دسته: سینما

به گزارش رسانه سینمای خانگی از صفحات مجازی منتشر شده توسط مهدی عظیمی میرآبادی؛ برای رسیدن به جایگاه ممتاز و واقعی فرهنگ در ساختار حکومت جمهوری اسلامی تشکیل نهاد فرهنگی جمهوری اسلامی پیشنهاد می شود که به عنوان یکی از ۵ قوه نظام فعالیت کند و به اهداف فرهنگی آن، با توجه به ویژگی‌ها و الزامات مقوله فرهنگ نظم و جهت بدهد. در این نهاد رییس نهاد مستقیما به مقام معظم رهبری و در برابر شورای عالی انقلاب فرهنگی پاسخگو خواهد بود و روسای سازمان‌های ذیربط (از جمله: سازمان صدا و سیما، سازمان آموزش و پرورش، سازمان آموزش عالی، سازمان تبلیغات اسلامی، سازمان فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، سازمان حج و زیارت، سازمان فرهنگی‌هنری شهرداری‌ها، سازمان فرهنگی‌هنری نیروهای مسلح، سازمان فرهنگی و هنری بسیج مستضعفان، و…) را به شورای عالی انقلاب فرهنگی معرفی خواهد کرد. شورای عالی بر اساس برنامه آنان، به ایشان رای اعتماد داده و بر عملکرد آنان مطابق با برنامه‌های مصوب نظارت خواهد نمود. در صورت ناتوانی هر یک از روسای سازمان‌های نهاد آنان را مورد سوال واقع و در صورت لزوم استیضاح خواهد کرد.
هر یک از روسای نهاد و سازمان‌های آن که بر اساس شرایط احراز تعیین خواهند شد. هر یک از آنان برای مدت ۵ سال منصوب شده و امکان تمدید مسئولیت به مدت یک دوره ۵ ساله دیگر نیز ممکن خواهد بود.
برای ایجاد این نهاد، وزارت‌های آموزش و پرورش، آموزش عالی، فرهنگ و ارشاد اسلامی، میراث فرهنگی و گردشگری، در دولت جمهوری اسلامی ادغام و تحت عنوان وزارت فرهنگ، وظیفه پشتیبانی و تامین بودجه نهاد فرهنگی را به عهده خواهد داشت. تبعاً این وزارتخانه مثل وزارت دادگستری برای قوه قضائیه، و وزارت دفاع برای نیروهای مسلح در دولت وظایف مربوطه را بر دوش دارد.
اجرای این پیشنهاد ممکن است نیاز به اصلاح قانون اساسی داشته باشد؛ با توجه به احتمال بازنگری در خصوص ساختار پارلمانی یا ریاستی، و نیاز به بازنگری در قانون اساسی، می‌تواند این بحث نیز در دستور قرار گیرد.

یادداشت جبار آذین به بهانه اکران فیلم

به گزارش رسانه سینمای خانگی؛ جبارآذین در یادداشتی که بهانه اکران فیلم سینمایی بام بالا به کارگردانی سید جمال سید حاتمی نگاشته، آورده است: «در اوضاع نابسامانی که بر فضای فرهنگ و هنر رسمی کشور حاکم است و سینما دوران رکود تولید را می گذراند و ناتوانی و ناکارآمدی مدیران سینما بر ناامیدی مخاطب و سینماگران، دامن زده و بیکاری و خانه نشینی اکثریت اهالی سینما و رفیق و باند و خودی نوازی بر سینما حاکم است و همچنان فاصله میان فرهنگ و هنر رسمی و فرهنگ و هنر ملی و مردمی، دورتر و عمیق تر می شود، تنها نکته ای که باعث می شود به یادمان بیاید روزگاری با تمام نواقص وکاستی هایش، چیزی به نام سینما هم داشته ایم، بخش اکران است که آن هم با حضور مافیا و رفقا و وابسته های سازمانی و نهادی و باج گیری ها، زد و بندها و مناسبات غلط غیراخلاقی و غیر حرفه ای، داستانی تلخ و تراژیک دارد.»

