دسته: مجامع

در فاصله کمتر از سه ماه تا آغاز جشنواره کن ۲۰۲۳، شایعات پیرامون فیلم‌های حاضر در این رویداد مهم سینمایی قوت گرفته است .

به گزارش سینمای خانگی به نقل از شوبیز، هفتاد و ششمین جشنواره فیلم کن از اواسط ماه می (اواخر اردیبهشت) در جنوب فرانسه آغاز به کار می‌کند از همین حالا گمانه‌زنی‌های فراوانی از نمایش فیلم‌های مورد انتظار سینمایی در این رویداد منتشر شده است.

بنابر اعلام برخی منابع، فیلم سینمایی «قاتلان ماه کامل» ساخته «مارتین اسکورسیزی» نخستین نمایش جهانی خود را قطعاً در کن تجربه خواهد کرد. این فیلم در افتتاحیه و احتمالا در بخش رقابتی نخواهد بود و اما «تیری فرمو» مدیر جشنواره کن بی‌صبرانه در انتظار حضور اسکورسیزی، دنیرو و دی کاپریو روی فرش قرمز در کاخ جشنواره کن خواهد بود.

«قاتلان ماه کامل» بر اساس کتاب پرفروش و غیرداستانی نوشته «دیوید گرن» ساخته شده و داستان آن درباره مجموعه قتل‌هایی است که در دهه ۱۹۲۰ میلادی در اوکلاهاما روی می‌دهد؛ زمانی که سرخپوستان منطقه اوسیج در زیرزمین‌های خود نفت کشف کردند و سپس تک به تک کشته شدند و با افزایش آمار قتل‌ها سازمان تازه‌تاسیس اف‌بی‌آی پرونده را در دست گرفت و یکی از هولناک‌ترین جنایت‌های سازمان‌یافته تاریخ آمریکا افشا شد. 

در این فیلم «لئوناردو دی کاپریو» در نقش «ارنست برکهات» بازی می‌کند که خواهرزاده یک دامدار قدرتمند به نام «ویلیام هیل» با نقش‌آفرینی «رابرت دنیرو» است. «لیلی گلداستون» نیز در فیلم در نقش همسر «دی کاپریو» بازی می‌کند. 

 فیلم کوتاه  (۳۰ دقیقه‌ای) ساخته «پدرو آلمادوار» با عنوان «روش عجیب زندگی» با نقش‌آفرینی «اتان هاوک» و «پدرو پاسکال» که می‌تواند انتخاب مناسبی برای شب افتتاحیه کن باشد.

این فیلمساز یک ماه پیش تایید کرده بود که با این فیلم به جشنواره کن سفر می‌کند، اما این نمایش به عنوان فیلم افتتاحیه، برای یک فیلم کوتاه غیرعادی خواهد بود. فیلم کوتاه قبلی «آلمادوار» به زبان انگلیسی به نام «صدای انسان» با بازی «تیلدا سوینتون» سه سال پیش در ونیز به نمایش درآمد.

فیلم «اوپنهایمر» ساخته جدید «کریستوفر نولان» که بسیاری از سینمادوستان در انتظار تماشای آن هستند نیز در میان گزینه‌های اصلی نمایش در کن ۲۰۲۳ قرار دارد که در آن «کیلین مورفی» در نقش «رابر اوپنهایمر» دانشمند و فیزیکردان آمریکایی ملقب به پدر بمب اتمی بازی کرده است. این فیلم ۱۰۰ میلیون دلاری، از فیلم‌های علمی تخیلی نولان فاصله گرفته و شبیه فیلم «دانکرک» یک روایت تاریخی است. فیلم‌نامه این فیلم بر اساس کتاب «پرومته آمریکایی، پیروزی و تراژدی جی رابرت اوپنهایمر» نوشته شده و علاوه بر «کیلین مورفی» در نقش اصلی؛ «امیلی بلانت»، «رابرت داونی جونیور»  «مت دیمون»، «کنت برانا» و «کیسی افلک» بازیگران اصلی این فیلم هستند.

پنجمین قسمت از این سری فیلم‌های «ایندیانا جونز» به کارگردانی «جیمز منگولد» که با بازگشت «هریسون فورد» ۸۰ ساله در نقش ایندیانا جونز همراه شده است هم طبق اعلام برخی منابع شانس بالایی برای نمایش در کن دارد. «ایندیانا جونز: روزشمار سرنوشت» در ابتدا قرار بود توسط «استیون اسپیلبرگ» ساخته شود اما در نهایت «جیمز منگولد» به کارگردانی این پروژه رسید.

گفته می‌شود فیلم جدید و فرانسوی با عنوان «مورد علاقه» ساخته «مایوین» با بازی «جانی دپ» نیز در فهرست فیلم‌های کن ۲۰۲۳ حضور دارد که می‌تواند با حضور این ستاره پرحاشیه توجهات ویژه‌ای را به سوی جشنواره معطوف کند. پیش‌بینی می شود این فیلم در کنار فیلم کوتاه ساخته «پدرو آمادوار» در افتتاحیه کن رونمایی شوند.

هفتاد و ششمین دوره جشنواره فیلم کن از تاریخ ۱۶ تا ۲۷ می سال ۲۰۲۳ (۲۶ اردیبهشت تا ۶ خرداد ۱۴۰۲) برگزار می‌شود.

رئیس سازمان سینمایی گفت: یکی از دغدغه‌های ما و اولویت‌های سازمان سینمایی و دولت سیزدهم، شناسایی مستندسازان مستعد در سراسر کشور است، به نظرم این نیرو و ظرفیت که در هنرمندان استانی وجود دارد، نباید از دست برود.

به گزارش سینمای خانگی از روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، پنجاه و نهمین نشست هفتگی رئیس سازمان سینمایی با معاونان و مدیران موسسات تابعه، سه‌شنبه دوم اسفندماه ۱۴۰۱ در محل مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی برگزار شد.

در این جلسه، رئیس سازمان سینمایی با تشریح وضعیت سینمای ایران، درباره اولویت‌ها و چشم‌اندازهای برنامه‌ها و طرح‌های سال آینده و همچنین اقدامات و برنامه‌های مرکز گسترش در سالی که گذشت و سال ۱۴۰۲ صحبت کرد.

در بخش دیگری از این جلسه، مدیر عامل، معاونان و مدیران مرکز گسترش ضمن ارائه گزارش درباره عملکرد، فعالیت‌ها و اقدامات سال ۱۴۰۱، درباره چشم‌انداز، طرح‌ها و برنامه‌های سال ۱۴۰۲ صحبت کردند.

حاضران در جلسه نیز، علاوه بر بحث از سینمای ایران، درباره وضعیت تولیدات مستند و پویانمایی، نحوه توزیع، اکران و نمایش صحبت کرده و پیشنهادهایی ارائه دادند.

