخرین رنگ این شهر» از سراوان
فاطمه بیتا بهزادی کارگردان فیلم کوتاه «معکوس» از فین بندرعباس
سجاد اسماعیلی علیائی کارگردان فیلم کوتاه «قانون سوم» از یزد
نارین زارع کارگردان فیلم کوتاه «محبوب» از سنندج
شایان مقامی کارگردان فیلم کوتاه «بعد از ظهر نارنجی» از آباده
آرش نیکو کارگردان فیلم کوتاه «تلاقی» از آباده
*فیلم‌های پویانمایی:
پارسا محمدی کارگردان فیلم کوتاه «اجاق» از زنجان
محمدمتین رستمی کارگردان فیلم کوتاه «تلنگر» از خمینی‌شهر
سیدعلیرضا زارعی کارگردان فیلم کوتاه «کتاب سفید» از مرودشت
پارسا خسروی نژاد کارگردان فیلم کوتاه «نابودی» از تهران
مائده عاقبتی کارگردان فیلم کوتاه «مورچه» از محمدیه
آنیسا هراتی‌خو کارگردان فیلم کوتاه «دوازده» از همدان
*فیلم‌های مستند:
علی عسگری‌زاده لمجیری کارگردان فیلم کوتاه «sky boy» از اصفهان
همایون جعفرپور کارگردان فیلم کوتاه «چندتا» از فین بندرعباس
مسعود معماری کارگردان فیلم کوتاه «نوک آویز» از فین بندرعباس
آیناز علی پوری کارگردان فیلم کوتاه «مسیر من» از تهران
ثمین عالی‌زاده کارگردان فیلم کوتاه «در پشت شهر» از فین بندرعباس
سارا عابدی کارگردان فیلم کوتاه «روزی، روزگاری، پدربزرگ، مادربزرگ» از کرج
*بخش «ایده»:
سیدمحمد هاشمی با ایده «معبر» از آباده
پریسا آژ کارگردان با ایده «صندوق انتقادات» از ایلام
سیده روژینا میرسید با ایده «ستاره‌های درخشان» از ملارد
مسعود نوع دوست با ایده «حرف» از قم
پارسا یزدان مقدم با ایده «شب پرستاره» از تهران
سیده دینا قاضی با ایده «کوزه شکسته» از جغتای خراسان رضوی
زهرا محمودی با ایده «پلاک ۱۳۰» از هچیرود چالوش
محمدبردیا ابوذر با ایده «طبقه وسطی» از قم
نرگس رحیمی کارگردان با ایده «قضاوت» از اردبیل
ششمین المپیاد فیلمسازی نوجوانان کشور سی دی تا سوم بهمن ۱۴۰۱ توسط بنیاد سینمایی فارابی در تهران برگزار می‌شود.
محمد حمیدی‌مقدم دبیر شانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» ضمن تشریح بخشی از عوامل موثر در جریان تحریم جشنواره‌های سینمایی به گعده‌هایی اشاره کرد که سینماگران را تهدید به بایکوت می‌کنند.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از مهر، یکی از ویژگی‌های شرایط ملتهب و بحرانی همین است که کمتر کسی تن به گفتگوی صریح می‌دهد و ترجیح می‌دهد با فاصله از جریان اصلی اتفاقات، نظاره‌گر موضع‌گیری‌های دیگران باشد تا مبادا خودش بابت موضع‌گیری‌هایش هزینه‌ای بپردازد!
واقعیت این است که این شرایطی است که در ماه‌های اخیر در فضای سینمای ایران هم شاهدیم و نمونه بارز آن هم اصرار عوامل تولید فیلم‌ها و مدیران بخش‌های مختلف درباره وضعیت برگزاری جشنواره فیلم فجر است که کمتر از ۳ هفته دیگر تا آغاز آن فاصله داریم! هیچکس اما حاضر به موضع‌گیری قطعی و حتی اطلاع‌رسانی در این زمینه نیست.
در این شرایط حتماً فرصت گفتگوی صریح با یک مدیر بسیار مغتنم است؛ به‌خصوص که مانند محمد حمیدی‌مقدم علاوه‌بر تکیه بر کرسی مدیریت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، به تازگی تجربه دبیری یک جشنواره سینمایی با سطح اعتبار سینماحقیقت را هم پشت‌سر گذاشته و بی‌واسطه در ارتباط با بدنه فعالان سینما باشد.
پیش‌تر و در روایت دست‌اول محمد حمیدی‌مقدم از پشت‌پرده اتفاقات منتهی به تحریم ناکام شانزدهمین جشنواره سینماحقیقت را مرور کردیم و در ادامه گریزی به اتفاقات پیش روی سینمای ایران زده‌ایم.
آنچه در ادامه می‌خوانید بخش دوم و پایانی گفت‌وگو با دبیر جشنواره سینماحقیقت است.
* براساس همان کلیدواژه‌ای که خودتان اشاره کردید مبنی‌بر اینکه «ما کار خودمان را می‌کنیم» به نظر می‌رسد استغنایی نسبت به حضور مستندسازان معترض داشته‌اید. صراحتاً به این سوال جواب می‌دهید؛ هیچ ادبیات تهدیدی‌ای خطاب به مستندسازان برای اجبار آنها به حضور در جشنواره نداشتید؟
به هیچ وجه.
* اصرار داشتم این سوال مطرح شود چون همین روزها گاهی خبرهایی درباره جشنواره فجر منتشر می‌شود که برداشت خانواده سینما از آن می‌تواند تهدید به حضور و عدم انصراف باشد.
ما به هیچ وجه این ادبیات را نداشته و نداریم. حمیدی‌مقدم هر چه می‌گوید براساس سند است. ما وقتی حرف می‌زنیم، سند آن باید مشخص باشد. مرز خبر با فیک‌نیوز و باج‌نیوز باید مشخص باشد. مدیری که حرف می‌زند باید سند داشته باشد و من شخصاً برای تک‌تک چیزهایی که در این گفتگو گفته‌ام، سند قطعی دارم.
* و هیچکس نمی‌تواند امروز مدعی باشد که تحت فشار تن به حضور در جشنواره داده است؟
هیچکس. هر کس مدعی شود می‌تواند سند بیاورد. حتی اجازه دهید یک سند تاریخی را همینجا مطرح کنم که ثبت شود؛ ما به‌عنوان مرکز گسترش امسال دو فیلم خیلی خوبی داشتیم اما به دلیل آنکه کارگردانان آنها علاقه به شرکت در جشنواره نداشتند، کنار گذاشتیم.
* با وجود آنکه به عنوان سرمایه‌گذار، کاملاً قانونی این حق را داشتید که فیلم‌ها را نمایش دهید.
دقیقاً. اتفاقاً دو فیلم مهم تولید امسال ما بودند، هر دو هم کارگردانان شاخص علاقه مند به حضور در جشنواره نبودند. این تصمیم چالش بسیار بزرگی برای ما بود. برخی به ما می‌گفتند اینها سرمایه خود شماست اما جواب ما این بود که عدم علاقه‌مندی فیلمساز به حضور و عدم احترام به فضای جشنواره را برنمی‌تابیم. قبل از هر چیز هم تشخص این رویداد برایمان مهم بود. این تشخص مربوط به یک «حرکت ملی» است و مرکز گسترش برای حفظ این تشخص، دست به یک ایثار زد. اگر می‌خواستیم به فیلمسازان فشار بیاوریم، می‌توانستیم فیلم را در بخش خارج از رقابت نمایش دهیم و موضع فیلمساز هم به لحاظ قواعد و حقوق بین‌المللی، هیچ اهمیتی می‌توانست نداشته باشد، اما ما احساس داریم و نمی‌خواستیم به‌عنوان سرمایه‌گذار حرف خود را به فیلمساز تحمیل کنیم. با استناد به همین واقعیت، تأکید می‌کنم که هیچ فشاری به هیچ فیلمسازی نداشتیم. جشنواره «حقیقت» امسال یک سند تاریخی و یک نقطه عطف به حساب می‌آید. ما دیگر از این نقطه به بعد نمی‌توانیم وارد فاز «دروغ‌گویی» شویم. دیگر نه من به‌عنوان مدیر و نه فیلمساز، حق «محافظه‌کاری» هم نداریم.
تأکید می‌کنم که هیچ فشاری به هیچ فیلمسازی نداشتیم. جشنواره «حقیقت» امسال یک سند تاریخی و یک نقطه عطف به حساب می‌آید. ما دیگر از این نقطه به بعد نمی‌توانیم وارد فاز «دروغ‌گویی» شویم. دیگر نه من به‌عنوان مدیر و نه فیلمساز، حق «محافظه‌کاری» هم نداریم حتی فیلمسازی که فیلم ندارد و وارد اکت سیاسی می‌شود و یا فیلمسازی که نمی‌تواند اکت سیاسی داشته باشد و شجاعت و جربزه ورود به مسائل اجتماعی را ندارد و با قهوه خوردن می‌خواهند افه روشنفکری بگذارد هم دیگر باید با واقعیت‌های موجود در جامعه رو به رو شوند.
