سینمای خانگی: داور بخش ایده و تجربه سومین جشنواره بین‌المللی چندرسانه‌ای میراث‌فرهنگی جشنواره را از جمله اصطلاحاتی دانست که جوانان خیلی دوست دارند و فکر می‌کنند اگر در جشنواره شرکت کنند، برایشان یک پیروزی است، پس تمام این جشنواره‌ها و هر کاری که انجام می‌شد باید جوان‌پسند باشد.
دکتر پروین ثقة الاسلام داور بخش ایده و تجربه سومین جشنواره بین‌المللی چندرسانه‌ای میراث‌فرهنگی در گفت‌و‌گو با خبرنگار سینمای خانگی درباره ضرورت برگزاری این جشنواره گفت: ما هر چقدر میراث مان را به خودمان بشناسانیم باعث می‌شود که میراثمان به جهانیان هم شناخته شود، چون اگر ما خودمان میراث خودمان را نشناسیم چطور می‌توانیم به جهان بگوییم که ما چه هستیم و که هستیم. اول من خودم باید خودم را بشناسم.
وی ضمن تاکید بر اینکه جوانان ما باید حتما میراثشان را بشناسند، بیان کرد: جوان مثل انسان میانسال چندان به چیزهای کهنه علاقه ندارد، به همین دلیل اسم جشنواره برای جوانان خیلی دلپسند و خوشایند است، پس ما همیشه برای اینکه جوانانمان را به طرف میراثشان بکشانیم و آنها را با این میراث آشنا کنیم، باید با کلمات و اصطلاحاتی جلو برویم که برای بچه‌ها خوشایند باشد. جشنواره از آن اصطلاحاتی است که بچه‌های جوان خیلی دوست دارند و فکر می‌کنند که اگر در جشنواره شرکت کنند، برایشان یک پیروزی است. پس تمام این جشنواره‌ها و هر کاری که انجام می‌دهیم باید جوان‌پسند باشد.
داور بخش ایده و تجربه سومین جشنواره بین‌المللی چندرسانه‌ای میراث‌فرهنگی درباره راهکار جذب جوانان به موضوع میراث‌فرهنگی گفت: خیلی فکر نکنیم که هر چیزی را که آدم‌های قدیمی می‌گویند حتما درست است. قدیمی‌ها و کهنسالان و گذشتگان حتما با تجربیاتشان خیلی چیزها را می‌دانند اما بعضی اوقات جوانان چیزهایی را می‌بینند که ما کهنسالان نمی‌بینیم و آن هم به دلیل جبر زمان است. برای اینکه من هر چقدر هم تجربه‌ام زیاد باشد با دنیای جدید به اندازه جوانان آشنا نیستم.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: خوشبختانه ما در دانشگاه هستیم و به نسل جوان نزدیکیم، ولی آدم‌هایی که با جوان‌ها کمتر نشست و برخاست دارند، بعضی وقت‌ها نمی‌توانند آنها را درک کنند و بشناسند. پس ما باید سعی کنیم که هر برنامه‌ای می‌چینیم در کنار پر محتوا بودن و اصیل بودن حتما جوان‌پسند هم باشد تا بچه‌ها و جوان‌ها خوششان بیاید و برایشان دلپذیر باشد.
مدیر اسبق کاخ گلستان جشنواره چندرسانه‌ای میراث‌فرهنگی را راهی مناسب برای آشنا کردن اقوام ایرانی و به ویژه جوانان اقوام ایرانی با میراثشان دانست و درباره بین‌المللی شدن این جشنواره و تاثیرش بر میراث‌فرهنگی گفت: ما باید میراثمان را ابتدا به خودمان بشناسانیم زیرا اگر نتوانیم این کار را انجام دهیم، چطور می‌توانیم خودمان را به جهان بشناسانیم. من باید اول خودم را بشناسم تا بتوانم به بقیه بشناسانم.
ثقةالاسلام عنوان کرد: این خیلی مهم است که این جشنواره ها تداوم و تعدد داشته باشند تا فقط از یک بعد نباشد و در بعدهای مختلف باشد. در آثاری که داوری کردیم ایده‌های خیلی جالبی وجود داشت. هر چقدر ما بتوانیم خودمان را به جهان و دنیا بشناسانیم و بگوییم که چه تمدن و گذشته‌ای داشتیم، باعث باروری جوانانمان می‌شود؛ نه فقط خودمان، چون دیگر از بعضی از کهنسالان گذشته است. باید کاری کنیم که نسل آتیه به وطنش عشق بورزد، به گذشته‌اش، آینده اش و حالش و آن را قبول کند و این جز با جشنواره‌های جالب و با شناساندن میراثشان به آنها میسر نمی‌شود. با شناساندن میراثمان به ایرانی‌ها، طبیعتا این موضوع در بعد جهانی هم منعکس می‌شود.
وی همچنین درباره تاثیر چنین جشنواره‌ای بر هویت ملی و فرهنگی گفت: چنین جشنواره‌ای باعث می‌شود که نسل جوان بارورتر شود؛ باروری فکری و باروری اندیشه و به خودش ببالد. بالیدن خیلی چیز مهمی است؛ به خودش می‌بالد و از اینکه ایرانی است و در این کشور زندگی می‌کند خوشحال می‌شود و از اینکه باید مملکتش را با میراث فرهنگی‌اش به بقیه هم بشناساند و پلی بین ایران و جهان باشد به خودش می‌بالد و سعی می‌کند یک چیزهایی را دنبال کند، کنکاش و جستجو کند و یاد بگیرد. اگر ما به جوانانمان بگوییم که تو باید میراثت را به غیرایرانی و به جهان بشناسانی، جست‌وجوگر و کاوشگر می‌شود و به دنبال مطالعه می‌رود. بچه ها را باید کتابخوان کنیم، هر چقدر کتاب بخوانند و میزان مطالعه‌شان بالا برود، بیشتر می‌توانند مملکتشان و میراث و هویتشان را به جهانیان بشناسانند.