کارگردان مستند «داستان بارانی» گفت: این فیلم سفر هزار کیلومتری یک مرد برای دیدن دوست قدیمی‌اش است. هدف اصلی ما در این فیلم این بود که راهی برای خودمان و مخاطبان پیدا کنیم تا به درون ذهن شخصیت برویم.
به گزارش سینمای خانگی، حسین نژادموسی در گفت‌وگو با ایرنا، اظهار کرد: تاثیر جشنواره «سینماحقیقت» بر سینمای مستند ما و فیلمسازان غیرقابل انکار است. به نظر من یکی از بزرگ‌ترین رسالت‌های این جشنواره این است که به وجه تسمیه خودش پایبند باشد یعنی به حقیقتی که وجود دارد و توسط فیلمسازان مستند بازخوانی می‌شود، پایبند باشد. این موضوع با توجه به سلایق مختلف به دست می‌آید.
وی افزود: پویایی امروز جشنواره «سینماحقیقت» مدیون فیلمسازان خارج از پایتخت است. شکر خدا امسال در جشنواره شاهد فیلمهای جدی از شهرستان‌ها هستیم که دیده می‌شوند و ازنظر فنی و محتوایی کیفیت مطلوبی دارند.
وی ادامه داد: در این دوره آثار خوبی از فیلمسازان نام‌آشنا به جشنواره راه پیدا کرده‌اند و امیدواریم که نگاه جشنواره و داوران فارغ از اسم و اعتبار شخصی فیلمسازان باشد و کاملا منصفانه صرفا به فیلم‌ها نگاه کنند.
نژادموسی با اشاره به فراگیر شدن سینمای مستند گفت: مهم‌ترین ویژگی سینمای مستند ما امروزه این است که بسیار فراگیر شده است یعنی توجه مخاطبان به مستند نسبت به گذشته بیشتر شده است و همچنین فیلمسازان جدیدی با نگاه‌های مختلف فیلم می‌سازند. درواقع به دلیل پیشرفت علم و تکنولوژی حوزه مستند از نوعی انحصار خارج شده است و همزمان این موضوع می‌تواند تبدیل به چالشی برای کیفیت آثار شود. یعنی فراگیر شدن نباید موجب پایین آمدن کیفیت و نگاه سطحی به مستند شود.
کارگردان مستند «داستان بارانی» که در بخش جایزه شهید آوینی هفدهمین جشنواره فیلم مستند ایران سینما حقیقت حضور دارد، درباره این فیلم گفت: داستان بارانی یک مستند پرتره است از شخصیتی به نام رضا. این آقا رضای ۳۴ ساله یک آدم ساده‌زیست اما درعین‌حال سرسخت است که زندگی خودش و خانواده‌اش را از راه صافکاری می‌گذراند. مسائلی در گذشته رضا باعث شده است که امروز شرایط روحی و جسمی خوبی نداشته باشد. رضا متوجه می‌شود که عصب یکی از دست‌هایش ازبین رفته است و چندتا از انگشتان او بی‌حس می‌شوند و دیگر نمی‌تواند کار صافکاری را ادامه دهد و از کارش اخراج می‌شود. دکتر به او می‌گوید که باید درمان شوی و هفت ماه نمی‌توانی کار کنی.
او ادامه داد: داستان فیلم از اینجا شروع می‌شود که رضا پیش از اقدام برای درمان دستش تصمیم می‌گیرد براساس یک قول و قرار قدیمی برای دیدن دوستش به سفر برود. «داستان بارانی» قصه این سفر هزار کیلومتری رضا است که با موتور به دیدن دوستش می‌رود.
این کارگردان درباره ایده اولیه این مستند توضیح داد: یک سری افراد در اطراف ما هستند که ما آنها را میبینیم و شاید گاهی با آنها هم‌صحبت شویم و فکر می‌کنیم که این آدم‌ها را می‌شناسیم. اتفاقی برای من افتاد و با یکی از این افراد برخورد کردم و متوجه شدم که من اصلا این افراد را نمی‌شناسم و تاکنون جهان او را تجربه نکردم و حتی شناخت نسبی هم از او نداشتم. نگرش و جهان‌بینی او با چیزی که فکر می‌کردم بسیار متفاوت بود. درنتیجه در مرحله اول سعی کردم خودم او را بفهمم و در مرحله دوم یعنی در مرحله ساخت فیلم، بتوانم او را به دیگران معرفی کنم. هدف اصلی ما در این فیلم این بود که راهی برای خودمان و مخاطبان پیدا کنیم تا به درون ذهن شخصیت برویم و از نگاه او به دنیا و زندگی نگاه کنیم.
او درباره مخاطبان «داستان بارانی» گفت: فکر می‌کنم این فیلم مخاطب عمومی دارد و مخاطب خاص به آن معنا که فقط عده‌ای فیلم را متوجه شوند، ندارد. اما میزان ارتباط برقرار کردن مخاطبان با سوژه در افراد مختلف، کاملا متفاوت است زیرا وقتی شما با دنیای متفاوتی مواجه می‌شوی ممکن است واکنش متفاوتی داشته باشی.
هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران سینماحقیقت با دبیری محمد حمیدی‌مقدم از ۲۷ آذرماه تا ۲ دی‌ماه برگزار می‌شود.