* اینها را می‌توان از برکات این ایام پربحران به حساب آورد!
بله. من در اختتامیه سینماحقیقت هم این نکته را تأکید کردم که همه باید از لایه محافظه‌کاری خارج شویم. دیگر دوران جدید این محافظه‌کاری را برنمی‌تابد.
* منظور از این محافظه‌کاری، همان وسط‌بازی است، دیگر؟
بله. وسط‌بازی چه برای من و چه برای فیلمسازی این‌طرفی و آن طرفی، دورانش گذشته است. ما منتظر نقدهای تند شما هستیم و حد نهایتش این است که نمی‌توانیم فیلمت را نمایش دهیم، اما تو فیلمت را بساز.
* و آماده هزینه‌اش باش!
بالاخره آن فیلم دیده می‌شود. نمی‌شود کسی هزینه ایجاد کند و توقع پرداخت هیچ هزینه‌ای نداشته باشد.
* این موضع شما شاید اینگونه تعبیر شود که فیلمسازان معترض و مستندسازان تحریم‌کننده جشنواره امسال باید منتظر هزینه‌ها و تبعات تصمیم‌شان باشند! این‌طور است؟
نه، نه. من با فضای ژورنالیستی و رسانه‌ای کاری ندارم. من روبه‌روی خودم مستندسازان را می‌بینم که با فیلم‌شان حرف می‌زنند. مگر وقتی درباره کریس مارکر یا ژان روش صحبت می‌کنیم، نظریات سیاسی آنها برایمان مهم است؟ مگر آندره تارکوفسکی را به‌واسطه مقاله‌های فلسفی‌اش می‌شناسیم؟ مگر مهم است که او چقدر مطلب علیه نظام کمونیستی نوشته است؟ نه، من با «ایثار» و «آینه» و «استاکر» او را می‌شناسم. هر حرفی زده است هم در همین فیلم‌ها زده است. فیلمساز هم باید حرفش را در فیلمش بزند.
باید بس کنیم این حرف‌ها را که تا یک التهاب اجتماعی پیش می‌آید، عده‌ای مدعی پیش‌رو بودن می‌کنند! اگر شما پیش‌رو بودید، تا قبل از این التهابات کجا بودید؟ کدام اثر را درباره مفاخر این کشور ساخته‌اید؟ درباره التهابات و مسائل جامعه امروز چه ساخته‌اید؟ شما برای بهبود این جامعه چه کرده‌اید؟ کارنامه همه ما معلوم است.
* خیلی خوب است که یک مدیر چنین دیدگاهی داشته باشد اما از آنجایی که اصرار داریم این گفتگو تبدیل به یک سند شود، صراحتاً می‌خواهم به این پرسش پاسخ بدهید؛ افرادی که امسال چه در عمل و چه در قلم جشنواره را تحریم کردند و علیه «سینماحقیقت» موضعی گرفتند، آیا در ادامه فعالیت در فضای مستندسازی و مشخصاً برای همکاری با مرکز گسترش، با محدودیتی مواجه خواهند شد؟
نه. ما همواره با قواعد خود پیش می‌رویم و همواره قائل به تفاهم و گفتگو هستیم. وضعیت امروز برای همه ما خسران است. از دست دادن هر سرمایه‌ای خسران است و نمی‌توانیم از کنار آن بی‌تفاوت عبور کنیم. ما نیاز به گفتگو و جذب داریم، به همان اندازه که نیاز به نقد داریم. هر آنچه ما را از این فضای ملتهب خارج کند و در عین حال نقدهای‌مان را هم صریح‌تر کند، از آن استقبال می‌کنیم. بعضی از دوستان دچار التهاب‌هایی فراتر از نقد شده‌اند. برخی گرفتار فشارها و آشفتگی‌هایی شده‌اند که نمی‌توانند موضعی هم بگیرند…
* همان مارپیچ سکوت.
دقیقاً. گرفتار این مارپیچ سکوت شده‌ایم و خیلی‌ها هم در این وضعیت گرفتار هستند. من معتقدم که باید در این شرایط تحمل و سعه‌صدر ما بسیار بالا باشد. باید مسیر گفتگو را برای یکدیگر هموار کنیم.
* ابتدا اشاره کردید که فضای تحریم برای‌تان قابل پیش‌بینی بود. به‌عنوان یک سوال کمی شخصی‌تر می‌خواهم بدانم زمانی که نامه تحریم جشنواره و فهرست امضاکنندگان آن منتشر شد...
خیلی دلم گرفت.
ما می‌دانستیم که فشار روی افراد به حدی زیاد بوده است که احساس می‌کردند باید برای بایکوت نشدن در فضای روشنفکری که خیلی خیلی عامل مهمی است، تن به این جریانات بدهند. این مسئله «بایکوت نشدن در فضای روشنفکری» بسیار عامل مهمی برای آنها بود. ولی شخصاً با آنها تماسی نگرفتم، هرچند که واقعاً دل‌گیر شده بودم * آیا نامی در میان‌شان بود که مواجهه با آن برای‌تان غیرمنتظره باشد و در دل‌تان بگویید «تو دیگر چرا؟»
بله. خیلی از آنها از رفقای من بودند اما احساس کردم شاید خیلی تحت فشار بوده‌اند و به همین دلیل هم از آن گذشتم.
* این «تو دیگه چرا؟» را در تماس با هیچیک از این افراد، مستقیماً هم مطرح کردید؟
خیر.
* ولی از آن طرف خیلی‌ها به این افراد زنگ می‌زدند که باید تحریم کنید، شاید واقعاً آنها منتظر تماسی از طرف شما بودند!
می‌دانم منتظر تماس هم نبودند. ما می‌دانستیم که فشار روی افراد به حدی زیاد بوده است که احساس می‌کردند باید برای بایکوت نشدن در فضای روشنفکری که خیلی خیلی عامل مهمی است، تن به این جریانات بدهند. این مسئله «بایکوت نشدن در فضای روشنفکری» بسیار عامل مهمی برای آنها بود. ولی شخصاً با آنها تماسی نگرفتم، هرچند که واقعاً دل‌گیر شده بودم. درصد بالایی از آن اسامی، افرادی بودند که با هم تجربه همکاری داشتیم. در عین حال می‌دانیم که دگماتیسم در جریان روشنفکری صورت فجیع‌تری دارد. فشارهایی که در این جریان وجود دارد، گاهی ما را در یک زندان حصر می‌کند و ناگهان به خودت می‌آیی و می‌بینی برای چهار سال در این زندان دور خودت چرخیده‌ای و هیچ کاری را هم پیش نبرده‌ای. خیلی از دوستان ما در حوزه‌های مختلف، گرفتار این شرایط هستند. آنها تنها زمانی از این دایره خارج می‌شوند که نیازمند حمایت برای کارهای بعدی خود باشند…
* و آغوش شما برای بازگشت آنها باز است؟
خیلی‌ها به ما گفته‌اند که خواهش می‌کنیم بعد از این جریانات، افراد شاخص آن مجدد وارد گعده‌های داوری و انتخاب شما نشوند، این حرف ما نیست، حرف همان جماعتی است که شاید بتوان گفت خاموشان همین صنف کارگردانان سینمای مستند هستند. از ما سوال می‌شود که چرا این افراد باید موضعی بگیرند و حرفی بزنند، اما هزینه‌اش را نپردازند. مستندسازی که با هزار آرزو دوست داشته امسال فیلمش را در جشنواره نمایش دهد اما ناگزیر از کناره‌گیری شده است، دارد هزینه حرف‌ها و مواضع دیگری را می‌پردازد. چرا باید «جشنواره» را تحریم کنیم؟ آن هم جشنواره‌ای که تنها محل دیده شدن برخی از این آثار است.