محمد خزاعی رئیس سازمان سینمایی در آغاز این نشست با اشاره به فعالیت‌های مرکز گسترش در یک سال اخیر گفت: آنچه در مرکز مشاهده می‌کنیم، تلاش برای ارتقای کیفیت سینمای مستند، سینمای هنری و سینمای اندیشه‌مند است. خوشحالم که گروه «هنر و تجربه» به عنوان زیرمجموعه مرکز گسترش، دوران سخت گذار را سپری کرده، فعالیت‌های اجرایی شروع شده و برنامه‌ها روی روال است، شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» با موفقیت برگزار شد، نمره مرکز گسترش قابل قبول است، اما انتظار جامعه سینمایی از مرکز گسترش و زیرمجموعه‌هایش بالاست، امیدوارم دوستانم در سالی که پیش روست، به این انتظار پاسخ شایسته بدهند.

او در ادامه با اشاره به اولویت‌ها و سیاست‌گذاری‌های سازمان سینمایی گفت: آنچه در همه بخش‌های سینمای ایران برایمان مهم است، توجه به مخاطب و جلب رضایت اوست. از سویی دیگر یکی از دغدغه‌های ما و اولویت‌های سازمان سینمایی و دولت سیزدهم، شناسایی مستندسازان مستعد در سراسر کشور است، به نظرم این نیرو و ظرفیت که در هنرمندان استانی وجود دارد، نباید از دست برود. مرکز گسترش قابلیت بالایی برای شناسایی، معرفی و کشف این استعدادها دارد. حرکت موفقیت آمیزی که در شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» شروع شد، اهتمام به جدی‌تر شدن نقش سینماگران استانی و دیده شدن جوانان مستعد بود که باید ادامه یابد و در هفدهمین جشنواره، نمود مضاعف پیدا کند.

خزاعی تاکید کرد: شورای سیاست‌گذاری هفدهمین جشنواره «سینماحقیقت» به زودی معرفی شده و فراخوان این دوره پیش از شروع سال ۱۴۰۲ منتشر خواهد شد تا حرکت قطار جشنواره بعدی متوقف نشود.

رئیس سازمان سینمایی با تاکید بر اهمیت و جایگاه پویانمایی در مرکز گسترش گفت: مرکز در حوزه پویانمایی موفقیت‌های داخلی و بین‌المللی مختلفی در سالی که سپری شد به دست آورد، توجه به جایگاه این هنر، صنعت و رفتن به سمت بازارهای بین‌المللی، ارزآوری و تقویت ساز و کارهای تولید، توزیع و نمایش در این بخش بسیار مهم است و از مهمترین برنامه‌های مرکز در سال آینده خواهد بود.

خزاعی در بخش دیگری از این جلسه گفت: ضروری است که به نیازها و تحولات جامعه توجه شود، طراحی اتاق فکرها، کارگروههایی که به تولید فکر بپردازند و شوراهایی که در بخش اندیشه ورزی کار کنند، اهمیت دارد. از سویی دیگر سینمای مستند باید با فضای جامعه همسو باشد، مخاطب این نیاز را احساس می‌کند، که سینمای مستند انعکاسی از روح جامعه است. در تولید مستند و پویانمایی دغدغه‌های ملی، مسائل جامعه و کشور را باید لحاظ کرد و نباید از آنچه کشور، مردم و جامعه فرهنگی با آن درگیر است غفلت کرد.

رئیس سازمان سینمایی درباره ضرورت توجه به مستندسازی و تنوع گونه‌ها و مضامین افزود: سینمای مستند، زمانی زنده است که متنوع و باطراوت باشد.به گونه‌های مهجور در مستندسازی توجه کنیم و موج‌های روز، ما را از مسیر سینمای مستند که مسیر اندیشه، خردورزی و تعقل است، دور نکند. البته که در تولید، توزیع و نمایش در مرکز گسترش باید به نیازهای جامعه توجه کنیم.

خزاعی ادامه داد: یکی از مسائلی که در سازمان سینمایی و در حوزه مستند به آن توجه و اهتمام داریم، پیوند دادن سینمای مستند با سازمان‌ها و ارگان‌های بزرگ است. تعامل با دستگاههای اقتصادی فرصتی است که دستاوردهای بزرگ کشور در عرصه صنایع نفت، فولاد، پتروشیمی و … عینی شده و افکار عمومی از آن مطلع شوند. این موضوع به تقویت هویت ملی و احیای غرور ملی می‌انجامد. از سویی دیگر، به ایجاد همدلی و همگرایی با بدنه سینما و خانواده سینمای مستند و همه سینماگران در مرکز گسترش معتقدیم، خانواده بزرگ سینمای ایران باید شرایطی مطلوب برای معیشت و فعالیت داشته باشد.

او تاکید کرد: متاسفانه بعضی اقدامات حاشیه‌ای تعدادی از سینماگران و مستندسازان مانع از آن می‌شود که دغدغه‌های معیشتی که سازمان نسبت به خانواده سینما دارد، به خوبی اجرا شود. مرکز گسترش به عنوان یکی از زیرمجموعه‌های سازمان سینمایی، خانه همه مستندسازان است. درگاهای ورودی سازمان به روی همه فیلمسازانی باز است که قواعد نظام جمهوری اسلامی ایران را رعایت کرده و زیر پرچم ملی کشور ایران فعالیت می‌کنند. البته بعضی از سینماگران از دایره خارج شدند، مگر این که تلاش کنند که به چهارچوب های قانونی سینمای کشور برگردند.

رئیس سازمان سینمایی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به برگزاری هفته‌های فیلم در استان‌ها گفت: برگزاری رویدادها، جشنواره‌های منطقه‌ای، استانی و بین‌المللی، توجه به استعدادها و فیلمسازان استانی، خونی تازه در رگ سینمای ایران جاری می‌کند. مرکز گسترش در تعامل با مراکز و سازمان‌های استانی باید این بستر را فراهم کنند. داد و ستد فرهنگی و تفاهمنامه‌های سینمایی بین تهران و سایر استان‌ها، این مسیر را هموار می‌کند. همه امکانات و رویدادها نباید در تهران و شهرهای بزرگ متمرکز شوند.

او در بخشی از این جلسه تاکید کرد: توجه به فیلمسازان استانی و اهتمام برای حل مسائل آنان را فراموش نکنیم، در هنر و تجربه، میزبان فیلمسازان استانی باشید و حرف‌هایشان را شنیده و مشکلاتشان را حل کنیم. گاهی ممکن است فیلمی مناسب اکران گسترده نباشد، اما می‌شود آن را در استان یا منطقه‌ای به شکلی خلاقانه اکران کرد، با این شیوه فیلمسازان و مستندسازان را نسبت به تلاش و پیگیری کارشان امیدوار می‌کنیم.

