سینمای خانگی: وحیدرضا صادق پور بازیگر و کارگردان تئاتر که این روزها بیشتر در فضای مجازی فعالیت می کند با سینمای خانگی به گفتگو نشست.
سینمای خانگی: وحیدرضا صادق پور هنرمندی جوان و خلاق است؛ شاید برخی افراد او را تنها به واسطه فعالیت در فضای مجازی بشناسند و بر این تصور باشند که وی از طریق حضور در این فضا به شهرت و محبوبیت رسیده در صورتی صادق پور برخاسته از خاندانی هنرمند است و پدرش بهمن صادق پور یکی از پیشکسوتان هنر بازیگری در کاشان است و برخی دیگر از نزدیکان وی نیز سال ها است در این حیطه فعالیت می کنند؛ این هنرمند جوان که فارغ التحصیل ارتباطات است تا کنون توانسته جوایزی را از جشنواره های معتبر به دست آورد که جایزه بهترین بازیگر مرد برای نمایش «روایتی از این ولایت» از جشنواره بسیج استان اصفهان، جایزه بهترین بازیگر نقش دوم مرد برای نمایش «قهوه قجری» از جشنواره تئاتر کمدی، جایزه بهترین کارگردانی برای نمایش «ماسک» از جشنواره دفاع مقدس» و… از جمله افتخارات او محسوب می شوند. این روزها دنبال کنندگان فضای مجازی بیشتر او را با کاراکتر دوست داشتنی و شیرین «ننه سیف الله» می شناسند و صادق پور توانسته با این کاراکتر نزد خاص و عام محبوب شود؛ کار به جایی رسیده که در این اواخر برخی کمدین های شهیر مانند اکبر عبدی نیز به تحسین هنر وی پرداخته اند؛ صادق پور با اینکه به شهرت و محبوبیت رسیده برخلاف بسیاری از هنرمندان خونگرم، گشاده رو و با متانت است؛ به بهانه فعالیت های پیش روی این هنرمند گفتگویی صمیمانه با وی داشتیم و به ویژه از میزان علاقه صادق پور به مدیوم سینما سوأل کردیم که ماحصل گفتگوی ما در ذیل از نظر شما مخاطبان گرامی می گذرد.
*مایلم در ابتدا بدون مقدمه چینی سراغ مهمترین پرسش از شما بروم؛ با توجه به شهرت و محبوبیت زیادی که این روزها در فضای مجازی به دست آورده اید و تعاریف بسیاری از پیشکسوتان سینما و کمدین های محبوب از شما چقدر به حضور در سینما، تلویزیون و یا تولیدات نمایش خانگی فکر می کنید و آیا برای حضور شما در این عرصه پیشنهاد قابل تأملی را دریافت کرده اید؟
راستش من خیلی به مدیوم سینما علاقمند نیستم؛ اصولاً چندان علاقه ای به کار تصویری نداریم حالا خواه در سینما باشد یا تلویزیون و هر فضای دیگری؛ علاقه من تئاتر بوده و هست و خواهد بود و اگر این روزها از بد حادثه به سمت اینستاگرام و فضای مجازی کشیده شده ام به نوعی دست سرنوشت و تقدیر بود چرا که وقتی در سال ۱۳۹۸ کرونا آمد و سالن ها به دلیل کرونا به تعطیلی کشیده شد ما رسماً بیکار شدیم و به نوعی مجبور شدیم در فضای مجازی فعالیت های مان را دنبال کنیم. بعد از مدت اندکی که از حضورم در فضای مجازی گذشت دیدم این محیط می تواند بستری برای تولیدات و کارهای خوب باشد هرچند که بسیاری از کمدین ها به صورت کاملاً سطحی نگرانه با تولیدات پیش پا افتاده سعی دارند خود را در این فضا ماندگار کنند اما من تلاش کردم تا کاری را ارائه دهم که از پیر گرفته تا جوان از زن گرفته تا مرد بتوانم همه را در فضایی به دور از شوخی های زشت و زننده دور هم جمع کنم و لحظاتی آن ها را بخندانم.