* شما در تحلیلی که از ماجرای تحریم جشنواره داشتید، به‌صورت ضمنی هم به ماجرای فشارها اشاره کردید و هم به تأثیر گعده‌های روشنفکری، اما برخلاف ادبیات مرسوم دیگر مدیران، اشاره به دست‌های خارجی و تأثیر نیروهای بیگانه نداشتید؛ واقعاً نقشی برای دست‌های خارجی در این جریانات قائل نیستید؟
به نظر من می‌توان گفت این جریانات اخیر، نسبت به جریانات دیگر متفاوت است. اجازه دهید مثالی بزنم، در یکی از این متن‌های مرتبط با تحریم، امضای شخصی بود به اسم خانم فلانی «اورولوژیست و مخاطب جشنواره!» (خنده جمع) این هم برای ما خنده‌دار بود و هم جذاب. منتقد دیگری که تا یکسال پیش ما جشنواره همکاری داشت و امسال با تمام لابی‌ها و پیگیری‌ها نتوانست در ترکیب انتخاب و داوری قرار بگیرد و تبدیل به تحریم‌کننده جشنواره شده و نام خواهر و بستگانش را هم پایه بیانیه تحریم گذاشته است! تا اینجای کار ایرادی نیست، بالاخره می‌خواهند تعداد امضاهای‌شان را بالا ببرند! اما می‌بینیم همین بیانیه توسط محسن تنابنده که تا همین چند ماه پیش با مرکز در حال مذاکره بود تا تعدادی پلان برای مستندش بگیرد، استوری می‌شود و بی‌بی‌سی هم همان را خبر می‌کند! این همان جایی است که باید اذعان کنیم، بله نگاه بیرون هم به اتفاقات داخل هست و نمی‌توان آن را کتمان کرد. حدود ۲۰ تا ۲۵ نفر از اعضای کمپین اصلی تحریم، اساساً خارج از کشور زندگی می‌کنند و ایران نیستند. ما همه این افراد را می‌شناسیم. طرف ۱۵ سال است ایران نیامده و حالا برای ایجاد فشار به جشنواره کمپین تحریم را امضا می‌کند.
همین بیانیه توسط محسن تنابنده که تا همین چند ماه پیش با مرکز در حال مذاکره بود تا تعدادی پلان برای مستندش بگیرد، استوری می‌شود و بی‌بی‌سی هم همان را خبر می‌کند! این همان جایی است که باید اذعان کنیم، بله نگاه بیرون هم به اتفاقات داخل هست و نمی‌توان آن را کتمان کرد بد نیست به این نکته هم همینجا اشاره کنم؛ من معتقدم تا زمانی که ما جشنواره‌های‌مان را از سینمای ملی خود جدا نکنیم، در گروگان آنها قرار داریم. این موضوعی است که هم درباره جشنواره فجر مصداق دارد، هم سینماحقیقت و هم جشنواره فیلم کوتاه تهران. ما در واقع داریم جشنواره‌های ملی برگزار می‌کنیم و این در حالی است که هیچ کشوری در دنیا، برخلاف ایران، دیگر جشنواره ملی برگزار نمی‌کند. همه جشنواره‌ها به‌صورت بین‌المللی برگزار می‌شوند. وقتی تجمع و انرژی فیلم داخلی در جشنواره شما زیاد می‌شود، تبدیل به یک جشنواره لوکال و بومی شده‌ای که هم خیلی ارزش بیرونی ندارد و شکل دورهمی پیدا می‌کند و هم داوری‌ها و انتخاب‌هایش مدام دچار تناقض می‌شود.
* ولی به نظر ما یک مرحله هم عقب‌تر از این هستیم! جشنواره‌های‌مان بیشتر دولتی هستند و بیشترین سهم را به آثار دولتی می‌دهند و این مشکلی است که درباره تعداد بالای آثار مرکز گسترش در جشنواره سینماحقیقت هم شاهد بودیم و جشنواره فجر امسال هم در معرض آن قرار دارد؛ یعنی حتی جشنواره‌های‌مان انگار صورت ملی هم ندارد، چه برسد به بین‌المللی!
اجازه دهید من موضع شما نقد کنم. به‌صورت تحقیقی اعلام می‌کنم کشور ما یکی از خاص‌ترین کشورها در ارائه سوبسیدها و حمایت‌های فرهنگی در حوزه سینما در دنیا محسوب می‌شود. آیا این بد است، یا خوب است؟ شما فرض کنید مرکز گسترش را در حوزه تولید فیلم مستند، کنار بگذاریم، فکر می‌کنید چه اتفاقی می‌افتد؟ مستندهای برتر همین چند سال اخیر را رصد کنید. محصول کجاست؟ یک پژوهشگر بیاید این مسائل را تجزیه و تحلیل کند. آیا مرکز باید این عملکرد را داشته باشد یا نباید؟ اگر این کارها را نکند، چه کسی انجام می‌دهد؟ ما گرفتار «سندروم تنبلی فیلمسازی بخش خصوصی» هستیم! چه زمانی قرار است این جریان راه بیفتد؟ ۲۰ سال است داریم این حرف را می‌زنیم، چه زمانی قرار است بخش خصوصی کار خود را یاد بگیرد؟ دولت در این شرایط چه کاری باید انجام دهد؟ در این شرایط فیلم‌های ما کارکرد داخلی پیدا می‌کند و وقتی سراغ بازارهای جهانی می‌رویم، به ما می‌گویند شما برای روی استیج جشنواره‌ها خوب هستید، جایزه هم به شما می‌دهیم، اما بازار نه! باقی کشورها چگونه بازار را گرفته‌اند؟ معتقدم راه برون رفت از این فضا، توسعه سینمای ایران است.
ما گرفتار «سندروم تنبلی فیلمسازی بخش خصوصی» هستیم! چه زمانی قرار است این جریان راه بیفتد؟ ۲۰ سال است داریم این حرف را می‌زنیم، چه زمانی قرار است بخش خصوصی کار خود را یاد بگیرد؟ دولت در این شرایط چه کاری باید انجام دهد؟ * در اختتامیه جشنواره سینماحقیقت، یکی از کارگردانان اصطلاحی را به کار برد که به نظر رسید چندان موردپسند شما نبود و حتی شما را برآشفت! گفت؛ «جشنواره امسال شبیه جشنواره عمار شده است.» صادقانه بگویید چقدر ترکیب مخاطبان جشنواره امسال واقعی بودند و چقدر تلاش کردید ترکیب مخاطبان را هم مدیریت کنید؟
ما یک رویکرد را تبدیل به گفتمان جشنواره امسال کردیم و آن هم تغییر ریل مخاطبان سینمای مستند بود. این تبدیل به یک شعار و نشانه برای ما شده است که از ابتدای ورودم به مرکز آن را تا به امروز دنبال کرده‌ام. ما علاقه‌مند به توده مخاطبان جشنواره‌ای نیستیم. البته که آنها هم مخاطبان و مهمانان اصلی ما هستند، اما ما جشنواره برگزار نمی‌کنیم که یک مستندساز اثرش را به دوستانش نشان بدهد. من می‌خواهم مستند را به دست «مخاطب» برسانم. می‌خواهم تماشای مستند را تبدیل به مارکت و بلیت کنم، کمااینکه این کار را از جشنواره سال ۹۸ کردیم و تا همین امسال در بخش آنلاین هم ادامه داشت.
امسال تصمیم گرفتیم گسترش ترکیب در مخاطبان را هم آزمایش کنیم. به‌خصوص که ظرفیت میزبانی ما گسترش پیدا کرده بود و از ۴ سالن به ۱۲ سالن رسیدیم. حوزه گسترش مخاطب را با همین افزایش ظرفیت آغاز کردیم، آن هم با مطالعه. مشخصاً سراغ دانشجویان علاقه‌مند به سینمای مستند رفتیم که سال‌هاست می‌خواهند در سینماحقیقت حضور داشته باشند، اما کارت به آنها اختصاص داده نمی‌شد. هسته‌های مطالعاتی ما از دو ماه قبل از جشنواره، روی این جنس مخاطبان بررسی کردند و هسته‌های علاقه‌مند به حضور در جشنواره، شروع به ثبت‌نام کردند. به‌عنوان یک مثال برای یک کارگاه که ما فقط ظرفیت ۱۰۰ نفر را داشتیم، ۲۵۰ نفر ثبت‌نام کردند! این بچه‌ها تا قبل از این کجا بودند؟
همه اینها تبدیل به مخاطب جشنواره شدند اما بازهم مستند به سند صحبت می‌کنم، از همه این افراد کارت شناسایی و کد ملی مشخص خواستیم و بدون اطلاعات شخصی، هیچکس حق ورود به سینماحقیقت را نداشت. در این شرایط ۲۵۰۰ کارت صادر کردیم، به رغم آنکه متقاضیان خیلی بیشتری هم داشتیم اما تصمیم گرفتیم براساس ظرفیت صندلی‌ها کارت صادر کنیم. حالا ما یک دیتابیس از هویت، تحصیلات و ترکیب مخاطبان جشنواره داریم که در اختیار هر پژوهشگری قرار می‌دهیم. از این منظر تمام مخاطبان ما واقعی و خودجوش به جشنواره آمدند و حتی ما از میان آنها دست به انتخاب و غربالگری هم زدیم. آنچه از صحبت‌های آن مستندساز من را ناراحت کرد، پایین آوردن یک رویداد دیگر برای نقد جشنواره حقیقت بود. به نظرم این نگاه بسیار غلط است، به‌خصوص که نوع تفکر افراد را ظاهرشان معین نمی‌کند. به همان دوست‌مان هم این نکته را گفتم و او هم عذرخواهی کرد. خیلی از فیلمسازانی که حضور در جشنواره را تحریم کرده بودند هم اتفاقاً آمدند و فیلم‌های خود را در کنار همین مخاطبان دیدند. واقعاً می‌توانند درباره ترکیب مخاطبان جشنواره قضاوت داشته باشند.