خزاعی افزود: توجه به اکران مستندها در سینما و اکران آنلاین در پلتفرم‌ها، در سال آینده باید جدی‌تر پیگیری شود، ارتباط بین مخاطب و سینمای مستند را تقویت کنیم و تنها به دنبال مخاطب جشنواره‌ای و ایام محدود برگزاری رویدادهایی نظیر جشنواره «سینماحقیقت» نباشیم. فاصله بین سینمای مستند و مخاطب برداریم تا آثار به گستره مخاطبان بیشتری دست یابند.

محمد خزاعی با تاکید به اهمیت آموزش گفت: آموزش آنلاین، برگزاری کارگاه‌ها، اردوهای آموزشی، با حضور مستندسازان، دانشجویان، علاقه‌مندان به این حوزه می‌تواند زمینه تحول در حوزه دانش سینمای مستند را فراهم کند. خروجی این آموزش‌ها بنیان‌های سینمای مستند را تقویت خواهد کرد. مستندسازی بر اساس اولویت‌های ملی و مسائل روز، رویکردی است که در مرکز دنبال شده و انشالله در سال آینده پیگیری خواهد شد.

رئیس سازمان سینمایی گفت: سینما، رسانه موثری در شکل دهی به آرا و افکار است، سینمای ما باید غرور ملی، عرق ملی و امید را افزایش دهد، آنچه در جامعه وجود دارد، می‌تواند پیام روح بخش و امیدافزایی باشد که مردم از سینما دریافت می‌کنند. سینما در کنار روایت کاستی‌ها، باید وحدت، یکدلی، همدلی و امید را روی پرده بیاورد و این مردم شریف را نسبت به آینده و چشم‌انداز روشن آن امیدوار کند.

در این جلسه، اصغر فارسی معاون توسعه مدیریت و منابع سازمان، حبیب ایل بیگی معاون ارزشیابی و نظارت سازمان، قادر آشنا معاون توسعه فناوری و مطالعات سینمایی، علیرضا اسماعیلی دستیار و مدیر کل حوزه ریاست، محمدرضا سوقندی مدیر کل دفتر حقوقی، عملکرد و امور استان‌ها، غلامرضا نجاتی مدیر حراست سازمان امورسینمایی و سمعی بصری، یزدان عشیری مدیر کل روابط عمومی سازمان، لادن طاهری رئیس فیلمخانه ملی ایران، سیدصادق موسوی مدیر کل دفتر جشنواره‌ها و همکاری‌های بین‌الملل، سیدمهدی جوادی مدیر عامل بنیاد سینمایی فارابی، مجید اسماعیلی مدیر عامل موزه سینما، مهدی آذرپندار مدیر عامل انجمن سینمای جوانان و هاشم میرزاخانی مدیر عامل موسسه سینماشهر حضور داشتند. همچنین محمد حمیدی مقدم مدیر عامل مرکز گسترش، عباس اسداللهی معاون مالی و خزانه‌دار مرکز، عبدالحسین بدرلو معاون مستند و محمد طیب سرپرست هنر و تجربه و مدیر بازرگانی مرکز از حاضران در این جلسه بودند.

تهیه‌کننده فیلم «سرهنگ ثریا» با برشمردن دلیل کاهش متقاضیان فیلم‌های اکران نوروزی بیان کرد که برای اکران این فیلم هنوز تصمیم قطعی گرفته نشده است.

به گزارش سینمای خانگی، جلیل شعبانی که فیلم «سرهنگ ثریا» را به کارگردانی لیلی عاج در جشنواره فجر امسال رونمایی کرد، در گفت‌وگویی با ایسنا درباره زمان اکران این فیلم  و ارزیابی‌اش از شرایط کلی اکران گفت: فعلاً تصمیم خاصی برای اکران «سرهنگ ثریا» گرفته نشده است و بررسی‌ها برای زمان مناسب در سازمان اوج انجام می‌شود. البته به نظرم امسال با توجه به مقارن شدن عید نوروز با ماه مبارک رمضان، استقبال از اکران نوروز کمتر شده است.

او افزود: بجز این مسئله، در حال حاضر چند فیلم کمدی در حال اکران هستند که سینمادارها نمایش آن‌ها را در عید 1402 هم ادامه می‌دهند و این نگرانی برای تهیه‌کننده‌های دیگر وجود دارد که نمایش فیلمشان در این مقطع چه سرنوشتی پیدا می‌کند بخصوص فیلم‌های جشنواره که کمدی هم در میان آن‌ها نبود و فیلم‌هایی که ساخته شده‌اند شاید با این فیلم‌های کمدی نتوانند رقابت کنند به همین دلیل فکر می‌کنم این هم عاملی برای کم شدن استقبال از اکران نوروزی است.

شعبانی درباره اینکه وقتی مجموع فیلم‌های جشنواره به اکران برسند در نبود فیلم کمدی چه شرایطی پیدا می‌کنند چرا که اکران فیلم‌های کمدی به فروش دیگر فیلم‌ها هم کمک می‌کند؟ گفت:‌ فکر نمی‌کنم حتماً دلیل فروش فیلم‌های دیگر حضور آثار کمدی باشد چون سابقه داشته که فیلم‌های درام و اجتماعی بدون فیلم‌های کمدی هم توانسته‌اند مخاطب خود را به سینما بکشانند. مهم این است که فیلم‌ها به لحاظ کیفیت خوب باشند و قابلیت جذب مخاطب را داشته باشند.

این تهیه‌کننده که فیلمش دیپلم افتخار بهترین کارگردان فیلم اولی را گرفته است، اظهار کرد:‌ معتقدم که سطح کیفی فیلم‌ها باید بالا رود و ذائقه تماشاچی عوض شود چون آن‌ها عادت کرده‌اند که فیلم کمدی ببینند ولی این شراط در حال تغییر است و کم‌کم مردم عادت می‌کنند که فیلم‌های پلیسی را نیز دنبال کنند مثل آنچه در شبکه نمایش خانگی عرضه شده است؛ بنابراین ژانرهای متعددی هستند که می‌توانند جایگزین فیلم‌های کمدی در سینما شوند ولی قاعدتا باید با کیفیت ساخته شوند.

او در پایان در پاسخ به اینکه آیا «سرهنگ ثریا» برای اکران عمومی دچار تغییراتی می‌شود؟ گفت: در حال جمع‌آوری نظر تماشاچیان فیلم در جشنواره هستیم ولی تصورم این نیست که تغییرات خاصی داشته باشیم با این حال اگر جمع‌بندی بازخوردها ما را این به نتیجه برساند که تغییراتی لازم است، آن را اعمال خواهیم کرد.