در بخش دیگری از این یادداشت این منتقد سینمایی آمده: « با این همه، در آشفته بازار مکاره سینما و اکران، فیلم هایی شانس نمایش عمومی می یابند که هر چند آثار دندان گیری نیستند و از منظر مضمون و محتوا و ساختار هنری حرف های جدی و جدید در سینمای بیمار، پژمرده و افسرده ندارند، ولی در هر حال اکران می شوند تا با کمک تبلیغات، تماشاگر جذب کرده و بتوانندکمی تا قسمتی از سرمایه خود را باز گردانند. البته این امر بیشتر شامل حال فیلم هایی است که در بخش خصوصی تولید می شوند، و گر نه برای فیلم ها و سینماگران وابسته و خودی، فروش و استقبال و طرح مسائل و زندگی و حرف های مردم در سینما و فیلم، اصلا مطرح نیست، چرا که آنها پیشتر دستمزدهای خود را گرفته و به هنگام تولید، سود هایشان را برده اند. در هر حال، این روزها از آن سو، حوزه هنری، فیلم کودکانه و شادمانه “لوپتو” را درسینماهای خود، در اکران دارد و در این سو هم، یک فیلم کودکانه و شادمانه دیگر به نام”بام بالا” ساخته سیدجمال سیدحاتمی اکران شده است. صرف نظر از این که این دو فیلم، حامی مالی و اکران دارند یا نه که صد البته پشت فیلم لوپتو، حوزه هنری ثروتمند ایستاده و محصول آن یک انیمیشن است، این فیلم درمجموع از بام بالا از نظر محتوا و ساختار و شادی آفرینی، موفق تر است.»

آذین ادامه داده است: «بام بالا، یک فیلم تلویزیونی خانوادگی و کودکانه، با مدیوم های تجربه شده کارگردانش در سیما است. با آنکه، خیر ندیدن سینماگران از مدیران کار نابلد و بی اعتنای سینما به حال سینما و احوال سینماگران، یا علاقه مندی و یا کسب تجربه در عرصه سینمای فراموش شده کودک و نوجوان و شانس آزمایی در گیشه، می توانند انگیزه های رو آوری برخی سینماگران به سینمای کودک باشند، ولی این رویکرد، با تمام مسایل و موانع موجود در این حوزه، قابل تامل است. فیلم بام بالا، با آن که یک اثر درجه یک کودکانه، خانوادگی و نوآور نیست، از نظر محتوای مناسب کودکان، کاری مفرح، سرگرم کننده و شادی آفرین با بازی ها و کارگردانی مقبول است.»

به گزارش سینمای خانگی به نقل از سینماپرس؛ سوزان آرنولد رئیس هیئت‌مدیره کمپانی والت دیزنی در یک بیانیه اعلام کرد که باب چیپک از سمت مدیرعاملی کناره‌گیری کرده و باب آیگر (مدیرعامل پیش از چیپک) دوباره رهبری این کمپانی را عهده‌دار خواهد شد. رسانه‌های لیبرال طوری وانمود کنند که این خبر، سبب تعجب آن‌ها شده است اما حقیقت ماجرا چیز دیگری است.

شاید تنها رسانه‌ای که در ایران به بحران دیزنی در آمریکا پرداخت ما بودیم، اما مشکلات دیزنی با مردم آمریکا را برخی از رسانه‌های داخلی این کشور، پنهان نمی‌کردند. بحران به‌قدری حاد بود که حتی دیزنی مجبور شد مدیرعامل خود را اخراج کند. این امر در خالی اتفاق افتاد که چیپک چند ماه پیش، قراردادی چندساله با دیزنی امضا کرده بود.