فارغ از این استدلال‌ها هم یک جواب دیگر می‌توان به این شائبه و حرف‌وحدیث‌ها داد؛ اساساً در این دوره و زمانه مگر می‌توان کسی را به اجبار آورد و به تماشای مستند نشاند!؟ اگر ما توانسته باشیم چنین کاری کنیم، که خیلی بی‌نظیریم! (خنده جمع)
* اجازه دهید یک سوال حاشیه‌ای هم بپرسیم؛ سال گذشته و همزمان با برگزاری جشنواره فیلم فجر، حرف و حدیث‌هایی درباره حضور و مدیریت در سایه شما در این رویداد مطرح شد و بعد از آن تا به امروز هم شما موضعی در این زمینه نگرفتید؛ واقعاً نقش شما در جشنواره فجر سال گذشته چه بود؟
واقعیت این است که مسعود نقاش‌زاده که دبیری جشنواره فجر را برعهده داشت، از دوستان قدیمی بنده و اتفاقاً انسانی بسیار شریف، آگاه و درجه یک است. براساس تجربه‌ای که بنده در حوزه‌هایی مختلف داشتم، مشورت‌هایی هم از بنده می‌گرفتند اما از جایی به بعد که به برگزاری جشنواره نزدیک شدیم، از من دعوت کردند تا به‌عنوان مدیر خانه جشنواره با آنها همکاری داشته باشم. ابتدا رد کردم چرا که نمی‌توانستم اما چند روز مانده به جشنواره، آقای خزاعی به بنده مأموریت دادند که این کار را بپذیرم و برای همین هم این مسئولیت را پذیرفتم.
* یعنی حضورتان ارتباطی با ماجرای بیماری آقای نقاش‌زاده و ابتلای‌شان به کرونا نداشت؟
نه. فقط همزمان با هم شد. من بیشتر نقش مشورتی در برگزاری جشنواره داشتم که بعد از آن ایشان مبتلا به کرونا شدند. واقعاً بحث دیگری در میان نبود.
* به‌عنوان سرفصل پایانی این گفتگو می‌خواهم در مقام یکی از مدیران سینمایی تحلیل‌تان را درباره شرایط بحرانی امروز سینمای ایران هم مطرح کنید؛ راه برون‌رفت از این شرایط را چه می‌دانید و مدیریت سینما چگونه باید نسبت خود را با جامعه هنرمندان سینما، بازتعریف کند؟
به‌عنوان کسی که بعد از پایان دوران مدیریت، مجدد به چرخه تولید سینما بازخواهم گشت و در همین فضا زیست خواهم کرد، معتقدم سینمای ایران قبل از هر چیز باید مسئله‌اش را در ذات خودش و با خودش حل کند. این یک مسئله اساسی است که با هیچ دولتی و در هیچ دوره‌ای حل نشده است. سینمای ما هیچ‌گاه نتوانسته است مستقل و خودکفا باشد، به جز معدودی از تولیدات. همه ماجراها هم از مریضی و ناقص بودن جریان اقتصادی سینمای ایران ناشی می‌شود.
در هیچ کجای دنیا هم توقع اضافه از جشنواره ندارند و بار اضافه به آن تحمیل نمی‌کنند. جشنواره محلی طبیعی برای نمایش فیلم‌ها و گفتگو درباره آن‌هاست تا وارد پله بعدی شوند که همان گیشه و فروش است. ما اما همه هیجان خود را متمرکز می‌کنیم روی نمایش فیلم‌هایی که هیچ‌کدام هم به فروش نمی‌رسد! وقتی یک موجود، از نظر اقتصادی، مستقل نیست، مدام دچار گرفتاری است و نمی‌تواند مسائل خود را حل کند و برای همین هم مدام دست به دامن دولت است. چنین موجودی، مدام اهل فرافکنی است و برای همه کارهای نکرده‌اش هم به‌دنبال یک مقصر بیرونی می‌گردد. اولین اتفاقی که باید در سینمای ایران رقم بخورد، این است که دو طرف یعنی مدیران و سینماگران باید به درک درستی از هم برسند. ما در این مرحله معمولاً دچار یک خلط می‌شویم. هم من مدیر نسبت به موجودیت مستقل این موجود و هم طرف مقابل به من، به عنوان نماینده حاکمیت، نگاه درستی نداریم. خیلی وقت‌ها نمی‌خواهیم نقش‌های یکدیگر را بپذیریم. به محض اینکه از قواعد و قانون‌های دیگران هم صحبت می‌کنیم، می‌گویند، کجای ما شبیه خارج است که اینها باشد! این خودش تبدیل به یک آنارشی می‌شود.
در این شرایط درک متقابل بسیار مهم است و امروز درک متقابل تنها با گفتگو حاصل می‌شود. اینجا باید نقش صنوف را هم جدی بگیریم. بحث‌هایی مانند «امنیت ملی» در هیچ کشوری شوخی‌بردار نیست. اگر ما یک صنف قدرتمند داشته باشیم که نسبت خود را با این قبیل مباحث و قواعد روشن کرده باشد، خیلی راحت می‌توانیم در گفتگوها به نتیجه برسیم. امروز گرفتار عدم درک متقابل هستیم که معتقدم ان‌شالله با گفتگو می‌توانیم از این شرایط عبور کنیم و جشنواره فیلم فجر هم به بهترین شکل برگزار می‌شود. بدانیم که جشنواره‌ها در همه جای دنیا یک مدل مشخص هستند که چینش مشخصی هم دارند.
در هیچ کجای دنیا هم توقع اضافه از جشنواره ندارند و بار اضافه به آن تحمیل نمی‌کنند. جشنواره محلی طبیعی برای نمایش فیلم‌ها و گفتگو درباره آن‌هاست تا وارد پله بعدی شوند که همان گیشه و فروش است. ما اما همه هیجان خود را متمرکز می‌کنیم روی نمایش فیلم‌هایی که هیچ‌کدام هم به فروش نمی‌رسد! یادمان می‌رود قرارمان برای برگزاری جشنواره چه بوده است! اگر کسی جشنواره فجر را تحریم کند و فرداروز نسبت به وضعیت گیشه و فروش سینما انتقاد کند، دچار یک تناقض شده است. همه اینها در یک چرخه تعریف می‌شود و ما باید اجازه دهیم هر یک اجزای سینمای ایران کار خودش را بکند. همزمان همه‌مان هم مطالبه‌گری داشته باشیم و هم در فیلم‌های‌مان نقد کنیم. قطعاً منتقدان وضع موجود باید حرف‌شان را بزنند و مطالبه‌گری کنند، اما همزمان باید سینما و جشنواره هم بتواند کار طبیعی خودش را انجام دهد. قطعاً «سینماحقیقت» هم اگر مثل همیشه بود و همه در کنار هم حضور می‌داشتیم، خیلی جذاب‌تر و زیباتر بود. چرا می‌خواهیم این انرژی را کم کنیم؟
کارگردان فیلم سینمایی «فرزند صبح»، گفت: بهتر است که در فیلمنامه‌نویسی ایران، این تحول را جدی تلقی کنیم که قبل از اقتباس، رمان بنویسیم و آنقدر سخت بگیریم که این کار انجام شود.
به گزارش سینملای خانگی به نقل از خبرنگار فرهنگی ایرنا، نشست ظرفیت‌های اقتباس زنان در سینمای دفاع مقدس با بررسی کتاب «حوض خون» نوشته و فاطمه‌سادات میرعالی در سیزدهمین جشنواره مردمی عمار با حضور بهروز افخمی کارگردان و فیلمنامه‌نویس در سینما فلسطین برگزار شد.
افخمی در این نشست به بررسی روایت کتاب حوض خون در قالب فیلمنامه پرداخت و گفت: این کتاب که شامل ۶۴ داستان است، روایت‌هایی از زنان در زمان جنگ تحمیلی و خاطرات زنان اندیمشکی را روایت می‌کند که با همراهی یکدیگر ملحفه‌ها، پتوها و لباس رزمندگان را برای شستن به رخت‌شورخانه بیمارستان می‌بردند.
