اگر جشنواره فیلم فجر، آینه تمام نمای وضعیت سینمای ما باشد که در آن نقطه اتکا، جهش، قوت و ضعف آن هویداست، با دیدن فیلمهای جشنواره بیست و سوم میتوان این ارتقا یا پسرفت را ارزیابی کرد. در یک مقایسه سردستی هم میتوان اندازه این رشد احتمالی یا عقبگردهای محسوس آن را دید، عزیزالله حاجی مشهدی منتقد سینما و تلویزیون در این باره میگوید، در یک مقایسه اجمالی و گذرا میان فیلمهای حوزه دفاع مقدس تولید شده در سالهای 82 و 83 شاید بتوان چنین نتیجه گرفت که معدل مجموع فیلمهای تولید شده در سال 83 به لحاظ درونمایه (مضمون) و ارزشهای هنری و زیبایی شناسانه نمونههای به نمایش درآمده در 23 جشنواره فیلم فجر کمی پایینتر از نمونههای تولید شده در سال 82 بوده است.
حاجی مشهدی در ادامه میگوید: در سال 82 فیلمهایی مثل اشک سرما (عزیزالله حمید نژاد) مزرعه پدری (رسول ملاقلی پور) دوئل (احمد رضا درویش) و… از میانگین و معدل کیفی کارهایی مثل طبل بزرگ زیر پای چپ (کاظم معصوم) جنگ کودکانه (ابوالقاسم طالبی) جایی برای زندگی (محمد رضا بزرگ نیا) پیک نیک در میدان جنگ (سید رحیم حسینی) و مرزی برای زندگی (رضا اعظمیان) دارای سطحی بالاتر بوده و ساختاری منسجمتر داشتهاند. بی آن که بخواهیم ارزش تلاشهای انجام شده را نادیده انگاریم میتوانیم امیدوار باشیم که در عرصه سینمای دفاع مقدس هنوز هم نوجوییها و خلاقیتهای چشمگیری را میتوان شاهد بود.
اما چرا سینمای دفاع مقدس که انتظار میرود فیلمهای به مراتب چشمگیرتر را روانه پردهها کند، در جشنواره سال 83 نتوانست آنگونه که باید فیلم مهمی را بر پردهها بتاباند، مهدی عظیمی، مدیر گروه تلویزیونی بسیج در این باره میگوید: در رابطه با سینمای دفاع مقدس مراجع متعدد و متکثری وجود دارد که تصمیم میگیرند و معمولاً این تصمیمها از بعد صلبی نگاه میشود تا ایجابی، هیچ مرکزی در کشور وجود ندارد که خود را موظف بداند درباره سینمای دفاع مقدس پاسخگو باشد، چرا که حیطه سینمای دفاع مقدس آنچنان وسیع است که برای پاسخگویی آن لازم است نهادی وجود داشته باشد که بتواند در تمامی عرصهها تصمیمگیری اجرا و نظارت کند.
دوستانی که در انجمن سینمای دفاع مقدس زحمت میکشند و من بالشخصه شاهد بسیاری از زحمات، آنها بودهام به دلیل عدم پشتیبانی مناسب و در خورشان سینمای دفاع مقدس نتوانستهاند کاری انجام دهند.
اما نکتهای که همواره در این گونه بحثها باید مورد توجه قرار گیرد «جایگاه مخاطب» در این معادله است. این که این فیلمها تا چه اندازه برای ذائقه مخاطب امروز ساخته میشوند و واقعیتهای پیرامون تا چه میزان در ساخت یک اثر با موضوع 8 سال دفاع مقدس دخیل هستند و تا چه حد قدرت جذب مخاطب را به سالن سینماها دارند. عظیمی در این باره میگوید: فکر میکنم سینمای دفاع مقدس نیاز مبرم به برنامهریزی درازمدت دارد. همه چیز قابل محاسبه است: حتی اندازه جذب مخاطبان هم قابل محاسبه است. اما متاسفانه برنامه ریزیهای ما مقطعی و غیرکارشناسانه است، بیشتر از این که ما فعالانه با موضوع برخورد کنیم در مقابل فعل و انفعالات سینمای دفاع مقدس جنبه کاملاً انفعالی گرفتهایم. تلاشی که برای رونق سینمای دفاع مقدس انجام میگیرد از موضع انفعال است.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.