دیزنی از یک ماه پیش تصمیم گرفت تا برای گرفتن جلوی ضررهای آینده، تعدادی از پروژه‌های ضد مخاطب، من‌جمله فیلم‌های جنگ ستاره‌ای که قرار بود جی. جی آبرامز بسازد را از برنامه آینده حذف کرده و دست به اخراج سراسری کارکنان بزرگترین کمپانی سرگرمی در جهان، بزند.

انتخاب شدن دوباره ران دی سنتیس به‌عنوان فرماندار فلوریدا نیز دلیل دیگری برای این تغییر در رأس دیزنی بود. در آخرین گزارشی که از دعاوی میان فلوریدا و دیزنی دادیم، اشاره داشتیم که دیزنی امید داشت مردم فلوریدا، فرمانداری لیبرال را انتخاب کرده، تا او مشکلی با تبلیغ و ترویج مفاهیم تراجنسیتی و همجنس‌گرایی نداشته باشد. ران دی سنتیس قاطعانه با اختلاف بیست‌درصدی در انتخابات پیروز شد و در نتیجه دستور او مبنی بر، پایان امتیاز معافیت از مالیات دیزنی، در بهار سال آینده عملی خواهد شد.

چند پروژه اخیر انیمیشن‌های پیکسار، یکی پس از دیگری با شکست روبرو شدند و مردم آمریکا در پیامی قاطعانه به دیزنی و امثالهم گفتند که آن‌ها به هیچ وجه تمایلی برای خوراندن انحرافات جنسی به کودکان ندارند.

سریال‌های دو سال گذشته دیزنی نیز با عدم استقبال مردم روبرو شده است. «شی‌هالک» آخرین پروژه مرد ستیزی بود که Review Bomb شد.

باب آیگر مدیرعاملی بود که دیزنی را در قرن بیست و یکم، به بزرگ‌ترین کمپانی سرگرمی در جهان تبدیل کرد. او با خریدن چند کمپانی فیلم‌سازی و انیمیشن‌سازی و حتی شبکه‌های ورزشی، ارزش این مجموعه را چند برابر کرد. البته بسیاری از گرایشات دیزنی به تبلیغ و ترویج مفاهیم چپ‌گرایانه، در دوران او آغاز شد. وب‌سایت ببیلون بی درباره این خبر نوشت: دیزنی این دفعه سعی خواهد کرد که به‌صورت پنهانی‌تر به شست‌ و شوی مغزی کودکان بپردازد.

ببیلون بی اشاره به ویدیو لو رفته از جلسه مدیران دیزنی دارد. این افراد در این جلسه گفتند که دیگر قصد پنهان کردن گرایشات خود به مفاهیم تراجنسیتی و همجنس‌گرایی را نداشته و به‌صورت علنی در انیمیشن‌ها و مابقی آثار سینمایی و تلویزیونی، این موضوعات را نشان خواهند داد.

آیگر در بیانیه‌ای اشاره داشت که افتخار می‌کند که دوباره رهبری این کمپانی را بر عهده گرفته است. آیگر در پشت پرده به سهامداران دیزنی قول داده است که از هزینه‌های مازاد این کمپانی بکاهد و تصویر خدشه‌دار شده آن‌ها را بهبود بخشد.

اخراج کارکنان اضافی لزوماً به ضرر کمپانی‌های بزرگ نبوده است؛ ایلان ماسک بیش از ۷۵ درصد کارکنان نه‌چندان به درد بخور توییتر را اخراج کرد و هیچ آبی از آبی هم تکان نخورد؛ اکثریت افراد اخراج شده را زنان و مجهول الجنسیت‌ها تشکیل می‌دهند. بسیاری از این افراد صرفاً Diversity Hire بوده‌اند و شایستگی سمت‌های خود را نداشتند. پراگ اگراوال مدیرعامل پیشین توییتر نیز در روز اول اخراج شد و او در صورت پیدا نکردن کار در یک مجموعه لیبرال، احتمالاً مجبور به بازگشت به هندوستان شده تا در دور میدان مرکزی کلکته، سمبوسه بفروشد.