کتاب «حوض خون» را می‌توان به اندازه یک فیلم سینمایی یا یک سریال تلویزیونی، ساخت و درآن به‌هم‌ریختگی شهر، ساختمان‌های اداری و دلهره‌ای که برای زنان ایجاد می‌شود، درنظر گرفت و روی یک زن و ترس‌ها و تهدیدهایی که پیرامونش وجود دارد، متمرکز شد
وی افزود: این کتاب را می‌توان به اندازه یک فیلم سینمایی یا یک سریال تلویزیونی، ساخت درآن به‌هم‌ریختگی شهر، ساختمان‌های اداری و دلهره‌ای که برای زنان ایجاد می‌شود، درنظر گرفت و روی یک زن و ترس‌ها و تهدیدهایی که پیرامونش وجود دارد، متمرکز شد. آن هم در شرایطی که شهر ویران شده و ما باید شاهد دلهره‌ها باشیم.
کارگردان فیلم سینمایی «شوکران» با اشاره به ضرورت ایجاد فضاسازی از جنگ تحمیلی در روزهای آغازین، در اپیزود اول قبل از شروع قصه در سریالی که می‌شود بر اساس این کتاب ساخت، به بیان ایده‌هایی برای فضاسازی پرداخت که این ایده‌ها با همکاری میرعالی به مسیر منطقی‌تری منتهی شد.
افخمی خاطرنشان کرد: برای ساخت فیلم یا سریال بر اساس کتاب «حوض خون»، باید سناریو ایجاد شود و این به این که کارگردان چقدر مهارت و توانایی و فرصت و پول دارد تا بتواند این قصه را به تصویر بکشد، بستگی دارد. بنابراین در مورد این فیلمنامه باید فکر شود. وقتی از فیلمنامه اقتباسی صحبت می‌کنیم باید بدانیم منابع اقتباس کجاست و آیا با مردمانی که زنده هستند، می‌توان صحبت کرد؟
کارگردان فیلم سینمایی «عروس» که اقتباس‌های سینمایی زیادی در کارنامه دارد، گفت: بهتر است که در فیلمنامه‌نویسی ایران، این تحول را جدی تلقی کنیم که قبل از اقتباس، رمان بنویسیم و آنقدر سخت بگیریم که این کار انجام شود. چرا که درغیر این صورت برای نوشتن فیلمنامه دستمان بسته می‌شود و نمی‌توان احوال و افکار افراد را نوشت و به‌خوبی منتقل کرد.
وی اضافه کرد: آنها که می‌خواهند فیلمنامه بنویسد خوب است ابتدا به سمت نگارش رمان بروند و البته رمان‌نویسی قید و بند کم‌تری نسبت به فیلمنامه‌نویسی دارد، چرا که در فیلمنامه‌نویسی توصیف نمی‌توانید بکنید… اگر می‌توانید فیلمنامه بنویسید، قاعدتا می‌توانید یک رمان هم بنویسید. پیشنهاد من به شوراهای مختلف این بود که مقرر کنند فیلمنامه باید اقتباسی باشد و نویسنده باید بر اساس رمان نوشته خودش اقتباس کند.
افخمی در بخش دیگری از این نشست گفت: اگر نویسنده هستید، وقتی رمان می‌نویسید، از نوشتن و کنارهم قرار دادن کلمات و به‌وجود اوردن دنیایی با کلمات نمی‌ترسید. چرا که این کلمات ترس ندارد. حال وقتی این کتاب را دارید، یعنی از ثروت شخصی برخوردار هستید.
در نخستین هم‌اندیشی اعضای اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایرانگزارشی از امور صنفی انجام شده و برنامه های آینده اتحادیه تشریح شد.
به گزارش سینمای خانگی از روابط عمومی اتحادیه، در این نشست که در عمارت گود برگزار شد، نادر رضایی رییس هیات مدیره، محمد آلادپوش عضو هیات مدیره و مدیرعامل، فرشاد بشیرزاده عضو هیات مدیره و خزانه‌دار، کامران سحرخیز عضو هیات مدیره، معصومه فردشاهین عضو هیات مدیره و مدیر مسوول، مهدی کوهیان مشاور حقوقی و برخی از اعضای اتحادیه حضور داشتند.
نادر رضایی رییس هیات مدیره در ابتدای این نشست گفت: بسیار خوشحالیم که اولین گردهمایی اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران با حضور اعضای خود برگزار شد. لازم است اعلام کنم که تشکیل این اتحادیه با کوشش و تلاش معصومه فردشاهین، مهدی کوهیان و محمد آلادپوش صورت گرفته که امیدوارم پس از این مدت تلاش، اتحادیه بتواند دغدغه ها و مشکلات اعضای خود را پیگیری کرده و به نتیجه برساند.
در ادامه این گردهمایی، محمد آلادپوش نیز گفت: ما به عنوان اولین هیات مدیره، اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران را تشکیل دادیم که امیدواریم با همت و حمایت اعضا این اتحادیه فعالیت رو به رشد خود را ادامه دهد.
مهدی کوهیان مشاور حقوقی اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران هم با اشاره به روند ثبت اتحادیه اظهار داشت: از سه سال پیش ما فرآیند ثبت اتحادیه را آغاز و از ماده واحده مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی استفاده کردیم. طبق مصوبه ۵۲۰ شورای عالی انقلاب فرهنگی تمام مراکزی که از وزارت ارشاد پروانه فعالیت گرفتند، می‌توانند تشکیلات مرکزی خود را در قالب اتحادیه به ثبت برسانند.
وی ادامه داد: ما دومین اتحادیه‌ای هستیم که با این ماده واحده ثبت شده ایم و چون وزارتخانه به قوانین و مقرارت این مصوبه شناخت کافی نداشت این روند کمی طولانی شد.
کوهیان اشاره کرد: در انجمن‌های صنفی می توانیم تعدد انجمن‌ها را داشته باشیم که حتی با یک موضوع واحد تشکیل شوند، اما این اتحادیه یک تشکیلات مرکزی یکتاست و دومی ندارد. همچنین این اتحادیه از معدود تشکیلات حوزه فرهنگ و هنر است که توانست تمامی مراحل را بدون ابهامات قانونی به ثبت برساند.
این وکیل و مشاور حقوقی درباره پیشنهاد اجرا و ثبت ۲ مفاد قانونی در قراردادهای اعضا توضیح داد: در اساسنامه اتحادیه شرایط داوری در موارد اختلاف و شکایت پیش بینی شده است بنابراین قبل از طراحی و تنظیم قراردادهای مناسب برای فعالیت مراکز و دفاتر پشتیبانی، پیشنهاد می کنیم مفاد قانونی پیشنهادی را به متن قراردادها اضافه کنید تا در موارد اختلاف، اتحادیه بتواند موضوع را در شورای داوری خود بررسی کند.
کوهیان گفت: دوستان در این حوزه با تجهیزات و ابزارهایی کار دارند که گران قیمت است و اگر برای هر کدام از آنها مجبور به مراجعه به سیستم قضایی کشور داشته باشد باید ۳.۵ درصد از ارزش کالای خود را در مرحله اول طرح دعوا به سیستم قضایی پرداخت کنند که قطعا این هزینه ها در شورای داوری اتحادیه مطرح نخواهد بود و همین امر شورای داوری اتحادیه را از نظر هزینه‌های دادرسی به‌صرفه تر خواهد کرد و از اطاله دادرسی نیز جلوگیری خواهد کرد.
معصومه فردشاهین عضو هیات مدیره اتحادیه نیز در ارتباط با فعالیت‌های اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران گفت: هیات مدیره همه امور اجرایی و اداری شکل گیری یک تشکیلات صنفی را در دستور کار خود قرار داد و به فوریت ساختار سازمانی و اداری اتحادیه را تشکیل داد. به موازات جلساتی نیز برگزار شد و در این جلسات درخصوص دغدغه‌ها و مشکلات صنفی اتحادیه مفصلا بحث و گفتگو صورت گرفت.
وی ادامه داد: در این مدت و طی یک نشست خبری به صورت رسمی فعالیت اتحادیه نیز در رسانه ها اعلام شد. در همین زمان نماینده اتحادیه در بازتعریف آیین‌نامه صدور مجوز مراکز پشتیبانی که دفتر توسعه مسوولیت آن را برعهده داشت حضور یافت و دغدغه های صنفی و حرفه ای اتحادیه را در تنظیم این آیین نامه با جدیت پیگیری کرد.
فردشاهین تاکید کرد: ما معتقدیم اعضای این اتحادیه با بودجه بخش خصوصی کار می کنند و فقط مجوز فعالیت خود را از وزارت فرهنگ و ارشاد دریافت می کنند لذا این وزارتخانه در تنظیم آیین نامه های خود بایستی به صورت جدی به این موضوع توجه داشته باشد.