*اشاره کردید از بد حادثه به سمت اینستاگرام کشیده شده اید؛ چرا این مورد را «بد» تصور می کنید در صورتی که حضور در این فضا به شما بعدی جهانی داده و باعث شهرت و محبوبیت بیش از پیش شما شده است و قطعاً پیش از آن در تئاتر کاشان مخاطبان بسیار اندکی داشتید که این روزها بدل به مخاطبان میلیونی شده اند؟
اگر می گویم بد حادثه به معنی بد بودن این فضا نیست؛ ببینید من در خانواده ای تئاتری و هنری متولد و بزرگ شده ام و علاقه ام به شدت به تئاتر است؛ پدر بنده یکی از پیشکسوتان تئاتر هستند و اولین بازیگر تاریخ تئاتر مدرن کاشان محسوب می شوند. به علاوه خواهر بنده، همسرم و… نیز همه عقبه ای تئاتری دارند و ما خودمان را متعلق به صحنه و فضای تئاتر می دانیم. بنده با اینکه به تمامی کسانی که در فضای اینستاگرام فعالیت می کنند احترام می گذارم اما عقیده ام این است که آن ها افرادی نیستند که بخواهند به صورت فنی در حوزه بازیگری فعالیت کنند. درست است که استعدادهای خوبی در همین فضای مجازی وجود دارد و اگر کسی کارش خوب باشد دیده می شود اما باز هم اینستاگرام فضایی نیست که بتواند میل و عطش صحنه تئاتر را درون آدم بخواباند. بنده هم قبول دارم که فضای اینستاگرام توانست باعث دیده شدن من بشود و حتی بسیاری از هنرمندان معروف مرا بعد از حضور در این فضا فالو کردند و بازیگران بسیار مطرح و به نامی مانند آقای اکبر عبدی که یکی از کمدین های مطرح تاریخ سینمای کشور هستند حتی شماره تلفن بنده را پیدا کردند و با من تماس گرفتند و گفتند همه تولیدات شما را دنبال می کنم و لذت می برم. همه این ها برای من انرژی مثبت زیادی را در پی داشت و برایم مهم و قابل احترام بود که هنرمندی که سال ها خودش در سینما زن پوش های زیادی را بازی کرده این گونه از کارم تعریف می کند اما راستش فضای مجازی نتوانسته میل حضور روی صحنه را از من سلب کند.
*فکر می کنم باید مجدداً به پرسش اولم رجوع کنم؛ آیا با توجه به اینکه حضور شما در فضای مجازی با واکنش های بسیار خوبی از سوی عموم مردم و هنرمندان مطرح و به نام کشور روبرو شده آیا پیشنهادی برای حضور در تولیدات تصویری دریافت کرده اید؟
راستش تاکنون چند پیشنهاد داشته ام اما هیچ یک از آن ها پیشنهادهای درخور و قابل تأملی نبودند که حتی بخواهم راجع به حضور در آن ها فکر کنم. من قطعاً علاقه دارم شخصیتی که خلق کردم در تولیدات تصویری دیده شود اما خوب شرایط هم باید در این زمینه مهیا باشد. مثلاً حضور در شبکه نمایش خانگی پشتوانه بسیار قوی می خواهد یا در تلویزیون به دلیل محدودیت های شدید صدا و سیما ممکن نیست که بتوان شخصیت زن پوش را بازی کرد؛ در سینما هم تاکنون پیشنهاد دندان گیری نداشته ام.
*یعنی شما تنها در صورتی می پذیرید در تولیدات تصویری کار کنید که کاراکتر «ننه سیف الله» را به تصویر بکشید؟ آیا اگر پیشنهاد حضور شما در قالب و کاراکتر دیگری داده شود حاضر به همکاری با آن پروژه ها نیستید؟
قطعاً حاضر هستم که شخصیت های دیگری را کار کنم؛ این جزو علایق هر بازیگری است که بتواند کاراکترهای مختلف و متفاوت را خلق کند اما متأسفانه نقش هایی که به من پیشنهاد شده اغلب نقش هایی بوده که جایی برای کار و دیده شدن نداشته؛ من بازیگری هستم که در تیپ سازی موفقیت های بسیار کسب کرده ام و هر نقشی به من در تئاتر دادند توانستم به بهترین نحو آن را اجرا کنم اما این نقش هایی که برای حضور در سینما و… به من شد را وقتی خواندم دیدم نقش های دم دستی و معمولی هستند که هر بازیگری و یا هر انسانی که اصلاً شناخت و تجربه ای از هنر بازیگری نداشته باشد نیز می تواند آن ها را ایفا کند؛ به همین علت ترجیح دادم از حضور در سینما، نمایش خانگی و… تا زمانی که پیشنهاد چشمگیر و قابل تأمل نداشته باشم چشم پوشی کنم. شاید باور نکنید اگر بگویم من هر هفته خواب می بینم با مهران مدیری در حال همکاری هستم. پس این اتفاق نشان از آن دارد که علاقه به حضور در آثار تصویری درونم وجود دارد اما هیچ پیشنهاد دندان گیری را در این زمینه نداشته ام.