«سرهنگ ثریا» با بازی ژاله صامتی در نقش سرهنگ ثریا و نیز وحید آقاپور و دیبا زاهدی محصول سازمان اوج است.

سعید خانی تهیه‌کننده و پخش‌کننده سینما می‌گوید فیلم‌های راه یافته به جشنواره فیلم فجر آثار مخاطب‌پسند نیستند و امیدها برای اکران به فیلم‌هایی است که در این دوره از جشنواره شرکت نکردند.

به گزارش سینمای خانگی، سعید خانی تهیه کننده و پخش کننده سینما در گفتگو با مهر، با اشاره به اینکه در حال حاضر شرکت‌های پخش سینمایی دچار معضل نبود فیلم مناسب برای عرضه مواجه هستند، گفت: هر چند قرار است در این هفته فیلم سینمایی «خط استوا» را در سینماها اکران کنیم اما فیلم‌های دیگری نیز هست که همچنان فرصت اکران برای آنها فراهم نشده است.

وی با اشاره به اینکه شرکت‌های پخش نیاز به محتوا برای ادامه فعالیت دارند، تاکید کرد: شرکت‌های پخش بدون محتوا که در سینما همان فیلم است، هیچ کارایی ندارد. در واقع باید محتوا به دست پخش برسد تا شرکت‌های پخش بتوانند عرضه مناسبی برای دیدن شدن و موفقیت فیلم در گیشه داشته باشند.

خانی بیان کرد: در حال حاضر بسیاری از تهیه‌کنندگان بخش خصوصی نگران شرایط فعلی اکران در سینماها هستند و تمایلی به اکران فیلم‌های خود ندارد، فیلم‌هایی نیز که در این دوره جشنواره فیلم فجر حضور داشتند نیز فیلم‌های مخاطب‌پسندی نبوده و بسیاری از پخش کنندگان برای اکران این فیلم‌ها ترغیب نمی‌شوند.

وی ادامه داد: پخش‌کنندگان سینمایی در حال حاضر نگران محتوا هستند و باید محتوای خوب تولید شود تا در مرحله پخش قرار گیرند. در حال حاضر می‌توان به فیلم‌هایی که خارج از جشنواره فیلم فجر بودند برای اکران فکر کرد تا شاید بتوانند در حوزه جذب مخاطب موفق باشند، در واقع همه امید ما به فیلم‌های خارج از جشنواره است تا تنور سینما را گرم کنند.

خانی درباره اینکه پیش از برگزاری جشنواره فیلم فجر اعلام شده بود که اولویت اکران با فیلم‌های حاضر در این دوره است و در چنین شرایطی اکران فیلم‌های مدنظر پخش‌کنندگان به تعویق می‌افتد، گفت: فکر می‌کنم در حال حاضر شرایط اکران، شرایط سختی است و صاحبان فیلم‌ها هم تمایلی به اکران ندارند. اما فکر می‌کنم آن زمان یک حرفی زده شده اما مساله اصلی در اکران عرضه و تقاضا است و در چنین شرایطی اگر مخاطب علاقه‌مند به اکران فیلم‌های خارج از جشنواره است باید آن فیلم‌ها اکران شود.

وی تاکید کرد: متأسفانه دولت حتی در حوزه اکران فیلم‌ها نیز دخالت می‌کند، این در حالی است که وقتی مجوز اکران صادر می‌شود زمان و چگونگی اکران فیلم به کارگردان و صاحب اثر مربوط می‌شود.

مدیر شرکت پخش خانه فیلم ادامه داد: لازم است این را بدانیم که تعداد کمی فیلم برای اکران وجود دارد چرا که صاحبان آثار تمایلی به نمایش فیلم خود ندارند. این در حالی است که از همین تعداد باز هم تعداد کمی پیش‌بینی می‌شود که اکران خوبی داشته باشند.

وی بیان کرد: در حال حاضر اکران فیلم‌های سینمایی به هیچ عنوان توجیه اقتصادی ندارد. به عنوان مثال فیلم سینمایی «دوزیست» در سال ۹۸ با هدف اکران در سال ۹۹ تولید شد، اما با شیوع کرونا و تعطیلی سینماها، این فیلم بیش از ۲ سال اکران نشد و البته چاره‌ای نیز جر آن نداشتیم. هرچند این فیلم اکران شد و سه برابر هزینه تولید، فروش داشتیم اما آیا با این فروش می‌توانیم یک فیلم دیگر بسازیم.

خانی گفت: نکته اینجاست که آقایان فراموش کرده‌اند که شرایط تولید به گونه‌ای سخت شده است که اکران نشدن یک فیلم می‌تواند یک تهیه‌کننده بخش خصوصی را نابود کرده و به خاک سیاه بنشاند. بخش دولتی که دغدغه اکران و بازگشت سرمایه ندارد به همین دلیل اصلاً به این مساله فکر نمی‌کند.

سیداحمد میرعلایی مدیرعامل پیشین بنیاد سینمایی فارابی گفت: شورای عالی انقلاب فرهنگی نیاز به افرادی مانند سردار سلیمانی دارد که شبانه روز و دغدغه مندانه برای نظام و کشور دل بسوزانند و تلاش کنند؛ مدیران شورای عالی انقلاب فرهنگی باید بدانند و آگاه باشند که این روزها به واسطه نفوذ فرهنگی دشمنان قسم خورده نظام و انقلاب اسلامی ما با مشکلات عدیده ای مواجه هستیم و اگر تدبیری در مواجهه با این پدیده شوم نداشته باشیم مشکلات مان مرتباً افزایش پیدا خواهد کرد.

تهیه کننده فیلم سینمایی «شب واقعه» در مصاحبه با سینماپرس، گفت: شورای عالی انقلاب فرهنگی اگر در دوره های مختلف به وظیفه خود خوب عمل کرده بود امروزه نباید شاهد این همه نابسامانی فرهنگی در جامعه باشیم؛ نابسامانی های حوزه فرهنگ و هنر در سینما و تلویزیون به شدت مشهود است و قطعاً کم کاری شورای عالی انقلاب فرهنگی در این امر مهم دخیل بوده و هست.

مدیرعامل موسسه سینمایی «ماهد فیلم» یادآور شد: حضرت امام خمینی (ره) انقلاب اسلامی را انقلابی کاملاً فرهنگی طراحی کردند؛ ایشان در همان دوران پیش از انقلاب با انجام هرگونه کار مسلحانه مخالف بودند و تأکید داشتند که این انقلاب باید فرهنگی و آگاهانه باشد از این رو تمامی ارکان و اجزای کشور باید بر اساس فرهنگ اصیل ملی و انقلابی پیش بروند.