فردشاهین در بخش دیگر صحبت هایش تصریح کرد: از برنامه های اتحادیه تعیین مشاور در امور مهم و اساسی از جمله مالیات، بیمه، گمرک، امور حقوقی و قراردادها برای اعضای خود است.
این عضو هیات مدیره با بیان اینکه بیمه تجهیزات و بیمه مسوولیت یکی از مهم‌ترین نیازهای اعضای اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران است، گفت: تجهیزاتی که ما استفاده می‌کنیم بسیار گران قیمت است و نیاز به بیمه دارند. اگر بخواهیم فرآیند بیمه را به صورت فردی و موردی انجام دهیم کار گران تری خواهد بود اما اگر از طریق اتحادیه و به صورت صنفی و جمعی انجام دهیم از لحاظ هزینه، زمان و… آسان‌تر و ارزان تر خواهد بود.
وی افزود: همچنین یکی از برنامه های اتحادیه پیگیری از بانک‌ها برای دریافت وام و تسهیلات بانکی کم بهره و بلندمدت برای خرید دفتر و ارتقای تجهیزات فنی است.
مدیر مسوول اتحادیه با بیان اینکه دانش اعضای این صنف با حضور در نمایشگاه‌ها، جشنواره ها و دوره‌های آموزشی بالا خواهد رفت گفت: از وظایف دفتر توسعه ارشاد ارتقای دانش تخصصی و فنی مراکز خدمات و پشتیبانی تولید است که اتحادیه این موضوع را با جدیت از ارشاد و دفتر توسعه پیگیری خواهد کرد. تاسیس و ایجاد مکان یا مکان هایی به عنوان راسته های فعالیت مراکز خدمات و پشتیبانی تولید از دغدغه های اتحادیه است که قطعا آن را در دستور کار خود قرار خواهد داد و به صورت جدی آن را دنبال خواهد کرد.
وی افزود: شورای راهبردی و سیاست‌گذاری از سری برنامه‌هایی است که برای رسته‌های مختلف خدمات و پشتیبانی باید در اتحادیه ایجاد شود که امیدوارم که در این راه اعضای اتحادیه یاری رسان هیات مدیره باشند. بلاشک اگر دفاتر و مراکز خدمات پشتیبانی در این شوراها رتبه بندی و گریدبندی شوند، قیمت‌گذاری فعالیت های این مراکز معنای درست و حرفه ای خواهد یافت.
این عضو اتحادیه اعلام کرد: یکی دیگر از برنامه های اتحادیه طراحی سایت اتحادیه به سه زبان انگلیسی، فارسی و عربی خواهد بود تا با معرفی اعضا در این سایت، بازار کار بیشتری برای این مراکز فراهم شود.
فردشاهین گفت: آینده روشن برای این جمع رقم نخواهد خورد مگر اینکه همه اعضای آن به اتحادیه و فعالیت های ان باور داشته باشند و اگر باور وجود داشته باشد هیچ دری روی اعضای اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران در مسیر حل مشکلات صنفی‌شان بسته نخواهد بود.
سومین دوره کارگاه‌های «از امروز» به منظور انتقال تجربه‌های سینمایی به علاقه‌مندان، آغاز به کار کرد.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی سازمان سینمایی سوره، سومین دوره سلسله کارگاه‌های انتقال تجربه «از امروز» به همت سازمان سینمایی سوره با هدف انتقال تجربه‌های کارآمد و موثر به علاقه‌مندان سینما آغاز به کار کرد.
سومین دوره کارگاه‌های «از امروز» به صورت هفتگی و در روزهای چهارشنبه و پنجشنبه با محوریت انتقال تجربه ساخت آثار سینمایی مرتبط با سازمان سینمایی سوره و با همراهی عوامل این پروژه‌ها در سالن سوره حوزه هنری انجام خواهد شد.همچنین کارگاه‌های انتقال تجربه اساتید و پیشکسوتان فیلمسازی سینما با هدف مرور تجربیات موثر آنها در ساخت آثار موفقشان و چالش‌هایی که برای طی این مسیر پر فراز و نشیب با آن مواجه بودند تا به هدف نهایی خود برسند، با حضور بهروز افخمی و منوچهر محمدی برگزار خواهد شد.در همین راستا، آغاز کارگاه‌های انتقال تجربه «از امروز» با حضور بهروز افخمی کارگردان سینما و تلویزیون روز چهارشنبه و پنجشنبه ۲۱ و ۲۲ دی ماه با موضوع «مدرسه انقلاب، کوچک جنگلی» برگزار خواهد شد.
همزمان با اعلام خبر آغاز این کارگاه‌ها، برنامه کامل نشست‌های این دوره رویداد «از امروز» که بهمن و اسفند ۱۴۰۱ برگزار می‌شود، اعلام شد.
کارگاه انتقال تجربه فیلم سینمایی «ضد»؛ با حضور امیرعباس ربیعی کارگردان و محمدرضا شفیعی تهیه کننده.
کارگاه انتقال تجربه فیلم سینمایی «هناس»؛ با حضور حسین دارابی کارگردان، احسان ثقفی و مهدیه عین الهی نویسندگان.
کارگاه انتقال تجربه فیلم سینمایی «موقعیت مهدی»؛ با حضور ابراهیم امینی نویسنده و امیر زاغری طراح صحنه.
کارگاه انتقال تجربه فیلم سینمایی «دسته دختران»؛ با حضور منیر قیدی کارگردان، پانته‌آ پناهی بازیگر، محمدرضا منصوری تهیه کننده، دکتر محمد رضا شجاعی طراح صحنه، سامان لطفیان فیلمبردار.
کارگاه‌های انتقال تجربه «از امروز» محفلی است برای انتقال تجربه آثار سینمایی و رسانه‌ای به علاقه‌مندان و هنرجویانی که برای ارتقا دانش، ارتباطات و گسترش تولید آثارشان در سینما پس از دوره تحصیل و به دور از مهارت‌های مرسوم تخصصی برنامه‌ریزی می‌کنند و قصد دارند شنونده تجربیات، موفقیت ها، شکست‌ها و… افراد موفق در حرفه کاریشان باشند.
لازم به ذکر است که در ایام جشنواره فیلم فجر، برگزاری کارگاه‌ها متوقف خواهد شد.
مهدی آذرپندار با اشاره به برگزاری سه جشنواره منطقه‌ای تا پایان سال جاری، به محور فعالیت‌های انجمن سینمای جوانان ایران اشاره کرد.
به‌گزارش روابط‌عمومی انجمن سینمای جوانان ایران به نقل از مهر، مهدی آذرپندار مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران درحاشیه برگزاری اختتامیه سومین اردوی فیلمسازی «ایده تا تولید» که به میزبانی انجمن سینمای جوانان اردبیل از تاریخ 9 تا 17 دی‌ماه برگزار شد، در گفتگو با خبرنگار مهر درباه فعالیت‌های پیش‌روی انجمن سینمای جوانان ایران توضیح داد: شصت‌وپنجمین، شصت‌وششمین و شصت‌وهفتمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان ایران به ترتیب به میزبانی استان‌های یزد، بوشهر و یاسوج برگزار می‌شود تا با توزیع و تولید آثار شایسته هنری در حوزه‌های مختلف و مناطق مختلف جغرافیایی کشور، روبه‌رو شویم.
وی خاطرنشان کرد: انجمن سینمای جوان ایران فرآیند آموزشی و تولیدی خود را ادامه می‌دهد و بر اساس برنامه ریزی‌ها مصمم است تا ۷۰ درصد بودجه انجمن را به استان‌ها اختصاص دهد.
مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران ضمن اشاره به فعال شدن شوراهای تولید در استان‌های مختلف کشور، بیان کرد: در بسیاری از استان‌ها شوراهای تولید فعالیت خود را آغاز کردند و در سایر استان‌ها نیز تا آخر دی‌ماه شاهد فعالیت این شوراها هستیم.
آذرپندار ادامه داد: در کنار کارگاه‌های آموزشی، اردوهای فیلمسازی «ایده تا تولید» را در دو استان دیگر برنامه‌ریزی کرده‌ایم تا شاهد برگزاری پنج اردوی فیلمسازی در سال 1401 باشیم.
مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران عنوان کرد: بعد از برگزاری موفق این اردو در بوشهر، همدان و اردبیل، در ادامه مشهد و کاشان نیز تا آخر سال میزبان این رویداد خواهند بود تا هر یک از این استان‌ها با همراهی فیلمسازان پنج استان دیگر به صورت منطقه‌ای تولید آثار خود را انجام دهند.
آذرپندار در پایان گفت: با توجه به برگزاری چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر ما در بهمن‌ماه رویدادهای خود را متمرکز بر این جشنواره می‌کنیم تا عرضه فیلم کوتاه را در قالب این رویداد و جشنواره شاهد باشیم.