*برای اجرای صحنه ای نمایش های تان آیا تاکنون تصمیمی برای اجرا در کشورهای دیگر داشته اید؟
خوشبختانه از طرف هم میهنان ایرانی ساکن در کشورهای دیگر دعوت های بسیاری برای حضور بنده و گروهم صورت گرفته؛ به خصوص از کشورهای آلمان، فرانسه و کانادا پیشنهادهای زیادی برای اجرا داشته ام اما حقیقتاً تاکنون تصمیم قطعی برای این اتفاق نگرفته ام؛ اولین دلیل شاید مسأله ویزا باشد که دشوار است و دومین دلیل اینکه صرفاً دعوت هایی که صورت گرفته برای انجام تشریفات اداری بوده و برای اجرا در آن کشورها تهیه کننده ای نداریم و اگر خودم بخواهم سرمایه گذاری این اجراها را بر عهده بگیرم نوعی ریسک محسوب می شود. من بعد از ایران بیشترین دنبال کننده را از کشورهای کانادا و آلمان دارم و انجمن های فرهنگی ایرانیان در این کشورها پیام های زیادی برای من فرستاده اند که فعلاً در حال بررسی این پیشنهادات هستم اما قطعاً به زودی این اتفاق رخ نخواهد داد.
*به نوعی احساس می کنم علاقه شدید شما به زادگاهتان کاشان باعث شده بیشتر فعالیت های هنری خود را معطوف به این شهر بکنید؛ چرا برای تهرانی ها اجرای ویژه ای تدارک نمی بینید؟
چرا حتماً این کار را انجام خواهم داد؛ من پیش از این هم در تهران نمایش های مختلفی را اجرا کرده ام و حتی هنرمندان بسیار مطرح و بزرگی به دیدن نمایش های بنده آمده و از من تعریفاتی کردند و گفتند شما جزو استعدادهای عجیب این حوزه هستید.
*تعجب می کنم که چنین تعاریفی از شما شده و چنین فرصت هایی را داشتید اما هنوز اتفاقی را در این عرصه رقم نزدید!
شاید چون خودم پیگیر نبودم و اصراری برای این اتفاقات نداشتم. البته نقش مافیا را هم دست کم نگیرید؛ در همین تهران یک مافیای بسیار عجیب و غریبی در همین حوزه تئاترهای آزاد وجود دارد که به راحتی به کسی اجازه نمی دهند سالنی را برای اجرا در اختیار بگیرد. مثلاً اگر شما بخواهید سالنی مطرح را بگیرید با یک مافیای پیچیده ای روبرو می شوید که شما را از تصمیم تان پشیمان می کند؛ سایر سالن ها هم چندان به تئاتر طنز بهایی نمی دهند و بیشتر دنبال تئاترهای هنری هستند. به هر صورت اما به تازگی عزم من برای اجرای نمایش در تهران بسیار جدی شده چرا که حدود ۵۶ درصد از دنبال کننده های من از تهران هستند و درخواست های بی شماری از هم میهنان تهرانی برای اجرای نمایش در این شهر داشته ام.
*فکر می کنید استقبال مسئولان هنری از اجرای شما چگونه باشد؟
ما در کاشان که برای اجرا بسیار اذیت می شویم؛ من بعد از هر بار اجرا می گویم دیگر تا ۴-۵ سال کاری را اجرا نمی کنم اما عشق و علاقه به تئاتر مانع می شود و باز هم به سمت اجرا می روم. من می خواهم به نوعی از فرصت استفاده کرده و از طریق تریبون شما یک درخواست از مسئولان فرهنگی و هنری کشور به ویژه مسئولان اداره ارشاد کاشان داشته باشم و به آن بگویم بیشتر حامی هنرمندان باشید تا اتفاقات خوبی در فرهنگ و هنر کشور رخ دهد. وقتی بنده در شهر کاشان نمایشی را روی صحنه می برم که مخاطبان انبوهی از سمنان و مشهد و تهران و اصفهان و قم و سایر شهرها دارد و مردم به شدت از آن استقبال کرده و ساعتی سرگرم می شوند چرا نباید مسئولان اداره ارشاد شهرستان از ما حمایت کنند. چرا با کوچکترین بهانه و اتفاقی دست از حمایت ما می کشند. من با صدای رسا اعلام می کنم که شهر کاشان پتانسیل بسیار بالایی برای اجرای تئاترهای کمدی دارد و به نوعی این اتفاق حتی می تواند در جذب توریست هم موثر واقع شود. امیدوارم مسئولان حمایت شان را از ما بیشتر کنند و تدبیری اندیشه کنند تا هنرمندان بیش از از ادامه کارشان نادم و سرخورده نشوند.