این کارشناس فرهنگی سپس با انتقاد شدید از فضای فرهنگی امروز کشور تصریح کرد: اگر امروز نگاهی گذرا به سینمای بعد از انقلاب اسلامی بیندازیم متوجه می شویم که امروز در سال ۱۴۰۱ سینمای ما آن چیزی نیست که فرهنگ انقلاب اسلامی در پی آن بود و آن را مطالبه می کرد.

میرعلایی متذکر شد: دبیر و دیگر اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی باید بدانند که فرماندهان خط مقدم جبهه فرهنگی کشور هستند؛ آن هم کشوری با اقتدار و قدرت جمهوری اسلامی ایران که ابرقدرت های جهان می خواهند به آن همه جانبه حمله کنند. این ابرقدرت ها از آنجا که در جنگ میدانی همیشه از ما شکست خوردند امروز می خواهند به صورت جنگ نرم وارد میدان عمل شده و حوزه فرهنگی کشور ما را دچار آسیب و مخاطره کنند.

وی در همین راستا تأکید کرد: این مسأله ای است که حضرت آقا سال ها است در خصوص آن تذکر می دهند و گوشزد می کنند اما متأسفانه هیچ اقدام شایسته ای از سوی مسئولین و سیاست گذاران حوزه فرهنگی کشور در رابطه با مقابله جدی با این پدیده شوم صورت نگرفته و اگر احیاناً کارهای هم انجام شده تنها یک سری مسائل ظاهری و تشریفاتی مانند نصب بنر و… بوده که هیچ دردی را درمان نکرده و نمی کند.

این تهیه کننده سینما خاطرنشان کرد: شورای عالی انقلاب فرهنگی باید بداند که پرچمدار اصلی حوزه فرهنگی و هنری کشور و انقلاب اسلامی است؛ اگر این شورا و پس از آن سایر نهادهای فرهنگی همانند کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی به وظایف خود عمل نکنند قطعاً مسئولان اجرایی حوزه فرهنگی نیز به وظایف خود جامعه عمل نخواهند پوشید.

میرعلایی تصریح کرد: آقایانی که در شورای عالی انقلاب فرهنگی حضور دارند کافی است در همین راهپیمایی ۲۲ بهمن ماه و در ایام الله دهه فجر به خیابان انقلاب تهران بروند و همین سردر سینماها را تماشا کنند و ببینند آیا آنچه بر سردر سینماها است نشانی از فرهنگ انقلاب اسلامی دارد؟ آیا عناوین کتاب هایی که پشت ویترین کتاب فروشی ها است هیچ سنخیت و قرابتی با فرهنگ ارزشمند ایرانی-اسلامی دارد؟ آیا پوسترهای تئاتر و نمایش هایی که در سالن ها اجرا می شود با آرمان های انقلاب همخوانی دارد؟

وی متذکر شد: اصلاً این آقایان سالی چند بار به تئاتر و سینما می روند؟ آیا این عزیزان حتی یک بار هم که شده به یکی از کنسرت هایی که با مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار می شود رفته اند که ببینند در آنجا چه می گذرد؟ آیا این ها جزئی از فرهنگ هست یا نه؟ آیا شما نباید بروید و رصد کنید؟ شما کدام کار خوب را مورد تشویق قرار دادید که مردم از آن الگو بگیرند؟

این سینماگر در ادامه این گفتگو خطاب به مدیران شورای عالی انقلاب فرهنگی اظهار داشت: آقایان برنامه شما راجع به حجاب اسلامی چیست؟ چه برنامه ای برای ربا دارید؟ از نظر شما این معاملاتی که در بانک ها صورت می گیرد حلال است یا حرام؟ این ها نکاتی است که شما باید به آن توجه داشته باشید.

میرعلایی ادامه داد: اگر حضرت آقا همواره از فرهنگ صحبت می کنند به دلیل آن است که حوزه فرهنگی در دنیای امروز نقش بسیار کلیدی و تعیین کننده ای دارد؛ این وظیفه شورای عالی انقلاب فرهنگی است که بیاید و همین مقوله اخیر یعنی «جهاد تبیین» را تعریف کند.

وی در همین راستا با طرح این پرسش که چه تدبیری برای نسل زد و آلفا دارید؟ گفت: شما باید برای جوانی که زاده نسل اینترنت است برنامه داشته باشید؛ شما چه فکری کرده اید تا این جوانان دچار انحراف و گمراهی نشوند؟

میرعلایی خاطرنشان کرد: شورای عالی انقلاب فرهنگی باید در همه امور فرهنگی و هنری کشور نقش تعیین کننده داشته باشد. در همین جشنواره های شعر، موسیقی، تئاتر، تجسمی و فیلم فجر باید تعیین کننده باشد. چرا جای اعضای این شورا همواره خالی است؟ اعضای این شورا چقدر به فرهنگ عمومی کشور اهمیت می دهند؟ آیا برای آن ها مهم است که فرهنگ و هنر کشور به چه سمت و سویی می رود؟ آیا اعضای شورا تغییرات محسوس و ظاهری کشور را احساس می کنند؟ آیا آن ها خود را مقصر این اتفاقات می دانند یا خیر؟ ما نباید همه تقصیرها را به گردن دشمنان بیندازیم چرا که بی تردید خود مسئولان ما نیز مقصر این اتفاقات هستند.

این کارشناس فرهنگی در خاتمه این گفتگو افزود: به هر صورت به حمدالله این کشور کشوری نیست که رها شده باشد و حضرت پروردگار و حضرت ولیعصر (عج) هوای این نظام مقدس و این مردم را دارند اما این مسئولان هستند که باید بترسند از روز قیامت که کوتاهی های خود را نمی توانند پشت آمار و ارقام و کارهای نمایشی شان قایم کنند! آن ها باید از روز قیامت و ظهور حضرت حجت (عج) بترسند و از این بی خیالی دست بردارند.

محبت خالصانۀ کودکان به یکدیگر در کنار شخصیت‌پردازی و بازی‌های قوی، فیلم سینمایی «کاپیتان» را به یک اثر فوق العاده پرمحتوا تبدیل کرده است؛ فیلمی که متأسفانه از دید داوران جشنواره دور و از سبد سیمرغ‌ها جا ماند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل ازایرنا، «کاپیتان» فیلمی در مورد پسربچه‌ای سرطانی است که دوست دارد با کریم باقری دیدار کند و در آینده فوتبالیست و حتی به عنوان کاپیتان تیم ملی انتخاب شود.

بیش از نود درصد فیلم در بیمارستان کودکان اتفاق می‌افتد جایی که از اختلافات و مشکلات بزرگترها خبری نیست. خیانت، دورویی و بدجنسی در این فیلم جایگاهی ندارد. فیلمی پر از مضامین انسانی و فرهنگ ساز که از نظر آموزشی برای نسل جدیدمان که تحت تأثیر فضاهای مجازی و تبلیغات سوء و آموزه های غیر اخلاقی هستند مفید و بسیار آموزنده است.