اواخر بهار امسال بود که سازمان سینمایی با معرفی سامانه‌ای، از علاقمندان به فیلمسازی خواست تا در آن ثبت نام کنند. این فراخوان سبب شد تا در مدتی کوتاه، ۵۳۲ فیلمساز ثبت‌نام کنند که آماری فراتر از انتظار بود.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایرنا، سازمان سینمایی در رویکرد مهم خود طی یک سال اخیر، توجه بسیاری نسبت به علاقمندان فیلمسازی در شهرستان‌ها داشته است. فیلمسازانی که به دلایلی چون نداشتن سرمایه کافی یا عدم‌دسترسی به کانون‌های تولید و . . . تاکنون نتوانسته‌اند به چرخه سینمای حرفهای ورود کنند. این رویکرد سبب شد تا سازمان سینمایی با طراحی سامانه‌ای، زمینه برای ثبت‌نام این افراد را فراهم کند. سامانه‌ای که در تابستان امسال فعال بود و حالا حبیب ایل‌بیگی، نخستین آمارها از این اتفاق مهم را با ایرنا در میان گذاشته است.
حبیب ایل‌بیگی در این باره به ایرنا گفت: با همکاری سازمان سینمایی، بنیاد سینمایی فارابی، کارگردانان سینمای ایران و انجمن سینمای جوانان ایران، موضوع حمایت از باشگاه فیلم اولی‌ها به شکل جدی در اواخر بهار امسال اعلام شد و خوشبختانه با استقبال بسیارخوبی نیز از سوی سینماگران جوان و علاقمندانی که می‌خواستند وارد سینمای حرفهای شوند، مواجه شد. ما ۵۳۲ متقاضی داشتیم که در طول مهلت مجاز ثبت‌نام کردند که از این تعداد، ۳۵۱ پرونده به شکلی کامل به شورا ارائه شد.
نکته مهمی که در این حوزه وجود دارد اینکه سازمان سینمایی در یک سال گذشته، با سیاست توجه به استان‌ها و توجه به فیلمسازانی که در شهرهای مختلف حضور دارند و افراد مستعدی که توانایی ساخت فیلم سینمایی را دارند، در سفرها فیلمسازان را دعوت کرده تا در این سامانه که طراحی شده، ثبت‌نام کنند
وی افزود: از مجموع ۳۵۱ پرونده، ۳۰۲ پرونده بررسی شد که طی این مدت، ۴۴ فیلمساز اول، انتخاب و به سازمان سینمایی معرفی شدند. بنده به‌عنوان معاون ارزشیابی و نظارت، اسامی را دریافت کردم و به بخش مربوطه در شورای پروانه ساخت دادم. از این تعداد ۴۴ فیلمساز معرفی‌شده، ۱۲ فیلمساز اول موفق شدند از شورا، پروانه ساخت دریافت کنند. سامانه برای ثبت‌نام افراد جدید تا زمان بررسی باقی‌مانده متقاضیان بسته است.
ایل‌بیگی درخصوص زمان بازگشایی مجدد سامانه گفت: ما جلسات مربوط به این موضوع را به‌صورت منظم ادامه می‌دهیم. فکر می‌کنم به محض اینکه بررسی مابقی پرونده‌ها انجام شود و ما بتوانیم کار پرونده‌ها را به آخر برسانیم، در پایان سال، دوباره سامانه طی فراخوانی، با توجه به بازخوردهایی که گرفتیم، با یک بازنگری در شیوه برگزاری این جلسات و تماشای فیلم‌ها و گفت‌وگو با فیلمسازان و انتخاب کارگردان اول، شرایط جدید را اعلام می‌کنیم تا علاقمندان بتوانند ثبت‌نام کنند.
معاونت ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی ادامه داد: نکته مهمی که در این حوزه وجود دارد اینکه سازمان سینمایی در یک سال گذشته، با سیاست توجه به استان‌ها و توجه به فیلمسازانی که در شهرهای مختلف حضور دارند و افراد مستعدی که توانایی ساخت فیلم سینمایی را دارند، در سفرها فیلمسازان را دعوت کرده تا در این سامانه که طراحی شده، ثبت‌نام کنند. خوشبختانه چندین فیلمساز خوب غیرتهرانی در فهرست انتخاب‌شده‌ها حضور دارند.
وی گفت: فارابی و انجمن سینمای جوانان ایران تقبل کرده‌‍‌اند که به‌نوعی، این فیلمسازها را تحت حمایت خودشان قرار دهند تا بتوانند ان‌شاءالله فیلم سینمایی‌شان را بسازند. فکر می‌کنم مهم‌ترین بخش کار فیلم اولی که ما انجام می‌دهیم، این است که ما بتوانیم برای فیلمسازانی که واقعا امکان دسترسی به تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار برای ساخت فیلم سینمایی‌شان ندارند را فراهم کنیم و این اتفاق دارد می‌افتد.
مهم‌ترین بخش کار فیلم اولی که ما انجام می‌دهیم، این است که ما بتوانیم برای فیلمسازانی که واقعا امکان دسترسی به تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار برای ساخت فیلم سینمایی‌شان ندارند را فراهم کنیم و این اتفاق دارد می‌افتدایل‌بیگی افزود: البته خیلی تعجب کردیم که تعداد زیادی، متقاضی ساخت فیلم اول هستند چون می‌دانید به‌هرحال در میان ۱۱۰، ۱۲۰ فیلمی که هر سال پروانه ساخت می‌گیرند، ما نمی‌توانیم ظرفیتی مثلا بیش از ۳۰ درصد را به فیلم اولی اختصاص دهیم. فکر می‌کنم که باید یک نگاه دوباره‌ای را به این موضوع داشته باشیم یا امکان دیگری را برای فیلمسازان در سراسر کشور فراهم کنیم تا همه نخواهند بیایند فقط فیلم سینمایی بسازند بلکه بتوانند در حوزه‌های دیگر تصویر نیز کار کنند.
وی ادامه داد: فیلم‌های غیرسینمایی، فیلم‌های بلند داستانی، فیلم کوتاه، فیلم مستند و . . . ولی این همه، نشان‌دهنده آن است که ما در کشورمان، در حوزه سینما و تربیت نیروی انسانی برای حوزه فیلم و سینما داریم نیروی زیادی را تربیت می‌کنیم. البته این بخش، حسن ماجراست؛ از آن طرف هم البته اینها همه شغل می‌خواهند و علاقمند هستند وارد سینما شوند که این هم چالش‌هایی را برای ما ایجاد می‌کند. نباید سرخورده و ناامید شوند. طبیعی هم است که رقابت سختی است و ما هم تلاش می‌کنیم در گزینش‌ها و بررسی‌هایی که انجام می‌دهیم، فیلمسازانی که انتخاب می‌کنیم، به سراغ باکیفیت‌ترین آنها یعنی کسانی که می‌توانند واقعا در سینمای ایران بدرخشند، برویم. فکر می‌کنم در همین دوره از جشنواره هم با چند نمونه از این استعدادها مواجه باشیم.
همزمان با سومین سالگرد شهادت سردار مقاومت سپهبد حاج قاسم سلیمانی، سازمان هنری رسانه‌ای اوج ویژه برنامه‌هایی را تدارک دیده است.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی سازمان اوج، همزمان با سومین سالگرد شهادت سردار مقاومت سپهبد حاج قاسم سلیمانی، سازمان هنری رسانه‌ای اوج ویژه برنامه‌هایی را تدارک دیده است که در قالب نمایش میدانی، برنامه تلویزیونی، مستند، نماهنگ و دیوارنگاه آماده و ارائه شده‌اند.
نمایش میدانی
از هشتم دی، نمایش میدانی «جان‌فدا» با موضوع زندگی شهید سرافراز حاج قاسم سلیمانی در بوستان ولایت تهران روی صحنه رفته است. این نمایش که با تمهید نور، موسیقی و جلوه‌های ویژه میدانی، داستان زندگی و مجاهدت‌های شهید سلیمانی را به تصویر می‌کشد، هر شب ۲ هزار نفر به تماشای آن می‌نشینند. «جان فدا» به تهیه‌کنندگی علی اسماعیلی و کارگردانی حسن بز را، محصول مکتب حاج قاسم و سازمان هنری رسانه‌ای اوج است که توسط موسسه هنری رسانه‌ای سیمای ققنوس اجرا می‌شود. نمایش «جان فدا» نخستین اثر نمایشی در این باره محسوب می‌شود که استقبال بالا از آن، ضرورت تولید هر چه زودتر سریال‌ها و فیلم‌های مرتبط با زندگی ایشان را بیش از پیش یادآور می‌شود.