محبت خالصانۀ این کودکان به یکدیگر در کنار شخصیت پردازی و بازی های قوی، فیلم را به یک اثر فوق العاده پر محتوا تبدیل کرده است. فیلمی که متأسفانه از دید داوران جشنواره دور و از سبد سیمرغ ها جا ماند.

فیلمی که مشکلات فنی اش هم آنچنان نبود که محتوای فیلم به حاشیه رود حتی قابل رقابت با بسیاری از فیلم های راه یافته به جشنواره بود. شاید ایدۀ نو و جدیدی ندارد ولی باز هم برای مخاطب جدید است چرا که این نوع فیلم ها تاریخ مصرف ندارند و همه پسند و همه جایی هستند.

نژاد و جنسیت و زبان در این فیلم معیار خوب بودن نیست بلکه در دنیای این کودکان سرطانی، عشق و علاقه به همنوع و شاد کردن دیگران اولویت دارد مثل کاری که پسر آبادانی انجام می‌دهد تا با خاطراتش بقیه را شاد کند در حالی که خودش غم زیاد دارد مانند همان کاری که دلقک فیلم می‌کند.

کاپیتان برای رسیدن به آرزویش تلاش می‌کند و علی رغم نظر پزشکان مخفیانه به تمرین فوتبال می‌پردازد که نشانۀ امیدواری و اعتماد او به خدا است. امیدی که حتی در پدرش دیده نمی‌شود ولی کم کم و به واسطۀ پسرش او نیز به زندگی و آینده امیدوار می‌شود.

فیلم، روان تصویربرداری شده با دکوپاژی ساده و نورپردازی لایت که این سادگی نه تنها در این فیلم عیب نیست بلکه آن را دوست داشتنی‌تر می‌کند. بازی خوب پانته‌آ پناهی‌ها یکی از نقاط قوت فیلم است.

این فیلم شانس نامزدی در هیچکدام از بخش های جشنواره را به دست نیاورد اما خوشبختانه در بخش تجلی ارادۀ ملی به عنوان بهترین فیلم با مضمون تعلیم و تربیت توانست به آنانی که دغدغه‌شان چیزی بیش از سرگرمی است خود را نشان دهد و این جای بسی امیدواری است که هنوز هستند کسانی که فیلم های خوب و فرهنگ ساز را تشخیص می‌دهند و زحمات سازندگانش را بی ثمر نمی‌گذارند.

مدیر کمیته بین‌الملل هفدهمین جشنواره فیلم مقاومت از حضور ۴۰ کشور و بیش از ۳۰۰ سینماگر خارجی در این جشنواره خبر داد.

به گزارش سینمای خانگی از روابط عمومی هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت، دکتر محمدعلی مومنی ها گفت: با توجه به مهم بودن ابعاد جهانی و بین‌المللی گفتمان مقاومت، رایزنی‌ گسترده‌ای را با فیلمسازان و هنرمندان سینماگر بین المللی آغاز کردیم؛ که خوشبختانه با استقبال مناسبی مواجه شدیم و از لحاظ وسعت جغرافیایی و تعدد کشور، آثار خوبی با محوریت مقاومت به دبیرخانه جشنواره ارسال شده است که جزئیات آن و کشورهای شرکت کننده در این جشنواره را در آینده ای نزدیک در نشست رسانه‌ای و خبری که توسط کمیته روابط عمومی جشنواره برگزار خواهد شد، اعلام خواهیم کرد.

وی افزود: فراگیری مضمونی و موضوعی محتوای فراخوان، خوشبختانه به حدی بود که توجه کلیه کشورهای دنیا را با هر عقیده و مسلکی به خود جلب نماید و ملاک ما برای ارسال آثار، ضد امپریالیستی بودن نگاه کارگردان اثر بود که در این خصوص آثار زیادی نیز به دبیرخانه ارسال شد.

هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت؛ با شعار «گفتمان مقاومت، نهضت جهانی مستضعفین و آزادی قدس شریف» و دبیری دکتر جلال غفاری قدیر و به همت انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس بنیاد فرهنگی روایت فتح، اسفندماه سال جاری در خلیج فارس برگزار خواهد شد.

علی‌رضا بختیان تصریح کرد: بسیاری از کارگردانان هستند که علاقه‌مند در موضوع اقتباس کار کنند اما سرمایه‌گذار می‌ترسد.

به‌گزارش سینمای خانگی به‌نقل از خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ در ادامه پرونده «اقتباس در سینمای ایران» در میزگردی نظرات تخصصی صاحب‌نظران حوزه سینما را جویا شدیم در این میزگرد سید جواد میرهاشمی پژوهشگر و فیلم‌ساز، علی‌رضا بختیان تهیه‌کننده و فیلمساز و مجید کیانیان پژوهشگر و مترجم حوزه سینما و تئاتر حضور داشته اند که در ادامه بخش اول این میزگرد را می‌خوانید:به‌عنوان سوال ابتدایی، بفرمایید اقتباس در سینما به ماهو اقتباس چیست و اقتباس مکتوب، این موضوع را کمی  توصیح بدهید.

کیانیان: بحث را بنیادین شروع کردید. اگر بخواهم موجز به موضوع اشاره کنم، اساسا به لحاظ معنایی اقتباس در فرهنگ معین و دهخدا این‌گونه آورده شده:  فراگرفتن، اخذ کردن، آموختن و یا فایده گرفتن از کسی، اما در سینما به لحاظ رویکردی، چند  شکل مختلف بنابه نظرگاه صاحب‌نظران پیدا می‌کند. از جمله  اینکه دادلی اندرو معتقد است در اقتباس، سه رویکرد عمده وجود دارد. رویکرد اول وام گرفتن که بیشتر مبتنی بر زیبایی‌شناسی است تا وفاداری به متن، اتفاقی که مثلا برای آثار شکسپیر می‌افتد. یعنی یک مضمون از مکبث را می‌گیرند و تغییراتی ایجاد می‌کنند و صرفا بحث زیبایی‌شناسی مطرح است. رویکرد دوم، به اصطلاح تلاقی اینطور است که عین متن مبدا برش خورده و در متن مقصد می‌آید بدون کوچک‌ترین تغییر. رویکرد سوم نیز، وفاداری و تبدیل این‌طور است که وفاداری وجود دارد و  سعی می‌کنند از همان متن، همان نگاه را اما به ‌‌شکل بدیع‌تری به آن سمت بروند.