برنامه تلویزیونی
به تازگی پخش فصل سوم برنامه تلویزیونی «ملک سلیمان» در شبکه یک شروع شده است. سری جدید این برنامه تفاوتی کامل با دو فصل قبل دارد و از منظری تازه شخصیت حاج قاسم سلیمانی را تحلیل می‌کند. در این برنامه، هر کدام از مهمان‌ها درباره وجوه مختلف شخصیت ایشان صحبت می‌کنند و نقش او در برهه‌های مختلف و نیز تاثیری را که مدیریت او در کشور و نیز منطقه داشته است، مورد ارزیابی قرار می‌دهند. محمدباقر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی، محمدعلی جعفری فرمانده سابق کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، علی لاریجانی رئیس سابق مجلس شورای اسلامی، امیرعلی حاجی‌زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، حجت‌الاسلام علی اکبری رئیس شورای سیاست‌گذاری ائمه جمعه، ابراهیم حاتمی کیا کارگردان سینما، مسعود اسداللهی از دوستان و همکاران قدیمی شهید سلیمانی، محمدمهدی همت و مهدی حنیف فرزندان شهدا و … از جمله مهمانانی هستند که در فصل سوم برنامه «ملک سلیمان» حضور دارند. این برنامه تلویزیونی با اجرای سیدمحمدعلی صدری‌نیا، محصول مرکز بسیج صدا و سیما و سازمان هنری رسانه‌ای اوج است.
دیوارنگاره
جمعه ۹ دی دیوارنگاره میدان ولیعصر (عج) منقش به تصویر شهید سلیمانی رونمایی شد. این دیوارنگاره با عنوان «جان فدا» اثر حسن روح‌الامین است و مجتبی حسن‌زاده طراحی نوشتار آن را برعهده داشته، حسن روح‌الامین برای انتقال این مفهوم، حاج قاسم را در موقعیتی به تصویر کشیده که گویا وی ادامه دهنده مسیر زنان و مردان غیور ایران همچون بی‌بی مریم، میرزا کوچک خان، علیمردان خان، رئیسعلی دلواری، فرنگیس، پیشمرگان کُرد، اقوام غیور بلوچ و شهدای دفاع مقدس است.
نماهنگ
مرکز موسیقی مأوا به مناسبت گرامیداشت سالروز شهادت حاج قاسم سلیمانی اقدام به انتشار چند نماهنگ کرده است. «قاسم آباد» با حضور تعدادی از بازیگران نوجوان منطقه جنوب کشور به کارگردانی امید متحج با حمایت مرکز موسیقی مأوا توسط بنیاد مکتب حاج قاسم و مدیریت تولید مؤسسه «آب و آئینه» آماده شده، این نماهنگ ادای دین نسل نوجوان به شهید سلیمانی و تاکیدی بر ادامه راه جهادی اوست.
«بزنگاه» به کارگردانی مهران علوی بر اساس ناآرامی‌های اخیر ساخته شده و به طور نمادین از شمایل حاج قاسم بهره برده است. این نماهنگ با استفاده از سخنرانی شهید سلیمانی و نیز تصاویر آشوب‌ها، معترضان را دعوت به آرامش می‌کند. «بزنگاه» یادآور روحیه ملی گرایانه و همچنین انقلابی شهید سلیمانی است.
موسیقی ۲ زبانه «تو زنده‌ای» با صدای شبزده و وَنگارد دیگر اثر موسیقایی جدید اوج است که در فضایی کاملاً متفاوت آماده شده، این قطعه زبان حال نسل جدید و ارادت آنها به حاج قاسم است و به کارگردانی امیرمحمد فرازنده و تهیه کنندگی سعید عبدی ساخته شده است.
علاوه بر این، سازمان اوج به همراه مرکز بسیج صداوسیما موسیقی «یک و بیست» که تیتراژ برنامه «ملک سلیمان» است را به تازگی منتشر کرده است. این اثر را حسین حقیقی بر اساس ترانه و ملودی سید جواد پرئی تنظیم و میکس علی وانیار خوانده است.
مستند
مراسم با شکوه تشییع پیکر شهید سلیمانی و یارانش در سال ۹۸ تبدیل به یک اتفاق تاریخی شد تا جایی که رسانه‌ها و چهره‌های مطرح خارجی انگشت به دهان ماندند. خانه مستند انقلاب اسلامی این اتفاق تاریخی را دستمایه ساخت مستندی به نام «خورشید روز سیزدهم» به کارگردانی مصطفی شریفی کرده که زوایای دیده نشده این مراسم باشکوه را به تصویر کشیده است. این اثر مستند دوشنبه ۱۲ دی ساعت ۱۸:۱۵ از شبکه سه پخش شد.
انتشار آرشیو
علاوه بر این، سازمان اوج آرشیو محتوایی خود درباره شهدای مقاومت از جمله شهیدان سلیمانی و ابومهدی مهندس را به صورت رایگان در اختیار هنرمندان، نهادها و گروه‌های مردمی سراسر کشور قرار داده است تا با استفاده از آن بتوانند در حوزه جهاد تبیین گام بردارند.
دوره فیلمسازی مستند مقدماتی و پیشرفته با تدریس محمدصادق اسماعیلی و توسط انجمن سینمای جوانان دفتر ویژه تهران برگزار می‌شود.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، ثبت‌نام دوره فیلمسازی مستند مقدماتی و پیشرفته، توسط انجمن سینمای جوانان دفتر ویژه تهران آغاز شد.
این دوره آموزشی که در دو سطح مقدماتی و پیشرفته و در 70 ساعت آموزشی، برنامه‌ریزی شده است، با شهریه 4 میلیون و 500 هزار تومان و با تدریس محمدصادق اسماعیلی، برای علاقه‌مندان به سینمای مستند برگزار خواهد شد.
محمدصادق اسماعیلی، مستندساز و دانش‌آموخته فیلمسازی با گرایش فیلم مستند از دانشگاه صداوسیمای تهران، مدرس دانشگاه و انجمن سینمای جوانان ایران، عضو پیوسته انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند ایران است و داوری جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران و عضو هیات انتخاب جشنواره بین‌المللی سینما حقیقت را در کارنامه خود دارد.
این مستندساز که تاکنون فیلم‌های چون «بهزاد بدون مجوز»، «گلی گوران»، «پا تا پاروز»، «آشنگ»، «آدور»، «گیسلو» و… را کارگردانی کرده است، جوایز متعددی را از جشنواره‌های داخلی و بین‌المللی کسب کرده است.
دوره فیلمسازی مستند مقدماتی و پیشرفته برای روزهای شنبه و دوشنبه از ساعت 15 تا 19 برنامه‌ریزی شده است و لازم به ذکر است، هر کلاس یک روز در هفته برگزار خواهد شد و در صورت نیاز از روز دوم نیز استفاده می‌شود.
سرفصل‌ها و محتواهای دوره فیلمسازی مستند مقدماتی و پیشرفته شامل مفاد زیر است:
– تعاریف کلاسیک و مدرن سینمای مستند – انواع فیلم مستند به لحاظ شکل شناسی و گونه شناسی – شیوه های روایت در سینمای مستند (بیل نیکولز) – نحوه پروپوزال نویسی فیلم مستند – لاگ لاین نویسی در فیلم مستند – تعریف درام و چگونگی شکلگیری آن در سینمای مستند – نحوه شکلگیری فرضیه های دراماتیک در فیلم مستند – نوع برخورد و مواجهه دوربین با پورتاگونیست در سینمای مستند – مولفه های انتخاب پورتاگونیست در سینمای مستند – راوی در فیلم مستند کیست؟ – در فیلم مستند از کارگردان چه می خواهیم؟ – زیرمتن در فیلم مستند – صدا و صداگذاری در فیلم مستند – نحوه ارائه پیچینگ فیلم مستند – جایگاه مصاحبه و تکنیکهای مصاحبه در سینمای مستند
لازم به ذکر است، قبل از شروع کلاس و ثبت‌نام قطعی هنرجویان، روز دوشنبه ۱۹ دی‌ماه ساعت ۱۵ جلسه معارفه کلاس توسط مدرس در محل دفتر انجام می‌شود و برای حضور در جلسه معارفه تماس با دفتر و پیش ثبت‌نام ضروری است.
علاقه‌مندان برای ثبت‌نام و کسب اطلاعات بیشتر بایستی با شماره تماس‌های دفتر ویژه تهران که شامل ۰۲۱۸۸۸۰۲۸۷۷ و ۰۲۱۸۸۸۹۲۹۴۳ است، در ساعات اداری تماس گرفته و یا به آدرس دفتر به نشانی میدان فردوسی، خ استاد نجات الهی جنوبی (ویلا)، جنب پارک ورشو، کوچه ششم، پلاک یازده مراجعه کنند.