این نمونه رویکردهایی است که وجود دارد. از طرفی به توجه به مسیری که طی شده، در وادی مصادیق، شکل‌های مختلفی به خودش می‌گیرد. از جمله اینکه برخی به سراغ متون مکتوب می‌روند که ما در این مسیر در کشور بیشتر کار کرده‌ایم، برخی هم که بیشتر در سینمای روز جهان متداول است یا به تعبیر دقیق‌تر، سینمای هالیوود، آنها جهان تصویر و فهم تصویرشان را بر مبنای اقتباس شکل می‌دهند. به این معنی که سینما به مثابه جهانی از عناصر دنیای دید، وام‌دار هنرهای تجسمی است. اینگونه بگویم که مثلا در کشور خودمان، وقتی درباره اقتباس صحبت می‌کنیم، اولبن چیزی که به ذهن‌مان خطور می‌کند، این است که به سراغ متون مکتوب کلاسیک  و یا کهن برویم و اقتباس انجام دهیم. اما سینمای جهان یک گام جلوتر َشاید و یا عمیق‌تر، جهان و فرهنگ بصری‌شان را نیز وام‌دار و به نوعی اقتباس شده از هنرهای تجسمی می‌دانند.  سویه‌ی دیگری نیز وجود دارد، مثل فیلم مگنولیا که اقتباس از موسیقی می‌گیرند، در واقع پل توماس اندرسون اساساً به دنبال شکل دیگری از هنر می‌روند و چندان که در سکانس معروف وایز آپ (Wise up) مشخص است بنیان فیلم را بر مبنای موسیقی ایمی مان می‌آفریند.

در سینمای ایران، معمولا اقتباس کم داریم، و دوستان نویسنده‌ معتقدند که برای کارگردان و تهیه کننده سخت است هزینه کند هم به نویسنده اصلی و هم برای نوشتن فیلم‌نامه‌ای فیلم‌نامه نویس به صورت اقتباسی می‌نویسد. این یکی از معظلات است، البته که مانع اصلی نیست و دریچه‌های مختلفی وجود دارد که می‌تواند بحث اقتباس را پیش برد. لطفا این بحث را بیشتر موشکافی کنید. با توجه به اینکه در سینمای جهان بیشتر آثار، اتر اقتباسی هستند چه از کتاب، چه موسیقی   نقاشی و سایر هنرهای تجسمی و حتی در همین جشنواره فیلم کوتاه هم دیدیم، اقتباس از شعر صبحانه داشتیم. اما در سینمای ما کم‌رنگ است. فکر می‌کنید علت این کمرنگی در سینمای ما و برعکس پررنگ‌بودن آن در سینمای جهان چیست؟ و آیا این اثار اقتباسی تاثیر دارد؟
بختیان: به عنوان کسی که کار فیلم‌سازی انجام می‌دهم بحثی که خودتان مطرح کردید، یکی از مهم‌ترین عوامل مانع اقتباس در سینمای ایران است. در دنیا و هنگام فیلم‌سازی، بودجه‌های هنگفتی برای فیلم‌ها در نظر می‌گیرند. مثلا در هالیوود بودجه ی فیلمی کمتر از 5، یا 6 میلیون دلار  نیست. معادل آن را در ایران ببینیم که چه فیلمی اینچنین هزینه می‌کند! هزینه در واقع یکی از مهمترین عوامل در ایران است. اگر بخواهید از داستانی الهام بگیرید  و آن را تبدیل به فیلمنامه کنید، دو هزینه یابد پرداخت شود. در ایران متاسفانه، گِیجی که برای قیمت کارها گذاشته شده، دقیق است. یعنی مثلا اگر بگوییم فیلمنامه چقدر است، نمی‌گویند فیلمنامه اقتباسی  چنین هزینه‌ای دارد و فیلمنامه معمولی هزینه‌ای متفاوت.  برآورد می‌کنند یک فیلم‌نامه فلان مقدار هزینه دارد و  همان مقدار بسته می‌شود. حالا هرچقدر بگویی این اقتباس است و معادل همبن‌مفدار را باید برای تحقیق و پژوهش و.. بگذاری، در آن دیده نمی‌‌شود. به همین دلیل اغلب نویسنده‌ها به  سمت کار تحقیقاتی  خیلی دقیق نمی‌روند.

دومین موضوع این است که موضوعاتی که وجود دارد مثلا در بحثی که شما عنوان کردید، یکی از مسائل این است که برای ساخت فیلم‌هایی درباره‌ روزمرگی‌ها  که به شکل رئال، در حال تولید هستند، شرایط خوب، دکور مناسب و تجهیزات خوب وجود دارد،و لی  زیرساخت قوی برای کارهای کهن و اقتباسی در کشور نداریم.  این موضوع باز هم با بودجه و هزینه  برمی‌گردد.
فیلم‌هایی که شما می‌گویید در سینمای کوتاه و باقی از اقتباس ستفاده می‌شود،  صرفا با مراجعه به بخشی از آن است. یعنی یک قسمت را می‌گیرند و خود‌شان داستان‌پردازی می‌دهند. کمتر می‌بینید عین به عین اقتباس کرده باشند.

اما در کشورهای خارجی و هالیود داستان‌هایی چون هری‌پاتر و ژول‌ورن، عین به عین اقتباس و ساخته شده، چون هزینه می‌کنند. اما در ایران به دلیل کمبود بودجه. هزینه چنین چیزی امکان‌پذیر نیست. در ایران، شخصیتی از کتاب را اقتباس می‌کنند و با آن داستان خود را پیش می‌برند، در اصل با یک المان و یک نمایه و ارجاع کوچکی به داستان، آن را منتقل می‌کنند و البته شاید این دلیل هم باشد که ما هنوز مخاطب را به سمت فیلم‌های اقتباسی  عادت نداده‌ایم که به آن سمت بروند. بینندگان عمدتا به دنبال داستان‌های اجتماعی، عشق و عاشقی  و.. می‌روند. داستان‌هایی روایت که ما را به این قضیه عادت داده است.
بیننده ما، بیننده‌ای است عادت به چند ژانر ثالت عادت کرده است و کسی باید این قبح را بشکند. این کار را انجام نمی‌دهند. شما در سریال‌های تلویزیون هم ببینید، اگر به سمت سریال‌های تاریخی بروید،مخاطب اوایل زده می‌شود.

کمی که بگذرد جذب می‌‌شود و اواخر کار، شاید بگوید خوب است. چرا سریال را مثال زدم، چرا که سریال‌ها بیشتر کارهای اقتباسی انجام می‌دهند. من حس می‌کنم مزاج ایرانی‌ها هنوز خیلی تغییر نکرده است.

بحث گیشه خیلی مهم است و مخاطب در وهله اول آن کار را پس می‌زند و کارگردان می‌ترسد؟

بختیان: سرمایه‌گذار می‌ترسد، اتفاقا بسیاری از کارگردانان هستند که علاقه‌مند در این موضوعات کار کنند اما سرمایه‌گذار می‌ترسد. شما ببینید عمده‌ کارهایی که به شکل تاریخی کار شده و اقتباس صدرصد بوده در گیشه شکست خورده است. درآمد با هزینه‌ای که شما هم‌خوانی نداشته، و حمایت سازمان‌ها و ارگان‌ها از کارهای اقتباسی بسیار ضعیف است و تلویزیون نیز کار تاریخی با شرایط و موضوعات خاص خودش می‌سازد. خیلی به آن سمت نمی‌روند.
کیانیان: من با مقوله بازار فیلم موافق حرف‌های آقای بختیان هستم، و این موضوع در بحث تنوع ژانر هم مطرح می‌شود و مشخص می‌شود که چرا کارگردانان سراغ ژانرهای مختلف نمی‌روند. اما فیلم‌های اقتباسی کم نیستند و پرفروش نیز کم نداریم.  به نظرم معضل جای دیگری است. یک بحث، بحت مولف‌محور بودن ناخودآگاه فیلمسازان ماست. یعنی دوست دارند بنویسند و کارگردانی کنند. این  یک بخش است. بخش دیگر این است که سینماگران ما مشخصا تهیه‌کننده‌ها، همه جا، مخصوصا جاهایی که ویترین دارد پول می‌دهند اما جایی که ویترین ندارد، هزینه نمی‌کنند. این است که به مشکل می‌خوریم. مجموعه این موارد است که به سمت کارهای اقتباسی نمی‌روند. البته که فیلم‌هایی داریم که قصه‌های روز هستند، همین سریال محمد کارت، یاغی که آن هم اقتباسی است. مشکلی که به نظر من وجود دارد این است که رفقای فیلمساز ما خیلی به ایده اهمیت می‌دهند اما اینکه چگونه ایده را پیاده کنند، اهمیت نمی‌دهند. شما قطعا با دوستان جوانی همراه بودید که متنی اقتباسی از شکسپیر در دست دارند، ولی آن متن را تنها از یک صحنه اقتباس می‌کنند. در صورتی که اقتباس این نیست. چطور می‌توان زبان اثر را با یک صحنه اقتباس کرد. ما در چگونگی انتقال زبان مبدا در زبان مقصد و چگونگی پرداخت مشکل داریم. دچار تکرار می‌شویم  به شدت متن‌ها را تک صدا می‌کنیم، به شدت نمایه‌ای می‌کنیم، به شدت کاری می‌کنیم ارتباط سطح روایی مخاطب با اثر کنده می‌شود یعنی کاری می‌کنیم برای فهم روایتمان توسط مخاطب، روایت مبدا باید ضمیمه اثر باشد. بحث بازار و گیشه موافقم، اما بحث تهیه‌کننده‌ها نیز هست، ذائقه سازی نیز وجور دارد، بحث مولف محور بودن و مورد مهم شیوه پرداخت.

​​​​​​
بختیان: چیزی که ایشان درباره سریال یاغی گفتند، در سریال‌ها نیز اتفاق افتاده است. ولی کم و کم‌رنگ. چند سریال این اتفاق افتاده که این اواخر صداو سیما یا پلتفروم‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند. اما در سینما هنوز ما مشکل داریم. در سینما، فیلم‌هایی که اقتباسی بودند عمدتا گیشه را نداشتند. شاید تک و توک به آن رسیده باشند ولی عمده فیلم‌ها چنین نبوده‌اند. عمده فیلمسازان جوان ما علاقه‌مندند خودشان بنویسند و خودشان بسازند. پدیده کارگردان-مولف..

کیانیان: البته ما تنها نباید یک طرفه موضوع را ببینیم. از آن سمت نیز آثار مبدا معاصری که وجود دارد، این ضعف را دارند که ظرفیت ندارند. یعنی نویسنده فیلم‌نامه باید تلاش ویژه‌ای کند تا متن مبدا را به مقصد برساند. هم بحث روایتش است هم ساختار و قابلیت تصویری متون.
بختیان: اتفاقی که در کشور ما افتاده این است که بین تاریخ و فرهنگ الان و قدیم فاصله وجود دارد. مثلا فیلم کوتاهی کار شد به نام  «دوآلپا» که مردم با آن  آشنایی  ندارند. یعنی بین فرهنگ فاصله افتاده و کدها را ندارد. دقیقا آنچه که آقای کیانیان گفت. باید دانه دانه کدها را برایش تعریف کنیم. این تعریف کردن کار را سخت‌تر می‌کند و کارگردان سعی می‌کند سمت این موارد نرود. و فیلم چیزی باید که بیننده ببیند. راحت ارتباط برقرار کند. ولی وقتی کدهایی وجود دارد که نیاز به پس‌زمینه دارد و باید رویش کار انجام شده باشد، مسلما به آن سمت نمی‌رود. نیاز به فرهنگ‌سازی دارد و هنوز متاسفانه بستر فراهم نیست.

کیانیان: می‌شود از چند زاویه نگاه کرد. ازجمله انواع شکل‌های اقتباسی که آنها به سراغش می‌روند و کار می‌کنند. در صورتی که ما یک تصور یک خطی از اقتباس داریم که مثلا پیشنیه‌ی متن‌مان، حتما یک چیزی باشد. بر فرض مثال، سراغ دوآل‌پا برویم یا شاهنامه یا متن معاصر، اما اینکه چگونه با آن مواجهه شویم و یا آن متن چه باشد، اینجا یک سری مولفه‌های محوری و اساسی وجود دارد که گاها دیده نمی‌شود. به نظرم در دو سطح باید سراغ این موضوع برویم. یکی آسیب‌شناسی اتفاقاتی که افتاده‌اند که چهارپنج مورد را  عرض کردم. دیگر اینکه آنها چکار می‌کنند. اقتباسی که در مورد سینمای جهان می‌گوییم، تحلیل کنیم که چگونه صورت می‌پذیرد. به قولی یکی از دوستان مدیوم رسانه‌ای ما شعر و ادبیات است. مدیوم هالیودد رسانه و سینماست. یعنی مادرزاد شاعر به‌دنیا می‌آییم. آنها سینماگر هستند. این فاصله مقوله‌ی مهمی است.

میرهاشمی: درجامعه‌ای که  تیراژ کتاب 200.300 نسخه است، اصلا اقتباس کردن، یک مطلب  شوخی است. فرض کنید کتابی در ایران چاپ اول و دوم می‌شود، ناگهان به هر دلیلی چاپ سوم ممنوع چاپ می‌شود و یا بهتر بگویم “مجوز نشر این کتاب باطل و فروش این کتاب ممنوع می‌شود.” اما فیلمی بر اساس همان رمان ساخته می‌شود. سیاست فرهنگی‌مان یک با و دو هواست!